τις χελώνες στο καβούκι-παλτουδάκι μας!
Κάθε φορά που ανοιγοκλείνει η ματιά μου και αποτυπώνει την ομορφιά του τοπίου, σκέφτομαι το κλικ του φωτογράφου ….αυτά τα άπειρα κλικ που μας κάνουν να μένουμε άφωνοι μπροστά είτε στην ομορφιά ενός τοπίου, είτε ενός ανθρώπου, είτε ενός ζώου …ένας φωτογράφος είναι αυτός που θα μας μεταφέρει παντού …θα μας «χωρέσει» στην αγριότητα της φύσης, στην τρυφερότητα μιας μητρικής αγκαλιάς… και όλα αυτά θα εναλλάσσονται μπρος στα μάτια σου χωρίς να σου μένει χρόνος να σκεφτείς κάτι άλλο!
Ένας αναστεναγμός θα ξεφύγει από τα χείλη μου και τα επόμενα λεπτά θα παριστάνω πως φωτογραφίζω τα πάντα γύρω και θα αποτυπώνω στην ψυχή μου όσα συναισθήματα μου προκαλούν, και επειδή η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ετοιμάσει καμία ερώτηση για την συνέντευξη με την Κατερίνα Στριάκα ξαφνικά νιώθω να έχω πάρα πολλές απορίες και σκέψεις για το τι είναι η τέχνη της φωτογραφίας. Με την Κατερίνα τα είπαμε τηλεφωνικά πολλές φορές αλλά τώρα που την βλέπω να κοντοζυγώνει με ένα πλατύ χαμόγελο αντιλαμβάνομαι και το γιατί ακόμη και οι πιο διστακτικά άτομα στέκονται να τους φωτογραφίσουν σε προσωπικές τους στιγμές! Ανταποδίδω από καρδιάς το χαμόγελο και την καλή της διάθεση… «Πού ταξιδεύεις?» με ρωτά «Κλέβω λιγάκι την ομορφιά του τοπίου» απαντώ καθώς σηκώνομαι από το πεζούλι, προχωράμε ανταλλάσσοντας ιδέες για το που θα πάμε, καταλήξαμε σε ένα μικρό καφενέ παραδοσιακό, παλιές κορνίζες, μεταλλικά τραπεζάκια. Καθίσαμε και η κουβέντα μας ξεκίνησε…
ΝΑΣΙΑ: Κατερίνα μου που γεννήθηκες ?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ : Γεννήθηκα Τρίτη και 13 Φεβρουάριο στην πανέμορφη πόλη την Θεσσαλονίκη, μεγάλωσα σε ένα χωριό κοντά στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας που λέγεται Παλαιοχώρα. Ήταν ένα πάρα πολύ μικρό χωριουδάκι με ελάχιστους κατοίκους και λιγότερο από δέκα παιδιά! Έχω μια μικρότερη αδερφή, την Δήμητρα. πηγαίναμε σε ένα σχολείο που ήταν μονοθέσιο. καταλαβαίνεις λοιπόν ότι το μάθημα ήταν σχεδόν ιδιαίτερο!! Το χωριό μου πάντα είχε τσιγγάνους (ρόμα) και έμαθα να ζω και να συνυπάρχω με αυτούς τους ανθρώπους. Τώρα πλέον κατοικείται μόνο από ρόμα, έχουν μείνει ελάχιστοι μπαλαμοί όπως μας αποκαλούν, η συνύπαρξη μαζί τους ήταν υπέροχη, έχουν άλλη κουλτούρα και αγαπάνε πολύ την μουσική. Ο πατέρας μου είναι από αυτό το χωριό, από την μεριά της μαμάς μου κατάγομαι από τον νομό Πιερίας και συγκεκριμένα από την Λεπτοκαρυά! Όλα τα καλοκαίρια μου τα θυμάμαι εκεί μοιρασμένες οι μέρες των διακοπών μας στην Λεπτοκαρυά και στο Λιτόχωρο(Όλυμπο) που πραγματικά λατρεύω!! Είμαι λοιπόν μεγαλωμένη στην φύση δουλεύοντας από μικρή στα χωράφια του πατέρα μου, πάντα αγαπούσα τα ζώα και δεν υπήρχε περίπτωση να με δεις στην αυλή του σπιτιού μας ,δίχως να με ακολουθεί κάποιο σκυλάκι η κανένα κοπάδι με γάτες!!.
