Γυναίκα μια λέξη μαγική που όλο τον κόσμο κλείνει αφού αγκαλιάζει μέσα της όλη τη δημιουργία.
«Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου, έγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης, ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα»
Δεν μου αρέσουν τα αφιερώματα, ούτε οι ημέρες που καθιερώνουν επετείους για να μας θυμίζουν τη σημαντικότητα κάποιων προσώπων ή γεγονότων γενικά...Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας όμως ανήκει σε όλες τις γυναίκες που δίνουν νόημα σ’ αυτή τη λέξη, μέρα σαν την 8 Μαρτίου δεν είναι τόσο ημέρα γιορτής όσο ημέρα περισυλλογής και υπενθύμισης και λίγο παραπάνω ημέρα τιμής στις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης , που χρόνια πριν ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλης μαζικά διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, υψηλότερες αμοιβές και λιγότερες ώρες δουλείας.
O ΟΗΕ φέτος τιμά την 8η Μαρτίου τις γυναίκες πρώτης γραμμής, εργαζόμενες στην υγεία, πωλήτριες σε σουπερμάρκετ, μητέρες που φροντίζουν τα παιδιά τους ενώ
κάνουν τηλεργασία, γυναίκες που υπέστησαν ενδοοικογενειακή βία και γυναίκες που έχασαν τη δουλειά τους.
Η γυναίκα όμως από την αρχή της ύπαρξης της υπήρξε ο παράδεισος κι η κόλαση μαζί, προσωποποιημένη η αμαρτία και η έμπνευση παράλληλα, η πονηριά, η εξυπνάδα και η σοφία, η αγάπη κι ο έρωτας αφού υμνήθηκε μέσω της ποίησης αλλά και αδικήθηκε από την κοινωνία όσο κανείς και σήμερα αποτελεί το πιο αξιοζήλευτο πλάσμα για τη δύναμη, την αντοχή την υπομονή, την επιμονή και τους πολλαπλούς ρόλους που συνδυάζει και παρόλα αυτά τα καταφέρνει να επιβιώνει και να ισορροπεί όντας σαγηνευτική, πολύτιμη, σκληρή, ευαίσθητη, καταξιωμένη, απρόβλεπτη...
Χρόνια πολλά στην εργαζόμενη, στην επιχειρηματία, στη νοικοκυρά, στην αγρότισσα, στη μετανάστρια...στη γυναίκα που είναι μητέρα και πατέρας για τα παιδιά της.
Σε εκείνη που μετατρέπει την ατέλεια σε τελειότητα που ξεχώρισε και διέπρεψε στον επαγγελματικό της στίβο, στην τοπική αυτοδιοίκηση, την πολιτική, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες μητέρες, στις πολύτεκνες αλλά και σε αυτές που είναι μητέρες καρδιάς και σκορπούν αγάπη καθημερινά με απίστευτη ανιδιοτέλεια, που υιοθετούν ένα παιδάκι για να του χαρίσουν αγάπη. Γιατί αυτό είναι η γυναίκα, αγάπη, γι΄ αυτό και μπορεί να σε κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που μεγαλώνουν παιδιά με αναπηρία...είναι ηρωίδες...υποκλίνομαι.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που δουλεύουν και προσπαθούν καθημερινά για την επιβίωση παρόλες τις διακρίσεις και τις δυσκολίες.
Σε εκείνες που νιώθουν έντονα την ανάγκη της προσφοράς, σε εκείνες που είναι ανεξάρτητες, συνεισφέρουν στα οικογενειακά βάρη και τολμούν.
Στις ηρωίδες της διπλανής πόρτας, στις γυναίκες με αναπηρία, που δεν έπαψαν να χαμογελούν και που το αναπηρικό αμαξίδιο δεν τoυς στάθηκε εμπόδιο.
Χρόνια πολλά στις μαχήτριες που αντιμετώπισαν, πάλεψαν, κοίταξαν κατάματα και νίκησαν τον καρκίνο.
