Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Εδώ και 2 μήνες ξεκινάω κάθε Καρπουζάκι με τον καιρό που κάνει. Σάπισαν τα κόκκαλα μας σας λέω. Αρχίζει να βρέχει, μπαίνεις σπίτι και κατεβάζεις ταινία, βάζεις πυτζάμες, ξάπλα στον καναπέ, κάθεσαι να τη δεις και σταματά η βροχή. Ε άντε και γ@μήσου. Με τα νεύρα μας παίζεις. Λες και είμαστε στον τροπικό που βρέχει ανά δέκα λεπτά. Έτσι και κάνει να βρέξει δύο ώρες όλοι αναρωτιόμαστε αν χάλασε το σύννεφο. Έλεος δηλαδή. Εντωμεταξύ τη μια βρέχει με χαλάζι και την άλλη με σκόνη. Προχθές έβγαλα το σκύλο να κατουρήσει και τον γύρισα σπίτι πήλινο σαν προϊστορικό κιούπι.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά έπιασαν και οι ζέστες και όλοι αγκομαχάμε. Εκτός λοιπόν από τον ιδρώτα, το καλοκαίρι, ξυπνάει και το καμάκι. Ναι, ναι καλά διαβάσατε. Come with me για να τη βρεις. Το FB γέμισε βαρβατίλες. Δείτε συνομιλία μιας φίλης μου με κάποιον που αποφάσισε Κυριακή απόγευμα να κάνει τον ταύρο.
Με τέτοια που λες φίλε μου όχι αρμός αλλά στόκος θα γίνεις σίγουρα. Βέβαια είχε και συνέχεια το όλο θέμα αλλά δεν σας τη δείχνω για να μη σας κάψω ότι ζωντανό εγκεφαλικό κύτταρο σας έχει μείνει.
Αλλάζω θέμα και πάω σε κάτι που έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα. Έγραψα λοιπόν ότι ήμουν αντίθετος με την κίνηση που έκανε ο ποντιακός σύλλογος Αράχου να τελέσει μνημόσυνο εντός της μεγάλης του χορευτικής εκδήλωσης για τα 100 χρόνια της γενοκτονίας. Μάλιστα, για να το διακωμωδήσω και λίγο έγραψα ότι μπέρδεψαν το γλέντι με τα κόλλυβα. Ο πρόεδρος λοιπόν του συλλόγου, θεωρώντας ότι θίχτηκε ανέβασε σε δικό του blog την απάντηση του συλλόγου την οποία υπογράφει μόνο αυτός. Εγώ, επειδή δεν έχω ούτε κολλήματα, ούτε θεωρώ ότι έγραψα κάτι προσβλητικό, σας παραθέτω την απάντηση του για να τη διαβάσετε όλοι γιατί εκεί που την ανάρτησε σίγουρα δεν την διάβασαν όσοι περίμενε.
Θέλω λοιπόν να πω τα εξής στον κύριο πρόεδρο.
Α) θεωρώ (κατά την άποψη μου) ότι όλα έχουν τον χώρο τους. Τα μνημόσυνα πρέπει να τελούνται ή στην εκκλησία ή στα μνήματα.
Β) κατά την άποψη μου πάλι θεωρώ ότι δεν μπορείς να κάνεις μνημόσυνο για τις 353.000 αδικοχαμένες ψυχές και μετά να χορεύεις σερενίτσα και κότσαρι.
Γ) η ΣΠΟΣ και η ΠΟΕ γιόρτασαν τα 100 χρόνια με πορεία, επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων. Δεν είδα να κλείνουν κανένα νυχτερινό μαγαζί για να το γλεντήσουν μετά.
Δ) και βέβαια δεν είναι ούτε κακό να τιμάς τους νεκρούς, ούτε παράλογο. Απλά έγραψα ότι εμένα ο συνδυασμός γλέντι και μνημόσυνο δεν μου άρεσε. Δεν είναι δικαίωμα μου; Γυρίσατε εκείνο το βράδυ, κύριε πρόεδρε ανάμεσα στα τραπέζια να ακούσετε τι σχολίαζε ο κόσμος; Εγώ έφτασα στην εκδήλωση μισή ώρα αφού ξεκίνησε και με όσους μίλησα μου σχολίασαν το συγκεκριμένο θέμα.
Ε) νομίζετε ότι έχω εμμονή με την εκδήλωσή σας; Να σας θυμίσω λοιπόν ότι στις 24-6-2-17, στα πρώτα Αραχιώτικα εσείς ο ίδιος μου δώσατε αυτό.
