Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Προσπαθούσα όλες αυτές τις μέρες να σκεφτώ με τι κριτήρια ψηφίζουμε. Έβαλα κάτω τις συνήθειες μας, τα έθιμα μας, τους δεσμούς μας και τελικά το βρήκα. Είμαστε ο μοναδικός λαός που την Καθαρά Δευτέρα πετάει χαρταετό και την Πρωτομαγιά πιάνει τον Μάη. Συμπέρασμα, τον πετάμε και τον πιάνουμε. Κάπως έτσι λοιπόν και ψηφίζουμε. Και φυσικά, μιλάμε για τις σημαντικότερες εκλογές μετά το Big Brother 1 και την νίκη Τσάκα. Γενικά όλα μας φταίνε. Δηλώσαμε δυσαρεστημένοι με την εκλογή του Τραμπ ενώ εμείς βγάλαμε πρώτο σε σταυρούς βουλευτή τον Άδωνη Γεωργιάδη και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε πρωθυπουργό τον Κούλη τον Μητσοτάκη. Ένα θα σας πω, γελάνε και τα τσιμέντα.
Ντιμπέιτ ακούγαμε και ντιμπέιτ δεν βλέπαμε. Τελικά το είδαμε. Και; Υπάρχει κάποιος που άλλαξε άποψη από αυτό που είδε και θα ψηφίσει κάτι άλλο; Όχι. Κολλημένοι στα σόγια και στις υποχρεώσεις. Υπογραφή δεν ξέρει να βάζει ο άλλος αλλά δεν πειράζει, είναι ξάδελφος και πρέπει να τον ψηφίσω. Και ύστερα παραπονιόμαστε γιατί δεν πάει ο δήμος μπροστά. Μια ζωή κλάματα. Πάντα οι άλλοι φταίνε.
Όπως κάποιοι από εσάς, έτσι και γω έκατσα και είδα το ντιμπέιτ. Δεν θέλω να επηρεάσω κανέναν σας αλλά εμένα δεν μου άρεσε κανένας. Ο Ιακωβίδης μας χόρτασε θεωρεία, ο Χαλκίδης συνέχισε να κατηγορεί τους πάντες, ο Γκυρίνης δεν ήξερε τι να μπαλώσει και ο Πανταζόπουλος με τον Ναλμπάντη θα μπορούσαν και καλύτερα. Συμπέρασμα, κακώς δεν πήγαν όλοι μαζί με ένα αυτοκίνητο και έκαψε ο καθένας τους από 20 ευρώ βενζίνη πάνε, έλα.
Το να περιμένουμε να βγει κάτι καλό από ένα ντιμπέιτ ή από τις εκλογές είναι σα να περιμένουμε να παντρευτούν στο τέλος της τσόντας. Οι μόνοι κερδισμένοι στις εκλογές είναι αυτοί που τυπώνουν τις κάρτες των υποψηφίων.
Στον δήμο μας ο Μεσσαλάς πρωτοτύπησε με τις κάρτες του. Ο Παναγιώτης, παρόλο που είναι γνωστός στην τοπική κοινωνία προσπάθησε να φέρει κάτι καινούριο. Όχι για να τον γνωρίσουν αλλά για να τον αποτυπώσουν. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους. Τι κάνουν αυτοί; Υπάρχει λύση. Δείτε την κάρτα υποψηφίου στην τοπική κοινότητα Φαλάνης.
Βέβαια, υπάρχει και πολύς κόσμος που βγάζει χρήμα από όλο αυτό το νταβαντούρι των εκλογών. Και δεν μιλάω για όσους πληρώνονται για να ψηφίσουν. Μιλάω για αυτούς που ιδρώνουν αλλά τα παίρνουν.
Και πριν πάμε στα καθημερινά εκλογικά τερτίπια ας δούμε όλοι μαζί πόσα ήδη υποψηφίων δημοτικών συμβούλων υπάρχουν.
