Πατριώτες επαναστάτες και πατριώτισσες, πολύ καλημέρα σας. «Είμαστε εις το εμείς κι όχι εις το εγώ» είπε κάποτε ο Μακρυγιάννης. Με αυτή τη φράση χαιρέτησε την επανάσταση και ο Γιάννης Κιρκιλιανίδης. Πόσο πίσω με γύρισες ρε Γιάννη (σόρυ για το ρε, μη θεωρηθεί και λεκτική παρενόχληση και τρέχουμε). Θυμήθηκα εποχές ινστρούχτορα και βάλε. Να σου πω την αλήθεια μου, περίμενα να βγει και ο Γκιουρτζής να σου απαντήσει αλλά μάταια, ήταν άλλο εργάκι.
Τα 200 χρόνια γιορτάστηκαν με λαμπρότητα (σ΄ αυτά δεν μας πιάνει κανείς). Λάβαρα, σημαίες, άρματα, χαμός. Βέβαια, Κορέα δεν μας λες, ένα χέρι, μια ανάσα, μια γραμμή. Ήμασταν λίγο κύμα, λίγο γιαλό στα πεζοπόρα μας τμήματα αλλά who cares. Ο Κάρολος δάκρυσε, ήταν η είδηση της ημέρας. Τάχα μου θυμήθηκε τις ρίζες του. Μούσια σας λέω εγώ. Απλά θυμήθηκε όσα είπε η Μέγκαν στην Όπρα και φούντωσε. Αν ήθελε να δει από πού προέρχεται θα ερχόταν και άλλες φορές, έστω και για διακοπές. Ανοιχτά είναι τα σύνορα μας.
Βέβαια αν νομίζετε ότι η μόνη παρέλαση που έγινε ήταν αυτή που μας έδειξε η ΕΡΤ, γελιέστε. Στο χωριό μου μόνο έγιναν 514, όσα και τα σπίτια που έχει.
Πόσο άσχημο είναι να εκλέγεσαι βουλευτής και το πόστο που σου δίνουν να είναι να λες τέτοιες ανοησίες!!! Κρίμα το κορίτσι. Εγώ έβαλα τη μάνα μου να κάνει τη Σακελαροπούλου στον καναπέ, τον μπαμπά μου διμοιρίτη, πήρα μια σημαία και έκανα παρέλαση γύρω από το τραπέζι της κουζίνας. Ο αδελφός μου απλά χτυπούσε παλαμάκια για να μη χάνω το τέμπο και μετά πλακώσαμε τον μπακαλιάρο. Καλά περάσαμε...
Σίγουρα καλύτερα από τα άλογα της παρέλασης. Όταν βγήκαν οι ιππείς φούσκωσα από υπερηφάνεια. Αυτό, δυστυχώς κράτησε μόνο κάτι δεύτερα. Δεν ξέρω τι τα τάισαν τα έρμα, άρχισαν να χεζοβολούν όλο τον τόπο. Στην Αγγλία τόσες παρελάσεις με άλογα και ένα δεν άφησε το αποτύπωμα του στην άσφαλτο. Τα δικά μας, διάρροια είχαν; Ή κρύωσαν ή χαλασμένο σανό τα τάισαν, δεν εξηγείτε αλλιώς. Υπάρχουν ειδικοί σάκοι που τοποθετούνται πίσω... για να γλυτώνουμε τέτοια ατυχήματα. Το ξέρω εγώ, ολόκληρος ιππικός όμιλος δεν το ήξερε; Τα πεζοπόρα τμήματα πάντως, όταν τελείωσε η παρέλαση και πήγαν σπίτι, όλοι τους τα παπούτσια έξω τα έβγαλαν. Μοσχομύριζαν...
Δεν θέλω να γίνομαι κακός αλλά δεν γίνεται, με αυτά που βλέπω και καταλαβαίνω. Ψηφίζουμε μου φαίνεται κυβερνήσεις που ντρέπονται για τη χώρα μας, για τα ήθη και τα έθιμα μας, για τα πιστεύω μας, δεν εξηγείτε αλλιώς. Στο χώρο της παρέλασης τοποθετήθηκαν χιλιάδες σημαίες. Χιλιάδες κοντάρια στήριζαν αυτές τις σημαίες μόνο που κανένα από αυτά δεν έφερε στην κορυφή του το σταυρό. Γιατί;
Και η πρόεδρος της δημοκρατίας κάνει ανακοινώσεις (πριν καιρό) του στυλ….
