Σκοπός της εκεί επίσκεψης, ήταν να δουν τα παιδιά έναν χώρο (σχετικά κοντινό στον τόπο μας) στον οποίο έλαβε χώρα η τελευταία και ίσως η πιο ένδοξη «πράξη» της πρώτης φάσης της συμμετοχής της πατρίδας μας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.Στο οχυρό Ρούπελ λοιπόν, όπου σήμερα λειτουργεί ιστορικό μουσείο που αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους φιλοΐστορες -Έλληνες και ξένους- γίναμε δεκτή από τον ορισμένο για την ξενάγησή μας στρατιωτικό, ο οποίος μας καλωσόρισε και μας οδήγησε στον υπαίθριο χώρο ενημέρωσης στην κορυφή του υψώματος «Προφήτης Ηλίας».
Εκεί, απολαμβάνοντας την πανοραμική θέα προς την γειτονική μας Βουλγαρία, έγινε η παρουσίαση του χώρου και η ιστορική αναδρομή στα χρόνια της δημιουργίας της «Γραμμής Μεταξά» με έμφαση φυσικά στα γεγονότα της Γερμανικής επίθεσης του Απριλίου του 1941 και της ένδοξης αντίστασης των Ελλήνων υπερασπιστών των οχυρών. Στη συνέχεια οδηγηθήκαμε στο μνημείο των πεσόντων της μάχης του οχυρού Ρούπελ -όπου κυματίζει περήφανα η Ελληνική Σημαία πάνω από της γρανιτένιες στήλες με τα ονόματα των ένδοξων νεκρών στρατιωτών προγόνων μας- τελέσαμε με ευλάβεια όλοι μαζί τρισάγιο στη μνήμη τους, θέλοντας μ’ αυτόν τον τρόπο να εκφράσουμε τη μεγάλη μας ευγνωμοσύνη στον αγώνα και τη θυσία τους.
Ακολούθως μεταβήκαμε στο εσωτερικό του οχυρού, όπου περιηγηθήκαμε στους χώρους του αγώνα, ζώντας έτσι για λίγη ώρα στον τόπο όπου πότισαν με τον ιδρώτα και το αίμα τους οι αθάνατοι ήρωες του έπους του ’40. Ολοκληρώνοντας την επίσκεψή μας ευχαριστήσαμε τους υπευθύνους για την φιλοξενία και σε λίγο αναχωρήσαμε για το δεύτερο σταθμό της εξόρμησής μας, την Ιερά Μονή Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης, στο γειτονικό Σιδηρόκαστρο.
Το γυναικείο αυτό μοναστήρι ιδρύθηκε το έτος 1968 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννη, όταν πρωτοήλθε στην Μητρόπολη από τη Σάμο (όπου τιμούνται ιδιαίτερα οι τοπικοί άγιοι, Κήρυκος και Ιουλίτα). Η έκταση και το μέγεθος των κτιρίων της μονής, αλλά και η γραφικότητά της, εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη-προσκυνητή.
Το Καθολικό (κεντρικός ναός) της μονής που βρίσκεται στο εσωτερικό της, θυμίζει αγαιοπελαγίτικο εκκλησάκι, ενώ νέος μεγάλος Ναός κτίζεται στον εξωτερικό χώρο της μονής, όπου βρίσκεται και ο τάφος του ιδρυτού της Μητροπολίτου Ιωάννη. Η μονή πανηγυρίζει στις 15 Ιουλίου, ημέρα εορτής του Αγίου Κηρύκου και της μητέρας του Αγίας Ιουλίτης, που έζησαν και μαρτύρησαν κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Στο μοναστήρι μας υποδέχθηκε η μοναδική μοναχή που εγκαταβιεί σήμερα σ’ αυτό, η αδελφή Εμμέλεια και αφού μας οδήγησε στο Καθολικό όπου προσκυνήσαμε τμήματα των ιερών λειψάνων των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης, μας μίλησε για τη ζωή τους και για το ιστορικό της ίδρυσης και πορείας του μοναστηριού. Εντύπωση προκάλεσαν σε όλους μας τα θαύματα –ιδιαίτερα σε παιδιά- που έχουν μαρτυρηθεί από ευλαβείς προσκυνητές κατά καιρούς.
Έπειτα η αδελφή Εμμέλεια μας δεξιώθηκε στο αρχονταρίκι του μοναστηριού όπου μας προσέφερε με πολύ αγάπη το παραδοσιακό κέρασμα, καφέ, λουκουμάκι και κουλουράκια που έγιναν ανάρπαστα από τους μικρούς μας εκδρομείς.
