τις 27 Φλεβάρη. Το κοινό αμέσως έδειξε την λατρεία του για το έργο γεμίζοντας από την πρώτη στιγμή την αίθουσα.
Και δεν είχε άδικο να δείξει τέτοια συναισθήματα για ένα άψογο από όλες τις μεριές θεατρικό. Η Νάντια Κοντογεώργη, ο Άκης Σακελλαρίου, η Ζέτα Δούκα, ο Αργύρης Αγγέλου και πλειάδα μεγάλη ηθοποιών, μουσικών και κυρίως παιδιών, εκπλήσσουν ευχάριστα με τις φωνητικές και χορευτικές τους ικανότητες, ενώ η σκηνοθεσία καθώς και η απόδοση του κειμένου και των στίχων στα ελληνικά, που υπογράφει η Θέμιδα Μαρσέλλου, έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια το ιδιαίτερο ταλέντο της στον τομέα του μιούζικαλ (Annie, Fame, Rent). Το μουσικό σκέλος της παράστασης υποστηρίζει με τις ενορχηστρώσεις του ο Γιάννης Αντωνόπουλος , ενώ τις χορογραφίες έχει αναλάβει η Άννα Αθανασιάδη.
Το 1930, ο πλοίαρχος Φον Τραπ, του οποίου η σύζυγος έχει πεθάνει, αναλαμβάνει να μεγαλώσει μόνος του τα 7 παιδιά του. Φοβισμένος για αυτά που έρχονται και χωρίς να έχει ξεπεράσει τις πληγές από την πρώιμη απώλεια της συζύγου που υπεραγαπούσε, τον αναγκάζουν να κλειστεί στον εαυτό του, να απουσιάζει από την ίδια τη ζωή του και το σπίτι του και τα παιδιά του, να αρνείται οιαδήποτε χαρά και ευτυχία και να επιβάλλει στα παιδιά του αυστηρή ναυτική πειθαρχία. Όλα αυτά, μέχρι που εμφανίζεται μια δόκιμη καλόγρια, η Μαρία, που ως κουβερνάντα θα αναλάβει την προσοχή των παιδιών του για όσο απουσιάζει για δουλειά.
Η έλευση της Μαρίας θα του αλλάξει τη ζωή, τα παιδιά θα την λατρέψουν, θα διακόψει τη σχέση του με την πλούσια γυναίκα της Βιέννης που προσπαθούσε να τον κάνει να την παντρευτεί και θα οδηγηθεί μοιραία προς την ευτυχία μέσα από την μελωδία που θα ξαναφέρει στο σπιτί του η Μαρία, ένα αθώο και γνήσιο πλάσμα. Η ιστορία θα αλλάξει ροή όταν η Γερμανία καταλάβει την Αυστρία και θα ζητήσει από τον Φον Τραπ να υπηρετήσει στον στόλο του 3ου ράιχ, ο οποίος ως γνήσιος αυστριακός θα αρνείται να ενταχθεί.
Ένα αυτοβιογραφικό έργο με ιστορικότητα, που θα συγκλονίσει και θα πλημμυρίσει συναίσθημα τους θεατές και που όταν τελειώσει – δυστύχως – θα νιώθουν πολύ πιο πλήρεις, πιο «πλούσιοι» και τυχεροί σε ό,τι αφορά την ευκαιρία που είχαν να παρευρεθούν σε μια τέτοια παράσταση. Μια παράσταση που δε «τσιγκουνεύεται» να δώσει τα μέγιστα στο κοινό.
