3 χρονών καθημερινά με σκυλιά μέσα στο σπίτι, περνώντας τα χρόνια και κάνοντας ασταμάτητα προγράμματα, τελειώνοντας το μεταπτυχιακό μου, ζώντας στην Αστυπάλαια, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια χωρίς σκύλο και συμμετέχοντας σε αναρίθμητα σεμινάρια, παράλληλα συγκέντρωνα από τη μία υλικό και μέσα από την εμπειρία μου αλλά και άλλων συναδέλφων με τους οποίους είχαμε γίνει μια «μυστική» ομάδα αγάπης, και η προσπάθεια τους να με «γεμίσουν» με εικόνες και βίντεο ευαισθητοποίησης υπήρξε άκρως συγκινητική.
Σχεδόν πάντα λένε πως πρέπει να δίνεις χώρο και χρόνο στα πράγματα και έτσι όταν βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι άρχισε στο μυαλό μου να οργανώνεται καλύτερα όλο αυτό.
Οι πρώτες ζυμώσεις ξεκίνησαν το 2011 όταν βρήκα σε σοκαριστική κατάσταση μέσα στα αίματα τη Διώνη και το 2013, όταν βρήκα με πολύ σκληρό τρόπο επίσης τα άλλα δύο σκυλιά μου.
Είπα πως αυτός ο κόσμος πρέπει να αλλάξει και η αλλαγή πάντα πρέπει να γίνεται από μέσα μας. Πήρα την απόφαση να γίνω εκπαιδεύτρια σκύλων σε μια Ακαδημία, στην Kynagon Dog TrainersA cademy, και κοντά στον κ. Μουμιάδη Δημοσθένη στον οποίο και χρωστώ τη ζωή του σκύλου μου που έγινε και η αιτία να γίνουν σήμερα οι Ζω.Ε.Σ, αλλά και να ψάχνω έναν τρόπο πως θα καταφέρω να ολοκληρωθεί όλο αυτό.
Αφού πέρασα από σαράντα κύματα και αρκετά πισωγυρίσματα, έψαξα πρώτα μια «ακτιβίστρια» με όραμα αλλά ισορροπημένη με μέτρο σε όσα ένας ζωόφιλος πιστεύει πως μπορεί, και όταν βρήκα τη Ζωή, αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να το προχωρήσω.
Αυτό που συνέβη στις 6.10 στο 13ο σχολείο της Ρόδου είναι για μένα η αρχή του οράματος μου. Και η ελπίδα πως υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται όπως εγώ.
Να καταφέρω να μεταδώσω την αγάπη μου για τα ζώα και το μεγάλο μου όνειρο για ένα Νέο Σχολείο με μαθητές που ως μελλοντικοί ευσυνείδητοι πολίτες θα μάθουν να αγαπούν άδολα, να συμπονούν, να απλώνουν το χέρι σε όποιον υποφέρει, να μην προσπερνούν το κακό και το βασικότερο όλων να ονειρεύονται με τη σειρά τους έναν άλλον κόσμο γεμάτο φιλανθρωπία, ζωοφιλία, δικαιοσύνη και εθελοντισμό.
Θα ευχαριστήσω πρώτα από όλα την Κλειάνα, μια αγαπημένη μου εθελόντρια, γιατί χωρίς να με γνωρίζει προσωπικά, σεβάστηκε το πολυετές παιδαγωγικό μου έργο και θέλησε να μεταδώσει τις γνώσεις μου στη Ρόδο, γνωρίζοντας μου έστω και τηλεφωνικά τη Χαρά, μια εξαιρετική πρόεδρο του συλλόγου γονέων του σχολείου που είχε τη διάθεση να βοηθήσει τα παιδιά να αλλάξουν σιγά σιγά τη ζωή τους.
Και φυσικά περισσότερο από όλους τις «φωνές» μου εκεί, τη Νατάσα και τη Μαρία, που μπορεί να τις γνωρίζω μόνο μέσω διαδικτύου και τηλεφώνου πολύ λίγο καιρό, αλλά βλέπω στα μάτια τους τη φλόγα του οραματιστή. Και εγώ τέτοιους ανθρώπους από το 2004 αναζητώ και με τέτοιους αγωνιστές θέλω να συνεργάζομαι, γιατί νιώθω πως μόνο κοινοί στόχοι μας ενώνουν, ενώ τίποτα δε μας χωρίζει. Καθώς είμαστε πεπεισμένοι πως αρωγός για τον μόνο τρόπο να μειωθούν τα αδέσποτα στο δρόμο και να σταματήσουν οι κακοποιήσεις είναι αποκλειστικά και μόνο η παιδεία.
