Καραντινιώτες και καραντινιώτισες καλημέρα. "Μένουμε διαιτώμενοι εις την οικίαν μας, στραβοπατούντες από δωμάτιον εις δωμάτιον, ως ποταμιαία καβούρια, αλιβάνιστοι, ακοινώνητοι, με την ελπίδα ότι σύντομα θα ανθρωπέψουμε και πάλι". Έτσι είχε ευχηθεί ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης για κάποια άλλα Χριστούγεννα, όταν είχε ενσκήψει ο λοιμός του 1853. Θα σας ματώσω το κεφάλι με τις ευχές που σας δίνω αλλά μη μασάτε. Έφυγε ο πιο γκαντέμης χρόνος της ζωής μας. Δεν ξέρω τι κερατάς είναι αυτός που ήρθε αλλά έχουμε ένα χρόνο μπροστά μας να τον βρίζουμε και αυτόν.
Τα μάθατε τα νέα, όχι για τη Βίσση και τη Βανδή, τα άλλα. Ήρθε το εμβόλιο και στην Ελλάδα. Μάλιστα για να μας πείσουν να εμβολιαστούμε, έβαλαν πρώτους να το κάνουν μια νοσοκόμα της εντατικής δηλαδή δημόσιο υπάλληλο και έναν ¨παππούλη¨.
Η πρώτη αν δεν το κάνει πάει σπίτι και ο δεύτερος «τι είχαμε, τι χάσαμε». Αφού είδαν ότι αυτό δεν έπιασε έβαλαν μπροστά τα μεγάλα μέσα. Η κουκουβάγια και ο γκαντέμης...έτσι λένε στα social. Όχι, δεν είναι τίτλος παραμυθιού, είναι η πρόεδρος της δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός μας. Και ενώ πείστηκα να το κάνω μου μπήκε άλλο δίλημμα. Δεξί χέρι ή αριστερό; Η πρόεδρος το έκανε στο αριστερό και ο Κυριάκος στο δεξί. Τι βάσανο και αυτό.
Τέλος, το πήρα απόφαση. Σε όποιο χέρι το κάνει ο Argy θα το κάνω και εγώ. Ναι, καλά διαβάσατε. Εμπιστεύομαι τον Αργύρη γιατί ξέρει να παίρνει… σωστές αποφάσεις. Εδώ σύμπραξε με την Ώρα Ευθύνης για το δικό μας καλό και όχι για να βολευτούν κάποιοι. Τελείωσε το θέμα, προκαλωωωώ τον Αργύρη Πανταζόπουλο να κάνει δημόσια το εμβόλιο για να δούμε όλοι πιο χέρι προτίμησε. Και επιτέλους τέρμα τα διλήμματα. Βγάλτε τους σωστούς ανθρώπους να δώσουν το παράδειγμα. Έλεος.
Και πάμε στο θέμα των ημερών. Αγαπήθηκαν η Βίσση με την Βανδή. Και τώρα αγαπημένη μου γιαγιά μπορείς να πεθάνεις ήσυχη. 25 χρόνια την κρατούσαμε σε καταστολή μέχρι να αγαπηθούν αυτές οι δύο. Δεν ήθελε να πεθάνει χωρίς να μάθει τι θα απογίνουν αυτά τα δύστυχα κορίτσια. Ευτυχώς ήρθε ο Κοκλώνης και έκανε το θαύμα του. Κα αυτές αγαπήθηκαν αλλά και η γιαγιά μου πήγε στον Άγιο Θόδωρο που τόσο πολύ αγαπούσε.
Και αφού αυτά τα Χριστούγεννα ξεκίνησαν με επανενώσεις που ακόμα και το Πάμε Πακέτο θα ζήλευε, είπα και γω να το παίξω Κοκλώνης και να κάνω μια προσπάθεια να ενώσω κάτι πιο…. δικό μας. Θυμάστε για μια κόντρα που σας έλεγα και για ένα επερχόμενο διαζύγιο; Δεν θα σας πω τους λόγους που έφεραν αυτή τη διαφωνία (έξυπνοι είστε, κάτι θα καταλάβετε), θα σας πω όμως ότι εδώ και 5 μήνες Γκυρίνης και Σταυρής δεν το τρώνε γλυκό. Φήμες λένε ότι δεν ανταλλάσσουν ούτε κουβέντα.
Θα αφήσουμε λοιπόν να περάσουν 25 χρόνια (όπως Βίσση - Βανδή) για να τους τα ξαναφτιάξουμε; Με ειδοποιούν από το control ότι πρέπει να πάμε σε διαφημίσεις. Μόλις γυρίσουμε θα μάθουμε που θα οδηγήσει αυτή η διαφωνία. Στα… χειρότερα ή έρχονται καλύτερες μέρες. Σε πολύ λίγο κοντά σας.
Επιστρέψαμε από το διάλλειμα για να δούμε ποια θα είναι η κατάληξη της σχέσης Γκυρίνη – Σταυρή. Φήμες λένε ότι ο δήμαρχος εμμένει στην άποψη του λέγοντας «ή θα κάνεις ότι λέω εγώ ή αλλιώς …..». Ο Σταυρής από την άλλη δεν διαπραγματεύεται τίποτα όσον αφορά την εκτός δήμου δραστηριότητα του (δεν μπορώ να γίνω πιο σαφής ακόμη). Και εδώ έρχεται ο πρώτος πίνακας που θα ζωντανέψει (συνεχίζω την παράδοση της Θέρως). The Beheading of John the Baptist ή αλλιώς ο αποκεφαλισμός του ….Μανώλη του επαναστάτη.
