Ο πρώτος γιατί κανένα νοικοκυριό δεν έχει λεφτά παραπανήσια επειδή άνοιξαν τα σχολεία και τα έξοδα τρέχουν (αυτή η δωρεάν παιδεία που έχουμε με τρελαίνει) και ο δεύτερος γιατί κάθε 23 αυτού του μήνα, δηλαδή αύριο, φορτώνομαι και μία χρονιά. Η άλλη είχε άγχος πως θα σβήσει τα 20 κεράκια της τούρτας της, τι να πω εγώ που πρέπει να βάλω το αυτόματο πότισμα για να σβήσουν; Αυτό το πράγμα παρατράβηξε, έλεος με το μέτρημα πια. Μετρούσαμε ως το 2000 και περιμέναμε να καταστραφεί ο κόσμος. Πατάτα. Μετράμε αντίστροφα για το πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα στα Jumbo. Βλακεία. Μέχρι ποια χρονιά θα μετράμε τα γενέθλια; Ξεφτίλα κατάντησε. Στη χώρα μας νιώθουμε σαν ταμπόν. Ζούμε στο ωραιότερο μέρος του κόσμου την χειρότερη περίοδο, ας μην αφήνουμε τους αριθμούς μας χαλάνε κι άλλο την ψυχολογία. Τέρμα πια το μέτρημα.
Σήμερα δεν θα ασχοληθώ με κανέναν πολιτικό. Θα μου επιτρέψετε όμως να κάνω μια μικρή (πολύ μικρή) παρένθεση. Ο Δήμαρχος Αλεξάνδρειας προκηρύσσει ηλεκτρονικό ανοικτό διαγωνισμό άνω των ορίων, με σφραγισμένες προσφορές, για την ανάδειξη αναδόχου εκτέλεσης της προμήθειας απορριμματοφόρων οχημάτων για τις ανάγκες του Δήμου Αλεξάνδρειας. Επιτέλους να μπει κάτι καινούριο σε αυτό το ρημάδι που λέγετε καθαριότητα. Μπράβο λοιπόν στον δήμαρχο που, έστω και αργά αποφάσισε να εξοπλίσει το στόλο. Αν και πιστεύω ότι, από ένα καινούριο απορριμματοφόρο να έπαιρνε κάθε χρόνο, δεν θα είχαμε θέματα. Τέλος πάντων, κάλιο αργά παρά ποτέ. Επίσης θέλω να πω ένα ακόμα μπράβο στον δήμαρχο μας, αυτή τη φορά για τις θεϊκές του ικανότητες. Είναι ο μοναδικός που κατάφερε να αναστήσει, ναι καλά διαβάσατε, να αναστήσει πεθαμένους. Κυρίες και κύριοι, ο Girinis Christ.
Μόλις δήλωσε ότι θα ξαναείναι υποψήφιος για δήμαρχος, αναστήθηκαν οι Λάζαροι. Ο Χαλκίδης πρώτος πρώτος. Από κει που είπαμε ότι ησυχάσαμε από αυτόν, πάει βγήκε στη σύνταξη, τσουπ ξανά στο προσκήνιο. Ο Δημητριάδης ακούγεται ότι δεν θέλει να γραφτεί στα ΚΑΠΗ αλλά αναζητά και πάλι την καρέκλα που τόσο του έλειψε. Και τέλος ο Γκιόνογλου μετά από τόσα χρόνια ξανατσουτσούρωσε. Ρε Παναγιώτη, δεν περνάς καμιά βόλτα από τα μνήματα της Κορυφής μπας και αναστηθεί η γιαγιά μου και θυμηθώ και πάλι τα χαρτζιλίκια που έπαιρνα; Αυτό το «προσδοκώ ανάσταση νεκρών» μόνο εσύ και ένας άλλος τύπος με χλαμύδες το καταφέρατε αλλά εκείνον τον σταύρωσαν στο τέλος. Πρόσεχε.