Ζ) να σας θυμίσω επίσης ότι εγώ ο ίδιος ήμουν αυτός που σας βοήθησε να λύσετε κάποια από τα προβλήματα που σας παρουσιάστηκαν τις προηγούμενες χρονιές. Κάνω λάθος;
Η) να σας θυμίσω επίσης ότι ο σύλλογος των ΚΟΜΝΗΝΩΝ που με τόσο ειρωνεία μιλάτε στο τέλος της επιστολής σας είναι στο πλάι των εκδηλώσεων σας από την αρχή. Και σαν εθελοντές αλλά και σαν υλικά. Κάνω λάθος;
Θ) φέτος, θυμάστε κύριε πρόεδρε αν με ξανά-χρειαστήκατε; Σας αρνήθηκα; Μάλλον δεν έχω εμμονή μαζί σας κύριε πρόεδρε ούτε και με τις εκδηλώσεις σας. Λυπάμαι που το χιούμορ μου δεν ταιριάζει με το δικός σας. Όσο για αν ανάψουμε κεριά ή καντήλια στα ΚΟΜΝΗΝΑ θα χαρώ πολύ να είστε εκεί να το δείτε από κοντά και να το σχολιάσετε, όπως θέλετε, στο δικός σας Βlog.
Πραγματικά χαίρομαι με την επιτυχία των συλλόγων και στεναχωριέμαι όταν βλέπω άδειες καρέκλες. Και ξέρετε γιατί κύριε πρόεδρε; Γιατί έχω από 12 χρονών μέσα στους συλλόγους και ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να κοπιάζεις. Ήταν χαρά μου που κατάφερα να έρθω στην εκδήλωση σας, να διασκεδάσω και να συναντήσω φίλους και γνωστούς. Όσο για κάποια που έγραψε το παρακάτω σχόλιομ ότι δεν είμαι Πόντιος και ότι με τσούζει….έχω να πω ότι και χαίρομαι αλλά και λυπάμαι που είμαι πόντιος. Να την ενημερώσω ότι η μάνα μου είναι πόντια και οι γονείς της ήταν από την Τραπεζούντα. Λυπάμαι λοιπόν γιατί αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν όλα αυτά που εμείς σήμερα ονομάζουμε Γενοκτονία (κατ΄ εμέ είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα) και χαίρομαι γιατί είμαι μισός πόντιος... Δεν ρήμαξα έναν σύλλογο αφήνοντας τον μόνο με την σφραγίδα του. Ούτε κόλλησα πίσω από συλλόγους μπας και βρω κάπου στέγη. Αλλά έτσι είναι τα τσιμπούρια, πάντα με το αίμα των άλλων ζούνε. Απλά παράσιτα.
Δεν ξέρω αν υπάρχει φάρμακο για τις διχόνοιες και τις παρεξηγήσεις μεταξύ των συλλόγων. Μας έφαγε η γκρίνια. Με ενημερώνουν ότι βρέθηκε φάρμακο για αυτού του είδους τις παρεξηγήσεις!!! Τόσο γρήγορα; Άντε μπας και σωθούμε.
Αν νομίζετε ότι οι εκλογές τελείωσαν είστε γελασμένοι. Νέο κύμα πολιτικών αναταράξεων έρχεται. Σας παραθέτω κάτι που διάβασα στο FB και μου άρεσε πάρα πολύ.
«Από τις 8 χώρες που μπήκαν σε μνημόνια επειδή χρεοκόπησαν μερικώς ή ολοσχερώς, μόνο σε μια, την Ελλάδα ενδέχεται να ξαναπάρουν την κυβέρνηση αυτοί που συνέβαλαν και προκάλεσαν την κρίση. Στις υπόλοιπες επτά και συγκεκριμένα, σε Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρο, Λετονία, Ουγγαρία και Ρουμανία, αυτοί που έφεραν το κράτος στην χρεωκοπία δεν υπάρχουν στην πολιτική σκηνή. Άλλοι έχουν εξαφανιστεί, άλλοι βρίσκονται στη φυλακή και άλλοι διώκονται ποινικά. Εδώ στην Ελλάδα, με την ενθάρρυνση του λαού, επανακάμπτουν -άσπιλοι και αμόλυντοι - ως σωτήρες.»
Έχει άδικο αυτός που το έγραψε; Δε νομίζω. Μάνα αλλάζουμε, κόμμα ποτέ. Καλά να πάθουμε λοιπόν. Και σα να μη μας έφταναν όλα αυτά έχουμε και την υποψηφιότητα Μπάμπη Γκιόνογλου με το ΚΙΝΑΛ. Καλή επιτυχία Μπάμπη μου αλλά κάτι με τρώει και θέλω να σε ρωτήσω. Ή μάλλον δες την κάρτα σου, την άλλαξα λίγο και πες μου αν συμφωνείς. Αυτό μόνο.
