Απ΄ ότι φαίνεται ο καιρός έχει παραπάνω νεύρα από εμένα. Εγώ, λες και δεν θα προλάβαινα, πήγα και αγόρασα ήδη δύο μαγιό. Τώρα, τα έχω σφιχταγκαλιάσει και κλαίω έξω στη βροχή. Και αυτή η έρμη η κουβέρτα, βάλε βγάλε από τη ντουλάπα κοντεύει να έρθει σε οργασμό. Μα γιατί όμως δεν θέλει να στρώσει; Ο Μητσοτάκης έφυγε, πάει μια βδομάδα τώρα.
Ε πες το ρε παιδί μου, τώρα εξηγούνται όλα. Ο Μητσοτάκης έφυγε αλλά ήρθε ο Τόλκας. Ναι, ναι εκείνο το ομορφόπαιδο που από ΠΑΣΟΚ έγινε ΣΥΡΙΖΑ εν μία νυκτί. Υφυπουργό Μεταναστευτικής πολιτικής τον έκανε ο Αλέξης και αυτός αμέσως δέχτηκε. Σου λέει, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Οκτώβριο που θα γίνουν οι βουλευτικές είναι 8 μηνάκια. Βάλε από 7 χιλιαρικάκια που παίρνει ο κάθε υπουργός, 7χ8= 56 χιλιαρικάκια, χαζός είμαι να τα χάσω;
Ήρθε για καφέ εκεί που δουλεύω και όταν πήγα να τον σερβίρω μου είπε ότι με γνωρίζει από το Καρπούζι. Τώρα, αν αυτό είναι καλό ή κακό δεν ξέρω να σας πω. Θα σας πω μόνο πως τον καφέ δεν τον ήπιε μόνος αλλά με τον Νίκο. Ναι, ναι καλά καταλάβατε, με τον Νίκο τον Λιολιόπουλο.
Τώρα θα μου πείτε ότι μπερδευτήκατε. Τελικά, τι καπνό φουμάρει αυτός ο Λιολιόπουλος; Με πιο κόμμα είναι; Εγώ θα σας λύσω την απορία. Ο χρόνος έχει 52 εβδομάδες. Τις 27 ο Νίκος είναι ΠΑΣΟΚ. Τις 23 μεταμορφώνετε σε Νεοδημοκράτη. Όσο για τις άλλες δύο που απομένουν τις έχει για να κάνει μνημόσυνο σε μια άλλη παλιά του αγάπη που άκουγε στο όνομα ΓΑΠ (ξέρετε, εκείνη τη μ@λ@κι@ που είχε ιδρύσει ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου). Νίκο μου, όλες αυτές οι μεταλλάξεις άρχισαν από τότε που άρχισες να διαβάζεις όλα αυτά τα παράξενα και δυσκολοχώνευτα βιβλία. Μήπως να το γυρίσεις σε Μανίνα και Κατερίνα για να έχουμε και πάλι πίσω εκείνον τον Νίκο που αγαπήσαμε;
Και σα να μην μας έφτανε ο Τόλκας ήρθε και ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Γιώργος Κρεμλής. Τι γίνετε ρε παιδιά, μέλι έχει αυτή η πόλη; Τέλος πάντων, ήρθε ο μεσιέ και τον πήρε αγκαζέ ο Γκυρίνης να τον κεράσει ένα καφέ. Δέστε όμως ποια είχε μαζί του!!! Στέφανε Δελιόπουλε, δες πασά μου με ποια πήγε να πιει καφέ ο Παναγιώτης……
Ε ρε, το 2023 θα γεμίσει η κάλπη ξανθιές μπούκλες και σφραγίσματα. Κάτι μου λέει Στέφανε μου ότι το δαχτυλίδι ο Γκυρίνης θα το περάσει σε γυναικείο χεράκι και όχι στο δικό σου δαχτυλάκι. Παρόλα αυτά εσύ το παίζεις υπεράνω. Τελικά, αυτό το φιλί ήταν της υποδοχής ή ….. του Ιούδα;
Μένω στο στρατόπεδο Γκυρίνη και κρατάω την υπόσχεση που έδωσα. Θα βγάλω την Πάτυ πρόεδρο στο Λουτρό. Πάτυ μου, αν όλα αυτά τα κάνεις για να σε βάζω στο Καρπούζι, μπράβο σου, κέρδισες επάξια μια εβδομαδιαία καταχώριση. Αν και δεν με βρίσκεις τελείως αντίθετο σε αυτό που προτείνεις, απεναντίας πιστεύω ότι «το΄πε το΄πε ο παπαγάλος» είναι πολύ καλύτερο από το «το΄πε αλλά δεν το έκανε ο Γκυρίνης».
