Καραντινιώτες και καραντινιώτισες καλημέρα. Θυμάστε που κάποτε ξεκινούσα το Καρπουζάκι λέγοντας «Καρπουζάκια μου καλημέρα»; Νομίζω ότι θα κάνω πολύ καιρό να ξαναπώ αυτά τα λόγια. Λένε πως πάμε για τρίτο lockdown. Λες και βγήκαμε ποτέ από το δεύτερο για να πάμε στο τρίτο. Δύο lockdown για έναν ιό και ένα τρίτο για έναν μεταλλαγμένο. Αν ήξερα ότι θα ήταν έτσι το 2021 θα ζητούσα να δω το τρέιλερ πριν το ζήσω. Τουλάχιστον να είχα μια ιδέα τι με περιμένει. Ρε μπας και μας πάνε για σφάξιμο και μας έχουν τόσους μήνες μέσα για πάχυνση;
Το σίγουρο είναι ότι κάνουμε με επιτυχία τον μ@λ@κ@ στη χώρα των κρουσμάτων. Πεθύμησα να πιω έναν καφέ ρε παιδιά έξω. Να βλέπω τον κόσμο να περνάει και να κουτσομπολεύω. Έχω στείλει τόσα εξάρια για να βγω που αν είχαμε ΠΑΣΟΚ σίγουρα θα είχα περάσει γυμναστική ακαδημία χωρίς εξετάσεις. Σα να ζούμε το σενάριο μιας ταινίας μου φαίνεται (βρείτε μου τον σεναριογράφο να του δώσω συγχαρητήρια). Εν τω μεταξύ, πριν λίγο καιρό αν έλεγες σε ψυχίατρο ότι υπογράφω μόνος μου χαρτί για να βγω από το σπίτι, ένα φαρμακάκι το τσίμπαγες στάνταρ. Σήμερα αυτό είναι φυσιολογική καθημερινότητα.
Γι΄ αυτό, χωρίς να θέλω να σας πικράνω, ανοίξτε την ντουλάπα με τα ανοιξιάτικα και πείτε δυνατά «Μένουμε ντουλάπα». Μόνο έτσι θα εμπεδώσετε (ίσως) ότι θα μας φάει η μαρμάγκα. Επίσης πάρτε και καμιά μπάλα στο σπίτι. Μας βλέπω σε λίγο καιρό να της μιλάμε σαν τον Τομ Χανκς για την άνοιξη που δεν ζήσαμε. Κουράγιο συμπολίτες μου, κι ότι ο θάνατος θα ήταν Made in China κανένας δεν το φανταζόταν. Τουλάχιστον θα είναι φθηνός.
Πολλές καταγγελίες έφτασαν ...και αφορούν το παζάρι και ειδικότερα τον τρόπο που διεξάγεται η όλη διαδικασία. Συγκεκριμένα μιλούν για «καλές θέσεις» που δίνονται με ψηφοθηρικές σκοπιμότητες αλλά και για κάποιους που συμμετέχουν κάθε βδομάδα ενώ οι περισσότεροι είναι ένα Σάββατο ανάμεσα. Δεν ασπάζομαι την άποψη τους αλλά από την άλλη δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια σε αυτά που μου λένε οι άνθρωποι. Μια γρήγορη ματιά που έριξα στις λίστες είδα όντως κάποια ονόματα να επαναλαμβάνονται. Ίσως όμως και να υπάρχει μια καλή δικαιολογία για αυτό. Όλα γίνονται βάσει μορίων μου είπαν κάποιοι άλλοι. Αφήστε λίγο να το ψάξω και τα λέμε πολύ σύντομα. Καλό είναι να μη γίνονται διακρίσεις...