Δεν ξέρω αν όλοι εσείς οι υποψήφιοι της Ημαθίας, από όλα τα κόμματα, όταν δηλώνατε υποψηφιότητα αν σκεφτόσασταν το δικό μας καλό ή το δικό σας. Ξέρω όμως ότι στο χέρι μας είναι ή να σας δροσίζουμε ή να σας ………
Και μιας και είπα Βρυσάκι να σας πω τι όνειρο είδα εχθές. Είδα ότι ήμουνα πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου και απέναντι μου στα έδρανα καθόντουσαν Τσιλιοπούλου και Σαββίδης και συμφωνούσαν σε όλα μεταξύ τους. Ξαφνικά, γυρίζω προς τον Άκη και του λέω «κύριε Σαββίδη, ενώ το εκλογικό αποτέλεσμα λέει ότι εκλεχτήκατε, το εκλογοδικείο με ενημέρωσε ότι δεν είστε πλέον αιρετός. Θα σας παρακαλέσω να περάσετε έξω». Σηκώνετε, ρίχνει ένα φάσκελο στη Τζένη και αποχωρεί. Μετά ξύπνησα. Τι λέτε να σημαίνει; Ξέρει κανένας από όνειρα να μας πει;
Έκτακτο δημοτικό συμβούλιο έγινε στον δήμο μας στο οποίο αποφασίστηκε να εκδοθεί ομόφωνο ψήφισμα του δήμου Αλεξάνδρειας που θα αποσταλεί στους ιδιοκτήτες του εργοστασίου Vivartia-ΔΕΛΤΑ ώστε να συνεχίσει τη λειτουργία του κανονικά. Και; Μια που το είπατε και μια που δεν έγινε. Μάλλον σας αρέσει να μαζεύεστε και να τα λέτε για να περνάει η ώρα σας μου φαίνεται. Λύσεις προτείνατε; Τι έχετε σκοπό να κάνετε; Εγώ θέλω να ξανανοίξει και τέλος; Και γω θέλω να βγάλω φράντζα αλλά γιοκ. Τζάμπα καινούριο πιστολάκι πήρα. Έγινε πορεία διαμαρτυρίας. Πήγατε; Όχι ε!!!!!! Παλικάρια, από τον καναπέ μου βλέπω και γω τη Λάμψη.
Ξεκίνησε και το πολύ-αναμενόμενο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους. Ένα θα σας πω, πήγα. Όπως πηγαίνω τα 3 τελευταία χρόνια. Η έναρξη έγινε από μία ομάδα κρουστών από την Έδεσσα που πραγματικά ήταν κάτι διαφορετικό. Συνέχισε με θεατρικά δρώμενα από το 1ο Γυμνάσιο της πόλης στο οποίο η μία από τις δύο καθηγήτριες έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας. Και τελείωσε με την παιδική χορωδία Μελισάνθη της οποίας δηλώνω φανατικός θαυμαστής.
Αυτά. Δεν θα πω κάτι άλλο γιατί μάλλον το δικό μου το επίπεδο είναι τέτοιο που δεν μπορεί να καταλάβει όλους αυτούς τους επίδοξους σκηνοθέτες που φιλοδοξούν να αφήσουν τα χνάρια τους στην έβδομη τέχνη. Ίσως να φταίει ότι ακούω Πάολα, τι να πω. Αυτό που θα τολμήσω να πω είναι ότι όλοι μας πρέπει να στηρίξουμε αυτή τη δράση και γιατί όχι να καταφέρουμε να τη φτάσουμε στα επίπεδα του θεσμού. Ίσως κάποια μέρα καταφέρω να πω «οκ, μπήκα στο νόημα». Μπράβο στους διοργανωτές.
Την Κυριακή 23 Ιουνίου στηρίζουμε Παιδιά της Άνοιξης. Κι αν κάποιοι σαν εμένα δεν καταλαβαίνουν, δεν πειράζει, πιστέψτε με ΑΞΙΖΕΙ.
Έχει περάσει το ένα τρίτο του καλοκαιριού και ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί το περίμενα πως και πως. Είναι η μόνη εποχή του χρόνου που όταν ετοιμάζεις βαλίτσα ρίχνεις μέσα παντελόνια, μπλουζάκια, βερμούδες, μαγιό και χωράει ακόμα να βολέψεις μέχρι και τεμαχισμένο πτώμα. Το μόνο κακό είναι ότι φέτος έφτασε νωρίς και πως θα ρουφάμε την κοιλιά μας μέχρι τον Σεπτέμβρη. Στις 20 Ιουλίου θα διαβάσετε το τελευταίο Καρπουζάκι για αυτή τη σαιζόν. Διακοποπούλες, ξεκούραση και τον Σεπτέμβρη πάλι μαζί.
Ραντεβού το άλλο Σάββατο.
