Η πρώτη ιερατική σύναξη στην Μητρόπολη Βεροίας για τη νέα εκκλησιαστική χρονιά

10 Σεπ 2014
Πραγματοποιήθηκε στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο Βέροιας η πρώτη σύναξη ιερέων με την ευκαιρία έναρξης της νέας εκκλησιαστική χρονιάς. Κύριος εισηγητής ήταν ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ενώ μίλησε και ο υπεύθυνος του Γραφείου Νεότητος αρχιμ. Διονύσιος Ανθόπουλος σχετικά με την έναρξη της νέας κατηχητικής περιόδου.
 
 
Η εισήγηση του σεβασμιωτάτου.
 
Γιά ἄλλη μία φορά ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει νά βρισκόμαστε στήν ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησια­στι­κοῦ ἔτους.
 
Καί ἐάν γιά κάθε χρόνο πού ἀρ­χίζει κάνουμε σχέδια καί κα­τα­στρώ­νουμε προγράμματα καί παίρ­­νουμε ἀποφάσεις γιά τόν τρό­πο μέ τόν ὁποῖο θά ἀξιοποιή­σουμε στόν καλύτερο βαθμό τόν νέο χρό­νο, κατά μείζονα λόγο αὐ­τό ἰ­σχύ­ει γιά τό νέο ἐκκλησια­στι­κό ἔτος πού ἄρχισε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, τήν 1η Σεπτεμβρίου, ἰ­σχύει γιά ἐμᾶς τούς κληρικούς, τούς ὁποί­ους ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἔθεσε ποι­μέ­νας καί διδασκάλους τοῦ λαοῦ του καί οἱ ὁποῖοι ἔχουμε ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐν Χρι­στῷ σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.
 
Γι᾽ αὐτό καί γιά μᾶς τούς κλη­ρι­κούς τά σχέδια καί τά προγράμ­μα­τα πού προετοιμάζουμε στήν ἀρχή κάθε νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ἀφοροῦν στόν καλύτερο σχεδια­σμό καί τήν ἀρτιότερη προ­ετοιμα­σία τοῦ ἔργου μας, τοῦ ἔργου μας τοῦ ποι­μαντικοῦ, τοῦ λειτουργι­κοῦ, τοῦ ἐκκλησια­στι­κοῦ, τοῦ ἐνο­ρια­κοῦ.
 
Ὁ Θεός μᾶς χαρίζει ἀκόμη ἕνα ἔ­τος καί περιμένει ἀπό μᾶς νά ἀν­τα­ποκριθοῦμε μέ περισσότερο ζῆ­λο, μέ περισσότερη ἀγάπη, μέ πε­ρισσότερη ὑπευθυνότητα.
 
Ἡ ἱε­ρω­σύνη καί ἡ ἄσκησή της δέν εἶ­ναι ἕνα ὁποιοδήποτε ἐπάγ­γελ­μα, οὔτε μποροῦμε καί ἐπιτρέ­πε­ται νά ἐπα­ναπαυόμαστε στήν ἰδέα ὅτι ἔχουμε μία ἐνορία πού λειτουργεῖ καλά ἀπό τίς προ­η­γού­μενες χρο­νιές, πού ἔχουμε τίς κα­θι­ερωμένες ἀκολουθίες, τά κατη­χητικά καί τίς ἄλλες δράσεις πού θά ἀρχίσουν καί πάλι τίς ἑπόμενες ἑβδομάδες καί κατά συνέπεια ὅλα εἶναι ρυθμισμένα καί δέν χρειά­ζε­ται νά κάνουμε τίποτε περισσό­τερο.
 
