Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Αυτή η βδομάδα να φύγει και άλλη όμοια της να μη ξαναζήσουμε. Σαν το σύμπαν να συνωμοτεί εναντίον μας και όλα πάνε στραβά. Σε ποιον να το λέγαμε ότι έφυγε το τρένο από τις ράγες και καρφώθηκε στο ισόγειο και να μας πίστευε; Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη. Σα σκηνή από trailer ταινίας δράσης.
Εμένα προσωπικά, δεν θα μου φανεί παράξενο αν εκεί που περπατάω δω μπροστά μου κανένα πράσινο ανθρωπάκι με κεραίες μετά από όλα όσα γίνονται.
Σκοτωμός μεταξύ της ΑΕ Αλεξάνδρειας και του Μέγα Αλέξανδρου Τρικάλων. Φήμες για δωροδοκίες και αγορασμένα παιχνίδια δίνουν και παίρνουν. Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα γιατί πολύ απλά θεωρώ ότι και οι δύο ομάδες μας δουλεύουν. Τρομοκρατήθηκαν από το γεγονός;
Πρώτη φορά ακούνε για εξαγορά παιχνιδιού; Μας θεωρούν βλάκες και πίσω από τον κόσμο, ότι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε τι γίνεται.
Δεν θα μπω στο παιχνίδι το δικό τους γιατί αν το κάνω θα είναι σα να παραδέχομαι ότι με δουλεύουν. Άστους να νομίζουν ότι είμαστε χαϊβάνια. Έθεσα αυτό το θέμα γιατί ήθελα απλά να σχολιάσω τις απόψεις ενός νέου ανθρώπου που ασχολήθηκε με αυτό.
Ο Νίκος Λιολιόπουλος, ο αγρότης νεοδημοκράτης, στην προσωπική του σελίδα στο FB έκανε δύο αναρτήσεις που εμένα προσωπικά με ξένισαν. Στις 12 Μαΐου μας λέει ότι πλέον η εκτίμηση του στο πρόσωπο του προέδρου της ΑΕ, Σαμαρά Δημήτρη έχει εκμηδενιστεί και την άλλη μέρα βγαίνει και δίνει συγχαρητήρια στην ομάδα και τον προπονητή των Τρικάλων.
Και μένα Νίκο μου δεν μου αρέσουν τα πράγματα στα χάλια που έφτασαν. Δεν μου άρεσαν οι δηλώσεις Σαμαρά (αλήθεια, τώρα έμαθε τη σημαίνει η λέξη δωροδοκία;) αλλά δεν μου άρεσαν και οι δικές σου. Αν αποδειχτεί στα δικαστήρια ότι όντως ήταν στημένο το παιχνίδι, τότε πως θα δικαιολογήσεις τις λέξεις «καθαρή» και «πανάξια»; Είσαι πλέον δημόσιο πρόσωπο Νίκο μου και θα πρέπει διπλά να σκέφτεσαι πριν πεις οτιδήποτε. Ή μήπως ξέρεις κάτι και δεν το λες; Η γνώμη μου είναι και αν θέλεις την ακούς, ότι καλά θα είναι να βγαίνουν πρώτα οι αποφάσεις και μετά να μιλάμε δημόσια και να λέμε τη γνώμη μας (μωρέ εσύ κάτι ξέρεις και δεν μας το λες, χαζός δεν είσαι). Την επόμενη φορά που θα βιαστείς θα το παίξω Κασιδιάρης και δεν σε γλυτώνει κανένας.Προσωπικά, ζω για τη στιγμή που θα βγει το CSI Greece και θα δείχνει τους αστυνόμους έξω από τα γήπεδα να πίνουν φραπέ και μέσα να γίνεται χαμός.
Ανακύκλωση. Μια λέξη τόσο γνωστή και συνάμα τόσο άγνωστη για μας του δήμου Αλεξάνδρειας. Τα χωριά μας δεν έχουν το δικαίωμα της ανακύκλωσης. Τελεία και παύλα. Θα μου πείτε, η Αλεξάνδρεια που έχει μερικούς κάδους, υπάρχει απορριμματοφόρο να τους μαζέψει; Φταίει η κρίση για όλα; Κύριε Βουλγαράκη μου, σίγουρα κάποιος δεν σας χωνεύει και σας έβαλε αντιδήμαρχο καθαριότητας, το ξαναέγραψα και επιμένω. Kρίση είναι να σε ταΐζουν τα περιστέρια στο Σύνταγμα όχι να μην μπορείς να επισκευάσεις ένα απορριμματοφόρο.
