Πανηγύρισε ο Ιερός Ναός της Αγίας Παρασκευής Μελίκης - Χειροθεσία Αναγνώστου

Την Παρασκευή 26 Ιουλίου o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Μελίκης.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων χειροθέτησε Αναγνώστη τον κ. Βασίλειο Μαντζώλα, ο οποίος διακονεί στο Ιερό Βήμα της ενορίας, ενώ με αφορμή τη συμπλήρωση εξήντα ετών από την θεμελίωση του Ιερού Ναού εκφωνήθηκε ομιλία από τον κ. Αντώνιο Τσιπρόπουλο, πρώην Διευθυντή του Λυκείου Μελίκης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὥστε ὁ νόμος παιδα­γωγός ἡμῶν εἰς Χρι­στόν, ἵνα ἐκ πίστεως δι­και­ωθῶμεν». Στή σημασία τῆς πί­στεως ἀναφέ­ρε­ται σήμερα, ἑορτή τῆς ἁγίας με­γα­λομάρτυρος καί ἀθληφόρου Πα­ρασκευῆς, τῆς προστάτιδος τῆς ἐνο­ρίας σας, τό ἀποστολικό ἀνά­γνω­­σμα. Ἀναφέρεται στή σημασία τῆς πίστεως, ὅπως αὐτή προβάλ­λεται μέ τή θε­ρα­πεία τῆς αἱμορρο­ού­σης γυναίκας τοῦ ση­με­ρινοῦ εὐαγγελίου, ἀλλά καί στή μεγάλη καί ἀ­κλόνητη πίστη τῆς ἑορ­ταζο­μένης ἁγίας Παρα­σκευ­ῆς.

Κάθε ἄνθρωπος προ­σπαθεῖ καί ἀγωνίζε­ται στή ζωή του νά ἐπι­τύ­χει τούς στόχους του, νά δικαιώσει τίς προσ­δοκίες τῶν οἰκείων του, ἀλλά καί νά δι­και­ωθεῖ γιά τούς κόπους του.

Κάθε ἄνθρωπος ἀγω­νί­­­­ζεται γιά νά δικαιω­θεῖ. Θέλει καί ἀναζητᾶ μέ ἐπιμονή τό δίκαιό του, γιατί ἔτσι πιστεύει ὅτι καταξιώνεται στά μά­τια τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κό­σμου. Καί ἡ ἐπιδίωξη αὐτή τῆς δι­και­­ώσεως δέν εἶναι οὔ­τε ἄσκοπη οὔτε ἀδι­και­ο­­λόγητη.

Πέρα καί πάνω ἀπό αὐτήν ὅμως ὑπάρχει ἡ δι­καί­ω­ση τοῦ Θεοῦ, ὑπάρ­χει ἡ ἀποκατάστασή μας στά μάτια τοῦ Θεοῦ, κάτι πού εἶναι βεβαίως πολύ πιό σπουδαῖο καί πολύ πιό σημαντικό ἀπό ὁποια­δήποτε ἀνθρώ­πι­νη καί ἐγκόσμια δικαί­ω­ση, διότι δέν περιορί­ζε­ται ἐδῶ στή γῆ, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί στόν οὐρανό καί ἰσχύει αἰώ­νια.

Καί αὐτή ἡ δικαίωση, αὐτή ἡ ἀποκατάστασή μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι ἔργο ἀν­θρώ­πινο, ἀλλά ἔργο τῆς θεί­ας Οἰκονομίας· γιατί τήν ὀφείλουμε στόν Χρι­στό πού ἔγινε ἄν­θρω­πος καί θυσιά­σθη­κε γιά νά μᾶς ἀπαλ­λάξει ἀπό τό βάρος τῶν ἀνο­μιῶν καί τῶν ἁμαρ­τιῶν μας. Τήν ὀφείλου­με στόν Χρι­στό πού ἔγι­νε γιά χάρη μας «κα­τά­ρα», γιά νά μᾶς ἐλευθε­ρώσει ἀπό τήν κατάρα τοῦ νό­μου, δηλαδή ἀπό τήν ἀνυ­πακοή μας στόν νό­μο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ δικαίωση μας, λοι­πόν, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι δεδομένη. Δέν εἶ­ναι ὅμως καί αὐτο­νόη­τη, ἐάν δέν τήν προσεγ­γίσουμε καί ἐμεῖς.

Καί ἡ προσέγγισή μας αὐτή γίνε­ται μόνο μέ ἕνα τρόπο, μέ αὐτόν πού ὑποδεικνύει σήμε­ρα ὁ ἀπόστο­λος Παῦ­λος. Γίνεται μέ τήν πί­στη. «Ἵνα ἐκ πίστεως δι­καιωθῶμεν».