Δεν χάθηκαν οι άνθρωποι κυρία μου. 359 χιλιάδες ψυχές δεν έχασαν τον δρόμο γιατί δεν είχαν GPS και δεν ήρθαν στην πατρίδα. Σφαγιάστηκαν όσο και να μην το θέλεις. Και μεις τους ανεχόμαστε και θέλουμε να λεγόμαστε απόγονοι όλων αυτών που μας απελευθέρωσαν. Ντροπή μας. Αν και χάρηκα όταν άκουσα ότι θα έχουμε γυναίκα πρόεδρο της δημοκρατίας, αυτή κάτι μου κάνει. Ξέρετε τι μου θυμίζει; Ίσως γι΄ αυτό...
Και κάτι ακόμα, την Πέμπτη γιορτάσαμε τα 200 χρόνια ελεύθερο έθνος όταν εμείς χρειάζεται να στείλουμε sms 2 για να πάμε να πάρουμε γάλα. Πόσο γελοίο και πόσο ειρωνικό συνάμα μπορεί να είναι; Το 2120 θα γιορτάσουμε τα 100 χρόνια χωρίς covid και θα καμαρώνουμε. Θα καμαρώνουμε γιατί δεν κάναμε τίποτε άλλο απ΄ το να γιατρέψουμε μια…. ίωση. Τι να γράψει η ιστορία για μας; Τι;
200 χρόνων συνέχεια. Πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο ντύθηκαν στα γαλανόλευκα τιμώντας έτσι την ελληνική επανάσταση. Η Βέροια και η Νάουσα ήταν δύο από αυτές. Λιτές αλλά γεμάτες νόημα με τη γαλανόλευκη να σχηματίζεται σε όλη την πρόσοψη των δημαρχείων τους. Τα κρούσματα της Ημαθίας αλλά και τα 3000 κρούσματα πανελληνίως δεν στάθηκαν τροχοπέδη σε αυτή τους την κίνηση - υποχρέωση.
Κάτι που δεν συνέβη και δεν συμβαίνει στον δήμο Αλεξάνδρειας, δυστυχώς. Πίσω από την «καραμέλα» του κορονοϊού απλά δεν κάνουμε τίποτα. Ίσως να σκέφτηκαν ότι εμείς ελευθερωθήκαμε 92 χρόνια μετά και ότι δεν αξίζει να γιορτάζουμε και να σκορπάμε λεφτά για «ξένες» ελευθερίες. Αυτό ήταν... «φύγε κακό από τα μάτια μου» κύριε δήμαρχε. Μια σημαία στην πρόσοψη του δημαρχείου έπρεπε να βρίσκεται όλο το χρόνο (εκτός κι αν το θεωρήσατε υπέρβαση το ότι υπάρχει ήδη σημαία στον ιστό έξω από το δημαρχείο συνέχεια). Να σας θυμίσω ότι η κοινότητα Σταυρού έβαλε μια σημαία που κάλυπτε σχεδόν όλη την πρόσοψη του κτηρίου (όπως καταλαβαίνετε το μέγεθος μετράει). Αν δεν γινόταν αυτή η επανάσταση κύριε δήμαρχε μου, σήμερα θα τριγυρνούσαμε ακόμη με βράκες και σαρίκια στο κεφάλι.
Και έχεις και τον Πανταζόπουλο να ρωτάει τι εκδηλώσεις θα γίνουν για τον εορτασμό της απελευθέρωσης στο δημοτικό συμβούλιο. Διοίκηση είσαι Αργύρη μου, το ξέχασες; Εσύ πες μας. Ή ρώτα καλύτερα τον αντιδήμαρχο τεχνικών έργων που έχει τα μηχανήματα γιατί δεν στόλισε την πόλη. Ώρες ώρες σου έρχεται φλασιά ότι θέλεις να κατέβεις για δήμαρχος το 2023 και κάνεις αντιπολίτευση στη «δική σου» διοίκηση. Ήθελες μήπως παρέλαση; Ήθελες μήπως χορευτικά και πολεμικές αναπαραστάσεις; Ο συγκεκριμένος εορτασμός δεν είναι πολιτιστικό γεγονός για να τον αναλάβει μόνο η ΚΕΔΑ. Είναι εθνικό γεγονός και αφορά όλες τις υπηρεσίες. Αντί λοιπόν για «όμορφες καλημέρες από την βροχερή Αλεξάνδρεια» ας έριχνες στο τραπέζι... προτάσεις. Δύο αντιδημάρχους έχεις μέσα στη διοίκηση, ίσως περνούσε ο λόγος σου. Εκτός κι αν κάνεις διοίκηση, περιμένοντας να σε ενημερώσουν.