Τα έργα και οι επισκευές στον δήμο μας, προχωράνε τόσο αργά που είναι σα να κρατάς ένα τσαμπί σταφύλι όταν υπογράφεις τη μελέτη και ώσπου να υλοποιηθεί το έργο καταλήγεις με ένα υπέροχο μερλό του ΄67. Αυτά βλέπω και δεν είμαι καθόλου καλά. Και όταν δεν είμαι καλά, θέλω να με κοιτάξει κάποιος στα μάτια, να με πάρει αγκαλιά και να μου πει, ΑΥΡΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ. Εσείς κύριε Βουλγαράκη μου, αισθάνεστε καλά ή θα το μοιραστούμε το ταψί;
Κριτικός θεάτρου δεν είμαι αλλά έχω γράψει πολλές φορές ως σήμερα την άποψη μου για τις θεατρικές παραστάσεις του δήμου μας. Για μένα προσωπικά, το ΕΠΑΛ Αλεξάνδρειας φέτος έγραψε ιστορία.
Παρουσίασε τον "Ματωμένο Γάμο" του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στο Δημοτικό Θέατρο Πλατέος και πραγματικά μας μάγεψε. Κάθισα σε μία γωνία και πραγματικά καθηλώθηκα από αυτά τα παιδιά. Επί μία ώρα παρατηρούσα τα πρόσωπα τους και οι εκφράσεις τους ήταν σα να ζούσαν πραγματικά αυτό που έπαιζαν.
Είμαι περίεργος να μάθω αν η Κονιόρδου παίρνει χαμπάρι τι γίνεται στην επαρχία. Αν υπάρχουν κάποια προγράμματα που να ενισχύουν την προσπάθεια αυτή των παιδιών. Ξέρει κανείς κάτι να μου πει; Δυστυχώς δεν πρόκειται να μάθει ποτέ. Παρόλα αυτά, ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά. Εύχομαι του χρόνου να μη δούμε τον «Γλάρο» του Τσέχοφ αλλά κάτι πιο ανάλαφρο.
Ουφ, κουράστηκα με το μπούρουμπούρου. Αν πάρω φόρα δεν σταματάω. Δεν ακούω τίποτα, διάλειμμα, έναν καφέ και συνεχίζω. Αλλά όχι όποιον και όποιον καφέ.... Νομίζω δικαιούμαι τον καλύτερο.
Η Φιλοπρόοδος-Φιλόπτωχος Γυναικών Αλεξάνδρειας γιόρτασε τη ¨Γιορτή της Μητέρας¨. Η πρόεδρος κ. Κατερίνα Βέτσιου προλόγισε, απήγγειλε, κέρασε. Πρόεδρος πολύ-μηχάνημα. Να τα βλέπουν αυτά κάποιοι πρόεδροι που μόνο στεφάνια καταθέτουν.
Εδώ τη βλέπουμε να μοιράζει αναμνηστικά λέλουδα στις κυρίες που παραβρέθηκαν. Ο δίσκος στον οποίο τα τοποθετήσατε κυρία πρόεδρος είναι τελείως off. Πως δεν το προσέξατε αυτό; Πάντως, παρόλα αυτά σας ευχαριστώ πολύ που καταφέρατε και συγκεντρώσατε σε έναν χώρο, ότι πιο φιξαρισμένο σε μαλλί υπάρχει στην πόλη.
Τα κομμωτήρια της πόλης πρέπει να σας δώσουν ελευθέρας. Με τα κλαρκ την κουβαλούσαν την λακ για να χτενίσουν τις κυρίες που παραβρέθηκαν. Απ΄ όσο κι αν έψαξα στις φωτογραφίες δεν βρήκα ούτε μία κυρία με άσπρα μαλλιά. Άρα το ρητό «από πότε μωρή βάφεις το μαλλί σου ασορτί με το βρακί σου» δεν ισχύει για τις συγκεντρώσεις της φιλόπτωχου.
Και πάμε σε ένα θέμα που δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Θα το πιάσω όμως από εκεί που εγώ μπορώ γιατί αν το αφήσω θα με πνίγει για πάρα πολύ καιρό. Όλοι εμείς που είμαστε σε ποντιακούς συλλόγους, εκτός από τα διοικητικά μας, εκλέγουμε και άλλα όργανα όπως οι ΠΟΕ, ΔΙΣΥΠΕ, ΣΠΟΣ, ΠΟΠΣ και δεν ξέρω αν υπάρχουν και άλλα. Μερικά από αυτά δρουν εντός και μερικά εκτός Ελλάδος. Το κύριο μέλημα τους είναι η ενότητα των ποντιακών σωματείων και η αναγνώριση της Γενοκτονίας από όλο τον κόσμο.
Το κάθε ένα από τα παραπάνω όργανα εργάζεται για αυτά που έγραψα χωρίς όμως να υπάρχει πάντα ενότητα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, η ΠΟΕ κάνει πορεία διαμαρτυρίας για την γενοκτονία στην Αγίας Σοφίας ενώ η ΠΟΠΣ την ίδια μέρα στον Λευκό Πύργο. Δεν ξέρω τι μπορεί να τους χωρίζει ή να τους ενώνει κάποιους, ξέρω όμως ότι διχασμένοι δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα από όσα διεκδικούμε.
Και ρωτάω τώρα εγώ, όταν ο κόσμος βλέπει την ποντιακή κοινότητα την μέρα της εθνικής της μνήμης διάσπαρτη, τι συμπεράσματα βγάζει; Αφού μόνοι σας σπέρνετε το διχασμό γιατί σας πείραξε η δήλωση του Φίλη «Αναγνωρίζουμε τον πόνο των Ποντίων, αλλά δεν πρόκειται για γενοκτονία»;
Γιατί σε μια πορεία δεν μπορούμε να πάμε ενωμένοι ενώ για το χατίρι του Μαρινάκη βάζουμε στην άκρη τις αντιπαλότητες; Τι δουλειά έχουν τα «επιλεγμένα» πολιτικά πρόσωπα στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της Γενοκτονίας στον Πειραιά; Μπορούν οι πρωτοβάθμιοι ποντιακοί σύλλογοι να εκφέρουν γνώμη για αυτά τα θέματα; Ρωτήθηκαν ποτέ;Είναι δικαιολογία ότι στα αποκαλυπτήρια του μνημείου έπρεπε να ήταν και η εικόνα της Παναγίας Σουμελά γι΄ αυτό και η παρουσία του κυρίου Τανιμανίδη εκεί; Θα πρέπει να καταντήσουμε την εικόνα «διαδηλωτή» για να μπορέσουμε να κάνουμε όλοι οι πόντιοι ενωμένοι πορεία για την γενοκτονία;
Υπάρχουν σύλλογοι ευνοούμενοι από αυτά τα όργανα; Ποιοι θεωρούνται μεγάλοι και ποιοι μικροί σύλλογοι; Θα πρέπει να έρθει κάποιος πρόεδρος στον χορό μου για να αποκτήσω κύρος; Εσείς οι μικροί σύλλογοι που δεν εδρεύετε στην πρωτεύουσα του νομού σας ή δεν έχετε κάποιο ιστορικό αρχείο της αλησμόνητης πατρίδας, υπάρχετε; Πρέπει να είστε «ουρές» των «μεγάλων» συλλόγων ή έτσι έχουν συμφέρων να σας αποκαλούν αυτοί; Έχουν μήπως δικαίωμα «αυτοί» να επιλέγουν ποιος θα διοικεί τον δικό σας σύλλογο;
Έχω χιλιάδες ερωτήματα που μπορώ να γράψω. Είμαι σίγουρος πως και σεις έχετε ακόμα περισσότερα.
Οι σύλλογοι ποντίων Αλεξάνδρειας και Μελίκης αποφάσισαν να κάνουν μια κοινή ανακοίνωση για όλα όσα συμβαίνουν στην ποντιακή κοινότητα. Βλέπε εδώ
Το Καρπούζι ως σήμερα ενώ θα μπορούσε να πάρει συνεντεύξεις από πάρα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους, δεν το έκανε γιατί δεν ταίριαζε στο στυλ του. Σήμερα όμως αποφάσισε να μιλήσει με τον πρόεδρο του συλλόγου ποντίων Αλεξάνδρειας, κύριο Ακεψιμά Αποστολίδη για έναν και μόνο λόγο. Έχουν δικαίωμα οι «μικροί» σύλλογοι να εκφράσουν την γνώμη τους και αυτή να ακουστεί ή κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός συμβουλίου όσοι το τολμήσουν; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Το Καρπούζι είναι εδώ για να φιλοξενήσει όλες τις απόψεις. Είτε με τη μορφή μιας ακόμα συνέντευξης είτε με τη μορφή μηνύματος (mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.).
Δεν ξέρω αν με τα μνημόσυνα που γίνονται κάθε χρόνο για τους νεκρούς της γενοκτονίας καταφέρνουμε να ηρεμήσουμε τις ψυχές τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι σίγουρα μας βλέπουν και ντρέπονται. Αυτοί πέθαναν ενωμένοι. Εμείς μπορούμε να ζήσουμε ενωμένοι;
Τα λέμε το άλλο Σάββατο. Σόρυ αν σας ψυχοπλάκωσα.