Σε εκείνες που δουλεύουν ασταμάτητα για να μη λείψει τίποτα στα παιδιά τους που τους αφιέρωσαν τη ζωή τους κι εγκατέλειψαν τα όνειρά τους.
Σε εκείνες που διέπονται από αξιοπρέπεια και ήθος, που η γοητεία είναι συνώνυμο της προσωπικότητάς τους και σημαία τους η καλοσύνη της ψυχής τους.
Σε εκείνες που σου φτιάχνουν τη μέρα, σε φροντίζουν αλλά ξέρουν να φεύγουν όταν δεν υπάρχει χώρος στη ζωή σου.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που ερωτεύονται με πάθος, που δίνουν και δίνονται χωρίς όρια αλλά παράλληλα σέβονται τον εαυτό τους αλλά και τον άλλο.
Σε εκείνες που πιστεύουν πως όλα τα μπορούν και προσπαθούν αδιάκοπα και δεν έχουν ανάγκη από χορηγούς αλλά από συνοδοιπόρους.
Σε εκείνες που δε σταμάτησαν να κυνηγούν τα όνειρά τους, σε όσες συμβιβάστηκαν με τη μοναξιά τους για τους δικούς τους λόγους.
Χρόνια πολλά στη μητέρα που μας δίνει ζωή, στη γιαγιά που προσφέρει και σου διδάσκει την ανιδιοτελή αγάπη από τα πρώτα σου βήματα, στην αδερφή που σου στέκεται στα δύσκολα, στη φίλη που μοιράζεσαι τα μυστικά και τα προβλήματα της ζωής, στη σύζυγο που δεν πρέπει να την αφήνεις παντρεμένη αλλά μόνη.
Χρόνια πολλά σε κάθε μαχήτρια της ζωής που αποδεικνύει καθημερινά πως τα δύσκολα φτιάχτηκαν για τις γυναίκες και συνεχίζει να παλεύει για την υγεία, τη ζωή, την εργασία, τα δικαιώματα και την οικογένεια της.
Χρόνια πολλά στις γυναίκες που βρήκαν το θάρρος να φύγουν από μια τοξική σχέση που τις κακοποιούσε ψυχικά, λεκτικά και σωματικά αλλά και σε αυτές που έχουν ατελείωτη υπομονή και μένουν για τα παιδιά τους και για όσα έχουν φτιάξει σε αυτή τη ζωή.
Αλλά και σε αυτές που, στο όνομα της αγάπης, απαρνήθηκαν τον εαυτό τους.
Χρόνια πολλά στη γυναίκα που ξέρει ποια είναι και τι ζητάει. Τι αξίζει και τι όχι που είναι σίγουρη για τον εαυτό της, που χρησιμοποιεί το χαμόγελό της για προστασία, που γελά δυνατά κάνοντας όλους να αναρωτιούνται που βρίσκει την όρεξη, που γνωρίζει τα όριά της, που παραμένει ευγενική και αξιοπρεπής ενώ μπορεί να τσακίσει με τις λέξεις της και να αποχωρήσει μεγαλοπρεπώς, που επιλέγει ποιον θα κρατήσει στη ζωή της και δημιουργεί μόνη της τις ευκαιρίες, που γελά και κλαίει στον έρωτα, αγαπά κι αγαπιέται, που πρώτα θα σε κάνει να υποκλιθείς, να την θαυμάσεις κι έπειτα να την αγαπήσεις αφού θέλει κόπο να της μοιάσεις και να την αξίζεις.
Χρόνια πολλά σε όλες μας λοιπόν...να μάθουμε να μη συμβιβαζόμαστε με τα λίγα ενώ αξίζουμε πολλά αφού η ευτυχία... η χαρά... η προσπάθεια...η καλοσύνη... η εργατικότητα...η αγάπη... η ελπίδα... η επιτυχία... η ομορφιά... είναι λέξεις Γένους Θηλυκού ...
Χρόνια πολλά στο πιο περίπλοκο πλάσμα του κόσμου που όσα κι αν ξέρεις για εκείνη, πάντα κάτι θα σου ξεφεύγει και θα μένει να μάθεις!!!
