Καραντινιώτες και καραντινιώτισσες πολύ καλημέρα σας. Θα μου πείτε, που την είδες την καλή μέρα και θα έχετε και δίκιο. Άλλαξε τελείως η καθημερινότητα μας. Το μόνο που ακούμε πλέον είναι…. κορονοϊός. Αλήθεια σας λέω. Που είναι εκείνες οι καλές οι εποχές που το μόνο που μας ένοιαζε είναι αν γάμπριζε η Δημητρούλα και αν κεράτωνε η Σοφία τον άντρα της; Λες και όλα σταμάτησαν ξαφνικά. Τώρα συνεχώς ακούμε για lockdown, έκτακτα μέτρα, ΜΕΘ, επικείμενα νοσήματα και αριθμούς νεκρών.
Το κακό δεν είναι όμως αυτό. Το κακό είναι ότι γίναμε όλοι μας γιατροί και δικαστές. Από το πώς θα φταρνιστεί ο άλλος βγάζουμε διάγνωση. Προχθές η μάνα μου έπινε καφέ με τις γυναίκες (τάχα μου καραντίνα, αυτές δεν έχουν, είναι νοικοκυρές). Φτερνίστηκε η μία και αμέσως οι υπόλοιπες γιατρίνες έπιασαν δουλειά. «Μπα, αφού δεν έχεις μύξες, μη φοβάσαι», «κρύωσες καλέ, σε είδα που έπλενες τα μπαλκόνια», «από πού να το κόλλησες καλέ, από το σπίτι δεν βγήκες». Το ότι η γυναίκα καθόταν φάτσα στον ήλιο καμία δεν το πρόσεξε. Και γιατί να το κάνουν άλλωστε αφού έπρεπε να βγάλουν πόρισμα. Δεν άντεξα, έφυγα και δεν ξέρω να σας πω αν της συνταγογράφισαν και καμιά θεραπεία.
Νέα μέτρα, ακόμα πιο σφιχτά ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης. Κι αυτός….. μια καλή κουβέντα δεν ακούσαμε από το στόμα του από τη μέρα που βγήκε. Η Θεσσαλονίκη βουρβουρίζει, η Αθήνα αιμορραγεί, η Ημαθία πνίγεται. Σε λίγο θα εφαρμόσουν και το μέτρο «Ελενίτσα από το Κωσταλέξι». Θα μας χτίσουν δηλαδή πόρτες και παράθυρα και θα μας αφήσουν ένα τούβλο μείον για να μπορούμε να βλέπουμε αν είναι μέρα ή νύχτα. Δεν ξέρω τι άλλο να περιμένω πια. Θα τελειώσουν κάποτε όλα αυτά και θα είμαστε όλοι σαν τον Κουρουμπλή με τα γυαλιά. Αλλά πριν τελειώσουν ας στείλω ένα μήνυμα για να πάω να κάνω κάτι ψώνια. Φέρε ένα χαρτί να γράψω. Τι χαρτί; Ότι να΄ ναι βρε.
Και αφού τα νούμερα των κρουσμάτων έφτασαν στο Θεό και η κατάσταση στο απροχώρητο μας ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε το εμβόλιο. Τυχαίο; Μέχρι χθες δεν ήθελε κανένας να το κάνει και μετά από τόσο τρόμο ένα 56% τάχτηκε υπέρ. Ξαφνικά ξέχασαν τα τσιπάκια, τα λόγια των γερόντων για την Αποκάλυψη και όλα γενικά με τον Μπιλ Γκέιτς. Να μου το θυμηθείτε, αυτοί μέχρι και μουστάκι θα μας βάλουν να ξυρίσουμε. Βγήκε και ο γκαντέμης και είπε ότι θα είναι και δωρεάν. Άρα, ακόμα πιο δελεαστικό. Φοβάμαι πως, ακόμα και αλήθεια να είναι όλα αυτά, με αυτά που κάνουν, μας κάνουν ακόμα πιο δύσπιστους και πιο μπερδεμένους.
Και μιας και είπα μπερδεμένους. Τι ανακάτεμα να έχει ο Σταυρής; 7 Νοεμβρίου μας λέει «κλειστοί οι χώροι του αμφιθεάτρου για όλους λόγο των νέων μέτρων» και, πριν λαλήσει αλέκτωρ τρεις (9 Νοεμβρίου) μας ξαναλέει «ανοιχτοί οι χώροι για άσκηση». Μανώλη μου, βάλε βγάλε την ίδια κιλότα χαλάνε τα λάστιχα. Άστο ανοιχτό, έτσι και αλλιώς μπαϊρι είναι, τι φοβάσαι;
Άκουσα και το εξής τραγικό. Το σύστημα ακορντεόν το ξέρετε; Λέει ο γκαντέμης για τις γιορτές, μια να ανοίγει τα μαγαζιά για λίγες μέρες και μετά να τα κλείνει για περισσότερες. Με αυτό τον τρόπο θα ανασάνει λέει η οικονομία. Αγαπητοί καταστηματάρχες ένα έχω να σας πω. Μέσα στα πολλά που έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός μας, μπέρδεψε το όργανο. Αντί για ακορντεόν βάλτε κλαρίνο και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Στο προηγούμενο Καρπούζι σας μίλησα για το σχολείο της Αγκαθιάς και για το οστεοφυλάκιο της Κυψέλης. Σήμερα θα ασχοληθώ ξανά με το πρώτο γιατί το δεύτερο από όπου και να το πιάσω θα λερωθώ. Ζήτησαν οι δάσκαλοι και ο σύλλογος γονέων μπογιές για να το βάψουν. Και ορίστε, ο Δριστάς δεν τους χάλασε χατίρι.