Και μιας και μιλάω για νεκρανάσταση, αυτό που μέχρι να πεθάνουμε πρέπει να έχουμε άποψη για όλα και να την επιβάλουμε κιόλας γράφοντας την δημόσια, με δαιμονίζει. Βγήκε λοιπόν, για άλλη μια φορά, ο αξιότιμος κύριος Τάσος Τασιόπουλος και μας μίλησε για το έθνος, τη συνείδηση και την αλλαγή συνόρων και πως όλα αυτά καταλήγουν στη συμφωνία των Πρεσπών. Πιάσε το αβγό και κούρευτο δηλαδή. Καλά που μας τα είπες κύριε Τάσο μου και αλλάξαμε τρόπο σκέψης. Όταν μεσουρανούσατε στα πολιτικά δρώμενα και ανεβοκατεβάζατε τις διοικήσεις που θέλατε, τότε έπρεπε να τα σκεφτείτε όλα αυτά. Η δική σας η γενιά μας έφτασε στις Πρέσπες. Η δική μου η γενιά πήγε στις Πρέσπες μόνο με λεωφορείο σε εκδρομή στο δημοτικό. Επίσης κύριε Τάσο μου, στο κείμενο σας και μάλιστα στο υστερόγραφο 1 μιλάτε απαξιωτικά για κάποιον συμπολίτη μας γράφοντας «Ο φίλος μου Νίκος Π/ανς με πληροφόρησε πως ο γνωστός εφτάγλωσσος των 13 κομμάτων, απόλυτα συνεπής πολιτευτής, στα έργα και αγρότης στα λόγια, παραπονιέται – μάλλον ως αποχαιρετισμό στα όπλα- ότι είναι ακαταλαβίστικα τα κείμενά μου. Συμφωνώ απόλυτα με τον άστεγο πολιτευτή καθώς τα κείμενα είναι στα απλά ελληνικά και όχι σε κάποια ξένη γλώσσα που γνωρίζει αυτός όπως π.χ. τα πουζαρτνά ή τα αγκαθιώτ'κα.»
Ο συγκεκριμένος στον οποίο απευθύνεστε γράφει την άποψη του στα social media, την διορθώνει, την αναιρεί, κοροϊδεύει, τον κοροϊδεύουν. Τι το διαφορετικό νομίζεται πως κάνετε εσείς; Σε τι διαφέρετε; Θα σας πω εγώ.
Είναι 44 χρονών και δικαιούται να έχει «φωνή» και «όπλα». Αν κάνει λάθη, θα πέσει και θα ξανασηκωθεί. Είστε 80, σας ακούσαμε αρκετά, ακούστε μας και εσείς τώρα. Κι αν δεν καταλαβαίνετε τα «αγκαθιώτ΄κα» που μιλάμε είναι γιατί τόσα χρόνια μιλούσατε μια γλώσσα την οποία η δική μας γενιά ποτέ δεν κατάλαβε. Εμείς την λέμε ξύλινη, εσείς δεν ξέρω. Σέβομαι τη γνώση σας, την άποψη σας αλλά ως εκεί. Αφήστε μας να κάνουμε και εμείς λάθη, και που ξέρετε, ίσως ο Girinis Christ μας συγχωρέσει.