 
Μιά τέτοια θεώρηση εἶναι ἐ­σφαλ­μένη καί ἀπαράδεκτη, διότι ἡ Ἐκκλησία καί ἡ ἐνορία δέν λει­τουργεῖ μέ αὐτόματο πιλότο, γιατί ἀκόμη καί στήν πιό καλά ὀργα­νωμένη ἐνορία ὑπάρχουν περιθώ­ρια βελτιώσεως, ὑπάρχουν δυνα­τό­τητες ἀλλαγῶν καί ἀνανεώσεως σύμφωνα μέ τίς νέες ἀνάγκες οἱ ὁποῖες ἀνα­φύ­ον­ται καί δημιουρ­γοῦνται, σύμφωνα μέ τίς ἀπαι­τή­σεις καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀδελ­φῶν μας τούς ὁποίους μᾶς κάλεσε ὁ Θεός νά διακονή­σου­με.
 
Δέν ὑπάρχουν περιθώρια ἐφη­συ­χασμοῦ καί χαλαρώσεως γιά ἐμᾶς τούς κληρικούς. Πρέπει νά εἴμαστε πάντοτε ἄγρυπνοι καί ἕτοιμοι γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τά προβλή­μα­­τα καί τίς προκλήσεις τοῦ συγ­χρόνου κόσμου, τῆς κοινωνίας, ἀλλά καί τοῦ ἐχθροῦ τῆς Ἐκκλη­σίας καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς σκοπό καί ὡς ἔργο νά διαβάλλει τήν Ἐκ­κλη­σία, νά ἀκυρώνει τό ἔργο της, νά προ­βάλλει ἐμπόδια καί προσ­κόμ­μα­τα στήν ἐπίτευξή του, νά προ­σπαθεῖ νά ἁρπάξει τούς ἀν­θρώ­πους ἀπό τή σωτήρια μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας.
 
Ὅλα αὐτά, βεβαίως, δέν εἶναι οὔ­τε φοβίες τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε θεω­­­­ρίες συνωμοσίας, ὅπως θά μπο­­­­ροῦσαν νά σκεφθοῦν ὁρισμέ­νοι. Εἶναι μία πραγματικότητα γιά τήν ὁποία ὄχι μόνο προειδοποίησε ὁ Χριστός τούς μαθητές του, ἀλλά καί γιά τήν ὁποία μίλησε καί ὁ ἴδιος ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκ­κλησίας, ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος, καί τήν ὁποία βιώνει ἡ Ἐκκλησία στούς εἴκοσι αἰῶνες τῆς ἱστορίας της.
 
Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀπαραίτητο νά προετοιμαζόμαστε καί νά γνωρί­ζου­με τούς κινδύνους πού ἐλ­λο­χεύουν, ἔτσι ὥστε καί τούς ἑαυ­τούς μας νά προφυλάσσουμε καί τούς ἀδελφούς μας νά προ­στα­τεύ­ουμε.
 
Ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέ­σου εἶναι σαφής καί κατηγορη­μα­τι­κός: «οἶδα ὅτι εἰσελεύσονται με­τά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου, καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. 20.29).
 
Ὁ ἀπόστολος μιλᾶ γιά λύκους βα­­ρεῖς πού δέν θά ἐνδιαφέρονται γιά τό καλό καί τήν ὠφέλεια τοῦ ποιμνίου καί γιά ἀνθρώπους μέσα ἀπό τό ἴδιο τό σῶμα τῆς Ἐκκλη­σίας πού θά προσπαθοῦν νά ἀπο­σπά­σουν τούς πιστούς ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί νά τούς πάρουν μέ τό μέρος τους.
 
Στήν περιγραφή αὐτή τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου, τήν ὁποία δια­σώ­ζει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λου­κᾶς στίς Πράξεις τῶν ἀποστόλων, οἱ ἑρμηνευτές διακρίνουν τούς ποι­κιλώνυμους αἱρεσιάρχες πού κατά καιρούς ταλαιπώρησαν καί δίχα­σαν τήν Ἐκκλησία, καί οἱ ὁποῖοι κα­τόρθωσαν, δυστυχῶς, νά παρα­σύ­ρουν μέλη τῆς Ἐκ­κλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀπομα­κρύ­νοντάς τα ἀπό τή σωτηρία καί τή λύτρωση πού προσφέρει.
 
