Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Τρία πράγματα θέλω να επισημάνω. Πρώτον, όταν λέω ότι κάνω δώρο μια coca cola εννοώ μια coca cola. Και μάλιστα από το ελληνικό εργοστάσιο και όχι από αυτό της Κολομβίας. Δεν ξέρω γιατί έγινε τόσο σάλος, εγώ πάντως coca cola κέρασα. Δεύτερον, μη με ψάχνετε πλέον στο καφέ που δούλευα. Η συνεργασία τελείωσε. Καλή συνέχεια στα παιδιά και χωρίς εμένα. Και τρίτον, τα λεφτά που θα πάρει ο δήμος από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για τη λειτουργία καταφυγίων αδέσποτων ζώων συντροφιάς ας τα χρησιμοποιήσει μια φορά για το σωστό λόγο και όχι για να βουλώνει άλλες τρύπες.
Με αυτά και με κείνα ξέχασα να σας ευχηθώ. Καλή χρονιά σε όλους. Το 2020, παρόλο που είναι και δίσεκτο, να σας φέρει υγεία και τύχη. Βάλτε τα ποτήρια, να βάλω το κρασί για να τσουγκρίσουμε. Έχω δυο μπουκάλια στο ντουλάπι, μισό να τα φέρω. Εύχομαι λοιπόν σε όλους σας μια χρονιά…….
Ας αλλάξω θέμα κι ας πάω στα ρουγκάτσια. Βγήκαν λοιπόν οι ρουγκατσιάρηδες στο Κλειδί-κανό και χόρευαν από σπίτι σε σπίτι. Είθισται, σε κάθε σπίτι η νοικοκυρά να κερνάει. Δέστε τι τους κέρασε μία.
Δεν με ενοχλεί ο κιοφτές, ούτε το ψωμί, ούτε το κρασί. Αλλά πατάτα φούρνου κέρασμα, πρώτη φορά είδα. Πάλι καλά που η δόλια δεν έκανε τους κεφτέδες με κριθαράκι να γεμίσετε τις φουστανέλες με σάλτσες και λάδια.
Τα πιο ωραία γενέθλια έκανε ο ιερέας του χωριού (πρωτοχρονιά) αφού σαν δώρο πήρε την…. απουσία του προέδρου (λείπει στο Βερολίνο). Και η χρονιά του μπήκε καλά και τα ρουγκάτσια απόλαυσε. Αν και δίσεκτο μια χαρά σου έκατσε Πατέρα Ματθαίε το 2020.
Από την άλλη, στη γουρουνοχαρά του ΛΟΝΑΠ η επίσημη αρχή ήταν μετρημένη στα δάχτυλα. Προεκλογικά 3 τραπέζια, μετεκλογικά 3 νοματαίοι. Ο Δριστάς, ο Σταυρής και ο Δελιόπουλος.
Καστανά και Σταυρής το έριξαν στο χορό. Να μου το θυμηθείτε, αυτή η φωτογραφία κάποια στιγμή θα βγει αληθινή. Κάποια στιγμή όλα αλλάζουν χέρια.
Αυτό όμως που με μπέρδεψε πολύ ήταν ο… Δημήτρης Πανταζόπουλος...για κάποιες δηλώσεις που έκανε. Πήγε (για πρώτη φορά) στο γλέντι που έκανε η Εστία Ρουμλουκιωτών μετά τα ρουγκάτσια στο κονάκι και μετά ανέβασε ένα post στον προσωπικό του λογαριασμό.
«Σήμερα, έγινε "υπέρβαση" από πολλούς μας, μεταξύ αυτών και κυρίως ίσως εμένα (αυτοκριτική) , για το καλό του τόπου μας, να βαδίζουμε παράλληλα πάντα...». Εγώ, όχι ότι είμαι κακός αλλά ξαφνικά μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες. Γιατί τώρα κύριε Πανταζόπουλε; Σε ανακοίνωση της Εστίας έγραφε ότι «Θα χορέψουν σε κεντρικά σημεία της πόλης και θα επισκεφθούν σπίτια μελών και φίλων της Εστίας.». Ένα από αυτά τα σπίτια που κάθε χρόνο πήγαιναν ήταν και του……
Φέτος σε αυτό το συγκεκριμένο σπίτι…. δεν πήγαν να χορέψουν. Και εδώ κάνεις την εμφάνισή σου εσύ Δημήτρη, κάνοντας μάλιστα την «αυτοκριτική σου». Τυχαίο; Φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος; Έτσι πάει; Είναι ξάδελφος σου ο νέος τους χοροδιδάσκαλος λες. Από τον Οκτώβριο είναι ο άνθρωπος εδώ, τώρα τον θυμήθηκες; Ούτε σε πρόβα σε πήρε το μάτι μου, ούτε στο Erasmus, ούτε στην Αστερούπολη (που ήταν οι πρώτες εμφανίσεις του ξαδέλφου σου). Τέλος πάντων, εσύ ξέρεις καλύτερα τι σημαίνει…. Σπιτικό. Από την άλλη σε δικαιολογώ κιόλας. Όταν τον είδα ντυμένο, με το σπαθί στο χέρι, σαν άλλος ήρωας της επανάστασης, εμένα κόντεψε να πείσει. Εσύ θα γλύτωνες;
Ρε Νταμτσιόπουλε, εκεί που πάω να σε θυμώσω με τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες σου, έρχεσαι και μου δίνεις υλικό μεγατόνων. Μόνο εσύ θα μπορούσες να κάνεις τον δήμαρχο…. Νίντζα.