Τέλος, ένα τεράστιο ευχαριστώ στη Σοφία μου, ένα 18χρονο παιδί με τεράστιο ήθος και διάθεση να δημιουργήσει, που φέτος πέρασε στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης στη Ρόδο και βλέπω με πόση αγάπη αγκάλιασε όλη αυτή την προσπάθεια και θέλησε να γίνει εκεί η πρώτη επίσημη εκπρόσωπος της ομάδας μου, για να βοηθήσει και την «Αδέσποτη Παρέα» να μεταδώσουν τους κόπους και τις αγωνίες 11 χρόνων.
Ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου την αδερφική μου φίλη Έφη Καραγιάννη και το site alexandriamou.gr, που ήταν και το πρώτο επίσημο διαδικτυακό βήμα που μου δόθηκε, αλλά και στηρίζει ασταμάτητα όλο το όραμα μου.
Τέλος, τόσο ο Μουμιάδης Δημοσθένης όσο και η Ιωάννα- Μαρία Γκέρτσου, θα παραμείνουν οι συνεργάτες μου σε όλο αυτό το εγχείρημα, αλλά και οι άνθρωποι των οποίων το έργο θα προωθώ μαζί μου στα σχολεία.
Ο πρώτος ως ο Δάσκαλος μου που με τράβηξε από το λάθος δρόμο της ζωοφιλίας που είχα πάρει και τελικά μόνο πίκρες και στεναχώριες είχε, μη αντιλαμβανόμενη πως έτσι δε βοηθώ το όραμα μου, αλλά και μου μεταδίδει καθημερινά τη γνώση και την εμπειρία του, είναι εκεί για να μου υποδεικνύει τα λάθη μου και να αναδεικνύει τα θετικά της σκέψης μου, αλλά και το βασικότερο όλων είναι η αιτία που σήμερα ζούνε στην απόλυτα ευζωία και τα τρία σκυλιά μου.
Η Ιωάννα, πέρα από την ψυχή της σχολής σκύλων οδηγών τυφλών «Λάρα» που θα μας δείχνει πάντα το δρόμο για να αγωνιζόμαστε για την καθολική πρόσβαση ατόμων με αναπηρία, ως συνοδοιπόρος σε πρωτοπόρες σκέψεις για το μέλλον, τις οποίες και σιγά σιγά θα είμαστε έτοιμες να ξεδιπλώνουμε.
«Μέχρι να σταματήσουμε να κάνουμε κακό στα ζώα, είμαστε ακόμα απολίτιστοι» και έχοντας πάντα στο μυαλό μου πως όταν μετράς τι μπορείς, η Γη δεν πρέπει να σε χωράει, εγκαινιάζω με τεράστια συγκίνηση μια νέα συνεργασία με τη Ρόδο, που θα παλέψει μαζί μου για το κτίσιμο μιας απόλυτα ζωοφιλικής παιδείας και κουλτούρας, θα γίνει ένας γερός κρίκος στην αλυσίδα αγάπης και θα βαδίσει σε έναν δρόμο μαζί μας, που στο τέρμα του θα είμαστε όλοι μας ευτυχισμένοι.
Από όποια φυλή, όποια γλώσσα, όποιο πολιτισμό προερχόμαστε είτε με δύο είτε με τέσσερα πόδια. Είτε με λέξεις μιλάμε, είτε με ήχους επικοινωνούμε, είτε νοήματα, έχουμε όλοι μας ένα κοινό. Αισθανόμαστε……
Καλή αρχή, καλή δύναμη γεμάτη μέρες με συγκινήσεις και δάκρυα χαράς και υπόσχομαι με την πρώτη ευκαιρία να έρθω να σας σφίξω το χέρι, να σας αγκαλιάσω και να σας δω από κοντά σύντομα!»