Οἱ αἱρέσεις δέν ἀποτελοῦν ὅμως μόνο φαινόμενο τοῦ παρελθόντος, ἀλλά ὑφίστανται καί στίς ἡμέρες μας, ἀποτελῶντας κίνδυνο γιά τούς πιστούς, κίνδυνο ἀπό τόν ὁποῖο ἔχουμε χρέος νά τούς προ­στατεύσουμε.
 
Μπορεῖ, βεβαίως, ὁρισμένες ἀπό τίς παλαιές αἱρέσεις νά μήν ὑπάρ­χουν πλέον, ἀλλά ὑπάρχουν ἄλ­λες, νεώτερες, στίς ὁποῖες δυστυ­χῶς προστίθενται καί νέες, ἐπειδή πάντοτε ὑπάρχουν ἄνθρωποι «λα­λοῦντες διεστραμμένα», ὅπως λέ­γει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, οἱ ὁποῖοι δέν ἀρκοῦνται μόνο σ᾽ αὐτό ἀλλά θέλουν νά συγκεντρώνουν γύρω τους κόσμο, ὁπαδούς, γιά νά καυ­χῶνται ὅτι εἶναι ἀρχηγοί, ὅτι ἔ­χουν λαό πού τούς ἀκολουθεῖ.
 
Καί τό θλιβερό εἶναι ὅτι αὐτόν τόν λαό τόν ἀναζητοῦν μέσα στήν Ἐκ­κλησία καί αὐτό τούς κάνει ἐπι­κίν­δυνους, τούς κάνει αἱρετικούς.
 
Καί τί εἶναι αἱρετικοί καί τί εἶναι αἵρεση; Εἶναι αὐτοί πού διδάσκουν μία διδασκαλία πού ἀποκλίνει ἀπό τήν ὀρθή, ἀπό τή γνήσια καί ὀρ­θό­δο­ξη διδασκαλία καί πίστη τῆς Ἐκ­κλησίας καί ἐμμένουν σ᾽ αὐτήν προκαλῶντας διχασμό καί σχίσμα. Αἵρεση εἶναι ἡ ἐσφαλμένη ἑρμη­νεία τῶν δογμάτων καί τῆς ἀλη­θεί­ας τῆς πίστεως ἤ ἡ λανθασμένη ἐφαρμογή τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί ὀφείλεται στόν ἐγωισμό κάποιων ἀνθρώπων, συχνά καί εὐσεβῶν, ἡ ὁποία θέλησαν νά θέσουν τή δική τους γνώμη, τή δική τους ἄποψη, τή δική τους ἑρμηνεία, πάνω ἀπό τήν κοινή πίστη καί συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, πάνω ἀπό τήν παρα­δε­δομένη ἀπό τούς ἀποστό­λους καί τούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἄποψη καί διδασκαλία.
 
Οἱ αἱρέσεις, λοιπόν, ἀποτελοῦν κίν­δυνο γιά ὅλους μας, κίνδυνο πού δέν μποροῦμε νά τόν ἀντι­λη­φθοῦ­με ἐγκαίρως, ἐάν δέν τόν γνω­­ρίζουμε, γιατί συχνά οἱ ἀπο­κλί­­σεις ἀπό τήν ὀρθή πίστη εἶναι τέ­τοιες πού δέν γίνονται εὔκολα κατανοητές ἀπό τόν καθένα, χω­ρίς αὐτό, βεβαίως, νά σημαίνει ὅτι εἶναι ἀμελητέες καί δέν πρέπει νά μᾶς ἀνησυχοῦν.
 