Οι ΝΕΡΟΚΟΥΒΑΛΗΤΕΣ. Είναι κυρίως οι νέοι υποψήφιοι που μπαίνουν για να συμπληρωθεί το ψηφοδέλτιο. Λέγονται έτσι γιατί πολύ απλά κουβαλάνε «νερό» για κάποιους άλλους. Τους πλησιάζουν οι παλιότεροι με την υπόσχεση ότι θα τους βοηθήσουν αρκεί να βοηθήσουν και αυτοί αυτούς. Το αποτέλεσμα πάντα βοηθάει τον παλιό αφού αποδεδειγμένα, όλοι αυτοί του κουβαλάνε σταυρούς ενώ αυτός τους δικούς του τους δίνει σε άλλους, πιο δυνατούς με τους οποίους έχει συνεργασία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν βέβαια και κάποιοι παλιοί οι οποίοι δεν εμπιστεύονται τις γνωστές συνεργασίες και αγωνίζονται κατακτώντας τις ψήφους πόρτα πόρτα, γειτονιά γειτονιά. Είναι οι μόνοι που αν εκλεγούν δικαιούνται να πανηγυρίσουν.
Οι ΑΡΑΧΤΟΙ. Ή αλλιώς, η αρρώστια του τόπου. Δεν μιλάω για όλους και θα καταλάβετε τι εννοώ. Είναι κυρίως αυτοί που δεν θα πάνε στα σπίτια να ζητήσουν σταυρούς αλλά θα στείλουν τους νεροκουβαλητές. Θα τους βρείτε στα καφέ και στα μπαρ να το παίζουν άνετοι και να κερνάνε καφέδες. Είναι αυτοί που το όνομα τους φιγουράρει σε κάθε πληρωμένο ψηφοδέλτιο και φυσικά αυτοί που στο τέλος συγκεντρώνουν τους πιο πολλούς σταυρούς χωρίς να κουράζονται. Θα τους γνωρίσετε από τον τρόπο που χαιρετάνε όταν τους παρουσιάζει ο αρχηγός τους μπροστά σε κόσμο. Λόγια και υποσχέσεις που δεν κρατάνε ποτέ. Για αυτούς δεν υπάρχει ούτε φίλος, ούτε αδελφός. Μόνο η καρέκλα.
Οι ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΣ. Αυτοί έχουν μείνει κολλημένοι στα παλιά καθεστώτα. Σου έκανα αυτό και πρέπει να με ψηφίζεις μια ζωή, μου χρωστάει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ χάρη, σου έδωσα μια μπουκάλα αίμα το 1989, ήμασταν στο ίδιο κόμμα, σε εξυπηρέτησα όταν δούλευα σε εκείνον, ήμουν εκλεγμένη μαζί σου όταν ήσουν δήμαρχος και άλλες τέτοιες μπούρδες. Αγωνίζονται βέβαια αλλά η κρυφή τους ελπίδα για πολλούς ψήφους έχει αγκιστρωθεί στους άλλους. Και φυσικά απειλούν ή αφήνουν αιχμές για την δεύτερη Κυριακή.
Και οι ΖΑΜΑΝ ΦΟΥ. Ότι πάρω, χέστηκα. Σιγά μη δεν τρέχω για αυτούς τους μ@λ@κες.
Προσέξτε, όλοι αυτοί κυκλοφορούν ανάμεσα μας. Δεν χρειάζεται αετίσιο μάτι για να τους γνωρίσεις. Λίγο άμα προσέξεις και αμέσως θα τους δεις.
Ο συνδυασμός του Ναλμπάντη επισκέφτηκε Τα Παιδιά της Άνοιξης. Κοιτώντας τις εικόνες, πραγματικά θαύμασα κάποιους υποψηφίους για την στάση τους και για τη ζεστασιά που έβγαλαν. Οι κυρίες Καστανά και Κολοθά απέδειξαν για ακόμη μια φορά, αυτό που και ο ίδιος ο κόσμος λέει για αυτές, ότι είναι καλά παιδιά. Μαζί με τον Αποστόλη Παπαδόπουλο μας απέδειξαν ότι υπάρχει χώρος για όλους και ότι ο ρατσισμός και η περιθωριοποίηση δεν έχουν θέση στον συνδυασμό που υποστηρίζουν, όπως μου είπαν.