Και επειδή εγώ χατίρια δεν χαλάω, και επειδή πιο πολύ σου πάει ο Γιώργος Μάγκας για συνυποψήφιος από τον Στέφανο Γκιουρτζή, σου έχω έτοιμη και την καρτούλα. Μόνο πρόσεχε, όχι πολλά πολλά με τον καλλιτέχνη γιατί η Τζούλη δεν αστειεύεται. Ε ρε, θα γίνει στο Λουτρό του Μάγκα το κάγκελο στο πανηγύρι. Αυτό είναι πολιτισμός Πάτυ μου και άσε το Συρόπουλο να επιμένει στους Ζουρνάδες. Τρε μπανάλ.
Όσοι διαβάζετε το Καρπούζι και βγάλατε ένα γυμνάσιο, θα προσέξατε κάποια ορθογραφικά λάθη που κάνω. Αυτά τα γκρίκλις με κατέστρεψαν. Το παραδέχομαι λοιπόν, κάνω λάθη. Προχθές ανακάλυψα πως ακόμα μία λέξη την γράφω εδώ και πολλά χρόνια λάθος. Η λέξη «ομιλία» δεν γράφεται έτσι. Δεν βγαίνει από το «μιλώ» αλλά από το «μήλο» και γράφεται «ομηλία». Αλήθεια σας λέω όσο παράξενο και αν σας φαίνετε. Η φιλόλογος Ιωάννα Κόζι μας ανοίγει τα μάτια.
Ιωάννα μου, να σε έχει ο Θεός καλά γιαβρί μου. Όταν μια λέξη έχει όλο «ι» γίνεται βαρετή οπτικά. Τόσα «η» έχουμε γιατί να βάζουμε μόνο «ι»; Τι θα πει «μιλώ»; Τίποτα. Ενώ «εγώ μήλο», «εσύ μήλο», «αυτοί μήλα» και πιο ωραίο φαίνετε και πιο χορτάτο. Μη μασάς, τώρα που έμαθες γραμματική πάνε να μάθεις και την ιστορία του τόπου μας. μόνο έτσι θα πας μπροστά. Τι που θα πας; Μα φυσικά στον ειδικό. Στον Γιώργη Μελίκη.
Πριν τον Μελίκη έκανες δήλωση για τον Μητσοτάκη «ο πρόεδρος με είδε, εγώ απλά τον κοίταξα». Μετά τον Μελίκη θα δηλώνεις «η πρόεδρος με λόιασε, ηγώ απλά τον φίγκλισα».
Από την άλλη, ο Ναλμπάντης σα να μπερδεύτηκε λίγο. Σα να μπέρδεψε την πολιτική με το ποδόσφαιρο. Από μεταγραφές συμβούλων το έριξε σε μεταγραφές ποδοσφαιριστών. Βρε εγώ ψέματα δεν σας λέω ποτέ. Πήρε τον Messi για δημοτικό σύμβουλο. Αυτό που δεν με πιστεύεται πολύ με δαιμονίζει. Πήρε τον Messi σας λέω, ο οποίος μάλιστα κατάγεται από το Νησί και στο επίθετο λέγεται Βουλγαρόπουλος. Πάλι καλά που έχω και αποδεικτικά στοιχεία γιατί αλλιώς θα με είχατε για φτύσιμο.
Φεύγω για λίγο από τα στρατόπεδα των υποψηφίων και θα σας πάω μια βόλτα στην Πόλη. Την Κωνσταντινούπολη. Εκεί βρέθηκε πριν λίγες μέρες το ΚΑΠΗ της πόλης συνοδευόμενο από τον πρόεδρο Σάκη Παντόπουλο. Τελικά, η κάθε χώρα σε εμπνέει από την ιστορία της. Σου δανείζει τις παραδόσεις της. Θα μου πείτε, δηλαδή άμα πάω στη Ρουμανία θα πρέπει να δαγκώνω όποιον βρω μπροστά μου επειδή από εκεί ήταν ο δράκουλας; Όχι βέβαια αλλά αν πας Τουρκία, θέλοντας και μη θα σου βγει λίγο το ανατολίτικο.