ΝΑΣΙΑ:Πότε είχες την πρώτη επαφή με την φωτογραφία και τι ήταν αυτό που σε κέρδισε?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Την φωτογραφία την αγαπούσα πάντα, δεν ξέρω πως και με ποιον τρόπο, τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που με μάγευε, τώρα πλέον έχω καταλάβει πως η φωτογραφία για μένα είναι τρόπος έκφρασης, είναι μια αγάπη δυνατή! Θέλω να μπορώ τις εικόνες που βλέπω να τις αποτυπώνω σε ένα κομμάτι χαρτί, να τις έχω κρατημένες για πάντα! Είναι μαγεία η φωτογραφία για μένα, κρατάς μια φωτογραφία στα χέρια σου, και πίσω από αυτή την εικόνα κρύβεται πάντα μια μικρή η μεγάλη ιστορία! Πάντα όταν βλέπω μια φωτογραφία που έχω τραβήξει θυμάμαι την στιγμή πριν και μετά...είναι απίθανο!! Θυμάμαι λοιπόν τον εαυτό μου πάντα με μια μικρή φωτογραφική μηχανή να κρατάω στιγμές οικογενειακές, στο σχολείο, στις εκδρομές! Πριν αρκετά χρόνια περίπου το 2004 είχα πάει με τον άντρα μου στον πολυχώρο ΜΥΛΟ στην Θεσσαλονίκη, ήταν μια απλή βραδινή έξοδος σε κάποιο χώρο. Εκεί γινόταν μια έκθεση φωτογραφίας ήταν του Θέμη Ιακωβάκη, είχα μείνει άφωνη με την δουλειά του!!! Εκεί έγινε μέσα μου το πρώτο δυνατό κλικ!! Πήρα την κάρτα του και λίγες μέρες μετά μιλήσαμε στο τηλέφωνο για να μου πει λίγα πράγματα σχετικά με την φωτογραφία, ήθελα και την συμβουλή του για ποια μηχανή πρέπει να πάρω. Θυμάμαι πως ήταν πολύ ευγενικός και πρόθυμος να με βοηθήσει. Μου είπε την γνώμη του και ότι αν αγαπώ την φωτογραφία θα πρέπει να πάρω μια απλή dslr μηχανή και αν αρχίσω να εξασκούμαι έτσι απλά! Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να ασχοληθώ όμως με την φωτογραφία…
ΝΑΣΙΑ:Πως ξεκίνησες το ταξίδι σου στη φωτογραφία; Ποια ήταν η πρώτη σου φωτογραφική μηχανή και τι φωτογράφιζες όταν ξεκίνησες
ΚΑΤΕΡΙΝΑ:Ξεκίνησα πριν αρκετά χρόνια. Αγόρασα την πρώτη μου dslr μηχανή μια Νikon 3100 σε κόκκινο χρώμα! Περιττό να πω πόσο την αγαπώ! Την αγόρασα λοιπόν όταν βρήκα δουλειά σε μια πολύ καλή εταιρία. Εργάζομαι εδώ και αρκετά χρόνια στην olympia-electronics. Είμαι στο τμήμα της παραγωγής και χρωστάω πραγματικά ευγνωμοσύνη στους εργοδότες μου που μέσα στην κρίση μου έδωσαν την ευκαιρία να εργαστώ κοντά τους. Έτσι λοιπόν με τα πρώτα χρήματα πήρα την μηχανή μου και παρακολούθησα κάποια μαθήματα στην Θεσσαλονίκη με τον Τάσο Σχίζα, έναν υπέροχο δάσκαλο. Το μάθημα του μου άρεσε πολύ, δεν είχα ιδέα από διαφράγματα ,ταχύτητες κτλ. ήταν πολύ κατανοητός και πολύ απλος στο μάθημα του και ετσι μπορεσα και εμαθα πολλα απο αυτον και τον ευχαριστώ. Πήρα μέρος σε τρεις ομαδικές εκθέσεις, η πρώτη ήταν σε ένα μπαράκι στην Θεσσαλονίκη και έγινε κατά κάποιο τρόπο για να πάρουμε μια ιδέα σχετικά με την έκθεση κάποιας φωτογραφίας, η επόμενη έγινε στον χώρο που κάναμε τα μαθήματα και είχε θέμα σώμα- γυμνό, αγαπημένο θέμα για μένα. Συμμετείχα με πέντε φωτογραφίες, είχα ένα πολύ καλό μοντέλο και οφείλω να την ευχαριστήσω για την βοήθεια. Η επόμενη έκθεση (ομαδική) είχε θέμα αστικό τοπίο.