Ας επιστρέψω στην καραντίνα και στα κατάλοιπα της. Αυτές τις μέρες οι καταπιεσμένες γυναίκες (λόγω Μπεκατώρου) έχουν την τιμητική τους. Έτσι η μία αλλιώς η άλλη. Κανένας όμως δεν τολμά να μιλήσει για τους καταπιεσμένους άνδρες. Αν έλεγες σε έναν άνδρα τι προτιμάς, 24 ώρες μέσα στο σπίτι λόγω καραντίνας ή σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά σου, να είστε σίγουροι ότι θα διάλεγε το δεύτερο. Ο λόγος είναι ότι την παρενόχληση την αντέχεις αλλά την γυναικεία καταπίεση …. με τίποτε. Και έτσι εγένετο ο……
Με μόνο 2 ευρώ συμμετοχή μπορείς να βρεθείς με ομοιοπαθείς και να βγάλεις τα σοψυχά σου. Να πεις τις αγωνίες σου και να ψάξετε όλοι μαζί για λύση (δεν υπάρχει αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία). Αυτή η ομάδα έχει μια πολύ μεγάλη και σημαντική ιδιαιτερότητα. Και ενώ ο καθένας θα πίστευε ότι η γυναίκα θα αποτελούσε μόνο αντικείμενο συζήτησης, εδώ ανατρέπονται τα πάντα. Η κυρία Ματίνα Παγώνη, πρόεδρος των νοσοκομειακών γιατρών είναι και πρόεδρος της ομάδας. Ναι καλά διαβάσατε. Φοράει και το μπλουζάκι με το λογότυπο.
Βέβαια ο ρόλος της είναι πολύ ειδικός για να λέμε και όλη την αλήθεια. Δεν παρεμβαίνει στην κουβέντα, ούτε μετράει η άποψη της. Η παρουσία της αφορά μόνο την συνταγογράφηση διαφόρων χαπιών που χρειάζονται για να καταφέρουν οι άνδρες να ξεπεράσουν το τέλμα στο οποίο βρέθηκαν άθελα τους. Μόνο αν την έκαναν πρόεδρο θα το κατάφερναν αυτό. Όποιος ενδιαφέρεται λοιπόν να γίνει μέλος στον σύλλογο Σ.ΚΑΤ.Α ας επικοινωνήσει με το Καρπούζι για να του δώσω τα στοιχεία. Κουράγιο παλικάρια, μπορεί να μην φαίνεται ακόμη φως στο τούνελ αλλά που θα πάει, θα τελειώσει το γ@μημένο.
«Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που δείξατε ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ το ενδιαφέρον σας και με διάφορους τρόπους, ώστε να μπορεί να στέκεται ακόμη όρθιος ο σύλλογός μας ,και για όσο συνεχίζεται η πανδημία που στερεί και τα αναγκαία έσοδα για την συντήρηση του όπως ενοίκια ,τηλέφωνο,internet ,ρεύμα, νερό ,έξοδα συντήρησης των ενδυμασιών και εξοπλισμού κλπ.». Με αυτά τα λόγια ευχαριστεί ο πρόεδρος της Εστίας Ρουμλουκιωτών όλους όσους αγόρασαν το ετήσιο ημερολόγιο τους. Τι γλυκά και μέσα από την καρδιά λόγια είναι αυτά. Θα μου πείτε τώρα και θα έχετε δίκιο «Μάκη έβαλες αυτό το κείμενο για να πεις εσύ καλά λόγια;». Με μάθατε μπαγάσικα και αυτό είναι που με ανησυχεί.
Και όμως θα σας την σπάσω, δεν θα πω κακά λόγια γιατί δεν χρειάζεται. Τα λέει ο ίδιος ο πρόεδρος πιο κάτω. Δηλαδή λέει και ξελέει. «Την οικογένεια και κληρονόμους του αειμνήστου "Νικολάου Κατή" που ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ πεισματικά να εισπράξουν έστω και αυτό το συμβολικό μίσθωμα του χώρου που μας διαθέτουν για όσο διαρκεί η κρίση». Είδατε, δεν φταίω εγώ. Από την μία θέλει λεφτά για τα ενοίκια και από την άλλη ευχαριστεί τους ιδιοκτήτες που δεν παίρνουν λεφτά για το ενοίκιο. Εκτός κι αν μαζεύει λεφτά από τώρα για όταν λήξει η καραντίνα να έχει να πληρώνει. Αν είναι έτσι να του προτείνω να βγάλει και λαχεία για το Πάσχα για όταν αυξηθούν τα παιδάκια στον σύλλογο να έχει λεφτά να τους κάνει κατσούλια. Άμα είσαι προνοητικός πρόεδρος βλέπεις πολύ μπροστά. Πόσο όμως... δεν μας λες!!!
