Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Ο Τζακ Νίκολσον είπε κάποτε «Ο μόνος τρόπος να κόψεις μια κακιά συνήθεια είναι να την αντικαταστήσεις με μια καλύτερη» εξηγώντας γιατί από το τσιγάρο πήγε στο πούρο. Το γράφω γιατί, εμείς τώρα που δεν μας αφήνουν να καπνίζουμε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε συνήθεια γιατί και αυτή απαγορεύεται. Πέρασα μια καθημερινή (προχθές που έκανε κρύο) από τα καφέ της πόλης και ήταν τρεις και ο κούκος. Βγάλτε καινούριους νόμους αλλά φροντίστε να ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία του κάθε λαού. Πρώτη φορά είδα τον Ρέμο να τραγουδάει σε άδειο μαγαζί.
Ένας από την παρέα που δεν καπνίζει κάθετε μέσα και κάνει live μετάδοση με το κινητό του στην παρέα του που είναι έξω και καπνίζει. Πας μπουζούκια χωρίς τσιγάρο; Ήμασταν η μοναδική χώρα στον κόσμο που είχε περίπτερα και μπουζούκια. Πλέον, όταν πεθάνει αυτός που έχει την άδεια περιπτέρου, το γκρεμίζουν και σε λίγο θα κλείσουν και τα μπουζούκια γιατί δε λέει να πληρώνεις 260 ευρώ το μπουκάλι και να σε τρώει το αγιάζι. Τι μας έμεινε σαν Έλληνες; Η Ακρόπολη και το συρτάκι. Έλεος πια. Άσε που μας έκαναν όλους ρουφιάνους με αυτό το 1142. Όχι ότι τη ρουφιανιά δεν την είχαμε στο αίμα μας αλλά τώρα που έγινε και νόμιμη, ποιος μας πιάνει.
Κάποτε λέγαμε «ο κόσμος καίγεται και το μο..νί χτενίζεται». Μετά έγινε ξυρίζεται, μετά βγήκαν τα λέιζερ και κάπως έτσι άρχισαν να εξαφανίζονται τα λαϊκά ρητά και οι παραδόσεις. Πιστέψτε με, δεν πρόκειται να γίνει έτσι και με το τσιγάρο. Αν το κάπνισμα δεν επιτρέπεται στον παράδεισο, τότε δεν θα πάω, ευχαριστώ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε δυναμικά. Να λίγο κόντρα στον Ερντογάν (όχι τον δικό μας, τον άλλον, τον κανονικό), να μειώσεις στο ΦΠΑ και στον ΕΝΦΙΑ, προσπαθεί το παλικάρι μου. Ζήτησε μέχρι και από τις κινητές τηλεφωνίες να μειώσουν την χρέωση του internet γιατί είμαστε η πιο ακριβή χώρα. 28,95 ευρώ ανά GB εμείς, 1,53 η Ιταλία. Επιστρέφει λεφτά στους ήδη μεγαλοσυνταξιούχους αλλά για τον φτωχό κοσμάκι είναι λίγο ….τσιγκούνης.
Δεν είμαι Συριζαίος, σας το ορκίζομαι αλλά όταν βλέπω τέτοιες δραματικές αλλαγές δαιμονίζομαι. Δεν θα χαλαστώ όμως, μέρες που έρχονται. Θα πάω να στολίσω το δεντράκι μου. Φέτος, αντί για τα συνηθισμένα στολίδια θα βάλω μπάλες με ανθρώπους που με λατρεύουν. Αλήθεια σας λέω. Με λατρεύουν πραγματικά γι΄ αυτό και γω τους έκανα στολίδια για να τους βλέπω κάθε μέρα και να λέω πόσο τυχερός είμαι που τους έχω δίπλα μου.
Το υπουργείο Εσωτερικών καταργεί το πρόγραμμα «Φιλόδημος» και αυτό συνεπάγεται και όλα τα έργα που είχαν ενταχθεί σε αυτό. Ανάμεσα σε αυτά τα έργα περιλαμβάνεται και ο ελαστικός τάπητας στίβου στο ΔΑΚ Αλεξάνδρειας. Ο υπουργός Εσωτερικών κ. Θεοδωρικάκος είπε «Τα έργα του «Φιλόδημου» που έχουν εγκριθεί θα μεταφερθούν στα ΠΕΠ και σε τομεακά προγράμματα του ΕΣΠΑ. Όσα δεν μπορούν να ενταχθούν θα τα εξετάσουμε προς υλοποίηση από το νέο πρόγραμμα». Τι πάτε στοίχημα ότι ένα από τα έργα που δεν θα καταφέρει να ενταχθεί θα είναι και το δικό μας; Εγώ μέχρι και το νεφρό μου βάζω.
Πάντα αλλά αυτές τις μέρες λίγο παραπάνω, γέμισε το fb με αναρτήσεις φιλόζωων για υιοθεσίες και φροντίδα αδέσποτων. Δεν θα μιλήσω για συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά θα πω κάτι και ας με παρεξηγήσετε. Έχω ένα σκυλάκι το οποίο το αγαπώ, το φροντίζω, το ταΐζω αλλά δεν ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που θα το βάλω μέσα στο σπίτι μου. Ούτε θεωρώ τον εαυτό μου φιλόζωο. Θέλω να πω σε όλους αυτούς λοιπόν ότι έχει γεμίσει η χώρα μας με εγκαταλελειμμένα μωρά που έχουν την ανάγκη μας. Μωρά που τα παρατάνε σε κάδους σκουπιδιών στο έλεος του Θεού. Τα ιδρύματα ασφυκτιούν. Από όλους εσάς λοιπόν που βγαίνετε και μας λέτε απάνθρωπους που δεν δώσαμε ένα κομμάτι ψωμί σε κάποιο αδέσποτο, όλο και κάποιος θα υπάρχει που να μπορεί να σώσει ένα μωράκι. Θέλει αγάπη, φροντίδα και σίγουρα θα σας στοιχήσει λιγότερο από ένα σκύλο γιατί δεν θέλει στείρωση. Το να αγαπάμε τα ζώα είναι ανθρωπιά, το να αγαπάμε τους ανθρώπους είναι ευλογία. Συγχωρέστε με αν σας το χάλασα λίγο. Δεν είμαι εγώ ο σωστός αλλά δεν μπορεί να κάνω και σε όλα λάθος.
Το κρύο έσφιξε για τα καλά και λίγο πολύ όλοι εφοδιαστήκαμε με πετρέλαιο και ζεστά ρούχα. Αλλά, ρε γαμώτο, έχουμε τόση υγρασία που ότι και να βάλεις κρυώνεις. Μόνο όταν σκεπάζεσαι με το πάπλωμα την περνάς φίνα. Κρίμα να το έχουμε μόνο για τον ύπνο. Τι, δεν είναι μόνο για τον ύπνο; Που αλλού;
Αλλάζω θέμα και πάω σε κάτι σχολικό αλλά και χριστουγεννιάτικο συνάμα. Ένα από τα μεγαλύτερα νηπιαγωγεία του δήμου μας έβγαλε ένα ημερολόγιο για το 2020. Ένα δισέλιδο ημερολόγιο που στην πρώτη και τελευταία σελίδα είχε φωτογραφίες των νηπίων. Στο σαλόνι συναντάμε το…. καπαλί τσαρσί. Ναι, καλά διαβάσατε, όλη η αγορά της πόλης σε δύο σελίδες (σαν το γνωστό τούρκικο παζάρι).
Έχω κάποιες απορίες περί τούτου. Για ποιο λόγο ένα δημόσιο σχολείο βάζει χορηγούς (αν και πιστεύω ότι οι νηπιαγωγοί δεν συμμετείχαν σε αυτό); Τι είναι αυτό που θέλουν και δεν τους το παρέχει το κράτος; Αν πιστεύετε ότι τα δικά σας παιδιά χρίζουν περισσότερων ανέσεων γιατί δεν συνεισφέρετε οι ίδιοι οι γονείς ; Αν όντως το κράτος δεν σας παρέχει τα απαραίτητα γιατί δεν κρατάτε τα παιδιά σας στο σπίτι ως ένδειξη διαμαρτυρίας; Θα χάσουν την ύλη για τις εξετάσεις; Δημοσιοποιείτε τις φωτογραφίες των ίδιων σας των παιδιών ενώ ο νόμος περί προσωπικών δικαιωμάτων το απαγορεύει. Γιατί; Αν συναινεί ο γονιός είναι νόμιμο αλλά ποιος ο λόγος της έκθεσης; Πιστεύετε ότι μια ζωγραφιά δεν θα ήταν αρκετή; Όλοι αυτοί που πλήρωσαν για αυτό το ημερολόγιο (χορηγοί) πιστεύετε ότι δεν θα έδιναν τα χρήματα τους αν δεν τους κάνατε διαφήμιση; Υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να πει όχι στις ανάγκες των παιδιών; Τα γράφω όλα αυτά γιατί αυτό που είδα μου θύμισε φυλλάδιο super market και όχι ημερολόγιο νηπίων. Για κάθε γονιό το παιδί του είναι ο πρίγκηπάς του και είμαι σίγουρος πως βάζετε το χέρι βαθιά στην τσέπη. Αλλά αυτό θυμίζει περισσότερο ημερολόγιο τρίτης λυκείου που θέλει να πάει πενταήμερη παρά την αθωότητα των νηπίων.
Ο πρόεδρος του Σταυρού κ. Κεϊσίδης μάζεψε όλα τα παιδάκια και όλοι μαζί στόλισαν την πλατεία του χωριού. Έστησε και μια κάλπη (εκλογές κάλπη, Χριστούγεννα κάλπη, κλήρωση συλλόγου κάλπη, έλεος πια, χάθηκαν τα κουτιά;) στην οποία αυτός που έγραψε το χαρτί, μάλλον ξέχασε το «ο» στη λέξη «άγιο» γι΄ αυτό και φαίνεται λιγάκι στριμωγμένο. Μέχρις εδώ όλα καλά και μπράβο στον πρόεδρο για την πρωτοβουλία. Λίγο αργότερα, στον προσωπικό του λογαριασμό στο fb ευχαρίστησε όλους αυτούς που τον βοήθησαν να πραγματοποιήσει την γιορτή. Ανάμεσα στις ευχαριστίες διάβασα και αυτό «Και τέλος ένα ευχαριστώ στον άγιο Βασίλη τον αγαπητό μας Δάνη». Είχε δίκιο ο Γιωργάκης (4 χρονών) που όταν τον ρώτησα πως λένε τον Άγιο Βασίλη μου είπε Γιάννη. Φαίνεται από χωριό σε χωριό ο Άγιος αλλάζει όνομα. Κάτι σαν αυτούς που καταζητούνται και αλλάζουν διαβατήριο κάθε τρεις και λίγο.
Ίσως να είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που ο άγιος των Χριστουγέννων έχει τόσα ονόματα. Μια γνωστή μου αντί να του στείλει το γράμμα του γιού της του έστειλε τη λίστα με τα ψώνια. Όταν μου το είπε της είπα «αν σου τα στείλει του χρόνου να του στείλεις τους λογαριασμούς». Μπορεί να πιάσει.
Υπάρχει ένας άνθρωπος στη διοίκηση του δήμου μας που εγώ προσωπικά τον γουστάρω πολύ κι ας μη μου μιλάει. Όχι για τα διοικητικά του προσόντα αλλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πράγματα. Ζαμάν φου σε όλα. Δεν χαλάει τη ζαχαρένια του για τίποτα. Τον είδαμε παλιότερα να βγάζει βόλτα τον γάιδαρο στις βουλευτικές εκλογές. Τον είδαμε να συγχαίρει τον δήμαρχο με το βρακί και το κασκορσέ. Χθες το βράδυ στον ύπνο μου τον είδα…. έτσι.
Όχι ότι δεν το περιμένω και αυτό από βδομάδα αλλά και να το δω δεν θα μου κάνει έκπληξη. Επίσης κάτι πρέπει να κάνω με τα όνειρά μου, δεν τα λες και φυσιολογικά. Ο Σάκης ο Κούγκας, ο άνθρωπος που κάνει ανακύκλωση, ο άνθρωπος που μέσα σε 5 μέρες θα καθάριζε τους δύο παράνομους σκουπιδότοπους, ο άνθρωπος που δεν μασάει τίποτα, έχει μόνο ένα πράγμα να φοβάται από εδώ και στο εξής.
Οι τρεις επιχειρήσεις του δήμου μας βάζουν τα γιορτινά τους και μας εύχονται καλές γιορτές. Η ΚΕΔΑ με όλες αυτές τις (πρωτότυπες) εκδηλώσεις που ετοιμάζει, η ΔΕΥΑΑΛ καθαρίζοντας τα φρεάτια για να μη δούμε τον Νώε να σουλατσάρει στην Ν. Πλαστήρα και ο ΟΠΑΚΟΜ που φέτος αφήνει τους γέρους λίγο πιο χαλαρούς. Τον Σάκη τον Παντόπουλο τον αγαπάω πολύ αλλά για ένα πράγμα χαίρομαι που δεν ξαναπήρε τον ΟΠΑΚΟΜ. Που δεν θα ακούσουμε ξανά τα ΚΑΠΗ να λένε τα κάλαντα στο άναμμα του δέντρου. Τα έλεγαν με έναν τρόπο τόσο …..παλιακό να πω, που μου θύμισαν εκείνα τα Χριστούγεννα, τα πρώτα, στη Βηθλεέμ.
Μπορεί να μην τα κατάφερε να βγει δήμαρχος αλλά έχει μεγάλη καρδιά. Ο Κώστας Ναλμπάντης αποφάσισε να κάνει το μεγαλύτερο δώρο σε κάθε επίδοξο διεκδικητή του δημαρχιακού θρόνου. Νοικιάζει το γραφείο στο οποίο έκανε όλο τον προεκλογική του αγώνα. Ένα γραφείο γεμάτο χαρές και λύπες.
Μαζί με το γραφείο παρέχει, σίγουρη εκλογή στον δεύτερο γύρο, χορό με τα νταούλια και ύπνο νωρίς γιατί την άλλη μέρα δουλεύετε. Τρέξτε, είναι ευκαιρία. Με το ζόρι μου έλεγε καλημέρα, μετά από αυτό θα μου την κόψει και αυτήν.
Και κάπως έτσι ξεκινούν και τα φετινά Χριστούγεννα. Αναμένω το τζάκι, το σπίτι να μυρίζει κουραμπιέδες και μελομακάρονα, το στολισμένο δέντρο με τα δώρα και σε μια γωνιά κάποιος να διαβάζει παραμύθια στα παιδάκια. Αυτό θα κάνω και γω φέτος. Θα διαβάσω παραμύθια σε όλα τα καλά παιδάκια αυτού του δήμου. Και έχω πολλά να τους πω. Και αφού κοιμηθούν στην αγκαλιά μου θα τα ξυπνάω και θα τα επαναφέρω στην πραγματικότητα.
Καλές γιορτές να έχουμε όλοι μας. Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
