Το μεσημέρι της Κυριακής 16 Ιουνίου 2024 ο Σύλλογος Λεχοβιτών Αλεξάνδρειας
και Περιχώρων διοργάνωσε συνεστίαση στο Κατάστημα “ΛΑΓΟΚΟΛΛΑ” με επίσημη
καλεσμένη τη γνωστή ποιήτρια κ.Θεοδότα Σαρβάνη.
Γύρω στις 11 το πρωί έφτασε από τη Φλώρινα στην πόλη μας η κ. Σαρβάνη
συνοδευόμενη από το σύζυγό της Δημήτρη Δημητρίου και την αδερφή της Στέλλα με το
σύζυγό της Πέτρο Βούζα. Για κάμποση ώρα ξεναγήθηκαν στην πόλη της Αλεξάνδρειας και
στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στο κατάστημα ΛΑΓΟΚΟΛΛΑ.
Εκεί τους περίμενε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Λεχοβιτών με
επικεφαλής την Πρόεδρο κ. Αναστασία Παπαδημητρίου. Οι φιλοφρονήσεις ήταν πάρα
πολλές επειδή οι περισσότεροι Λεχοβίτες της πόλης μας γνώριζαν τους εκλεκτούς
επισκέπτες κι έτσι για κάμποση ώρα στήθηκαν μικρά μικρά πηγαδάκια όπου οι συζητήσεις
και οι αναμνήσεις έδωσαν και πήραν.
Η κυρία Πρόεδρος του Συλλόγου καλωσόρισε τους προσκεκλημένους και στη
συνέχεια έδωσε το λόγο στον κ. Τοπάλη Δημήτρη υπεύθυνο Δημοσίων σχέσεων του
Συλλόγου.
Ο κ. Τοπάλης αναφέρθηκε με συντομία στο έργο της προσφιλούς σε όλους τους
Λεχοβίτες ποιήτριας, μίλησε για την πολύ σπουδαία πνευματική ζωή, που αναπτύσσει εδώ
και πολλά χρόνια το Λέχοβο και αναφέρθηκε ειδικά σε κάποιο ποίημα από τη τη δεύτερη
ποιητική συλλογή της ποιήτριας με τίτλο “ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΦΤΕΡΩΝ”.
Το παραμύθι φέρει τον τίτλο “ΧΤΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” και με αδρές γραμμές
περιγράφει όλη την ιστορία των οικοδόμων του Λεχόβου, τα ταξίδια τους, την ατέρμονη
εργασία τους στην ξενιτιά αλλά και τους καημούς των γυναικών και των παιδιών, που
μεγάλωναν με απόντα τον πατέρα για αρκετούς μήνες κάθε χρόνο.
Αποδίδει η κ. Θεοδότα Σαρβάνη απλόχερα τον τίτλο της ηρωίδας αυτής που
αγωνίζεται πολύ σκληρά κι αυτή, για να κουμαντάρει το νοικοκυριό της και να ζει με την
προσμονή της επιστροφής του αρχηγού της οικογένειας. Ο κ. Τοπάλης παρακάλεσε την
προσκεκλημένη Λεχοβίτισσα ποιήτρια να απαγγείλει με τη ζεστή φωνή της το υπέροχο
αυτό έργο της.
Σε λίγη ώρα έγινε στο χώρο του καταστήματος απόλυτη σιγή και η φωνή της
ποιήτριας έφτασε στα αυτιά όλων. Μίλησε για λίγο για το λογοτεχνικό της έργο, για την
ενασχόλησή της με πάρα πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες στη Φλώρινα αλλά και σε
πολλές ακόμη πόλεις της Ελλάδας και ύστερα, με μια αφάνταστη θαλπωρή θα λέγαμε,
σκόρπισε ρίγη συγκίνησης σε όλους απαγγέλοντας το ποίημα - σύμβολο του Λεχόβου.
Στο τέλος ένα θερμό χειροκρότημα έκλεισε αυτή την υπέροχη πολιτιστική εικόνα. Όλοι οι
παρόντες απηύθυναν ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στην πολύ αγαπητή ποιήτρια Θεοδότα
Σαρβάνη για την πάρα πολύ σημαντική της παρουσία σ’ αυτή την πολύ ωραία εκδήλωση
του Συλλόγου
Ο πρώην Αντιπρόεδρος του Συλλόγου κ. Ζαμπέτας Σταύρος προέβη σε μια πολύ
αξιόλογη ενέργεια. Όντας παραγωγός νεκταρινιών ο γιος του Βασίλειος Ζαμπέτας, έφερε
μια μεγάλη ποσότητα των υπέροχων φρούτων του, για να τα προσφέρει στους
καλεσμένους και στους άλλους παρόντες. Τον ευχαριστούμε θερμότατα και ευχόμαστε να
συνεχίσει και στο μέλλον με τέτοιες κοινωφελείς ενέργειες.
Ακολούθησε το γεύμα, που πραγματικά μας ενθουσίασε όλους. Ο ιδιοκτήτης του
Καταστήματος “ΛΑΓΟΚΟΛΛΑ” κ. Σάκης Λαγογιάννης είχε ετοιμάσει πραγματικά
υπέροχα και νοστιμότατα πιάτα και για το λόγο αυτό του απονέμουμε τα θερμότατά μας
συγχαρητήρια.
Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα τμήμα από το ποίημα “ΧΤΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ” ,
ώστε να το γνωρίσουν κι οι αναγνώστες αυτού του ρεπορτάζ.
Στις φωτογραφίες διακρίνεται η ποιήτρια την ώρα που απαγγέλλει το ποίημα δίπλα
από την κ. Αναστασία Παπαδημητρίου, Πρόεδρο του Συλλόγου και ορισμένα από τα
παρόντα μέλη του Συλλόγου.
ΧΤΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι συμπατριώτες μου έχτισαν τον κόσμο. Παίρνανε τον καημό τους παραμάσχαλα,
αφήναν κλειδωμένο το νόστο τους στο Λέχοβο, φορτώνονταν τα σύνεργά τους και
κινούσαν.
Αγίασμα το νερό από τη Μεγάλη βρύση στο παγούρι τους.
Μόλις το χωριό αλάργευε απ’ τα μάτια τους μετατόπιζαν συνέχεια τον ορίζοντα.
Πολλοί μαζί και το κατάφερναν. Το πείσμα τους το αρβανίτικο.
Οι δρόμοι δύσκολοι κι ατέλειωτοι στα πόδια τους, και πίκρα ανάβλυζε το άγνωστο.
Χάνονταν στο μακριά, σε νέους τόπους.
Κι έχτιζαν, όλο έχτιζαν της ξενιτιάς τον κόσμο....
Στις σκαλωσιές σαν άγγελοι φτερούγιζαν, στις στέγες αιωρούνταν με της ανάγκης
τα σχοινιά. Μ’ ένα μυστρί θεμέλια στέργιωναν.
Στην πλάτη τους κουβάλαγαν με πηλοφόρι ασήκωτο.
Θητεύανε στου κάματου τη λάσπη.
Κι όλο η νοσταλγία τούς τραγούδαγε. “Ένα πουλάκι λάλησε στου Λέχοβου τη
ράχη”.
Μακρόσυρτο τραγούδι όλο παράπονο ......
Για να μην κουράσουμε τους αναγνώστες δεν αντιγράφουμε το υπόλοιπο ποίημα.
Όσοι όμως θέλουν να το διαβάσουν μπορούν να δανειστούν το βιβλίο από τη βιβλιοθήκη
του Συλλόγου Λεχοβιτών Αλεξάνδρειας και Περιχώρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
