που στόλιζε το εξώφυλλο ενός παιδικού βιβλίου...η θάλασσα σε πάντρεμα με τη στεριά και ένα διακριτικά αγριεμένο κύμα να σκάει στην τελευταία άκρη της στεριάς που βουτάει στη θάλασσα..απίστευτη ένωση!
Έπειτα παρατήρησα μια μικρούτσικη ανθρώπινη φιγούρα με μια διπλή (;) σκιά να στολίζει την πλαγιά του βουνού και μια μικρή βαρκούλα και δυο πουλιά στη θάλασσα..
Ξεφύλισσα το βιβλίο...ολόκληρο είναι ένα έργο τέχνης... ο εικονογράφος :Ανδρέας Κούρτης.
Συγγραφέας του βιβλίου : Σοφία Τσιάμη, τίτλος του πρώτου της βιβλίου: “Ένα αγόρι..ένας ψαράς...Δύο όνειρα”... τίτλος εφάμιλλος της εικονογράφησης που θαύμασα... έτοιμη κι εγώ να ταξιδέψω...
Ταξίδεψα με το αγόρι που είχε όνειρο ξεχωριστό: να γίνει ψαράς... και στενοχωριόταν που δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του...και καρτερούσε γι' αυτό, παίζοντας τη φλογέρα του...κι άλλοτε απογοητευόταν ... και άλλοτε ζούσε το όνειρό του.. και δεν είχε τίποτα που να θυμίζει ψαρά, παρά μόνο το όνειρό του...
Ταξίδεψα και με τον ηλικιωμένο, δύστροπο ψαρά...που η ματάιωση του ονείρου του να γίνει φλογεροπαίκτης τον έκανε νευρικό και απρόσιτο στους τρίτους..
Άλλες ηλικίες, άλλα εφόδια ο καθένας, άλλα όνειρα – μα πάντα όνειρα- , τα οποία, καθώς δεν πραγματώνονται, επηρεάζουν τον ψυχισμό και των δυο τους αρνητικά.. μελαγχολία για το παιδί και εκνευρισμό και αρνητισμό για τον ψαρά.
Ξεκινώντας να διαβάζω το παραμύθι, ταξίδεψα στο όνειρο, στη μοναξιά..άκουσα τον ήχο της φλογέρας στο βουνό...ταυτίστηκα με το μοναχικό παιδί που είχε όνειρο διαφορετικό από αυτό των άλλων παιδιών...ταξίδεψα και στη θάλασσα με τα δίχτυα του ιδιότροπου ψαρά πότε να γεμίζουν και να γκρινιάζει, γιατί η ψαριά ήταν μεγάλη και γι'αυτό θα του τα παίρναν για ένα κομμάτι ψωμί και πότε τα ψάρια του να είναι τόσο λίγα, που να μην φτάνουν για το μεσημεριανό του και να γκρινιάζει και πάλι, γιατί δεν θα του φτάσουν...άνθρωπος , που ποτέ δεν ικαοποιείται...όπως πολλοί από εμάς!
Μα έχει όνειρο να γίνει φλογεροπαίκτης, κι ας μην έχει φλογέρα..κι η απουσία του μέσου, που θα τον οδηγήσει να πιάσει το όνειρο τον κάνει κατήφη και παράξενο...
Και υπάρχει πάντα ένα αεράκι,ένα τυχαίο γεγονός, που συμβαίνει και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα, όταν επιμένουμε να το περιμένουμε και να ελπίζουμε σε αυτό... και τότε η όψη μας αλλάζει, αλλάζει και η ψυχοσύνθεσή μας, γινόμαστε πραγματικά γενναιόδωροι με τους ανθρώπους γύρω μας...χαμογελάμε...ζούμε το όνειρό μας, νιώθουμε ευλογημένοι...
Ένα αγόρι – φλογεροπαίκτης που θέλει να γίνει ψαράς...κι ένας γκριζομάλλης ψαράς, που θέλει να γίνει φλογεροπαίκτης...δύο όνειρα...
Ένα πολύπλευρο παραμυθι, επιχείρημα που πείθει πως λοι έχουμε δικαίωμα να ονειρευόμαστε και να ζούμε τα όνειρά μας, ακόμη κι αν δεν φαίνεται αρχικά να έχουμε ούτε εκείνο το στιχειώδες στοιχείο που μας υποδεικύει την πραγμάτωσή τους... με υπομονή και κανάκεμα, όπως αναφέρει η ίδια η συγγραφέας, τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Και μια μικρή γεύση από το βιβλίο, σε αποσπάσματα που ο εκδοτικός οίκος έχει αναρτήσει στη σελίδα του:
Ένα αγόρι... Ένας ψαράς... Δυο όνειρα - Παιδικά & Εικονογραφημένα Βιβλία - Εκδόσεις – ΕΛΛΗΝΟΕΚΔΟΤΙΚΗ
www.ellinoekdotiki.gr
Χριστίνα Καραπά