Από την άλλη, στο στρατόπεδο Γκυρίνη η Πάτυ ξαναχτύπησε. Ίσως η μόνη γυναίκα – πολυεργαλείο στον συνδυασμό Ώρα Ευθύνης. Ποζάρει, χορεύει Οριεντάλ και ρίχνει και καμιά Δημητρούλα για να θυμηθεί τις ρίζες της. Χίλιες και μία νύχτες θα ζήσουν οι Λουτρώτες έτσι και εκλεγεί το κορίτσι. Όλοι από μια χάντρα στον αφαλό και «τα΄ θελε η μανούλα σου, τα΄ θελες και συ, τα σύκα τα καρύδια και το γλυκό κρασί».
Από την άλλη, στην ομιλία του Γκυρίνη στο Πλατύ, έζησα τέτοιες στιγμές όπως αυτές στο πραξικόπημα της Κύπρου. Πραγματικά συγκινήθηκα. Όλοι, με μια φωτογραφία στο χέρι αναζητούσαν τον δικό τους άνθρωπο. Αυτό που δεν με πιστεύεται με κάνει έξω φρενών. Εγώ μιλάω πάντα με ντοκουμέντα, όχι με λόγια του αέρα. Ορίστε.
Εδώ και τρεις μήνες ακούμε παντού ότι ο Ναλμπάντης υποστηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι αφηνιάζουν. Εγώ είμαι εδώ για να καταρρίψω και αυτόν τον μύθο. Εάν εσείς έχετε θυμώσει με κάποιον γιατί έκανε μια χοντρή μ@λ@κία θα καθόσασταν δίπλα του; Θα ανταλλάσατε κουβέντες μαζί του; Εγώ προσωπικά όχι. Κάποιοι, πολύ «θυμωμένοι» όμως το κάνουν.
Θα μου πείτε «και τι να έκανε ο άνθρωπος, να τον έδιωχνε»; Όχι, αλλά θα μπορούσε να έβαζε τον διπλανό του ανάμεσα. Εκτός κι αν ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο ο Τσίπρας και ο Ναλμπάντης. «Ποτί δ’ εχθρόν, άπ’ εχθρός εών, λύκοιο δίκαν υποθεύσομαι» είπε ο Πίνδαρος. Δηλαδή, Εναντίον του εχθρού, αφού είναι εχθρός, θα ορμήσω σαν λύκος. Κάτι παραπάνω θα ήξερε το παλικάρι.
Και πάμε στην ομιλία του Argy. Μεγάλες προσωπικότητες παρευρέθησαν καθώς και αρχηγοί κομμάτων όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αλήθεια σας λέω και πάψτε να είστε καχύποπτοι. Ποια άλλη θα τολμούσε να φορέσει μουσταρδί πανωφόρι μετά τον πάταγο που έκανε η Ζωίτσα στο Ζάππειο; Τι, δεν ήταν η Ζωή; Ήταν η Φωφώ; Αυτό είναι ιεροσυλία, καταντάει σχεδόν βλάσφημο το να τολμήσεις να βάλεις μουσταρδί πανωφόρι. Καλύτερα να γκρεμίσουν τη Μεγάλη Βρετανία και να χτίσουν εργατικές κατοικίες.
Πάντως η Ζωή παραμένει είδωλο. Τόσο η Φωφώ όσο και η υποψήφια Σοφία την ξεπατίκωσαν σε όλα. Μουσταρδί με φουξ. Κυρίες μου, καλή η προσπάθεια αλλά μετά τη Ζωή το χάος.