Τί ζητοῦσε ἡ αἱμορ­ρο­οῦσα γυναί­κα τοῦ εὐ­αγ­γελίου; Τή θεραπεία της. Πίστευσε, λοιπόν, ὅτι ὁ Χρι­στός μπορεῖ νά τήν θεραπεύσει καί τόν πλησίασε. Ἄγγιξε τό ἱμάτιό του καί θερα­πεύ­θηκε. Προσέφερε τήν πί­στη της καί κέρδισε τή δικαίωσή της.

Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τήν ἑορτα­ζό­μενη σήμε­ρα ἁγία μεγαλομάρ­τυ­ρα Παρασκευή. Ἀγάπησε τόν Χρι­στό ἀπό μικρή. Πόθησε νά εἶναι μαζί του. Νά εἶναι ἀφιερω­μένη σ᾽ Αὐτόν. Νά εἶναι ἡ νύμφη του καί Αὐτός νά εἶναι ὁ νυμφίος της. Τόν πλησίασε μέ πίστη, μέ τόση πίστη ὥστε προ­τίμησε νά θυσιάσει καί τήν ἴδια τή ζωή της ὑπομένοντας σκληρά βα­­σανιστήρια καί αὐτό ἀκόμη τό μαρτύριο, προ­κειμένου νά εἶναι μαζί του, προκειμένου τί­ποτε νά μήν τήν χω­ρί­σει ἀπό τήν ἀγάπη του. Καί τό ἐπέτυχε. Δι­και­ώ­θηκε καί αὐτή διά πίστεως. Δικαιώ­θη­κε καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἀν­θρώ­πων.

Διότι ποιός τήν ἐποχή ἐκείνη ἔδινε ση­μασία σέ μία γυναί­κα; Ποιός τῆς ἔδινε τό δι­καίωμα νά μιλήσει δη­­μόσια καί ποιός τήν ἄκουε; Κανείς. Καί ὅ­μως καί αὐτό τό αὐτο­νόητο δικαίωμα κάθε ἀν­­θρώπου, αὐτό τό δι­καί­ωμα πού στήν ἀρ­χαι­­ότητα δέν τό εἶ­χαν οἱ γυναῖκες, καί αὐτό τό κατέκτησε ἡ ἁγία Πα­ρασκευή, πού ἀξιώθηκε μέ τήν πίστη της στόν Χριστό νά γίνει κήρυ­κας τοῦ λόγου τοῦ Θε­οῦ, νά τόν ὁμολογή­σει ἐνώπιον καί αὐτοῦ τοῦ Ρωμαίου αὐτοκρά­το­ρος πού τήν ἄκουε καί τήν ἔβλεπε μέ ἀπο­ρία νά ὑπερ­βαί­νει τά βασανι­στήρια, στά ὁποῖα τήν ὑπέβαλε, καί νά παρα­μέ­­νει ἀβλαβής.

Ἡ πίστη της ὅμως δέν τήν δικαί­ω­σε μόνο ἀπέ­ναντι στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Τῆς ἔδωσε καί παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά μπο­ρεῖ νά πρεσβεύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς, γιά ὅσους ἐπικα­λοῦν­ται τή βοήθειά της, γιά ὅσους ζητοῦν νά τούς θε­ρα­πεύσει ἀπό τίς ἀ­σθένειες πού τούς τα­λαιπωροῦν, γιά ὅ­σους ζη­τοῦν τή μεσι­τεία της, ὥστε νά ἔχουν περισσό­τερη πίστη καί νά ἐπι­τύχουν δι᾽ αὐτῆς τή δι­καί­ωση ὄχι μόνο ἀπό τούς ἀνθρώπους, ἀλ­λά κυρίως ἀπό τόν Θεό.

Τιμώντας, λοιπόν, καί ἐμεῖς, σή­μερα τήν ἁγία μεγα­λομάρτυρα καί ἀθλη­φό­ρο Παρασκευή, ἄς τήν παρα­καλέσουμε νά μεσιτεύει στόν Θεό νά μᾶς αὐξήσει τήν πίστη, ἀλλά καί ἄς προ­σπα­θοῦμε καί ἄς ἀγωνι­ζό­μαστε καί ἐμεῖς πρός αὐτή τήν κατεύ­θυνση, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε καί ἐμεῖς νά «δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως» καί νά κλη­ρονομήσουμε τή βασι­λεία τῶν οὐρανῶν, ὡς τέκνα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό ἔπραξε ἡ ἁγία Παρασκευή ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι θεώρησαν τά πάντα σκύβαλα, γιά νά κερδίσουν τόν Θεό καί τήν πίστη καί τήν ἀγάπη του. Αὐτό περιμένει ἀπό ἐμᾶς ὁ Κύριος ἀλλά καί ἡ ἁγία Παρασκευή, ἡ ὁποία εἶναι γιά μᾶς ὑπόδειγμα ζωῆς καί ἀγάπης καί πίστεως πρός τόν Χριστό.