λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.
Στη διάρκεια της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του διακόνου π. Αγγέλου Γεροντόπουλου, εγγάμου κληρικού.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν».
Παραμονή τῆς ἑορτῆς τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καί στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπενθυμίζει στούς χριστιανούς τῆς Ρώμης ὅτι αἰτία τῆς σωτηρίας μας εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἔκανε γιά μᾶς, τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους, αὐτό πού κανείς ἄλλος δέν κάνει οὔτε ἀκόμη καί γιά δικαίους. Ἀπέθανε δηλαδή γιά τή σωτηρία μας, ἀπέθανε γιά νά μᾶς ἀποκαταστήσει στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ-Πατρός.
Αὐτό τό γεγονός, αὐτή ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ, συνεχίζει ὁ ἀπόστολος, δίδει τή δυνατότητα σέ ὅσους τόν πιστεύουν νά ἀντιμετωπίζουν τά πάντα στή ζωή τους μέ ὑπομονή, ἀκόμη καί τίς θλίψεις καί τίς δοκιμασίες. Διότι ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις εἶναι αὐτή πού αὐξάνει στήν ψυχή τήν ἐλπίδα καί ἡ ἐλπίδα δέν εἶναι κενή, δέν εἶναι μάταιη, γιατί στηρίζεται στόν Θεό καί τήν ἀγάπη του, ἡ ὁποία πλημμυρίζει τήν καρδιά τῶν πιστῶν διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Γιά τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολο Παῦλο ἡ πίστη στόν Χριστό δέν εἶναι κάτι πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ἕναν κόσμο διαφορετικό, σέ ἕναν κόσμο ἀπαλλαγμένο ἀπό θλίψεις καί δοκιμασίες, ἀλλά τοῦ δίδει τή δύναμη νά ἀντιμετωπίσει ὅλα ὅσα συναντᾶ μέ ἕναν διαφορετικό τρόπο ἀπό αὐτόν μέ τόν ὁποῖο τίς ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, νά τίς ἀντιμετωπίζει ὡς εὐκαιρία νά αὐξήσει τήν πίστη του καί τήν ἐλπίδα του στόν Θεό, ὁ ὁποῖος δίδει σέ ὅσους ὑπομένουν τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀποδεικνύοντας δι᾽ αὐτῆς τήν ἀπέραντη ἀγάπη του.
Ἡ θεώρηση αὐτή τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀποτελεῖ μία διαφορετική ἔκφραση τῶν λόγων τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές του, ὅτι στόν κόσμο θά ἀντιμετωπίσουν θλίψεις, ἀλλά θά πρέπει νά τίς ἀντιμετωπίσουν μέ θάρρος, διότι ὁ ἴδιος ἔχει νικήσει τόν κόσμο. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε, ἀλλά θαρσεῖτε», λέγει ὁ Χριστός, «ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμο».
Δέν τούς βεβαιώνει γιά μία μελλοντική νίκη, ἀλλά γιά μία ἤδη συντετελεσμένη, ἀπό τήν ὁποία μποροῦν καί οἱ ἴδιοι νά ἀντλοῦν αἰσιοδοξία καί βεβαιότητα γιά τή δική τους νίκη ἔναντι τῶν θλίψεων καί τῶν δοκιμασιῶν τοῦ κόσμου.
Αὐτός εἶναι, ἄλλωστε, ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός στήν ἀρχιερατική του προσευχή δέν ζητᾶ ἀπό τόν Θεό-Πατέρα του νά «ἄρῃ τούς μαθητές» του «ἀπό τοῦ κόσμου», ἀλλά νά τούς τηρήσει «ἐν τῇ ἀληθείᾳ» του.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔχει ἐμπειρία καί τῶν θλίψεων ἀλλά καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος διά τῆς χάριτός του παρηγορεῖ καί ἐνισχύει τούς πιστούς. Γι᾽ αὐτό καί δέν διστάζει νά διακηρύξει καί πρός χριστιανούς τῆς Ρώμης τήν πίστη του στή δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πού ἐκφράζεται διά τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
«Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν».
Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θά ἐκχυθεῖ σέ λίγο καί στή δική σου καρδιά διά τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο θά κατέλθει γιά νά σέ καταστήσει λειτουργό τοῦ Θεοῦ καί οἰκονόμο τῶν ἱερῶν μυστηρίων του. Διότι ἡ χάρη τῆς ἱερωσύνης εἶναι μεγάλη καί ὑψηλή καί εἶναι ἀπροσπέλαστη γιά τόν χοϊκό ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος παρά τή φυσική ἀδυναμία καί ἁμαρτωλότητά του ἀξιώνεται νά τελεσιουργεῖ τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ στή γῆ, στά ὁποῖα οἱ ἅγιοι ἄγγελοι φόβῳ καί τρόμῳ παρακύπτουν.
Εἶναι μεγάλη καί ὑψηλή ἡ χάρη τῆς ἱερωσύνης, διότι ὁ ἄνθρωπος ἀξιώνεται νά δανείζει τά χέρια του στόν Θεό καί νά γίνεται ἀγωγός τῆς χάριτός του πρός τούς ἀνθρώπους.
Καί αὐτή τή μεγάλη καί ὑψηλή τιμή καί χάρη τῆς ἱερωσύνης δέν τήν λαμβάνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό τόν Θεό ὡς ἐπιβράβευση τῆς ἀρετῆς ἤ τῆς ἁγιότητός του, ἀλλά ἐπειδή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θέλει δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νά ἐργασθεῖ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Αὐτῆς τῆς ἀπεράντου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γίνεσαι καί σύ σήμερα κοινωνός καί μέτοχος, ὄχι γιά νά τήν οἰκειοποιηθεῖς, ἀλλά γιά νά τήν προσφέρεις μέσω τῆς διακονίας σου στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίους θά σοῦ ἐμπιστευθεῖ διά τοῦ Ἐπισκόπου σου ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία. Αὐτήν τήν ἀγάπη ἀναμένει ὁ Χριστός νά τήν ἀνταποδώσεις μέ τή συνεπῆ καί συνετή διακονία τῶν ἀδελφῶν σου, ἀλλά καί μέ τή συνεπῆ καί συνετή ζωή σου, μέ τόν ἀγώνα σου νά εὐαρεστεῖς τόν Θεό μέ τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωσή σου, μέ τήν ἀφοσίωσή σου στόν Χριστό καί στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς του καί τήν προσπάθειά σου νά προάγεσαι στήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα.
Γνωρίζεις ὅτι ἡ πορεία τοῦ κληρικοῦ δέν εἶναι εὔκολη, ἔχει θλίψεις καί δοκιμασίες, ὅπως εἶχε καί ἡ ζωή τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, στό γεώργιο τό ὁποῖο Ἐκεῖνος ἐφύτευσε καλεῖσαι ἀπό σήμερα νά διακονήσεις. Ὅμως μήν ἀγνοεῖς ὅτι, ἐάν ὑπομένεις ὅλες τίς δυσκολίες τῆς ἱερατικῆς ζωῆς, ὅπως μᾶς συστήνει καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος, θά σέ στηρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καί μέ τή συμπαράσταση καί τοῦ Ἐπισκόπου σου, τοῦ πνευματικοῦ σου πατρός καί τῶν πατέρων τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως ἀλλά καί τῆς εὐλαβοῦς συζύγου σου καί ὅσων συμπροσεύχονται σήμερα στή χειροτονία σου θά μπορέσεις νά ἀνταπεξέλθεις σέ αὐτές καί νά εὐαρεστήσεις μέ τή διακονία σου τόν Θεό, ὥστε νά ἀξιωθεῖς καί σύ νά ἀκούσεις τό «εὖ δοῦλε, ἀγαθέ καί πιστέ» τοῦ Κυρίου μας, καί νά εἰσέλθεις στή χαρά τῆς βασιλείας του, τῆς ὁποίας προτύπωση ἀποτελεῖ ἡ χαρά στήν ὁποία σέ καλῶ αὐτή τήν ὥρα νά εἰσέλθεις ,γιά νά λάβεις τόν δεύτερο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.