ΝΑΣΙΑ : Ποια θέματα προσεγγίζεις με τον φακό σου?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ :Τα πάντα γύρω μου! Έχω καταλάβει όμως, ότι η ανθρώπινη παρουσία στις φωτογραφίες μου αρέσει πιο πολύ, αγαπώ ιδιαίτερα τα πορτραίτα. Μετά βρέθηκα στην ομάδα του καταπληκτικού φωτογράφου και δασκάλου Χρήστου Δημητρίου, εκεί δεν έμεινα πολύ γιατί ήταν δύσκολο για μένα να πηγαίνω καθημερινές, αμέσως μετά την δουλειά, κοντά του όμως έμαθα να δουλεύω καλύτερα την ματιά μου και να βγάζω φωτογραφίες στούντιο που επίσης αγαπώ πολύ!. Ο Χρήστος μου έχει πει πως είμαι καλή στα πορτραίτα και ότι « πιάνω» την στιγμή.. την ματιά.. αυτό το κάτι που κάνει την διαφορά...τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια! Η γυμνή φωτογραφία μου αρέσει πολύ αν και δεν έχω δουλέψει αρκετά, ελπίζω κάποια στιγμή να εξασκηθώ όσο θέλω.. Αγαπώ πολύ τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες δεν ξέρω πως προέκυψε αυτό αλλά νομίζω πως οι ασπρόμαυρες έχουν κάτι το αφαιρετικό (χρώμα) και αφήνουν την φαντασία ελεύθερη, έχουν άλλο στυλ και είναι ιδιαίτερες, πιστεύω πως κάποιες είναι πολύ πιο όμορφες σε ασπρόμαυρο, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.. Επίσης μου αρέσουν οι επεξεργασμένες φωτογραφίες, προσπαθώ να μάθω το photoshop. Eδώ θέλω να ευχαριστήσω πολλούς φίλους που έχουν την καλή διάθεση και με βοηθάνε με κάθε τρόπο και μέσο! Συνήθως μέσω skype, με βιντεάκια κτλ. Ένας άνθρωπος που με βοηθάει στο photoshop πολύ συχνά είναι ο κολλητός μου φίλος Αλέκος, επίσης ο Νίκος από την Ζάκυνθο και ο Θοδωρής.
ΝΑΣΙΑ :Ποια θα ήταν η φωτογράφηση που ονειρεύεσαι πάντα?:
ΚΑΤΕΡΙΝΑ :Ένα από τα όνειρα μου είναι να φωτογραφίσω τον αγαπημένο μου Βασίλη Παπακωνσταντίνου !!! Τον έχω φωτογραφίσει αρκετές φορές την ώρα που τραγουδάει αλλά το όνειρο μου είναι να μου ποζάρει!!! χα (αυτό το αναφέρω πρώτη φορά) δεν τολμώ να πω ότι θα ήθελα να μπει φωτογραφία δική μου σε εξώφυλλο του!!! θα τρελαθώ! Το άλλο μου όνειρο ήταν να επισκεφτώ την Αίγυπτο, με μάγευε η ιδέα να αντικρίσω τις πυραμίδες, τεράστια ιστορία και ήταν για μένα πραγματικά το ταξίδι και η φωτογράφηση που ονειρευόμουνα! Το πραγματοποίησα!
Θα ήθελα πολύ να ξαναπάω, όσο σκέφτομαι τα θέματα που θα έχω εκεί! Υπέροχες εικόνες.. μυρωδιές.. τρόπος ζωής..!
