Καρπουζάκια μου, πολύ καλημέρα σας. Θα σας πω τι έγινε παραμονή Χριστουγέννων που ήρθαν κάτι παιδάκια να μας πούνε τα κάλαντα. Βγαίνω εγώ και η μάνα μου έξω και αυτά αρχίζουν να τραγουδάνε. Ξαφνικά του ενός του πέφτει το τρίγωνο. Τον κοιτάζω και του λέω, δεν πειράζει, συνέχισε. Ναι μου λέει ο πιτσιρικάς, συμβαίνουν αυτά στα live.
Γέλασα με δάκρυα, η μάνα μου πάλι δεν κατάλαβε γρι. Αυτή και τα αγγλικά, καμιά σχέση. Από τη μέρα που στολίσαμε το δέντρο δεν βάλαμε κορυφή. Έσπασε η παλιά και κανένας δεν πήγε να πάρει. Μάνα της λέω, πήρες αστέρι για κορυφή ή να ανέβω εγώ. Στη φάτνη μου λέει να πας, έσπασε πέρυσι το γαϊδούρι και το πέταξα.
Πως τα περάσατε εσείς; Άσε, άσε ξέρω. Φαΐ, πολύ φαΐ και πολύ ποτό. Γιατί κάνουμε έτσι, ποτέ δεν κατάλαβα. Λες και έχουμε να δούμε κρέας από την εποχή του Νώε. Και να πεις ότι κάναμε και νηστεία; Που τέτοια πράγματα, θα μας κάψει ο Θεός.
Έχω μια φαντασμένη γειτόνισσα, κάτι μεταξύ Μαντάμ Σου Σου και κυρία Μποβαρί. Μένει Αθήνα και έρχεται Χριστούγεννα στη μάνα της στο χωριό. Τι θα κάνετε Πρωτοχρονιά τη ρωτάω. Κλείσαμε για Λονδίνο μου λέει. Ποιο Λονδίνο μωρή φαντασμένη που έρχεσαι από τον παλιό τον δρόμο για να μην πληρώσεις διόδια...
Τα παιδιά της λέει της ζήτησαν ο ένας PS5, ο άλλος κινητό και η μικρή λάπτοπ. Και θα τους πάρει λέει αρκεί να βρει χρόνο. Αυτή βάζει νερό στο σαμπουάν για να κρατήσει περισσότερο, σιγά μη τα πάρει τέτοια δώρα. Σας τα λέω όλα αυτά γιατί δεν μπορώ τις ψιλοφαντασμένες. Και μιας και είπα αυτά...να δεις τι θυμήθηκα...
Αυτή γιατί χαίρεται; Ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι οι χορωδίες δεν ανανέωσαν το ραντεβού τους για του χρόνου και αυτή, χωρίς να προσφέρει τίποτα τους εύχεται να συνεχίσουν με την ίδια θέρμη. Αλλού χτυπούν τα όργανα και αλλού γίνεται ο γάμος. Μπορεί να της πει κάποιος ότι η αντιδήμαρχος πολιτισμού δεν είναι για να εύχεται και να βγαίνει φωτογραφίες αλλά για να βοηθάει αυτά τα «διαμάντια» να συνεχίζουν να λάμπουν;
Αν πρόσεξα (που πρόσεξα) καλά τα λόγια της Βίκης της Δρίζη που προλόγισε την εκδήλωση, ευχαρίστησε τους πάντες αλλά όχι εσένα. Αν δεν με πιστεύεις δες και μόνη σου.
Δεν κάνω λάθος τελικά. Where are you dear Eleni? Πουθενά. Ξέρεις γιατί; Ξέρεις, ξέρεις. Γιατί πολύ απλά δεν ήσουν πουθενά. Αλήθεια, γιατί αγόρασαν μελομακάρονα ο Σαμαράς και ο Τριανταφυλλόπουλος; Άδειασαν όλα τα ταμεία Ελένη μου; 4 συναυλίες το καλοκαίρι και μία τα Χριστούγεννα και χτυπήσαμε φαλιμέντο;
Ούτε έναν δίσκο δεν πήρες να πας για να βουλώσεις τα στόματα; Αληθεύει ότι ο Σαμαράς σου είπε να αναλάβεις τις ευθύνες σου και γίνατε κ@λος; Αν αληθεύει, έχει άδικο; Θα μπορούσες να βάλεις το χέρι στην τσέπη και να αγοράσεις έναν – δυο δίσκους για το καλό. Μ@λ@κ@ς είναι ο Δελιόπουλος που στείρωσε όλα τα αδέσποτα από την τσέπη του;
Και σε πείραξαν μετά τα όσα έγραψα εγώ και η Έφη Καραγιάννη για τη σχέση σου με τη χορωδία και τη φιλαρμονική. Έτρεξες μάλιστα να μας «βάλεις στη θέση μας» γράφοντας τις γνωστές σου …… (άντε να μη τις χαρακτηρίσω και λες ότι δεν σέβομαι το θεσμό).