Άμα, λέω άμα, καταφέρεις κάποια στιγμή να του βάλεις και φουστανέλα, σου υπόσχομαι ότι το Καρπούζι εκείνης της χρονιάς θα κυκλοφορεί με την δική σου φωτογραφία και όχι με την δική μου. Πραγματικά σας θαύμασα. Και οι δύο, με τα σπαθιά στα χέρια, άτρωτοι και δυναμικοί, δώσατε πραγματικά νόημα στο «ένας για όλους και όλοι για έναν».
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνουμε ένα μικρό διάλλειμα και να μεταφερθούμε στην τελευταία μέρα της Αστερούπολης. Έχουμε δει Άγιο Βασίλη να δίνει δώρα, να παίρνει τα μωρά αγκαλιά και να τους λέει παραμύθια. Ο Άγιος Βασίλης της Αστερούπολης όμως κάνει τη διαφορά. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Ο Άγιος Βασίλης της Αστερούπολης τα….. πετάει όλα. For your eyes only.
Γουρουνοχαρά και στο Κεφαλοχώρι. Δεν ξέρω τι να πω για αυτήν την φωτογραφία. Είναι τρεις άνθρωποι που εγώ προσωπικά εκτιμώ πολύ. Τελικά, είναι πολύ δύσκολο πράγμα να είσαι πολιτικός. Θες δεν θες κάποιoν, πρέπει να του χαμογελάσεις. Οι μεγαλύτερες τρικλοποδιές πέφτουν εκ των έσω έλεγαν οι παλιότεροι. Κι όμως, όλα ξεχνιούνται. Ναι ;
Βράδυ Πρωτοχρονιάς και έρχεται στα χέρια μου μια φωτογραφία που κάποια στιγμή θα τη δείχνω και κανένας δεν θα πιστεύει ότι βγήκε. Γκυρίνης και Δελιόπουλος αγκαλιά. Αν και οι κακές γλώσσες μιλάνε για πολύ νωρίτερα εγώ θα πω πως αυτή η φωτογραφία θα είναι το εξώφυλλο του Καρπουζιού (αν ζω ως τότε) για το 2023 με μουσικό χαλί το «είχα κάποτε μια αγάπη, που τη ζήλευαν Θεοί κι αγγέλοι».
Ολόκληρος ντόρος έγινε πριν λίγο καιρό για το πώς και ποιοι πρέπει να κάνουν κοινωφελή εργασία στον δήμο. Και για πρώτη φορά θα συμφωνήσω με τον Κούγκα ότι αυτοί που κάνουν κοινωφελή εργασία πρέπει να είναι παρών γιατί αν γίνει κάτι θα τρέχει και δεν θα προλαβαίνει ο δήμος. Μέχρις εδώ όλα καλά. Φήμες λένε ότι πρόσωπο με εμπλοκή στα κοινά κάνει κοινωφελή εργασία αλλά μόνο…. με υπογραφή. Δηλαδή, υπογράφει και φεύγει. Αληθεύει αυτό κύριε Κούγκα; Ελπίζω και εύχομαι πως όχι γιατί αν έχει έστω και μια μικρή δόση αλήθειας, τότε είχε απόλυτο δίκιο ο άλλος που φώναζε και σας έκανε ρεζίλι μέσα στο δημαρχείο. Ε;
Και θα κλείσω με κάτι… διαφορετικό. Έχω δει τον Αλέξη Τσίπρα δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο να δίνει ευχές. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο στολισμένο καράβι επίσης. Τώρα, πως την έχουν δει κάποιοι και κάνουν το ίδιο… αυτό με ξεπερνάει. Έλληνες, Τούρκοι, Αλβανοί μπροστά σε ένα δέντρο και δίνουν ευχές λες και βγάζουν πρωθυπουργικό διάγγελμα. Εγώ δεύτερος δεν υπήρξα ποτέ και ούτε θα υπάρξω τώρα. Ευχές στα ελληνικά αυτοί; Ευχές στα αλβανικά εγώ; Πρώτος και με διαφορά (έλεος πια, γκούμωσα).
Καλή χρονιά να έχουμε Καρπουζάκια μου και μη στεναχωριέστε που είναι δίσεκτη. Μονά να είναι τα κακά και δις τα καλά για όλους μας. ραντεβού το άλλο Σάββατο.