Και επιστρέφω στο στρατόπεδο Γκυρίνη και στην κεντρική «ομηλία» που έκανε στο Αλεξάνδρειο. Δεν θα κάνω σύγκριση για το ποια «ομηλία» είχε πιο πολύ κόσμο. Όλοι μας έχουμε μάτια και βλέπουμε. Αυτό όμως δεν είναι το πιο σημαντικό. Το σημαντικό είναι αυτά που ακούσαμε. Από έναν εν ενεργεία δήμαρχο ο κόσμος θα περίμενε να ακούσει 1 συγνώμη για αυτά που έταξε και δεν έκανε, 1 συγνώμη για τις ψεύτικες υποσχέσεις και άλλη μία συγνώμη που τολμά να μας κοιτάει στα μάτια έχοντας το θράσος ή θάρρος να ζητάει την ψήφο μας ξανά. Αυτόν τον δήμαρχο όλοι θα τον εκτιμούσαν περισσότερο γιατί είναι πολύ μεγάλο προσόν να γνωρίζεις τα λάθη σου. Είναι όμως και μεγάλη αδυναμία αυτά τα λάθη να τα φορτώνεις σε άλλους. Όταν ηγείσαι ενός ψηφοδελτίου, εσύ είσαι αυτός που επιλέγεις ποιοι θα το πλαισιώσουν. Αν επέλεξες λάθος συνεργάτες δεν βγαίνεις να τους κράξεις. Το λάθος είναι δικό σου και μόνο δικό σου. Αν επίσης, δεν επέλεξες εσύ τους συνεργάτες και απλά σε έβαλαν να ηγηθείς, πάλι το λάθος είναι δικό σου και πρέπει να πληρώσεις τη ματαιοδοξία σου.
Δήμαρχε μου, από τα 20 λεπτά που κράτησε η «ομηλία» σου, τα οχτώ τα αφιέρωσες στον Ναλμπάντη και τα δύο στον Χαλκίδη. Δύο ανθρώπους που τους είχες μαζί σου το 2014. Απέναντι σου και μάλιστα πολύ απέναντι σου είχες τη Μοσχοπούλου. Εσύ μπορεί να ξεχνάς, εμείς όμως όχι.
Παρόλα αυτά θα ασχοληθώ με το στοιχείο εκείνο που νομίζω κατέχω καλύτερα. Για άλλη μια φορά οι υποψήφιες έκλεψαν την παράσταση. Το κόκκινο της Μαρίας Αλιφέρη κυριάρχησε και οι χτενισιές μου θύμισαν πάρτι της δεκαετίας του 70. Κυρίες μου, δεν σας ξέρω αλλά ανοίξτε και καμιά Madame Figaro, τζάμπα κρεμιέται στα περίπτερα κάθε βδομάδα; Σας εύχομαι καλή επιτυχία και μια πορεία γεμάτη «νέες» ιδέες, όσο μπορείτε φυσικά.
Αυτός όμως που έκλεψε την παράσταση ήταν ένας υποψήφιος. Δεν τον ξέρω ποιος είναι αλλά τον είχα σε κασετίνα. Αλήθεια σας λέω, όταν πήγαινα δημοτικό είχα κασετίνα με τον Λάκη Τζορντανέλλι, γνωστό τραγουδιστή που τότε μεσουρανούσε. «Αγοράζω παλιά και ποτέ μπαλωμένα, σκουριασμένα μυαλά, αγοράζω παλιά» έλεγε ο αηδώς και είμαι σίγουρος πως ο υποψήφιος τον είχε πόστερ στο δωμάτιο του.
Τι κοιτάτε παλικάρια, όταν εσείς ακούγατε Duran Duran και το παίζατε γκόμενοι στη Relax ο υποψήφιος στήριζε την ελληνική μουσική βιομηχανία. Και μη γουρλώνετε τα μάτια, δεν σας φοβάται κανείς.
Στην «ομηλία» λοιπόν ήταν και κάποιος παρόν αλλά δεν άκουσε ούτε λέξη. Με το στυλό και το χαρτί έκανε υπολογισμούς. Μετρούσε ποιοι ήρθαν και ποιοι λάκισαν. Τώρα, αν του βγήκαν τα κουκιά δεν ξέρω. Κρίνετε από το ύφος του και πείτε μου και μένα γιατί δεν κατάλαβα τελικά αν ήταν χαρούμενος ή όχι.
Τέλος, θα κλείσω τη συγκέντρωση Γκυρίνη με μια μεγάλη προσωπικότητα που παρευρέθη και τίμησε την εκδήλωση. Κυρίες και κύριοι η μεγάλη Δόμνα Σαμίου στηρίζει Ώρα Ευθύνης. Καλά, τώρα που το σκέφτομαι, αυτή πεθαμένη δεν είναι; Παναγιώτη μου, αν υποψιαστώ ότι έφερες και τα φαντάσματα από το πνευματικό για να γεμίσεις το μαγαζί, θα πηδηχτώ από το παράθυρο.
Αγαπητά μου Καρπουζάκια, θα σας δώσω μία συμβουλή αν και δεν συνηθίζω να το κάνω. Με αυτούς που έχουμε για υποψήφιους, καλό θα ήταν να μην κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Γιατί όσο εμείς θα κάνουμε σχέδια τόσο αυτά θα γίνονται … κινούμενα. Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