Ο κόσμος το έχει τούμπανο και συ κρυφό καμάρι. Αφού δεν υπήρχε λόγος και θα συνεχίσουν γιατί τα γλυκά τα έκαναν χορηγία οι δύο σύμβουλοι; Γιατί τα λουλούδια ο Παπαθεοδώρου; Γιατί ο Πατρίκας; Χρειάζεται χορηγούς ο δήμος; Γιατί είναι απλήρωτοι οι δύο μουσικοί;
Εμείς γιατί να χαρούμε αν σταματήσει η χορωδία; Τι έχουμε να κερδίσουμε; Θεωρείς πως όλα αυτά γράφονται για να δημιουργούμε ίντριγκα; Ξέρεις πόσο εύκολο θα ήταν για όλους μας αν βγεις δημόσια (όπως κάνεις όταν το παίζεις αδικημένη) και παραδεχτείς ότι απλά έχεις αποτύχει;
Απλά πήρες τα άσχημα για σένα μηνύματα και βγήκες να κάνεις βαρύγδουπες δηλώσεις. Και απ΄ ότι μαθαίνω είναι δυσαρεστημένος και ο μεγάλος. Και γιατί να μην είναι αφού, εγώ τουλάχιστον, δεν είδα πουθενά να γράφεται κάτι καλό για σένα. Η ζωή Ελένη μου είναι γεμάτη αποτυχίες. Νικητής βγαίνεις αν τις αποδεχτείς και δεν τις ξανακάνεις.
Εγώ, για να δεις πως δεν κρατάω κακία θα σου αφιερώσω τα λόγια του ¨γέροντα¨ Θέμη που θα μαλακώσουν την ψυχή σου και θα καθαρίσουν το νου σου.
Δεσμά, απομόνωση, αγέρας, κύμα, φθορά. Αυτό δεν είναι ευχή, Θέμη μου αλλά το τρέιλερ της νέας ταινίας του Jason Statham που βγαίνει στους κινηματογράφους τη νέα χρονιά. Ξεχωρίζεις ρε μπαγάσα και στο δίνω αυτό χωρίς δεύτερη σκέψη.
Έβρεξε. Όχι πολύ αλλά έβρεξε. Και για ακόμη μια φορά ένα έργο που έγινε στο δήμο μας, πλημμύρισε. Κάθε φορά που βρέχει πλημμυρίζει. Όχι, δεν είναι έργο Γκυρίνη. Κι όμως δεν είναι. Είναι έργο Δημητριάδη.
Μιλάω φυσικά για τη γέφυρα μέσα στο Πλατύ η οποία κάθε φορά που ψιχαλίζει μετατρέπεται σε πισίνα. Δεν φταις εσύ Παναγιώτη μου αλλά…. τι λες….. δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι; Ξέρεις πόσα αυτοκίνητα που έκαναν το λάθος να περάσουν από κάτω έπαθαν ζημιά; Κάτι θα πήρε το αυτί σου. Έμεινε κανένα φράγκο στον προϋπολογισμό για να το διορθώσετε ή τα κρατάτε για να φέρετε τη Φουρέιρα του χρόνου;
Ζούμε Παναγιώτη μου σε μια εποχή που ο πιο συχνός προορισμός είναι τα….πρόθυρα. ο μόνος στόχος που έχουμε πλέον είναι να παραμείνουμε ζωντανοί. Ας μην ταλαιπωρούμαστε και με τις μπάρες των νερών. Λυπήσου μας. Και μιας και σε ανέφερα δήμαρχε, σε είδα στον ύπνο μου.
Είδα ότι κυνηγούσες τους καταστηματάρχες που έχουν κλειστούς χώρους έξω από τα μαγαζιά τους για τους καπνιστές. Και μάλιστα, όχι όποιους και όποιους αλλά αυτούς που δεν ήταν μαζί σου στις εκλογές. Τάχα μου ήθελες να τους κλείσεις και γω σου έλεγα ότι ερήμωσε το κέντρο, τι πας να κάνεις.