Αναγκαστική προσγείωση εκπαιδευτικού ελικοπτέρου που εκτελούσε πτήση με αφετηρία το στρατιωτικό αεροδρόμιο στο Παλαιοχώρι Ημαθίας, σε χωράφι στο Πλατύ Ημαθίας σημειώθηκε την Πέμπτη. Λοιπόν, ακούστε καλά όλοι εσείς εκεί στα ελικόπτερα. Από εδώ και πέρα οι συλλεκτικές και οι πλατφόρμες θα πάρουν φωτιά για να μαζέψουν τα βαμβάκια. Μέχρι να τελειώσουν τα μαζέματα κλείστε τα όλα στα υπόστεγα. Αν είναι να πέσετε και με την έλικα να μου κουρέψετε κάνα δυο στρέμματα βαμβάκι, καλύτερα καθίστε στο ΚΨΜ και πιείτε freddo. Και αν δεν σας αρέσει πως το κάνει ο καψιμιτζής σας τότε δεν έχετε παρά να πεταχτείτε ως το Sir & Madame για να δοκιμάσετε τον πιο gourmet καφέ της πόλης. Ο νέος JACOBS ESPRESSO SELEZIONE είναι ο καφές που δεν θα ξεχάσετε ποτέ. Όπως αξέχαστα θα σας μείνουν και όλα τα brunch που ετοιμάζει η κουζίνα του Sir & Madame.
Χορευτική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 13/09 το βράδυ στην Τ.Κ. Σταυρού όπου διοργανώθηκε από την Δημοτική Κοινότητα του χωριού, τα έσοδα που συγκεντρώθηκαν θα χρησιμοποιηθούν για την ανέγερση ναού προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου. Δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση και αν δεν τα πω θα σκάσω. Πρώτον, ο Άγιος Παίσιος έγινε ο πιο celebrity άγιος των ημερών μας και δεύτερον, στα δικά μου χρόνια όταν θέλαμε κάτι για την εκκλησία κάναμε έρανο. Πότε άλλαξε αυτό και αντί για έρανο κάνουν γλέντια, δεν το πήρα χαμπάρι.
Ευτυχώς ο δήμαρχος με άκουσε που του είπα ότι πάχυνε και στο τραπέζι του είχε μόνο ρετσίνα.
Καλό το κοψίδι δήμαρχε μου αλλά η Αμοιρίδου μόνο τα μετράει τα τριγλικερίδια, δεν τα γιατρεύει. Κάνε υπομονή. Βέβαια όλα τα λεφτά ήταν η τραγουδίστρια. Ρε, άμα είσαι καλλιτέχνης αψηφάς όλες τις δυσκολίες. Σου λέει, τι κι αν το γλέντι γίνετε στην πλατεία, τι κι αν έχει λίγο ψόφο, τι κι αν δεν πρόλαβα να πάω κομμωτήριο και η ρίζα έφτασε στα φρύδια, εγώ θα βγω και θα κάνω πάταγο. Και έκανε.
Έβαλε το κόκκινο φουστάνι η Αρβανιτάκη και ξεσήκωσε τα πλήθη. Κάτι όμως και πάλι δεν μου κολάει ρε παιδιά. Κάνουμε ένα γλέντι για να μαζέψουμε λεφτά να χτίσουμε έναν ναό (άμα ήταν τόσο εύκολο θα είχα τρεις μέσα στην αυλή) και φέρνουμε τα χάλκινα και την εν λόγω κυρία. Τον Γαϊτάνο πότε έχετε σκοπό να τον καλέσετε; Άμα ξαναπαντρευτεί ο Τόκας που είναι και από τον Σταυρό; Αυτό που για να αγοράσω ένα καντήλι πρέπει να ακούσω για χιλιοστή φορά τα καγκέλια με ξεπερνάει.
Σε αυτό το σημείο θέλω να κάνω ένα μικρό διάλειμμα, να ξεκουραστώ βρε αδελφάκι μου και για αυτό σας ετοίμασα διαφημίσεις. Όχι όμως ότι και ότι, τις πιο έξυπνες και που θα σας φανούν χρήσιμες. Τηλεμάρκετιγκ λοιπόν με την ματιά του Καρπουζιού.