ΝΑΣΙΑ :Πως επιλέγεις το μέρος και το θέμα για μια φωτογράφηση?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ : Φωτογραφίζω όποτε τύχει, αλλά αρκετά συχνά θα έλεγα μου αρέσουν οι απογευματινές ώρες που το φως είναι θερμό και έχει ωραία χρώματα. Μου αρεσει η φωτογράφιση μεσα στη φύση κατω απο το ατελείωτο μπλε του ουρανού, επισεις και η θάλασσα σαν θέμα., εκει γινονται και τα μεγαλυτερα ταξιδια του μυαλου μου.
Το καλοκαίρι πηγαίνω πιο συχνά για φωτογραφία επειδή βοηθάει ο καιρός και η μέρα είναι πιο μεγάλη! Πρέπει να πω ότι με βοηθάει πολύ ο Αλέκος ( προανέφερα) που έχω ταξιδέψει μαζί του σε υπέροχα μέρη, είναι ένας ακόμη δάσκαλος. Η φωτογραφία μου λέει είναι ώρες πτήσεις, και έχει δίκιο, ανοίγει το μυαλό και η ματιά όσο πιο συχνά φωτογραφίζεις! Μου έχει μάθει πολλά από επεξεργασία μέχρι τεχνικές λήψης, τον ευχαριστώ και τον αγαπώ πολύ! Επίσης με βοηθάει ο Θοδωρής γιατί και μόνο που πηγαίνω μαζί τους για φωτογραφία είναι μάθημα για μένα, περνάμε υπέροχα με διάφορες εκδρομές, έχω κάνει πολλούς φίλους με κοινό χόμπι και αγάπη την φωτογραφία.
Όταν δεν μπορώ να βγω για φωτογραφία, φωτογραφίζω τα παιδιά μου τον άντρα μου τα ανίψια μου η τα αγαπημένα μου playmobil !! Και οτιδήποτε υπάρχει γύρω στο σπίτι.
ΝΑΣΙΑ :Εκτός από την φωτογραφία με τι άλλο ασχολείσαι?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ : Ασχολούμαι γενικά με αρκετά πράγματα. είμαι στον σύλλογο παραδοσιακών χορών και επίσης στην θεατρική ομάδα του Δήμου Αλεξάνδρειας. Έχω πάρει μέρος σε τρεις θεατρικές παραστάσεις και οι ρόλοι μου ήταν κόντρα σε αυτό που είμαι, αυτό μ' αρέσει πολύ! Βαριέμαι εύκολα και ο ρόλος του ηθοποιού σου δίνει την δυνατότητα να βγεις από σένα και να γίνεις μια άλλη!! Φοβερό ε; Τώρα κάνουμε πρόβες για ένα παιδικό παραμύθι, έχω τον ρόλο της μάγισσας και ενός ιθαγενή! Ανυπομονώ να ανεβάσουμε την παράσταση! Την ώρα που βγαίνω να παίξω ντρέπομαι τρελά και φοβάμαι μήπως ξεχάσω τα λόγια μου.. αλλά αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη! Την ώρα που ο κόσμος χειροκροτεί.. ξεχνάω τα πάντα, ντροπή, φόβο, κούραση κτλ.. Στην θεατρική ομάδα που μας κάνει μάθημα και σκηνοθετεί τις παραστάσεις μας η φίλη μου Χρύσα Αντωνίου και την ευχαριστώ για την κατανόηση και την υπομονή της, γιατί αργώ στο μάθημα αρκετές φορές, είναι από τα άτομα που αρέσουν οι φωτογραφίες μου και μου το λέει συχνά! Επίσης είμαι αιμοδότρια, φοβάμαι πάρα πολύ τις ενέσεις αλλά το θεωρώ εγωιστικό και λάθος λόγο να μην μπω στην διαδικασία της αιμοδοσίας πηγαίνω πάντα με την φίλη μου την Αγγέλα γιατί με κάνει και γελάω. Επίσης αγαπώ πολύ την μουσική και ακούω ώρες ραδιόφωνο. Συμμετέχω και ενημερώνομαι για διάφορα κοινωνικά θέματα, π.χ πρώτες βοήθειες, ανακύκλωση και γενικά είμαι πολύ ευαισθητοποιημένο άτομο, έτσι προσπαθώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου, τους μαθαίνουμε(ο άντρας μου κι εγώ) να σέβονται την φύση και τους ανθρώπους, να αγαπούν τα ζώα και να μην κάνουν κακό. να μην καταστρέφουν γενικά!
