Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο και Ιερά Λιτανεία για τον πολιούχο της Βεροίας Όσιο Αντώνιο τον Nέο ^Κύριο

Ανήμερα της εορτής το πρωί στον Προσκυνηματικό Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου του Βεροιέως, τελέστηκε Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ενώ έλαβαν μέρος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτων, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο και κήρυξε το θείο λόγο και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος.

Στο τέλος παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών και Βουλευτού Ημαθίας κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου και των λοιπών τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ευσεβών χριστιανών, εψάλησαν τα εγκώμια του Οσίου Αντωνίου και ακολούθησε λιτανεία του Ιερού Λειψάνου του Οσίου και της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας «Προδρομιτίσσης» πέριξ του Ιερού Ναού. 

Της Εκκλησιαστικής τάξεως επιμελήθηκαν ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας και ο Αρχιερατικός Επίτροπος Περιχώρων Βεροίας και Προϊστάμενος του Προσκυνηματικού Ναού του Οσίου Αντωνίου Αρχιμ. Σωσίπατρος Πιτούλιας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες προς τους Αγίους Αρχιερείς που λαμπρύνουν με την παρουσία τους την Ιερά Πανήγυρη και ανέφερε μεταξύ άλλων: «Xαίροις τῶν ὁσίων ὁ μιμητής, Ἀντώνιε παμμάκαρ, Bερροίας βλά­στημα».

Ἀνάμεσα στά ποικίλα ἐγκώμια μέ τά ὁποῖα καταστέφει ὁ ἱερός τῆς Ἐκ­κλησίας ὑμνογράφος τόν ἑορ­τα­ζόμενο σήμερα πολιοῦχο καί προ­στάτη τῆς Βεροίας, τόν ὅσιο Ἀντώνιο τόν νέο, τόν συντιμώ­με­νο μέ τόν παλαιό καί Μέγα ὅσιο Ἀντώνιο καί τόν νεομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ ἅγιο Γεώργιο τόν ἐν Ἰω­αν­νίνοις, εἶναι καί αὐτός πού προ­έταξα τῆς ὁμιλίας μου:  «Χαίροις», λέγει, «τῶν ὁσίων ὁ μιμητής».

Καί ἄν ἡ μίμηση σέ ἄλλους τομεῖς τῆς ζωῆς θεωρεῖται μειονέκτημα καί συχνά κατακρίνεται ὁ μιμούμε­νος γιά ἔλλειψη ἰδεῶν ἤ δημιουρ­γι­κοῦ πνεύματος, γιά τήν Ἐκκλη­σία τοῦ Χριστοῦ θεωρεῖται μέγα προσόν καί πλεονέκτημα, καθώς σκοπός καί στόχος θεόσδοτος τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἡ ὁμοίωση μέ τόν Θεό. 

Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐδημιούρ­γη­σε ἐκ τοῦ μή ὄντος, δέν μᾶς ἔπλα­σε μόνον κατ᾽ εἰκόνα του ἀλλά καί καθ᾽ ὁμοίωσίν του, ἐμπιστευό­με­νος στόν δικό μας ἀγώνα καί στή δική μας θέληση τήν ἐπίτευξη τοῦ στόχου αὐτοῦ, τῇ βοηθείᾳ τῆς θείας του Χάριτος.

Ὁ ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου, λοιπόν, πρός ἐπίτευξη τῆς ὁμοιώσεως μέ τόν Θεό, εἶναι ταυτόσημος μέ τόν ἀγώνα τοῦ πιστοῦ νά μιμηθεῖ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσαρ­κώθη καί «τοῖς ἀνθρώποις συνανε­στράφη» «ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπο­γραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». 

Εἶναι ὅμως συγχρόνως καί ταυτό­σημος μέ τόν ἀγώνα νά μιμηθεῖ ὁ πιστός τούς ἐν οὐρανοῖς πρωτοτό­κους ἀδελφούς του, τούς «καλῶς ἀθλήσαντας καί στεφανωθέντας», διότι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ συγκα­τα­βαίνει στήν ἀνθρώπινη ἀδυνα­μία καί ἀναγνωρίζει τούς ἐκλε­κτούς δούλους του ὡς ἀντάξια αὐ­τοῦ ὑποδείγματα ζωῆς γιά τούς πι­στούς. 