Στη συνέχεια αφού κολατσίσαμε στην υπαίθρια τραπεζαρία στην αυλή της μονής παίξαμε –μικροί μεγάλοι- για αρκετή ώρα ομαδικά παιχνίδια, διασκεδάζοντας και δίνοντας με τα γέλια και τις παιδικές φωνές ένα ξεχωριστό τόνο και παλμό στη ζωή του μοναστηριού. Ανάμεσά μας και η αδελφή Εμμέλεια που με πολύ χαρά παρακολουθούσε το παιχνίδι μας φέρνοντας στη μνήμη της όπως μας είπε στη συνέχεια τα δικά της παιδικά χρόνια και τη ζωή της στα κατηχητικά της εποχής. Χαμόγελα αποσπάσαμε και από άλλους προσκυνητές που τις ώρες εκείνες έφταναν στο μοναστήρι και αντίκριζαν με ευχάριστη έκπληξη την παιδική «κατάληψή» του.
Τέλος αφού χαιρετήσαμε την οικοδέσποινά μας αναχωρήσαμε για τον τρίτο και τελευταίο σταθμό μας, την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών.Η Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών κτίστηκε τον 13ο αιώνα και αποτελεί ένα εκπληκτικής ομορφιάς μνημείο της Βυζαντινής τέχνης, χτισμένο σε ένα ανάλογης εκπληκτικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον. Βρίσκεται σε απόσταση 12 χιλιομέτρων περίπου βορειοανατολικά της πόλης των Σερρών. Στην μακραίωνη ιστορία του το μοναστήρι γνώρισε στιγμές μεγάλης ακμής και πολλών καταστροφών.
Ανάμεσά τους ξεχωρίζει δυσάρεστα η λεηλασία του από τους Βούλγαρους επιδρομείς το 1917, τότε που κλάπηκαν όλα τα κειμήλιά του, χειρόγραφα, ιερά σκεύη, εικόνες και άλλα πολλά, που μέχρι τις ημέρες μας δεν έχουν επιστραφεί και που κυκλοφορούν δυστυχώς σε ιδιωτικές συλλογές και τα παλαιοπωλεία του εξωτερικού. Το 1986 εγκαταστάθηκε στη μονή, γυναικεία αδελφότητα, που σε συνεργασία με τη 12η εφορία Βυζαντινών αρχαιοτήτων Καβάλας, έχει αναλάβει το έργο της συντήρησης και αναστήλωσης της μονής.
Στις 13 Δεκεμβρίου 2010, η μονή χτυπήθηκε από πυρκαγιά που κατέκαψε το αρχονταρίκι, το παλιό εκθετήριο, την τράπεζα, το μαγειρείο, τον ξενώνα και τους αποθηκευτικούς χώρους, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή και ζημία, την οποία οι μοναχές προσπαθούν να αποκαταστήσουν από τότε. Παρόλα αυτά, η ομορφιά του μοναστηριού είναι πραγματικά καθηλωτική, ενώ η αγάπη και η φιλοξενία των μοναχών παροιμιώδης, όπως ακριβώς αρμόζει στην παράδοση του ορθόδοξου μοναχισμού. Aρχικά ξεναγηθήκαμε στο πανέμορφο Καθολικό της μονής που τιμάται στην μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου. Θαυμάσαμε τις πανέμορφες βυζαντινές τοιχογραφίες, αλλά και τις επιβλητικές εικόνες των προσκυνηταρίων.
Αμέσως μετά οδηγηθήκαμε στους εκθεσιακούς χώρους της μονής, όπου ξεναγηθήκαμε στο παλιό κελάρι με τα θεόρατα βαρέλια του κρασιού, του λαδιού και τους άλλους αποθηκευτικούς χώρους αλλά και των εργαστηρίων που σώζονται από τη βυζαντινή ακόμα εποχή. Εκεί σε μια μικρή προθήκη θαυμάσαμε τα λιγοστά κειμήλια που έχουν σωθεί και δεχθήκαμε το παραδοσιακό κέρασμα από τις ευγενικές και πάντα χαμογελαστές μοναχές.
Αφού περιηγηθήκαμε για λίγο στους χώρους γύρω από το Καθολικό αναχωρήσαμε από το ιστορικό αυτό μοναστήρι παίρνοντας μαζί μας τις καλύτερες των εντυπώσεων.Είχε πια σουρουπώσει όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την πόλη μας, όπου φτάσαμε τελικά περί τις 8. Εκεί μας περίμεναν γονείς και φίλοι που δεν μπόρεσαν να έρθουν μαζί μας κι αφού χαιρετηθήκαμε επιστρέψαμε ο καθένας στο σπίτι του για να μεταφέρουμε στους οικείους μας τις όμορφες εντυπώσεις και αναμνήσεις μας από την ημερήσια αυτή εξόρμησή μας.
Ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν στην εκδρομούλα μας, τους γονείς που μας εμπιστεύθηκαν τα παιδιά τους για λίγες ώρες, τους συνοδούς κατηχητές και φυσικά το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου που κάλυψε οικονομικά μέρος του κόστους της.
Από τις κατηχητικές συνάξεις του Ιερού Ναού.