Γύρω γύρω Χριστούγεννα και στο Γιδά Μεγάλη Παρασκευή γενικά αλλά και αν τα κλείσεις. Βγάλε πρώτα τη νέα σου διοίκηση να ηρεμήσουν τα παιδιά, άσε να περάσουν και οι γιορτές και μετά βλέπουμε. Δεν σε είδα και πολύ θετικό βέβαια αλλά κάτι μου λέει πως θα βάλεις λίγο νερό στο κρασί σου. Άκου όνειρο να σου πετύχει Χριστουγεννιάτικα.
Και θα κλείσω με καλλιτεχνικά. Όχι της Λαφαζάνη, αυτοί ευτυχώς έφυγαν νωρίς και δεν την πρόλαβαν. Σουαρέ λέγεται η παράσταση που ανέβασε η θεατρική ομάδα Θέρως της Κινηματόδρασις. Και φυσικά πήγα και μάλιστα στην πρεμιέρα. Έχω και καλά αλλά και κακά από αυτή την εμπειρία.
Καταρχάς παρακολουθήσαμε κάτι εντελώς καινούριο. Κάτι που εγώ προσωπικά πρώτη φορά έβλεπα. Δεν ήταν μαύρη κωμωδία αλλά για να είμαι πιο σαφής δεν ήταν καν κωμωδία. Ήταν δοσμένο όμως με έναν κωμικό τρόπο που σου απαγόρευε να γελάσεις από τα τόσα σοβαρά μηνύματα που περνούσε. Τόσα μηνύματα, τόσο σημερινά που δεν ξέρω αν μπορούσα να τα αφομοιώσω όλα.
Για μένα η μεγαλύτερη μαγκιά του έργου ήταν η σκηνοθεσία του. Δοσμένο στην υπερβολή όπως υπερβολικός είναι και ο κόσμος που ζούμε. Χαρακτήρες καρικατούρες όπως οι χιλιάδες που ζουν δίπλα μας, γιατί όχι και μεις. Δοσμένο με χιούμορ που όμως δεν σου επέτρεπε να γελάσεις. Μια Χρύσα που την «γνώριζες» σε κάποιες σκηνές και σε κάποιες άλλες απορούσες αν «κρύβεται» από πίσω.
Επίσης θεωρώ πως έγινε η καλύτερη διανομή ρόλων που θα μπορούσε να γίνει. Η Σπυριδωνίδου (η μόνη σε ήπιους τόνους) ήταν απολαυστική. Ο Χατζηιωαννίδης, μαγκωμένος στην αρχή (πρεμιέρα βλέπεις) ξεπέρασε τον εαυτό του, αφέθηκε και μας χάρισε μια ερμηνεία ιδιαίτερη και αφοπλιστική. Όσο για τις Κακαγιάννη και Ζωντανού, ένα θέατρο από μόνες τους.
Ολόκληρη παράσταση οι δυο τους. Γεννημένες θεατρίνες απλά έκαναν αυτό που ξέρουν καλά. Έδωσαν ρεσιτάλ ερμηνείας και απέδειξαν ότι τα μπορούν όλα. Για μένα όμως η έκπληξη ήταν για άλλη μια φορά μια άλλη. Μια άλλη που ακούει στο όνομα Έλενα Βόλκου. Μπριόζα, ταλαντούχα, ιδιαίτερη με ένα δικό της στυλ. Στην συγκεκριμένη παράσταση….. απλά ένα «ακριβό κόσμημα» με τουρμπάνι.
Τι δεν μου άρεσε; Κάτι απλό και δικό μου. Καλή η ποιότητα αλλά θέλω κάτι χύμα. Θέλω κάτι πιο απλό. Κάτι να γελάσω, να ξεσκάσω. Να περάσω δυο ώρες χωρίς να προβληματιστώ. Αυτό θέλω. Πόσο δύσκολο πια. Ε Χρύσα;
Και θα κλείσω με τον τίτλο του άρθρου.
Γρίφος: σε ποιον αιρετό όταν της ζήτησε ο ίδιος να βγούνε φωτογραφία είπε η Κουρκουτά «ντρέπομαι να βγω φωτογραφία μαζί σου»; Η λύση στο επόμενο Καρπούζι.
Αυτά για σήμερα. Παρατηρήσατε και σεις ή είναι ιδέα μου ότι ο ήλιος, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία, καταφέρει να βγει από τη Δύση; Που κολλάει αυτό; Έχω ένα προαίσθημα, καλό, κακό δεν ξέρω. Σίγουρα όμως λυτρωτικό. Καλή Χρονιά σε όλους. Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