Ένα βράδυ μου ήρθε ένα mail με κάποια αποσπάσματα από κάποιες σελίδες που φιλοδοξούσαν να γίνουν βιβλίο. Κάποια κείμενα που αφορούσαν γυναίκες, έλεγαν τις ιστορίες τους. Πρέπει να σας ομολογήσω ότι δεν μου αρέσει το διάβασμα. Δεν κατάφερα ποτέ ούτε το ζώδιο μου να τελειώσω. Για έναν παράξενο λόγο όμως αυτά τα κείμενα τα διάβασα και μάλιστα με ευχαρίστηση. Γνώριμες ιστορίες που κάπου άκουσα, που μου αφηγήθηκαν, που μου ψιθύρισαν. Αυτές λοιπόν οι ιστορίες έγιναν βιβλίο. Σκέψεις Γυναικών.
Το Μαράκι το είπε και το έκανε. Θα το δοκιμάσω μου είπε και ότι βγει. Η Μαρία Παπαϊωαννίδου είναι φίλη μου και μάλιστα καλή. Είναι ένα κορίτσι καθημερινό όπως και οι ιστορίες της. Σίγουρα θα βρείτε μια ηρωίδα που να σας μοιάζει. Και αυτό, γιατί αυτό το βιβλίο έχει καθαρά άρωμα γυναικείο. Κι αν είσαι άντρας που αγαπά τις γυναίκες μη διστάσεις. Θα μάθεις τόσα όσα ο χρόνος δεν κατάφερε να σου διδάξει. Μαράκι μου καλοτάξιδο.
Τον Νίκο τον Λιολιόπουλο τον γνωρίζετε. Είναι από τους λίγους που αυτοσαρκάζεται σε σημείο που να λες ότι δεν τρέφει καμιά εκτίμηση για τον εαυτό του. Αυτό είναι που θαυμάζω σε αυτόν. Τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει μια live εκπομπή μέσα από τη σελίδα του στο FB. Σχολιάζει την επικαιρότητα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Άλλοτε καυστικός και άλλοτε λιγάκι υπερβολικός. Αλλά αυτός είναι ο Νίκος και αυτό πρεσβεύει. Δεν προλαβαίνω να τον παρακολουθώ συνέχεια αλλά αυτό που είδα τελευταία θεωρώ ότι το τερμάτισε.
Γέλασα με δάκρυα. Η αναπαράσταση του πρωθυπουργού σε έκδοση Σειρηνάκη ήταν ότι καλύτερο έχω δει τελευταία. Βέβαια πρέπει να πω ότι το internet εκείνη την ημέρα δεν ήταν έτοιμο να δεχθεί τόσα κιλό-byte. Κόντεψε να πέσει. Δικαιωματικά Νίκο μου σου ανήκει ο πίνακας της εβδομάδας. Όταν ο Daniel Lambert ζωγράφιζε τον πίνακα «fat men» δεν είχε ως σκοπό να απεικονίσει έναν χοντρό άντρα. Ήθελε απλά να μας δείξει ότι ένας τέτοιος άντρας «χωράει» παντού. Και συ το απέδειξες περίτρανα.
Αύριο, Κυριακή 31 Ιανουαρίου το Alexandriamou.gr κλείνει 7 χρόνια στον αέρα τoy Δήμου μας, της Ημαθίας, στον αέρα του κόσμου ολόκληρου. 7 χρόνια υπέροχα αλλά και σκληρά. Ειδικά όταν στο τιμόνι υπάρχει μια γυναίκα. Πολλοί πίστεψαν ότι «θα την βάλουν σε ένα τρυπάκι», ότι δεν θα αντέξει, ότι λίγα τα ψωμιά της. Έπεσαν όλοι έξω ή μάλλον διάλεξαν λάθος καμπούρα να ξυθούν.
Η Έφη Καραγιάννη απέδειξε για άλλη μια φορά ότι ήρθε για να μείνει. Χρόνια πολλά Alexandriamou. Τα «7 χρόνια φαγούρας» πέρασαν. Τώρα τίποτα δεν μας σταματά.
Το Καρπουζάκι σήμερα κλείνει 300 κείμενα. 300 άρθρα στον αέρα του alexandriamou. Όσα τα κιλά δηλαδή που κοντεύουμε να γίνουμε από την πολύ κλεισούρα. Και τι δεν έκανα όλες αυτές τις μέρες. Ζύμωσα ψωμί, έκανα φιλετάκια μπουργκινιόν, έκανα ρεβανί, έκανα….. Αυτό που ζούμε δεν είναι καραντίνα λόγω κορονοϊού να μου το θυμηθείτε. Μας κλειδώσανε στο Master Chef και δεν μας το έχουν πει.
Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