Και φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστο από τον (όπως φαίνεται υποψήφιο δήμαρχο) Θέμη Σιδηρόπουλο. Θα συμφωνήσω σχεδόν σε όλα όσα λέει. Αλλά Θέμη μου υπάρχει ένα …. αλλά. Σε συνέντευξη που έδωσες, είπες ότι θα ισχύσει η υποψηφιότητα σου αλλά πρώτα πρέπει να καταλάβεις ότι σε θέλει ο κόσμος αλλά και να βρεις υποψήφιους νέας κοπής και όχι επαγγελματίες πολιτικούς όπως χαρακτήρισες τους ήδη υπάρχοντες.
Και μένα αν μου δώσουν το κλειδί της πόλης από μόνοι τους Θέμη μου, γίνομαι δήμαρχος χωρίς δεύτερη σκέψη. Όταν νοιάζομαι για το καλό του τόπου κάνω τα «αλλά» «πρέπει» και ρισκάρω. Με τόσα «αλλά» πως μπορώ να είμαι σίγουρος για σένα; Ότι εσύ θα έκανες όλα αυτά που τους κατηγορείς; Θέλω να πω ότι το να κάνουμε κριτική σε άλλους είναι το μόνο εύκολο. Εγώ δεν έχω βλέψεις για δήμαρχος και κριτικάρω εκ του ασφαλούς. Εσύ, δεν φοβάσαι μην όλα αυτά τα αλλά……τα βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου;
Γι΄ αυτό και γω ετοίμασα κάτι για τον δήμο μας που κανένας άλλος δήμος δεν έχει σκεφτεί. Ποιοι θα ήταν οι ήρωες του 21 αν ζούσαν σήμερα; Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε τον ηρωισμό στο μεγαλείο του.
Και γω δεν ξέρω σα τσολιάς αλλά Κούγκας και Ιερεμίας τα σπάνε. Καλή λευτεριά αδέλφια...
Το Σάββατο που μας πέρασε πήγα τον πατέρα μου να κάνει το εμβόλιο στο κέντρο υγείας Αιγινίου. Αυτό που εμάς μας στέλνουν αλλού και τους ξένους στο δικό μας κέντρο υγείας, ποτέ δεν το κατάλαβα. Οι άνθρωποι χάρηκαν όταν μας είδαν λες και είχαν να δουν άτομο για εμβόλιο πολλά χρόνια. Μόνο γλυκό του κουταλιού δεν μας κέρασαν. Βέβαια χάρηκα διπλά και γω όταν με αναγνώρισαν και άρχισαν να μου λένε καλά λόγια για το Καρπουζάκι μου αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Μάλιστα μια νοσοκόμα μου είπε «δεν τον ξέρω αυτόν τον Γκυρίνη αλλά πρέπει να σε «αγαπάει πολύ». Μόνο χαμογέλασα, τι να έλεγα άλλωστε. Τέλος πάντων εγώ το χρέος μου το έκανα και τον πήγα. Πριν την φάει... είπα στη νοσοκόμα «κανόνισε να μείνω ορφανός». Τέτοιο μειδίαμα στο πρόσωπό της θα το ζήλευε και η Τζοκόντα. Τι να πω….. λέτε;
Χθες Παρασκευή έκλεισα ραντεβού για εμβόλιο και για τη μάνα μου, αυτή τη φορά στο δικό μας κέντρο υγείας (θαύμα-θαύμα). Εδώ όμως θα το κάνω πανηγυρικά. Θα κάνουμε την πιο εντυπωσιακή είσοδο. Της είπα «αν είναι να σε χάσω μάνα θέλω όλοι να θυμούνται τη μέρα που πήγες να κάνεις το εμβόλιο». Έτσι θα την πάω, τελείωσε.
Αυτό ήταν το απελευθερωτικό Καρπουζάκι για σήμερα. Σας ευχαριστώ πολύ για τα δεκάδες mail και μηνύματα που μου στέλνεται με τις παρατηρήσεις και τις ανησυχίες σας για την πορεία αυτού του τόπου αλλά και για τα καλά σας λόγια. Θα γράψω άλλη μια φορά το mail μου για κάποιους που μου το ζήτησαν (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.).
Ραντεβού το άλλο Σάββατο. Λευτεριάαααααα.