Και πάμε στο γεγονός της εβδομάδας. GIDAS FUN RUN ή αλλιώς ΤΡΕΧΑ ΓΙΔΙΩΤΗ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ. Μεγάλη συμμετοχή, πολλά σορτσάκια, γέλια και ηθικό ανεβασμένο. Πάμε στο πιο αναλυτικό τώρα. Ο Ερυθρός Σταυρός έδωσε και πάλι το παρόν δυναμικά. Στην παρακάτω φωτογραφία, οι κυρίες με τα άσπρα θα πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες σε όποιον τις χρειαζόταν. Η κυρία τέρμα δεξιά, τι ακριβώς κλήθηκε να κάνει; Μάλλον θα άκουσε τις άλλες να λένε «θα βγούμε φωτογραφία στην τέντα» και αντί για τέντα άκουσε Αντένα και πήγε. Δεν εξηγείτε αλλιώς.
Τα τελευταία χρόνια στην Eurovision συμμετέχει και η Αυστραλία χωρίς να είναι χώρα της Ευρώπης. Αυτό είδε ο Δελιόπουλος και έβαλε στον αγώνα ως φιλοξενούμενη χώρα την Συρία. Μ΄ αρέσει που τάχα μου τους έχουμε παραπεταμένους, δεν τρώνε καλά και όλο παραπονιούνται. Εεεεεε παλικάρια, νηστικό αρκούδι δεν…. τρέχει.
Αυτόν που τον κόπηκε η ψυχή μου ήταν ο κύριος Πλατσάς. Ο Ερυθρός Σταυρός σήκωσε τα χέρια. Νόμισαν ότι έσπασαν τα νερά του και πήγαν προς τα πάνω (κάτι σαν αυτά της Χαλκίδας). Χαλαρώστε παιδιά, ίδρωσε ο άνθρωπος, πως κάνετε έτσι.
Αυτός όμως που με ξετρέλανε και είμαι σίγουρος ότι θα γίνει viral είναι ο κύριος στην παρακάτω φωτογραφία. Σαν να έβλεπα βιντεοκασέτα του ΄80 και από στιγμή σε στιγμή θα βγει η Βίνα Ασίκη να του κάνει γυμναστική. Εάν μου υποσχεθεί ότι θα τρέξει και του χρόνου δηλώνω συμμετοχή από τώρα κιόλας.
Μπορεί να μην έτρεξα φέτος, μπορεί να έγραψα τα χίλια μύρια αλλά συμμετείχα και γω σε αυτή τη διοργάνωση με τον δικό μου τρόπο. Δεν ήμουν μόνος βέβαια, είχα συνεργό την Έφη Μπαντή (ποιος να μαλώσει ποιον).
Και θα κλείσω με κάτι …. ευχάριστο. Με μια κηδεία. Ναι, ναι καλά ακούσατε, με μια κηδεία. Το Μεξικό είναι γνωστό για τα πολύ ωραία τουριστικά του θέρετρα, για τα ναρκωτικά του και για την μαφία του. Και οι πέτρες τα ξέρουν αυτά. Αυτό που δεν ξέρετε όμως είναι ότι στο Μεξικό δεν χορεύουν στους γάμους αλλά στις κηδείες. Επιτέλους και ένας έξυπνος λαός. Όταν παντρεύεται ο άλλος πρέπει να το κλαις, όχι να του κρεμάς τη λύρα. Από εκεί που είχε ένα βάσανο, τώρα αποκτά πολλά. Αν ήταν καλός ο γάμος δεν θα υπήρχαν τα διαζύγια. Όταν πεθαίνουμε όμως τότε σταματάνε τα βάσανα και όλα είναι ρόδινα. Και μη μου πεις ότι τον κλαις τον πεθαμένο γιατί θα σου λείψει γιατί τότε δεν κλαις γι΄ αυτόν αλλά για σένα που δεν θα τον έχεις. Τέλος αυτά. Δείτε λοιπόν το νέο μοντέλο κηδείας προσαρμοσμένο φυσικά στα ελληνικά δεδομένα.
Ζωή σε μας και ραντεβού το άλλο Σάββατο.