Τήν πραγματικότητα αὐτή ἐπιβε­βαιώνει ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦ­λος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος μᾶς καλεῖ νά γίνουμε μιμητές του, ὅπως καί ὁ ἴδιος τοῦ Χριστοῦ, λέγοντας: «μι­μη­ταί μου γίνεσθε καθώς κἀγώ Χριστοῦ». 

Αὐτήν τήν ἀσφαλῆ ὁδό τῆς μιμή­σεως τῶν ἁγίων ἀκολούθησε καί ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Ἀντώνιος ὁ νέος, μιμούμενος τόν παλαιό Ἀντώ­νιο, τόν μέγα ἀσκητή τῆς ἐρή­μου, γενόμενος ὄχι μόνον ὁμώ­νυμός του ἀλλά καί ὁμότροπός του, ὥστε νά τόν μακαρίζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος ψάλλοντας: «Xαίροις τῶν ὁσίων ὁ μιμητής, Ἀντώνιε παμ­μάκαρ».

Ποιό ἦταν ὅμως τό χαρακτηρι­στι­κό ἐκεῖνο γνώρισμα τό ὁποῖο τόν ἀνέδειξε μιμητή τῶν ὁσίων; 

Ἡ μελέτη τοῦ βίου του μᾶς δίδει εὔκολα τήν ἀπά­ντηση στό ἐρώ­τη­μα. Aὐτό πού κυ­ριαρ­χεῖ στή ζωή του εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, μία ἀγάπη τε­λεία καί ὁλοκληρω­τική, μία ἀγάπη πού ἐκφρά­σθηκε εὔγλωττα μέ τήν ἀπό­­φα­σή του νά ἀναχωρήσει ἀπό τόν κό­σμο καί νά ζήσει «μόνος μόνῳ Θεῷ» στήν ἡσυ­χία τῆς ἐρήμου. 

Ἴσως βέβαια κάποιοι διερωτῶ­νται ἄν ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό, τήν ὁποία εὔκολα μποροῦμε νά ἰσχυρι­σθοῦμε ὅτι τήν ἔχουμε ὅλοι ὅσοι τόν πιστεύουμε καί εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ ἀπό μόνη της ἐπαρκές κριτήριο γιά νά θεω­ρη­θεῖ ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος μιμη­τής τῶν ὁσίων.

Δέν θά πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ἔχει δια­βαθμί­σεις καί ἐπίπεδα. Ἔχει ἀρχή ἀλλά δέν ἔχει τέλος, γιατί εἶναι ἄπει­ρη, ὅπως ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος «ἀγά­πη ἐστί». Ἀρχίζει ἀπό τήν ἁπλῆ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πού ὄντως μπορεῖ νά ἔχουμε ὅλοι, ἀλλά ἔχει καί ἑπόμενα στάδια, αὐτά τά ὁποῖα κατέκτησαν οἱ ἅγιοι, οἱ ὅσιοι καί οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐκεῖ­νοι οἱ ὁποῖοι θυσίασαν τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη καί τῶν οἰ­κείων τους, ἀλλά καί τίς ἀνέσεις τοῦ κό­σμου γιά τόν Χριστό, ἤ ἐκεῖ­νοι οἱ ὁποῖοι θυσίασαν γι᾽ Αὐτόν καί τήν ἴδια τή ζωή τους. 

Αὐτή τήν τελεία ἀγάπη πρός τόν Θεό εἶχε καί ὁ ὅσιος Ἀντώνιος, γι᾽ αὐτό καί ἀρνήθηκε ὄχι μόνο τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου ἀλλά καί τήν στοιχειώδη ἄνεση καί ἀσφά­λεια τοῦ κοινοβίου, γιά νά ζήσει ἀπόλυτα ἀφοσιωμένος στόν Θεό καί νά ἀντέξει τό ψύχος καί τόν καύσωνα, τίς στερήσεις καί τίς ἀγρυπνίες καί κυρίως τόν πόλεμο μέ τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος προσπα­θοῦ­σε νά τόν νικήσει καί νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό.

Αὐτή ὅμως ἡ τελεία ἀγάπη ἔχει καί μία ἄλλη πλευρά, διά τῆς ὁποίας μποροῦμε νά τήν προσεγ­γίσουμε, καί ἐμεῖς ἀκόμη πού δέν μποροῦμε οὔτε νά ζήσουμε στήν ἔρημο οὔτε νά μαρτυρήσουμε γιά τόν Χριστό. Καί αὐτή εἶναι ἡ τήρη­ση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. «Ἐάν ἀγαπᾶτέ με, τάς ἐντολάς τάς ἐμάς τηρή­σετε», προτρέπει ὁ ἴδιος ὁ Xρι­στός τούς μαθητές του καί ὅλους μας. 

Ἄν, λοιπόν, θέλουμε νά μιμηθοῦ­με καί ἐμεῖς τόν ὅσιο Ἀντώνιο τόν νέο, τόν Βεροιέα, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα, ἄς προ­σπαθήσουμε νά τηροῦμε τίς ἐντο­λές τοῦ Χριστοῦ, ἄς προσπαθοῦμε νά ἐναρμονίσουμε τή ζωή μας μέ τό θέλημά του, γιά νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ προστάτου καί πολιούχου μας ὁσίου Ἀντωνίου.

Κλείνοντας αὐτές τίς ταπεινές σκέψεις θά ἤθελα νά ἐκφράσω τίς ὁλοκάρδιες εὐχαριστίες καί τήν εὐγνωμοσύνη μου πρωτίστως πρός τούς Σεβασμιωτάτους Ἁγίους Ἀρ­χιε­ρεῖς, τόν Ἅγιο Πολυανῆς καί Κιλ­κισίου κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖ­ος χοροστάτησε χθές κατά τόν Ἑσπερινό καί μᾶς ὁμίλησε, καί τόν Ἅγιο Λαγκαδᾶ, Λιτῆς καί Ρεντίνης κ. Πλάτωνα, ὁ ὁποῖος χοροστάτησε σήμερα στήν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρ­θρου. 

Καί οἱ δύο παρά τίς πολλαπλές τους ὑποχρεώσεις, καθώς εἶναι νέοι Μητροπολίτες καί ἔχουν πολ­λές ὑποχρεώσεις στίς Μητροπόλεις τους, μέ πολλή προθυμία καί χαρά δέχθηκαν νά συμμετάσχουν στήν πανήγυρή μας, νά τιμήσουν μαζί μας τόν πολιοῦχο μας ὅσιο Ἀντώ­νιο καί νά λαμπρύνουν μέ τή σεπτή παρουσία τους τίς ἱερές Ἀκολου­θίες. Τούς εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας καί πάλιν καί πολλάκις.

Εὐχαριστῶ ἐπίσης θερμῶς τίς πολιτικές καί στρα­τιω­τικές ἀρχές τῆς πόλεως καί τῆς περιφερείας μας, ὅσους ἐκοπίασαν γιά τήν ὀργάνωση τῆς πανηγύρεως καί τόν εὐσεβῆ κλῆρο καί λαό, ὁ ὁποῖος τη­ρώντας πάντοτε τά ἀναγκαῖα ὑγειο­νομικά μέτρα, ἐξέφρασε μέ τήν παρουσία του καί τή συμμε­τοχή του καί χθές καί σήμερα τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη του πρός τόν προσφιλῆ μας ἅγιο, τόν ὅσιο Ἀντώνιο τόν νέο, τόν Βεροιέα.

Eὔχομαι ἀπό καρδιᾶς ἡ χάρη καί ἡ εὐλογία του νά μᾶς συνο­δεύει πά­ντοτε.