Καρπουζάκια μου, πολύ καλημέρα σας. Την προηγούμενη εβδομάδα δεν τα είπαμε και μένα προσωπικά, μου λείψατε πολύ. Θα μαζέψω λοιπόν λίγα της προηγούμενης και λίγα αυτής της βδομάδας και θα σας τα πω μαζεμένα. Τι κακό αυτό ρε παιδιά με τους ανθρώπους που «έσβησαν μόνοι τους μέσα στο αμάξι τους»; Πολύς νέος κόσμος δεν φεύγει τώρα τελευταία «έτσι ξαφνικά»; Τόσο μόδα πια αυτές οι ανακοπές; Δεν θέλω να κάνω σενάρια, δεν θέλω να τρομάξω κόσμο αλλά φοβάμαι πως κάτι δεν μας είπαν σωστά. Πρέπει να προσέχουμε διπλά μου φαίνεται. Σόρυ που ξεκινάω έτσι αλλά έφριξε το μάτι μου με όλα όσα βλέπει.
Γιορτή των ερωτευμένων. Μια γιορτή που εγώ προσωπικά ποτέ δεν κατάλαβα. Λυπάμαι τα μαγαζιά που ξαφνικά, σε μία μέρα γίνονται ροζ και κόκκινα και περιμένουν να ξεπουλήσουν κάτι λούτρινα που τα έχουν από του παππού μου τα χρόνια. Γέλασα πολύ με τον άλλον που τις έδωσε ένα τριαντάφυλλο και όταν πήγε η έρμη να διαβάσει το σημείωμα, έπαθε σοκ. «Σε αγάπησα από την πρώτη στιγμή που έκλ@σ@ και δεν έφυγες» της έγραφε ο αφιλότιμος. Έπρεπε να δείτε τα μούτρα της. Στο ένα χέρι το ρόδο και στο άλλο η….. πορ.., κατά που να πάει;
Ποτέ μου βέβαια δεν κατάλαβα τι σόι άγιος είναι αυτός ο Βαλεντίνος. Στη χώρα μας, Άγιος που δεν έχει πανηγύρι δεν είναι άγιος. Κάνω λάθος;
Αλλάζω θέμα και πάμε στην Τσικνοπέμπτη. Άλλο ένα μεγάλο φιάσκο. Έψησαν λέει τα σχολεία και τσίκνισαν για το καλό της μέρας. Ποια σχολεία; Αν μπεις στο FB και δεις φωτογραφίες, μόνο μαθητές δε βλέπεις. Σε κάθε φωτογραφία και ένας ¨ευτυχισμένος¨ γονιός τάχα μου χαίρεται που τσικνίζει το παιδί του. Έλεος πια, τα έχετε ευνουχίσει τελείως τα παιδιά σας, αφήστε τα να πάρουν μια ανάσα. Σας έχουν όλη μέρα στο σπίτι, τώρα φυτρώσατε και στα σχολεία, κάλμα. Καλύτερα να τα βάζατε από δύο παϊδάκια στο τάπερ αν φοβόσασταν να ανάψουν φουφού παρά να μπαστακωθείτε όλοι εκεί... Εσάς οι μάνες σας, σας άναβαν φουφούδες στο σχολείο;
Μπράβο στον Μίλτο τον Τεντόγλου, αυτό μονάχα φτάνει. Ποτέ το «χρώμα» δεν ήταν ικανό να αλλάξει το ρου της ιστορίας. Η ιστορία γράφεται από τη θέληση και το τσαγανό και όχι από το «χρώμα των παπουτσιών».
Παρακάθ έκαναν οι Πόντιοι Πλατέος, οι Κομνηνοί και πέρασε από εκεί όλη η «αφρόκρεμα» της πολιτικής σκηνής του τόπου μας. Περιφέρεια, διοίκηση δήμου αλλά και ……. νέοι υποψήφιοι. Ο Σιδηρόπουλος εμφανίστηκε …. μόνος. Τώρα, νέα τακτική είναι αυτή, δεν θέλει ακόμα να μας δείξει ποιους έχει μαζί του, δεν κατάλαβα. Πάντως η μοναξιά, απ΄ ότι έχει δείξει ως τώρα η ιστορία, δεν βοηθάει και πολύ. Από την άλλη, grande εμφάνιση έκανε η Κουρκουτά. Και λέω grande γιατί πολλά ακούγαμε ως τώρα αλλά δεν τα βλέπαμε. Επιτέλους αποφάσισε να μας δώσει ένα μικρό δείγμα αλλά….. δυνατό. Κιρκιλιανίδης, Ρεσινιώτης, Παπαδόπουλος, Κυτούδης, Πετρίδης, Συμψερής και Διούδη ήταν η συνοδεία της.
Γιάννη μου τι γίνεται; Όλα καλά; Τι γίνεται με τον φίλο σου και «συμπολεμιστή» σου το Βαγγέλη; Πάνε πιο κάτω και θα δεις τι εννοώ.
Από την άλλη ο Γκυρίνης έλειπε αλλά έστειλε τα πρωτοπαλίκαρα στο πόδι του. Δελιόπουλος, Δριστάς και Παντόπουλος ήρθαν φορώντας το πιο όμορφο χαμόγελο τους. Βλέπεις Στέφανε (τον Δελιόπουλο εννοώ), εμείς είμαστε «γωνιακό fast food» όπως κάποιοι ισχυρίζονται από μόνοι τους και δεν χρειάζεται να «πληρώσεις» πολλά (όπως σε κάποια «πανάκριβα εστιατόρια») για να πούνε κάτι καλό για σένα . Τα αστέρια Michelin στα δίνει ο κόσμος, από μόνος σου μόνο να τα φαντάζεσαι μπορείς.
Για τη βασιλόπιτα που έκοψε η Αστερούπολη δεν θα πω τίποτα. Θα αφήσω να μιλήσει κάποιος άλλος, πολύ σύντομα. Συντονιστείτε στο Καρπουζάκι και θα μάθετε πολλά.
Τον ετήσιο χορό του έκανε και ο πολιτιστικός σύλλογος Τρικάλων. Και φυσικά όλοι ήταν εκεί. Αλήθεια, κατεβαίνεις υποψήφιος και παίρνεις σβάρνα χορούς, φλουριά, κηδείες και δεν συμμαζεύεται. Ήθελα να ξέρω, γιατί σας καλούμε αφού ξέρουμε ότι θα σας ξαναδούμε στις επόμενες εκλογές πάλι; Θα σωθούμε με το δικό σας εικοσάρικο; Δεν θα κάνουμε κέφι αν δεν είστε εκεί; Τίποτα από όλα αυτά. Άσε που σας φέρνουμε και σε δύσκολη θέση. Όχι για τα χρήματα, τόσα λεφτά πήρατε τζάμπα αλλά για το που θα καθίσετε. Είδα τον Λάζαρο τον Τσαβδαρίδη και τον κόπηκε η ψυχή μου. Μια στον Γκυρίνη και μια στην Κουρκουτά. Ότι έφαγε το έκαψε. Δύσκολη η δουλειά του πολιτευτή, Λάζαρε μου.
Από την άλλη στο χορό του ΛΟΝΑΠ (την ίδια μέρα) είδα κάτι που…… μπα, πλέον τίποτα δεν με ξαφνιάζει. Είδα αυτό.
Ο Βογιατζής ξαναχτυπά θα ήταν ο τίτλος των εφημερίδων. Βέβαια, για να μη του φάω το δίκιο πρέπει να πω ότι ήρθε νωρίτερα και έκατσε στο τραπέζι και μετά ήρθε ο Γκυρίνης και του έδωσε το χέρι. Από την άλλη όμως πρέπει να πω πως αν ήθελε να το αποφύγει, θα μπορούσε να κάτσει κάπου αλλού αφού ήξερε ότι το κεντρικό τραπέζι ήταν του δημάρχου (ως είθισται). Εγώ δεν θα κρίνω ούτε θα επικρίνω αυτή την κίνηση, ο κόσμος έχει και τη γνώση και την πείρα να το κάνει. Δεν μπορώ όμως να μη σχολιάσω τους άλλους δύο.
Χατζόπουλος και Παντόπουλος. Ο μεν πρώτος χαμογελά με την έκφραση «το ζήσαμε και αυτό», ο δε δεύτερος, ως αρχιμάγειρας του ψηφοδελτίου (φήμες το λένε) με την έκφραση «τι καλά να μας κάτσει». Το καλό είναι ότι πέρασαν όλοι καλά. Το τι θα παίξει από εδώ και πέρα είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Ένα θα σας πω, για μένα δουλεύουν όλοι αυτοί και δεν το πήραν ακόμα χαμπάρι.
Ο Ερυθρός Σταυρός έκοψε την βασιλόπιτα του και ο δήμαρχος τους υποσχέθηκε ότι θα τους δώσει νέα στέγη στη λαϊκή αγορά. Το ερώτημα είναι, τώρα; Γιατί τώρα; Ήταν πιασμένη από άλλους η αίθουσα τόσο καιρό; Μήπως περιμένατε να έρθει η προεκλογική περίοδος για να φανείτε λίγο παραπάνω; Αααααχχχχχ για πόσο βόδια μας έχετε ήθελα να ξέρω, για πόσο.
Το πιο ωραίο βέβαια στην κοπή ήταν το παρακάτω.
Σα να μαζεύτηκαν όλοι μαζί γύρω από τον ιστό, να πουν τον εθνικό ύμνο και να σηκώσουν την σημαία. Καλά καλέ, τολμάτε να βγείτε φωτογραφία με τον Βεσυρόπουλο; Έπρεπε να ανεβείτε όλοι σας πάνω στη σκάλα και να τον αφήνατε μοναχό κάτω. Ή βάλτε τον να γονατίσει και βγείτε μία πορτρέτο. Αυτό λέγετε θράσος. Ο Αντετοκούνμπο και θα μάσαγε, εσείς ντιπ; Την άλλη φορά καλέστε και τον Φασούλα, δώστε τους να κρατάνε το φιλέ και χωριστείτε σε ομάδες για να παίξετε βόλεϊ. Σας έχω ικανούς.
Και πάμε σε κάτι πιο φρέσκο. Κι΄ άλλη νοικοκυρά στο Jet. Τα μάθατε ελπίζω τα νέα; Κι άλλη υποψηφιότητα για τον δημαρχιακό θρόνο. Ο πρόεδρος του Αράχου, κύριος Αβραάμ Παναγιωτίδης έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του κόσμου δηλώνοντας πως θα είναι υποψήφιος για δήμαρχος στις επόμενες εκλογές. Στη διακήρυξη του, αφού πρώτα μας τραγούδησε το «όσο έχω φωνή» της Βίσση, μας μίλησε για τα προβλήματα του τόπου μας. Και πρέπει να παραδεχτώ ότι τα είπε ωραία. Πρέπει όμως να θέσω και κάποια ερωτήματα, Αβραάμ μου (συγνώμη για τον ενικό αλλά γνωριζόμαστε χρόνια).
Όταν λες «Η λακκούβα, το αδέσποτο, τα σκουπίδια, η αύρα της μιζέριας και της φτήνιας μας κάνει να σκύβουμε το κεφάλι εδώ και σχεδόν 9 χρόνια ,γιατί ζητάνε άλλα 5 ; γιατί;» τι ακριβώς εννοείς; Μήπως θα έπρεπε, λέω εγώ τώρα, να πεις «συγνώμη που και στις 2 εκλογικές αναμετρήσεις τον στήριζα και έκανα λάθος;». Είναι καλό πιστεύω, που και που να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, γιατί αν δεν το κάνουμε γινόμαστε ίδιοι με αυτούς που κατηγορούμε. Κάνω λάθος;
Επίσης, οι υπόλοιποι (μέχρι πρότινος) συνάδελφοί σου πρόεδροι, θα σε στηρίξουν; Τα δικά μου τα αυτιά άλλα ακούνε. Ειλικρινά χαίρομαι να ακούω νέους ανθρώπους να τολμούν και να θέλουν να πάνε τον τόπο μας ένα βήμα παραπέρα. Ένας από αυτούς είσαι και συ. Απλά, θεωρώ τραγικό να ξεχνάμε το παρελθόν μας και να οραματιζόμαστε μόνο το μέλλον. Το σωστό είναι, παραδεχόμαστε τα λάθη και μετά προχωράμε μπροστά. Εγώ σου εύχομαι έναν δίκαιο αγώνα και όλα να σου πάνε καλά.
Αυτά τα του δήμου και πάμε στα της αποκριάς. Φέτος δεν θα τους ντύσω όλους καρναβάλια. Θα ντύσω μόνο αυτούς που θα μπούνε στην κούρσα της διαδοχής. Το τριώδιο ανοίγει και το κέφι και χορός ξεχύνονται παντού.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΥΡΙΝΗΣ, Δήμαρχος – Παναγομάν ο Μεγαλοπρεπής
Σαν είπε εγώ θα κατσικωθώ και δεν πα να λέτε ότι θέλετε, το είπε και το έκανε. 9 χρόνια δε χόρτασε να είναι δήμαρχος, θέλει και άλλα 5. Τα πρώτα 5 μάθαινε, τα επόμενα 4 είχαμε Κορονοϊό, χρειάζεται άλλα 5 για να μας δείξει την αξία του. Να δείτε ποιον με θυμίζει από γείτονα χώρα που έβγαλε ρίζες και δεν τον κουνάνε ούτε τα…..7,8 ρίχτερ;
Και βέβαια τι πασάς θα ήταν χωρίς να έχει το χαρέμι του. Άλλοι «πασάδες» τις αλλάζουν σαν τραπουλόχαρτα αλλά αυτός είναι πιστός. Τα ίδια γιουσουφάκια όλα τα χρόνια. saygılar canım, allah seni her zaman korusun.
ΔΩΡΑ ΚΟΥΡΚΟΥΤΑ, Υπ. Δήμαρχος – Πάπισσα Δώρα
Λίγες είναι οι γυναίκες που ξεχώρισαν στην πολιτική σκηνή όλου του πλανήτη. Η Δώρα θεωρεί ότι η Θάτσερ και η Τσιλέρ ήταν απλά…… ερασιτέχνες. Πρότυπο της η γυναίκα ….. εξουσία. Η πρώτη και μόνη γυναίκα που κατέλαβε το αξίωμα του Πάπα αυτή, η πρώτη γυναίκα που θα καταλάβει το αξίωμα της δημάρχου στον δήμο μας η Κουρκουτά. Τις ευλογίες σας.
ΘΕΜΗΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, Υπ. Δήμαρχος - Παπαράτσι
Δεν άφησε γούρνα για γούρνα, πλακάκι για πλακάκι, πεζοδρόμιο για πεζοδρόμιο, χωματερή για χωματερή που να μην έβγαλε φωτογραφία. Σε λίγο τον βλέπω να παίρνει και το Πούλιντζερ της μεγαλύτερης τυπωμένης συλλογής φωτογραφιών. Αγαπητέ μου, συνεχίστε κι ας σας γυρνούν την πλάτη οι stars. Οι παπαράτσι είναι που κρύβουν την …. είδηση.
ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ, Υπ. Δήμαρχος – Όχι άλλο κάρβουνο
Το ότι είναι New entry στις υποψηφιότητες, αυτό δεν τον αφήνει στην απ΄ έξω. Με τόση αγανάκτηση που εκφράζει μου θύμισε τον Κούρκουλο στην ταινία Ορατότης Μηδέν. Δική σου η έδρα Αβραάμ, δικοί σου και οι συνήγοροι υπεράσπισης. Όπως έμπλεξες, βγάλτα πέρα μόνος σου τώρα.
ΣΑΚΗΣ ΚΟΥΓΚΑΣ, Δημ. Σύμβουλος - Ηθοποιός
Τιμητικά θα ντύσω και τον Κούγκα γιατί ακόμα είναι «νέος αγρότης, μόνος ψάχνει». Όχι ότι δεν περιμένω να κατεβάσει και δικό του συνδυασμό, όλα τα περιμένω από ένα ψυχικά τραυματισμένο άτι. Σφαχτείτε στην ποδιά του μονομάχοι.
Πολλά έγραψα σήμερα, ραντεβού το άλλο Σάββατο με άλλα, πιο πικάντικα και ζουμερά.