Από την άλλη, καθώς κοιτούσα τις φωτογραφίες νόμιζα ότι ήμουν στο ΙΚΑ και περίμενα στην ουρά για να μου γράψει τα φάρμακα ο παθολόγος. Τόσες πολλές καρέκλες σε πολιτική ομιλία, πρώτη φορά είδα. Άδειασαν την ΚΕΔΑ. Γιατί δεν την έκανε στο αμφιθέατρο, δεν κατάλαβα. Μέσος όρος ηλικίας των παρευρισκομένων, 75 plus. Αν δεν είχε και τις καρέκλες, ο Argy θα μιλούσε και από κάτω θα χειροκροτούσαν μόνο η Θάλεια, η Φωφώ και η Σοφία. Άσε που όλες έχουν το σύνδρομο της Ζουμπουλίας. Την τσάντα παραμάσχαλα, βρέξει χιονίσει.
Αλήθεια ρε Αργύρη, πως θα διοικείς έναν δήμο όταν σε κάνα δυο χρόνια, όλοι αυτοί που σε ψήφισαν (είναι και πολλά τα ρημάδια τα χρόνια) δεν θα υπάρχουν;
Άτυχος, πολύ άτυχος. Ή θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει λέει μια παροιμία. Στον Μιχάλη που είναι και γουρλής, όπως μου είπε ένας που θα τον ψηφίσει, έβρεξε. Τζάμπα τα κομμωτήρια, τζάμπα τα μέικ απ. Αύριο όλοι βεντούζες θα παίρνουν ο ένας τον άλλον για να τους φύγει το κρύωμα. Μιχάλη μου, μπήκες με Σπανουδάκη και βγήκες με τα «παπάκια στο νερό». Τον μεσαίο στις φωτογραφίες δεν τον ξέρω αλλά δεν του έμεινε στεγνό ούτε το κασκορσέ τον έρμο. Ο Παντελής όμως, κομάντο, για όλους τους καιρούς υποψήφιος.
Από την άλλη, καθώς έψαχνα, πέφτω πάνω σε μία κυρία που μου φάνηκε γνωστή. Δεν μπορεί λέω, η Βόσσου είναι. Θα΄ ναι σα να μπαίνει η άνοιξη και τα γνωστά. Τόσο λάθος να κάνω; Κοπελιά, δεν ξέρω αν είσαι υποψήφια ή ψηφοφόρος, πάντως αν δεν εκλεγείς μια Eurovision την χτυπάς άνετα για την πλάκα σου. Από το Καρπούζι, douze points.
Στην ίδια ομιλία υπήρχαν και θερμοί οπαδοί κάποιων υποψηφίων. Με μπλουζάκια και ντουντούκες έδειχναν την υποστήριξη τους. Δεν ξέρω βέβαια πόσο πολύ θα βοηθήσει αυτό στην εκλογή της υποψήφιας, ξέρω όμως ότι και αυτό έχει πολυφορεθεί. Θέλει πρωτοτυπία το πράγμα, θέλει φαντασία.
Παίξτε με τις λέξεις, όπως ο Αλέξης. Κόψτε, ράψτε, κάντε κάτι επιτέλους έξυπνο. Το Καρπούζι σας ετοίμασε, χωρίς να απαιτεί πνευματικά δικαιώματα, το λογότυπο που θα πρέπει να έχουν τα μπλουζάκια όλων των εκλογικών αντιπροσώπων του συνδυασμού σας. Παίζοντας λοιπόν με το όνομα του αρχηγού σας μπορείτε να κάνετε θαύματα. Μη-χάλι, δηλαδή όχι άλλο χάλι στον δήμο μας. Προς Θεού, μην πάει ο νους σας ότι εννοώ κάτι άλλο. Ααααυ…το.
Πολύ θα ήθελα να προλάβαινα και τις κεντρικές ομιλίες των άλλων δύο αλλά δυστυχώς όταν αυτοί θα μιλάνε, εγώ θα πρέπει να έχω ήδη παραδώσει. Πλάτη με πλάτη θα αλληλοκραχτούν τα πιτσουνάκια μου. Ένας κατά δω και ο άλλος κατά κει. Και να φανταστείτε ότι κάποτε αυτοί οι δύο αγαπιόντουσαν. Ο παππούς μου έλεγε, η λέξη πουτ@ν@ δεν βγήκε για τις γυναίκες αλλά για την πολιτική. Κάτι ήξερε ο σοφός.
Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