Γι᾽ αὐτό καί ἀπο­φασίσαμε τό νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος νά ἀσχο­λη­θοῦ­με στίς ἱερατι­κές μας συνά­­ξεις μέ τίς σύγχρονες αἱρέσεις, οἱ ὁ­ποῖ­ες ἀποτελοῦν κίνδυνο γιά τό ποίμνιό μας, κίνδυνο γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Διότι, ὅπως γνωρίζετε, οἱ αἱρετικοί μετέρχονται κάθε τρό­πο καί κάθε μέσο προκειμένου νά προσελκύσουν τούς ἀνθρώπους κον­τά τους. Καί σέ ἐποχές κρίσεως σάν τή σημερινή δέν διστάζουν νά ἐκμεταλλευθοῦν καί τίς ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων, δέν διστάζουν νά προσφέρουν χρήματα, τρόφιμα, ροῦχα, νά δείξουν ἐνδιαφέρον καί ἀγάπη γιά τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, νά φροντίσουν τούς ἀσθενεῖς τους, νά ὑποχρεώσουν τούς ἀνθρώπους μέ τήν καλωσύνη τους, χωρίς νά τούς ποῦν τίποτε γιά τό τί πιστεύουν ἤ γιά τόν λόγο πού τούς πλησιάζουν καί τούς βοη­θοῦν, ὥστε στή συνέχεια, ὅταν θά αἰσθάνονται ὑποχρέωση ἀπέ­να­ντι σ᾽ αὐτούς πού τούς βοή­θη­σαν, ὅταν θά τούς ἔχουν πείσει ὅτι εἶναι καλοί ἄνθρωποι, ἄνθρω­ποι τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι πιό εὔκολο νά τούς παρασύρουν στήν αἵρεσή τους, νά τούς παρασύρουν στήν κα­­­ταστροφή.
 
Γι᾽ αὐτό καί εἶναι ἀνάγκη νά ξέ­ρου­με καί τούς τρόπους καί τίς με­θόδους πού χρησιμοποιοῦν ἀλ­λά καί τό τί πιστεύουν γιά νά προ­στα­τευθοῦμε καί ἐμεῖς καί νά μπο­ρέσουμε νά προστατεύσουμε καί τόν λαό τοῦ Θεοῦ.
 
Εἶναι ἀνάγκη νά γνωρίζουμε ποι­ές εἶναι οἱ αἱρέσεις, τί πρε­σ­βεύει ἡ κάθε μία, τί θά πρέπει νά λέμε καί νά κάνουμε στούς αἱ­ρε­τικούς πού θά μᾶς πλησιάσουν γιά νά τούς ἀν­τιμετωπίσουμε, ἀλλά καί πῶς θά πρέπει νά συμπε­ρι­φερθοῦμε γιά νά μήν ἐμπλακοῦμε σέ συζητήσεις πού εἶναι συχνά ἀδιέξοδες, γιατί οἱ αἱρετικοί ἔχουν πάντα τόν τρό­πο νά φαίνονται πειστικοί καί νά φέρνουν σέ ἀμηχανία τόν συνομι­λητή τους, ἄν δέν γνωρίζει πῶς θά πρέπει νά τούς ἀντικρούσει.
 
Εἶναι ἀνάγκη νά γνωρίζουμε ὅλα ὅσα ἀφοροῦν στίς αἱρέσεις πού κυ­κλοφοροῦν γύρω μας, γιά νά εἴμα­στε ἕτοι­μοι νά δώσουμε τήν πρέ­πουσα ἀπάντηση μέ θάρρος καί παρ­­ρη­σία, ὅπως τό ἔκανε καί ὁ Χριστός σέ ἐκείνους τούς πονη­ρούς ἀν­θρώπους πού τόν πλησία­ζαν, μέ καλή δῆθεν πρόθεση, γιά νά τόν παγιδεύσουν καί νά τόν ἐκθέσουν.
 
Εἶναι ἀνάγκη νά γνωρίζουμε γιά τίς αἱρέσεις καί τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους μποροῦμε νά τίς ἀν­τιμετωπίσουμε καί νά ἐνημε­ρώ­νου­­με καί τούς ἐνορίτες μας γι᾽ αὐτές. Διότι πολλές φορές, ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν ἀντιληφθεῖ ἐξ ἀρ­χῆς ὅτι πρόκειται γιά κάποια αἵ­ρεση, στή συνέχεια εἶναι δύσκο­λο νά ἀπεμπλακεῖ ἀπό τά δίκτυα της.
 