Βέβαια υπάρχουν και οι «ειρηνευτικές δυνάμεις» που προσπαθούν να φέρουν την ηρεμία στο…. Κοσσυφοπέδιο. Εγώ βέβαια έχω τις ενστάσεις μου αλλά δεν είναι του παρόντος (δεν ξέρετε πως με φαγουρίζει η γλώσσα μου αλλά δεν θα το κάνω ακόμα). Προκαλωωωώ λοιπόν τον Νίκο Κοκλώνη να κάνει ένα πολιτικό ντιμπέιτ μεταξύ αυτών των δύο ώστε να καταφέρει να μιλήσουν έστω και δια μέσω αυτού. Αν δεν πιάσει και αυτό τότε ας πάρει σάρκα και οστά ο πίνακας...
Κλείνω αυτό το θέμα προς το παρόν και πάμε μαζί να ζωντανέψουμε έναν ακόμη μεγάλο πίνακα. Frida kahlo και jardines botanicos με την υπέροχη ερμηνεία της Βέτας Πανταζοπούλου (ταμία του ΛΟΝΑΠ και πρώτη μούρη του περιπτέρου μπροστά στο δημαρχείο). Θα πω μονάχα αυτό, όταν η τέχνη έχει κέφια δημιουργεί αριστουργήματα.
Και μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα παραλίγο να ξεχάσω το πιο σημαντικό. Ο δήμος μας άνοιξε μια τρύπα στην οδό Πελοποννήσου. Μη βιαστείτε να πείτε ότι ανοίγει η γη και μας καταπίνει και ότι όλα αυτά είναι απλά κακοτεχνίες παλιών διοικήσεων. Αυτή η τρύπα ανοίχτηκε για να ρίξουμε μέσα, όσοι δεν προλάβαμε για την Πρωτοχρονιά, τα γράμματα για τον Άγιο Βασίλη για να μας φέρει δώρα των Φώτων. Αφού θα περνά που θα περνά από τους δρόμους με το έλκηθρο, θα τα πάρει και θα φύγει. Φανταστείτε να έπρεπε να πάει να τα πάρει από το δημαρχείο, τζάμπα χάσιμο χρόνου.
Χρόνια πολλά στον Αντώνη Σταμάτη και στη σύζυγό του Μαρία Τσιλιοπούλου που εδώ και έναν χρόνο εμπιστεύτηκαν το Καρπούζι με τα καταστήματα τους. Εύχομαι Αντώνη μου το 2021, τα ταμεία των μαγαζιών σου να ζήσουν εποχές Ανδρέα Παπανδρέου (αν και μικρός τότε κάτι θα θυμάσαι).
Οι δρόμοι σε διάφορες πόλεις παίρνουν, κυρίως το όνομα κάποιου συχωρεμένου. Ήρωα, γιατρού, πολιτικού δεν ξέρω αλλά συχωρεμένου σίγουρα. Υπάρχει ένας δρόμος στη Βέροια που λιγάκι με μπέρδεψε. Το όνομα του δρόμου μόνο σε κάποιον πετυχημένο επιστήμονα δεν με παρέπεμψε. Για να είμαι σαφής, από αυτόν που πήρε το όνομα, επιτυχημένος ήταν σίγουρα αλλά σε έναν κλάδο που δεν υπάρχει στα τεφτέρια των κατηγοριών για το Νόμπελ. Για πάρτε μια γεύση ………
Μάλλον οδός Σπαλιάρα ήθελαν να την πουν αλλά τελευταία στιγμή κώλωσαν. Εκτός κι αν ήταν κανένας μάγκας που δεν άφησε θηλυκιά γάτα απείραχτη και κάποιοι θέλησαν να τον τιμήσουν. Και καλά έκαναν έστω και έτσι. Εμείς, στο δικό μας δήμο τι κάνουμε; Κανένα κοκόρι εμείς δεν έχουμε να το κοτσάρουμε σε κανένα δρόμο ή μόνο σε επι-αποτυχημένους δημάρχους θα τους βγάζουμε; Ε, ρε τι σπίτια θα έκλειναν αν αλλάζαμε σε αυτό το στυλ τα ονόματα των δρόμων. Και για να είμαι ειλικρινής οι περισσότεροι δρόμοι θα είχαν….. γυναικεία ονόματα. Διαφωνεί κανείς; Εγώ πάντως έβγαλα μία μπας και……..
Αυτό ήταν το πρώτο Καρπούζι της νέας χρονιάς. Ήρεμο και χαλαρό για να μην κόψει την όρεξη κανενός. Εξάλλου έχουμε πολύ δρόμο μέχρι τον Αύγουστο για να τα λέμε. Καλή δημιουργική και τυχερή χρονιά σε όλους λοιπόν και να θυμάστε, γλεντήστε τώρα που έχετε τα μάτια ανοιχτά γιατί αν τα κλείσετε θα σας γλεντάνε άλλοι.
Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
