Η Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, της Παιδαγγικής Ακαδημίας, καθώς και του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Εργάζεται στη Δημόσια Εκπαίδευση και είναι ενεργό μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς. Έχει εκδόσει βιβλία για παιδιά, καθώς και μελέτες λαογραφικού περιεχομ ένου. Έχει ενταχθεί στο Μητρώο Επιμορφωτών της ζώνης «Καινοτόμες δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών» και έχει αναλάβει επιμορφωτικό έργο σε ημερίδες επιμόρφωσης εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.Μια πλούσια βιβλιογραφία της κας. Τσορώνη, έρχεται να μας θυμίσει πόσο σημαντικό είναι να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να βιώνουμε την ενσυναίσθηση, με άλλα λόγια. Μέσα από τα βιβλία της, για την προσχολική ηλικία, αφήνει τα παιδιά να γνωρίσουν και να διαχειριστούν και τα δικά τους συναισθήματα. Και αφού συμβεί αυτό, τα παιδιά μπορούν πια να προσπαθήσουν να νιώσουν και τον Άλλο, τον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα τους..πράγμα που συντελεί στη βέλτιστη κοινωνική σχέση τους.
Τα βιβλία της έχουν πλούσια εικονογράφηση, και στο τέλος κάθε βιβλίου υπάρχει προτεινόμενη μέθοδος προσέγγισησς του βιβλίου για γονείς και δασκάλους. Είναι ιδιαίτερα αγαπητά στις νηπιαγωγούς και τα νήπια τα λατρεύουν!
Αγαπημεένοι τίτλοι: «Ο Μεγάλος Χνουδωτός», «Ο Πύργος των παραμυθιών», «Ο φαντασμένος Λούης», «Ο Κίμωνας σε αποστολή διάσωσης», «Το μεγάλο κόλπο του Φρέντυ», «Φόρα το χαμόγελό σου», Ένας σκίουρος μια μέρα», «Οι κότες δε λαλούν», «Έκπληξη!!», «Οι κότες δε λαλούν», «Ο μεγάλος νικητής», «Ένας πιγκουίνος...όχι και τόσο τέλειος», «Δε θέλω να βγω από το αυγό», «Για άκου πιτσιρίκο!», «Η καμελοπάρδαλη που δεν έβλεπε καλά», «Ο μεγάλος νικητής», και άλλοι τίτλοι βιβλίων αγαπημένων...
Έχει γράψει, όμως, και βιβλία που στόχο έχουν να προάγουν την κοινωνική ζωή, «Μια φιλία με αγκάθια», «Το πιο ωραίο δώρο», «Ένα παράξενο σχολείο», «Το ηλιοφέγγαρο», για τη φιλία , την αγάπη, τη σνεργατικότητα...Αλλά και βιβλία που βοηθούν τον μικρό αναγνώστη να νικήσει τους φόβους του, όπως : «Το αετόπουλο που φοβόταν να πετάξει», «Η βίδρα που φοβόταν το νερό», «Η κουκουβάγια που φοβόταν να πετάξει».
Και, βέβαια, το συγγραφικό της έργο δεν περιορίζεται σε αυτούς τους τίτλους μόνο... όλα όμως εμβαθύνουν στον ψυχικό κόσμο των παιδιών, έχοντας ως ήρωές τους ζωάκια...αγγίζουν τις ψυχές των παιδιών και τους δίνουν τη δυνατότητα της ενσυναίσθησης ή ακόμη και της ταύτισής τους με τους ήρωες των παραμυθιών. Άλλα τέσσερα νέα βιβλία έρχονται να συμπληρώσουν αυτό το συγγραφικό της έργο:
Μι α λυπημένη ζέβρα
Η ζωή, απρόβλεπτη καθώς είναι, επιφυλάσσει για τον καθένα μας μικρές ή μεγάλες αλλαγές. Κι ενώ οι ενήλικες έχουν κατακτήσει την ικανότητα να τις διαχειρίζονται, τα παιδιά σε ανάλογες περιπτώσεις υφίστανται ψυχολογικό σοκ και αισθάνονται θλίψη. Η μετακόμιση, η αλλαγή σχολείου ή η εγκατάσταση σε άλλη χώρα προκαλούν απώλεια οικείου περιβάλλοντος, αλλαγή της καθημερινότητας, μα προπαντός απώλεια φίλων. Το αρνητικό αυτό συναίσθημα βιώνουν τόσο τα παιδιά που απομακρύνονται όσο κι εκείνα που μένουν πίσω. Ωστόσο και οι δύο πλευρές είναι πιο εύκολο να αποδεχτούν μια τέτοια κατάσταση, αν συνειδητοποιήσουν πως, όταν χωρίζει τους φίλους η απόσταση, ο δρόμος της καρδιάς που έχει χαράξει η αγάπη μένει πάντα ανοικτός και τους περιμένει να τον περπατήσουν.
Μια θυμωμένη τίγρης
Tα παιδιά στις μικρές ηλικίες είναι εγωκεντρικά και, συμβαίνει συχνά, στην προσπάθεια προβολής κάποιων ικανοτήτων τους στην ομάδα να δημιουργούν αντιπαλότητες και να οδηγούνται έτσι στην απομόνωση. Τις περισσότερες φορές δε συνειδητοποιούν πως ο θυμός και η αλαζονεία τους είναι η αιτία που την προκάλεσε. Η συμπεριφορά της τίγρης μπορεί να σταθεί αφορμή για να κρίνουν γενικά τρόπους συμπεριφοράς και αποτελέσματα. Να συνειδητοποιήσουν ακόμη πως ο καθένας είναι διαφορετικός ως προς τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ή τις ικανότητες που διαθέτει και πως, στα παιχνίδια της παρέας, θέση πρέπει μονάχα να έχουν η συντροφικότητα, η συνεργασία, η αλληλεγγύη και η ευχαρίστηση για όσο αυτά διαρκούν.
Ένας χαρούμενος ιπποπόταμος
Είναι φορές που τα παιδιά πλήττουν και παραπονούνται γι’ αυτό στους γονείς. Η ανία εξάλλου τα κάνει καβγατζίδικα κι εκείνοι δεν ξέρουν πώς να τα βοηθήσουν για να νιώσουν χαρούμενα. Κι όμως, από τη στενόχωρη κατάσταση εύκολα μπορούν οι ενήλικες να τα απαλλάξουν, αν τα προσανατολίσουν να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό. Η παρότρυνση επίσης για εμπλοκή των παιδιών σε μια καινούρια δραστηριότητα, αλλά και για προσφορά βοήθειας σε κάποιον που τη χρειάζεται, θα τονώσει την αυτοπεποίθησή τους και θα τα κάνει να νιώσουν σημαντικά και χρήσιμα. Έτσι τα παιδιά μέσα από την απασχόληση, τη βοήθεια που τυχόν προσφέρουν και τη δημιουργία συνειδητοποιούν πως το μόνο φάρμακο που καταπολεμάει την ανία είναι η δράση.
Ένα φοβισμένο ελεφαντάκι
Τα παιδιά νιώθουν ανασφάλεια όταν αποχωρίζονται οικεία πρόσωπα, όταν βιώνουν καινούριες καταστάσεις ή βρίσκονται σε άγνωστα περιβάλλοντα. Ο φόβος τα κατακλύζει χωρίς να μπορούν να τον ελέγξουν. Για να τον αντιμετωπίσουν και να μειώσουν την ένταση του πανικού, καλό είναι να έχουν μάθει να σκέφτονται θετικά, να οπλίζονται με θάρρος και να πιστεύουν πως θα καταφέρουν τελικά να βγουν από τη δύσκολη θέση. Η περιπέτεια του μικρού ελέφαντα στόχο έχει να θωρακίσει τα παιδιά με αισιοδοξία και να τους εξασφαλίσει ψυχικά εφόδια ώστε να μπορούν να αντεπεξέρχονται σε φορτισμένες συναισθηματικά περιστάσεις.
Την ευχαριστούμε για την υπέροχη δουλειά της, και της ευχόμαστε να συνεχίσει να γράφει το ίδιο όμορφα και στο μέλλον!
Χριστίνα Καραπά,
νηπιαγωγός