Κουκλάκι ζωγραφιστό τους το παρέδωσε. Μόνο που…… Αλήθεια, οι πρόεδροι των χωριών τι κάνουν; Όταν γίνεται κάτι στο χωριό τους, το παρακολουθούν ή είναι μόνο για πρώτη καρέκλα όταν γίνονται οι σχολικές γιορτές; Κύριε Κοκοφτόπουλε έβαψαν το σχολείο του χωριού σας, το πήρατε χαμπάρι; Ρωτάω γιατί αν το πήρατε χαμπάρι, πως αφήσατε να γίνει αυτό;
Από μπροστά κούκλα και από δίπλα πανούκλα. Είπαμε να μην φέρνετε αντίρρηση στον δήμαρχο σας αλλά όχι και να δέχεστε μισά έργα. Θέλετε να μου πείτε ότι το χωριό, σας έδωσε διπλάσιους ψήφους από την προηγούμενη φορά για να παραλαμβάνεται μισά έργα; Ή μήπως έχετε σκοπό να χρηματοδοτήσετε εσείς το υπόλοιπο; Δεν θέλω να σας προσβάλω αλλά αν θέλετε, δείτε τη συνέντευξη του προέδρου που φιλοξενώ σήμερα στις ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ για να δείτε ότι κάποιοι πρόεδροι δεν φοβούνται να έρθουν σε ρήξη για να καταφέρουν τα αυτονόητα. Δεν τελείωσε εδώ το θέμα…….
Σίγουρα θα έχετε καταλάβει με αυτά που γράφω κατά καιρούς ότι η σχέση μου με τον αντιπερειφερειάρχη μας δεν είναι και η καλύτερη. Ο παππούς μου πάντα έλεγε «τον κοντό τον άνθρωπο που λέει πολλά να τον φοβάσαι». Πόσο δίκιο είχε. Έφερε λοιπόν ο κύριος τα μηχανήματα ασφαλτόστρωσης στο δρόμο μετά τις γραμμές για να τον φτιάξουν. Επιτέλους, θυμήθηκε ότι υπάρχουμε. Κύριε Καλαϊτζίδη μου, όταν ρίχνουμε άσφαλτο σε έναν δρόμο δεν τον δίνουμε μισή ώρα μετά σε κυκλοφορία. Ειδικά σε μεγάλα οχήματα που έχουν βάρος. Δεν χρειάζεται να ρίχνεις άσφαλτο για να το γνωρίζεις αυτό. Σε ένα μήνα το πολύ πάλι λακκούβες θα γεμίσει. Αλλά τι σας νοιάζει, άλλη μελέτη, άλλο έργο ξανά, άλλες……..
Καραντινιώτες και καραντινιώτισσες, σηκωθείτε από τους καναπέδες και τα κρεβάτια σας και κοιτάξτε όλοι προς το δημαρχείο και χειροκροτήστε. Πήραμε καινούριο καλαθοφόρο. Δεν ξέρω αν σε ένα χρόνο από τώρα θα κυκλοφορεί (τόσο κρατάνε σε μας) αλλά, εν καιρώ πανδημίας πήραμε καινούριο καλάθι για να αλλάζουμε λάμπες και να κλαδεύουμε δέντρα. Εύγε.
Όχι, για όλους εσάς τους κακοπροαίρετους η απάντηση είναι όχι. Δεν θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ένα ασθενοφόρο. Έτσι και αλλιώς βρέθηκε το εμβόλιο. Ας κάνουμε υπομονή κανένα δίμηνο ακόμα και όλα θα πάνε καλά. Κι αν πεθάνει κανένας από Κορονοϊό μέσα σε αυτό το δίμηνο, θα τον ανεβάσουμε στο καλάθι και όχι στη νεκροφόρα για να μην έχει επαφή με την πομπή. Άρα, και κόσμο θα έχει στην κηδεία του και άκλαυτος δεν θα πάει. Καθώς θα κλαδεύετε (άραγε πότε) τα δέντρα, βγάλτε και εκείνη τη σκούπα των 17.500 ευρώ να μαζεύει τα φύλλα. Την έφαγε το υπόστεγο, φτάνει.
ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ
Υπάρχουν οι πρόεδροι στις τοπικές ενότητες που απλά επιζητούσαν στη ζωή τους έναν… τίτλο. Υπάρχουν και πρόεδροι μόνο για τις παρελάσεις και το θεαθήναι. Ο Θοδωρής Τσοπουρίδης, πρόεδρος της τοπικής ενότητας Πλατέος δεν ανήκει σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Εδώ και έναν χρόνο, παρόλο το φόρτο της εργασίας του, τρέχει, αγωνίζεται και δεν αφήνει τίποτε στην τύχη του. Έχει κοντραριστεί με όλους διεκδικώντας το αυτονόητο, καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους συντοπίτες του. Ένα Πλατύ λειτουργικό και προσβάσιμο και όχι έρμαιο στα χέρια της εκάστοτε δημοτικής αρχής. Μια συζήτηση μαζί του είναι ικανή να σας πείσει πως υπάρχουν πρόεδροι και…. Πρόεδροι.
Ραντεβού το Σάββατο.