Ἔτσι κατά τή διάρκεια τοῦ νέου ἐκ­κλησιαστικοῦ ἔτους θά ἐνη­με­ρω­θοῦμε γιά ὅλα τά θέματα πού ἀφοροῦν στίς αἱρέσεις καί τούς τρόπους ἀντιμετωπίσεώς τους, καί θά συμπληρώσουμε πιθανόν αὐτή τήν ἐνημέρωση καί μέ μία Ἀντιαι­ρε­τική Ἡμερίδα, ὅπως εἴχαμε κά­νει καί στό παρελθόν, προκει­μέ­νου καί ἐμεῖς νά βοηθηθοῦμε καί τούς ἀδελφούς μας νά βοη­θή­σου­με, ὥστε νά μή χαθεῖ οὔτε μία ψυ­χή τήν ὁποία μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία καί γιά τήν ὁποία θά δώσουμε λόγο ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.
 
Ἐμεῖς ἔχουμε χρέος νά ἀγρυ­πνοῦ­­με, ἔχουμε χρέος νά ἐπι­σκο­ποῦμε ὁ καθένας τήν ποίμνη του, τήν ἐνορία του, καί νά μήν ἀδια­φοροῦμε γιά τό τί συμβαίνει σ᾽ αὐ­τήν. Καί ἔχουμε ἀκόμη καθῆκον νά διδάσκουμε τόν λόγο τῆς ἀλη­θεί­ας, νά διδάσκουμε τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως, γιά νά τίς γνωρίζουν οἱ πιστοί, καί νά ὀρθο­τομοῦμε καί ἐμεῖς τόν λόγο τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Διότι δέν εἶναι δύσκολο νά περιπέσει ὁ ἄνθρωπος σέ αἵ­ρε­ση.
 
Πολλοί ἀπό τούς αἱρεσιάρχες ἦταν εὐλαβεῖς κληρικοί, οἱ ὁποῖοι παρενόησαν κάποια ἀλήθεια ἤ ἐπι­­χείρησαν νά ἑρμηνεύσουν μέ τόν δικό τους τρόπο ἕνα χωρίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί δέν θέλησαν νά ἀναγνωρίσουν τό σφάλμα τους καί νά μετανοήσουν γι᾽ αὐτό.
 
Ἄς γρηγοροῦμε, λοιπόν, καί ἄς εἴ­μαστε προσεκτικοί καί συνεπεῖς στό καθῆκον μας. Ἄς φροντίζουμε νά ἐργαζόμαστε μέ εὐσυνειδησία καί ζῆλο γιά τίς ἀνάγκες τῶν πι­στῶν, ὥστε νά μήν ἀφήνουμε χῶ­ρο σέ αἱρετικούς νά εἰσέλθουν στή μάνδρα καί νά ὑφαρπάσουν κά­ποια ψυχή. Ἄς ἐργαζόμαστε κάθε ἡμέρα μέ μεγαλύτερο ζῆλο καί διάθεση γιά νά ἀνταποκρινό­μαστε στή μεγάλη τιμή πού μᾶς ἔκανε ὁ Χριστός νά μᾶς κατα­στή­σει ποιμέ­νες καί διδασκάλους τῆς Ἐκκλη­σί­ας του καί οἰκονόμους τῶν θείων μυστηρίων του. Καί τότε θά ἔχου­με τή χάρη καί τήν εὐλογία του στό ἔργο μας, ὥστε νά καρποφορεῖ καί νά παράγει καρπόν πολύν πρός δόξαν Θεοῦ. Αυτήν ἐπικαλοῦμαι κι ἐγώ δαψιλῆ για ὅλους σας το νέο ἐκκλησιαστικό ἔτος.

Alexandriamou.gr
Δημοσιογραφική Ενημερωτική Ηλεκτρονική Εφημερίδα
Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας