σκληρός με τον δήμαρχο μας αλλά και αυτός... δε νομίζω να ίδρωσε το αυτί του. Και ποιος είσαι εσύ ρε μ@λ@κ@, μου είπαν, που ζητάς απολύσεις; Επειδή γράφεις 5 μ@λ@κίες κάθε βδομάδα έχεις και το δικαίωμα να ζητάς απολύσεις;
Αυτός είμαι που είπατε, αυτά γράφω όπως είπατε και αυτό ζητάω όπως επίσης είπατε. Εσείς ποιοι νομίζετε πως είστε που θα μου απαγορεύσετε να γράφω και να ζητάω αυτό που θέλω; Και επειδή κάποιους τους βολεύει να είμαι «βαλτός» από κάποιον, τους ενημερώνω πως πίσω εμένα δεν βρίσκεται κανένας παρά μονάχα εγώ. Αν έχουν αποδείξεις ας με κάνουν ρεζίλι...τους προκαλώ!
Φέτος είδα αρκετές θεατρικές παραστάσεις. Βέβαια καμία δεν φτάνει αυτήν που διαδραματίζετε στο δημαρχείο μας αλλά και οι άλλες κάτι κάνουν. Την Τετάρτη πήγα και είδα την παράσταση του 2ου γυμνασίου Αλεξάνδρειας «ο αγαπητικός της βοσκοπούλας». Είχε απόλυτο δίκιο να χαμογελά καθόλη τη διάρκεια της παράστασης η Χρύσα η Αντωνίου (σκηνοθέτης στους ΣΚΗΝΟΒΑΤΕΣ) αφού σίγουρα το έμπειρο μάτι της ξεχώρισε πολλά ταλέντα.
Τα «σκασμένα» ήταν όλα ένα και ένα. Ζήλεψα, εκτός από τα νιάτα τους, το μπρίο και το ταλέντο τους. Σα να έπαιζαν θέατρο χρόνια. Επί 2 ώρες αλώνιζαν τη σκηνή, μας συγκίνησαν, μας έκαναν να γελάσουμε αλλά κυρίως μας χάρισαν μια παράσταση που θα την θυμόμαστε χρόνια. Αποκάλυψη, για τα δικά μου μάτια, η μικρή Αλεξάνδρα Ράπτη που μου θύμισε πρωταγωνίστρια παλιάς κοπής. Να τη χαίρονται οι γονείς της, όπως και οι υπόλοιποι γονείς τα παιδιά τους και να καμαρώνουν για το ταλέντο τους. Έκπληξη για μένα και πραγματικά γελούσα με το που τον έβλεπα στη σκηνή ήταν ο «Γκέρλας». Ο Μάρκος Ρηγόπουλος έπαιξε έναν τσοπάνο νευρόσπασμα (κάπως έτσι σε κόβω και στην πραγματικότητα) και πραγματικά δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του. Εκπληκτική επίσης παρουσία και ο μικρός Σάκης Χολέβας που «ταρακούνησε» το θέατρο.
Και μιας και είμαστε στα πολιτιστικά, την Πέμπτη πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο να πάρω ένα βιβλίο δώρο σε κάποια γνωστή μου που είχε τα γενέθλια της. Εκεί που έψαχνα γιατί ούτε αναγνώστης είμαι ούτε γνωρίζω συγγραφείς, το μάτι μου έπεσε σε ένα βιβλίο που μόλις διάβασα τον τίτλο.... κοκκίνισα.
Περιττό να σας πω ότι αυτό το βιβλίο της πήρα. Ίσως να είναι και το μοναδικό αντίγραφο που πούλησε ο συγγραφέας (διαβάστε οπισθόφυλλο και αν βγάλετε νόημα εγώ θα κάνω τον πελεκάνο στο Πνευματικό μέχρι τα εγκαίνια). Δε λέω, ο τίτλος τραβάει και τα βλέμματα και σε βάζει το διάολο να το διαβάσεις να δεις τι τελικά γράφει. Όταν το πήγα στη γνωστή μου ήταν και η μάνα της μπροστά. Το άνοιξε η βλαμμένη με μια χαρά λες και τις πήρα διαμάντια. Όταν το είδε γέλασε τόσο (μπορεί ακόμα να γελάει) που μας άκουσαν απέναντι. Η μάνα της ακόμα δεν μου μιλάει, κάνει ότι δεν με βλέπει.
Όλο το Πάσχα το πέρασε στον Ακάθιστο και στους Χαιρετισμούς και τώρα έβαλα εγώ στο σπίτι της το Σατανά; Δεν, δεν, δεν της έκατσε καλά. Κυρία Στέλλα μου, την κόρη σας με το πρώτο ουσιαστικό του τίτλου την κάνατε, με το δεύτερο απλά ζεσταθήκατε. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Και πάμε σε ένα άλλο θέμα που εγώ μόλις το έμαθα είχα κάποιες μικρές ενστάσεις. Θέμα του τοπικού συμβουλίου Αλεξάνδρειας ήταν και η παραχώρηση αίθουσας (στον πάνω όροφο) του πνευματικού κέντρου στον Ερυθρό Σταυρό Αλεξάνδρειας.
Το τοπικό συμβούλιο ΔΕΝ έκανε δεκτή την αίτηση με τη δικαιολογία ότι δεν ξέρουν αν ταιριάζει αυτό που υπηρετεί ο Ερυθρός Σταυρός με όλο αυτό που συμβολίζει το οίκημα. Πριν όμως σας καταθέσω τις μικρές αμφιβολίες μου θέλω να δείτε τη δέσμευση του δημάρχου για την παραχώρηση της αίθουσας.
Ο δήμαρχος λοιπόν την έταξε και απλά το τοπικό δεν την επικύρωσε. Θα σας θυμίσω ότι εδώ και 11 χρόνια υπάρχει αίθουσα που δόθηκε στον Ερυθρό Σταυρό (δίπλα στην αίθουσα του Αμάραντου, στο παζάρι). Η συγκεκριμένη όμως αίθουσα είναι αναξιοποίητη και χρειάζονται πολλά χρήματα για να φτιαχτεί. Υπάρχουν όμως και άλλα δημοτικά μαγαζιά που μπορούν να τους στεγάσουν με πολύ λιγότερα χρήματα στην ίδια περιοχή (δίπλα στους προσκυνητές του Αγίου Όρους). Το πνευματικό ή συνεδριακό κέντρο συμβολίζει κάτι άλλο, σχετικό με τον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες. Το να στεγαστεί εκεί ο Ερυθρός Σταυρός και μάλιστα στον δεύτερο όροφο, δε νομίζω ότι ταιριάζει...
H παροχή βοήθειας, υγείας και όχι μόνο όπως και οι Πρώτες Βοήθειες δε νομίζω ότι ταιριάζουν στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου γιατί να ανεβαίνετε δυο ορόφους δρόμο;
Είδατε πολλά διώροφα κέντρα υγείας; Και μιας και είπα κέντρο υγείας, γιατί δεν κάνετε μια προσπάθεια να στεγαστεί εκεί ο ερυθρός σταυρός; Έχουν και παρόμοιο αντικείμενο...
Τελικά το Πνευματικό Κέντρο είναι πολιτιστικός φορέας ή ιατρικός; Αν είναι το δεύτερο τότε που κολλάει η βιβλιοθήκη που ήδη στεγάζεται μέσα; Ο σύλλογος κυρίων και δεσποινίδων που κάνει κυρίως φιλανθρωπικό έργο έχει δικαίωμα να διεκδικήσει αίθουσα; Οι πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι; Γιατί να κάθονται στα ενοίκια και να πληρώνουν λογαριασμούς. Μήπως τελικά το θέμα είναι η «μόστρα», να είμαι στο κέντρο δηλαδή και όχι η πραγματική ανάγκη να βρεθεί ένας χώρος πρακτικός και λειτουργικός; Κανείς δεν αμφισβήτησε το έργο του Ερυθρού Σταυρού παγκοσμίως. Αλλά πιστεύω ότι ένας φορές που παράγει έργο ζωής θα πρέπει να είναι ταπεινός και να στέκεται ένα βήμα πίσω...
Η Πρωτομαγιά γιορτάστηκε και αναμένουμε ακόμα τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας. Τι, δεν το μάθατε; Ο ΛΟΝΑΠ έκανε τον πρώτο διαγωνισμό για την miss Πρωτομαγιά και ανάμεσα στις δεκάδες υποψήφιες πέρασαν στον τελικό η Έφη (θυμάστε, η έγκυος που στην παρέλαση έκανε τον Αμάραντο να συγκαεί) και η Βέτα (η σιδηρά κυρία του ομίλου).
Το στεφάνι που φορούν στο κεφάλι είναι από ένα σπάνιο μαγιάτικο λουλούδι που ανθίζει κάθε 10 χρόνια και ονομάζεται «μπομπονιέρι». Η νικήτρια θα στεφθεί με τη Χρυσή Παπαρούνα, έργο του γλύπτη Γιώργου Παπαδήμα, αφιερωμένο στη γυναίκα του Μαϊού. Εν αναμονή λοιπόν των αποτελεσμάτων.
Παρατηρήσατε ότι όλα τα παράξενα γίνονται τώρα τελευταία; Ότι όλοι είμαστε κάπως; Να μου το θυμηθείτε ότι ενώ όλα τα χρόνια, μας έρχονταν σκόνη από την Αφρική όταν φυσούσε, φέτος πρέπει να μας ήρθε από την Κολομβία. Αλλιώς δεν εξηγείτε.
Σήμερα είναι και η 21η συνάντηση των χορωδιών που θα γίνει στο δημοτικό θέατρο Πλατέος στις 8. Μια πραγματικά μαγευτική βραδιά που αξίζει όλοι μας να παρακολουθήσουμε. Επίσης πυρετωδώς ετοιμάζονται και τα ΚΟΜΝΗΝΑ που διοργανώνει κάθε χρόνο ο Σύλλογος Ποντίων Πλατέος «ΟΙ ΚΟΜΝΗΝΟΙ» τον Ιούλιο. Οι διοργανωτές μας υπόσχονται ένα μαγικό τριήμερο με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της ποντιακής και έντεχνης μουσικής σκηνής.
Και θα κλείσω με τον προεκλογικό μου αγώνα. Αφού κάποιοι επιμένουν ότι ο σκοπός που γράφω ότι γράφω είναι για να γίνω υποψήφιος, εγώ θα κάνω το παν (από τώρα) για να εκλεγώ. Σήμερα έχω ένα μεγάλο δίλημμα.
Είναι μεγάλη τύχη να γεννηθείς Έλληνας και μεγάλη τύχη να πεθάνεις Έλληνας. Το ενδιάμεσο όμως είναι μεγάλη ατυχία. Δυστυχώς για τη χώρα, οι άνθρωποι που πραγματικά ξέρουν πώς να την κυβερνήσουν, δεν έχουν ..... χρόνο.
