O Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης

Τη Μεγάλη Δευτέρα 10 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης. 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ῥαθυμίαν ἄπωθεν ἡμῶν βαλλώ­μεθα καί φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι τῷ ἀθανάτῳ Νυμφίῳ Χριστῷ ὕμνοις συναντήσωμεν». 

Μαζί μέ τόν πάγκαλο Ἰωσήφ, τόν ὁποῖο τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας κατά τή Μεγάλη Τρίτη, «μνείαν ποιεῖται» καί τῆς γνωστῆς σέ ὅλους μας καί πολύ διδακτικῆς παραβολῆς τῶν δέκα Παρθένων, τήν ὁποία εἶπε ὁ Κύριος πρός τούς μαθητές του. Καί εἶναι ἰδιαίτερα διδακτική ἡ παρα­βολή αὐτή, διότι μέ αὐτήν ὁ Χρι­στός δέν μᾶς διδάσκει μόνο τή σημασία τῆς ἀρετῆς τῆς παρθενίας καί τῆς ἐλεημοσύνης, τή σημασία δη­λαδή τῶν ἀρετῶν καί τῶν κα­λῶν ἔργων, τά ὁποῖα ζητᾶ καί ἀνα­μένει ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά μᾶς τονίζει καί τόν μεγάλο κίνδυνο τῆς ραθυ­μίας, τόν ὁποῖο διατρέχουμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως, καθώς ἡ ραθυμία μπο­ρεῖ νά ἀποβεῖ ὀλέθρια γιά τήν ψυχή ἀλλά καί γιά τή ζωή τοῦ καθενός μας. 

Τί εἶναι ὅμως ἡ ραθυμία καί γιατί εἶναι τόσο ἐπικίνδυνη; Οἱ πατέρες τήν χαρακτηρίζουν ὡς πνευματικό ὕπνο, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν ἀναπαύει τήν ψυχή καί δέν τήν ξεκουράζει ἀπό τόν ἀγώνα καί ἀπό τόν πνευ­ματικό κάματο, ἀλλά ἀντίθετα τήν κάνει νά ἀτονεῖ, νά νεκρώνεται καί νά μήν μπορεῖ οὔτε νά ἐργα­σθεῖ τό ἀγαθό οὔτε νά ἀντιδράσει στό κακό. 

Αὐτό πού κάνει ὅμως περισσότερο ἐπικίνδυνη καί ὕπουλη τή ραθυ­μία, εἶναι ὅτι ἐπειδή ἡ ραθυμία δέν προϋποθέτει κάποια ἐνέργεια ἤ δράση, ἡ ὁποία νά προϊδεάσει τόν ἄνθρωπο ὅτι πρόκειται γιά κάτι κα­κό πού πρέπει νά ἀποφύγει, ἀπο­τελεῖ ἕνα ὅπλο στά χέρια τοῦ πο­νηροῦ, προκειμένου νά μᾶς ἐξαπα­τήσει καί νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί τή σωτηρία μας. 

Ἔτσι στήν ἀρχή νομίζουμε ὅτι ἄν κάνουμε κάποια ὑποχώρηση, γιά νά ξεκουράσουμε δῆθεν τόν ἑαυτό μας ἀπό τόν σωματικό κόπο, περιο­ρίζοντας τόν χρόνο τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας, τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, δέν κάνουμε κάτι κακό ἤ κάτι ἁμαρ­τωλό καί δέν δίνουμε τή σημα­σία πού πρέπει. Ὅμως μέ τόν τρόπο αὐτό ἡ ραθυμία ἐπικρατεῖ στήν ψυχή μας καί τήν κάνει νά βρίσκεται σέ ἕναν πνευματικό λήθαργο, ἀπό τόν ὁποῖο δυσκολεύεται νά ἀπαλλαγεῖ. 

Τό βλέπουμε καί στήν περίπτωση τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, ὅταν τόν συνόδευσαν στόν κῆπο τῆς Γεθση­μανῆ, λίγο πρίν τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα. Ὁ διδάσκαλός τους περνοῦσε τή μεγαλύτερη ἀγωνία τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, σέ σημεῖο, ὅπως θά ἀκού­σουμε τίς ἑπόμενες ἡμέρες, νά γίνε­ται «ὁ ἱδρώς αὐτοῦ ὡσεί θρόμ­βοι αἵματος». Καί παρότι εἶχε ἀφή­σει τούς μαθητές του νά ἀγρυ­πνοῦν καί νά προσεύχονται γιά νά μήν εἰσέλθουν σέ πειρασμό, τούς βρῆκε νά κοιμοῦνται. 

Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τίς μωρές παρ­­θένες, πού νύσταξαν καί δέν σκέ­­φθηκαν ὅτι δέν θά εἶναι ἕτοιμες καί μέ ἀναμμένες λαμπάδες γιά νά ὑποδεχθοῦν τόν Νυμφίο, ὅταν θά ἔλθει, καί ἔχασαν τήν εὐκαιρία τήν ὁποία περίμεναν, νά εἰσέλθουν καί αὐτές στόν γάμο. 

Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ τραγική συνέπεια τῆς ραθυμίας, ἀπό τήν ὁποία κινδυνεύουμε ὅλοι, ἐάν δέν συνειδητοποιήσουμε πόσο ἐπικίν­δυ­νη εἶναι καί ἐάν δέν ἀκολουθή­σουμε τήν προτροπή τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γράφου, ὁ ὁποῖος μᾶς συστή­νει: «Ῥαθυμίαν ἄπωθεν ἡμῶν βαλ­λώμεθα». 

Ἄς διώξουμε μακριά μας τή ρα­θυμία καί ἄς ἀγωνιζόμεθα νά εἴμα­στε πάντοτε σέ ἐγρήγορση, ὥστε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά μποροῦμε νά ἀποκρούουμε τούς πειρασμούς, νά ἐργαζόμεθα τίς ἐντολές του καί νά ἀποφύγουμε ἔτσι τόν κίνδυνο νά βρεθοῦμε μακριά ἀπό τόν Θεό. 

Ἄς μήν αὐταπατώμεθα ὅτι εἴμα­στε εὐσεβεῖς καί ἐνάρετοι ἤ ὅτι κά­νουμε καλά ἔργα, διότι ὅλα αὐτά μποροῦν νά χαθοῦν σέ μία στιγμή ἐξαιτίας τῆς ραθυμίας μας, ἡ ὁποία κάνει τήν ψυχή νωθρή ἀκόμη καί γιά νά μετανοήσει. Ἄς προ­σπα­θοῦμε πάντοτε νά ἀπομακρύ­νουμε τή ραθυμία ἀπό τήν ψυχή μας, γιά νά ἀποφύγουμε τόν πνευ­μα­τικό θάνατο καί νά ἐπιτύχουμε διά τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ τή σω­τηρία μας.