ΝΑΣΙΑ : Υπήρξαν άνθρωποι που σε στήριξαν-βοήθησαν στην πορεία σου?
ΚΑΤΕΡΙΝΑ : Πρέπει να πω ότι ο άντρας μου ήταν το πρώτο άτομο που μου είπε πήγαινε στα μαθήματα, μπορεί να μην του αρέσει η φωτογραφία σαν χόμπι (για να ασχοληθεί) όμως με στηρίζει και με βοηθάει πολύ! Μου έχει εμπιστοσύνη και τον ευχαριστώ, ΔΗΜΗΤΡΗ Σ'ΑΓΑΠΩ ...
Θέλω να ευχαριστήσω και τους γονείς μου που αν και άργησαν να καταλάβουν πόσο αγαπώ την φωτογραφία με στηρίζουν και με βοηθάνε με τα παιδιά, ειδικά η μαμά μου.!!!
Από καρδιάς να επισημάνω πως στα άτομα που με βοηθάνε με κάθε τρόπο, είτε δείχνοντας μου κάποια πράγματα, είτε ψυχολογικά, ενθαρρύνοντας με είτε παίρνοντας με στις εξορμήσεις τους, είναι όπως είπα ο Θοδωρής Τυμπανίδης. Το επίπεδο του είναι πραγματικά επαγγελματικό. Ο Θοδωρής είναι πολύ προσεχτικός στην δουλειά του και μου αρέσει ότι όταν κάνει φωτογράφηση δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, είναι πολύ οργανωμένος και τα concept του είναι πάντα προσεγμένα. Ο Αλέκος είναι πολύ καλός στις εκδρομές, σταμπάρει πάντα υπέροχα μέρη και αγαπάει πολύ τα τοπία και τους, γλάρους κοντά του έμαθα πάρα πολλά. Και με βοηθάει πάντα! Κοντά του μπορώ να πω κάνω πρακτική σε ότι μαθαίνω, εξασκούμαι δηλαδή! Τους ευχαριστώ θερμά και τους δύο. Επίσης να αναφέρω τον φίλο μου Νίκο που ζει στην Ζάκυνθο και είναι ο πιο τελειομανής ερασιτέχνης φωτογράφος που ξέρω. είναι εκπληκτικός και τον ευχαριστώ για την προσπάθεια που κάνει να με βοηθήσει στο photoshop έστω και από μακριά! Και μόνο τα σχόλια του και η ματιά του στις φωτογραφίες μου είναι μάθημα για μένα.
Ακόμη να συμπληρώσω ότι μου αρέσει πολύ η δουλειά μιας κοπέλας που γνώρισα στο face book λέγεται Tonia Bitzaraki, οι φωτογραφίες της είναι πραγματικά ξεχωριστές, καθώς επίσης και του Γρηγόρη Δάλλη, έχει φοβερή ματιά.
Δεν θα πω πως η κουβέντα μας με την Κατερίνα τελείωσε εδώ, την θέση του πήρε μια βόλτα βραδινή στην πανέμορφη τούτη πόλη…στην συνέχεια θα κρατήσω αρκετά πράγματα από τα λεγόμενα μας, κάτι σαν άσσους στο μανίκι μου, σιγουρεύοντας πως σε μια μελλοντική μας συνάντηση, θα έχω να ανταλλάξω και δική μου φωτογραφική εμπειρία!
Οι νότες του Ederlezi θα πλημμυρίσουν τα αυτιά μου κλείνοντας το αφιέρωμα μου στην Κατερίνα….
….Sa o Roma babo, e bakren chinen
A me chorro dural vesava
Romano dive, amaro dive
Amaro dive, Ederlezi
http://youtu.be/dSk5MV3wIbo http://youtu.be/wh7tZFT29k8
Ο Garry Winogrand αμερικανός φωτογράφος, θα πει κάποτε :
«Για μένα η πραγματική δουλειά της φωτογραφίας είναι να συλλάβει ένα κομμάτι της πραγματικότητας (ότι κι αν είναι αυτό) στο φιλμ. Αν αργότερα η πραγματικότητα σημαίνει κάτι για κάποιον άλλο, τόσο το καλύτερο».
