απόσπασμα από τους "Μυθοπλαστες" σημερα 4 Απριλίου Παγκόσμια Μερα των Αδεσποτων Ζωών όπου η Λιάνα Δενεζακη,σπουδαια εικονογράφος και εξαιρετική συγγραφέας μιλα για την Κατερινα Παπαποστολου και τη Διώνη οπως εκεινη ξέρει......
4 Απριλίου - Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων η σημερινή, και με αυτή την ευκαιρία θα σας παρουσιάσουμε τη Διώνη, που η ζωή της είναι σωστό... παραμύθι.
Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ήταν ένα σκυλάκι πολύ πολύ ταλαιπωρημένο. Στο μέρος που ζούσε, υπήρχαν άνθρωποι που δεν είχαν μάθει ποτέ τη σημασία της λέξης «αγάπης». Στο μυαλό τους είχαν μονάχα το κακό. Κι επειδή ήταν δειλοί τα έβαζαν μαζί της. Τους φαινόταν, βλέπετε, πιο εύκολο να κλωτσούν και να βασανίζουν ένα φοβισμένο πλάσμα, παρά να δώσουν μάχες για να υπερασπιστούν το καλό και το δίκιο.
Η Διώνη, βίωσε όλη την κακία αυτών των ανθρώπων, που την πυροβόλησαν, της έκοψαν την ουρά, τη μαχαίρωσαν. Μέχρι που στο δρόμο της εμφανίστηκε ένα κορίτσι με κατακόκκινα μαλλιά και φλόγα στην καρδιά. Γιατί, σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους αυτό το κορίτσι ΕΙΧΕ καρδιά. Μια καρδιά τόσο γενναία και δυνατή που κατάφερε να κάνει τη Διώνη να την εμπιστευτεί και να διώξει μακριά όλους τους εφιάλτες της.
Κατερίνα την έλεγαν. Κατερίνα Παπαποστόλου. Και είναι δασκάλα στο Σχολείο Πρασινάδας Ημαθίας. Μόνο που μία μόνο τάξη είναι μικρή για να τη χωρέσει κι έτσι αποφάσισε να διδάξει σε όλο τον κόσμο την αγάπη παρέα με τη Διώνη αλλά και άλλα σκυλιά σαν τη Διώνη. Η ομάδα τους λέγεται ΖΩ.ΕΣ. κι έχει σκοπό της να μάθει σε όλα τα παιδιά τι σημαίνει να ζεις και να αγαπάς. Γιατί ξέρουν πως όταν αυτό συμβεί, δεν θα υπάρξει αύριο κανένας ενήλικας που θα θέλει να το κακό σε παιδιά ή ζώα και θα μπορούμε, επιτέλους, να πούμε πως... έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Κι αυτό το παραμύθι που είναι πέρα για πέρα αληθινό, έχει και τα 7 συστατικά της συνταγής του «Κάθε φορά... μια ιστορία» για να φτιάχνονται ιστορίες, αλλά με μια διαφορά.
Έχει ήρωα (τη Διώνη)
Τόπο (Την Αλεξάνδρεια Ημαθίας)
Σκοπό (να μοιραστεί η γνώση σε όλα τα παιδιά)
Εμπόδιο (Η άγνοια, που φέρνει το κακό)
Βοηθό (ένα κορίτσι με κόκκινα μαλλιά και φλόγα στην καρδιά)
Μαγικό Αντικείμενο (Αγάπη)
Η διαφορά είναι ότι το τέλος δεν είναι «έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» αλλά «οι δυο τους, αχώριστες πια, συνεχίζουν τη διαδρομή τους, συναντώντας ολοένα και περισσότερα πλάσματα με γενναία καρδιά που ενώνονται μαζί τους για να μοιράσουν την άδολη αγάπη. Και είναι πια πολλοί... τόσοι πολλοί που η γη δεν τους χωράει...»
