Τρεις σούπερ τετράποδοι ήρωες στην εκπομπή Κοινωνία Ώρα mega: Η Κατερίνα Παπαποστόλου, η Διώνη, ο Πόθος και ο Axel μιλούν για την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων

Σήμερα, στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα mega» παρακολουθήσαμε μια συγκινητική ιστορία που μας έδειξε πως η αγάπη και η δεύτερη ευκαιρία μπορούν να μεταμορφώσουν ζωές. Η Διώνη, ο Πόθος και ο Άξελ, τρεις σκύλοι που βρέθηκαν κάποτε εγκαταλελειμμένοι και πολύ κακοποιημένοι στην Αλεξάνδρεια, διασώθηκαν από την Εκπαιδευτικό- Ζωοθεραπεύτρια και Διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Νησίου Κατερίνα Παπαποστόλου και εδώ και χρόνια έχουν γίνει οι πρωταγωνιστές μιας ξεχωριστής αποστολής. Μεταμορφώθηκαν σε εκπαιδευτικούς με τέσσερα πόδια φέρνοντας με την παρουσία τους μια σημαντική αλλαγή στην ελληνική εκπαίδευση την οποία βλέπαμε κάποτε μονάχα στα σχολεία του εξωτερικού! Η Διώνη, ο Πόθος και ο Axel στην αρχή της ζωής τους γνώρισαν την άσχημη πλευρά των συμπολιτών μας καθώς δέχτηκαν πολύ ισχυρές μορφές κακοποίησης και οι τρεις και αν δεν βρισκόταν στον δρόμο τους η Κατερίνα Παπαποστόλου θα είχαν χάσει την ευκαιρία να ζήσουν μια νέα ζωή, αλλά και τα χιλιάδες πλέον παιδιά πανελλαδικά να βιώσουν όλα αυτά τα συναισθήματα κοντά τους.

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων η σημερινή μέρα και πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι στα σχολεία της χώρας, ο Ιορδάνης Χασαπόπουλος και η Ανθή Βούλγαρη μας παρουσίασαν το εξαιρετικό πρόγραμμα που υλοποιείται στο δημοτικό σχολείο Νησίου, όπου οι σκύλοι αυτοί διδάσκουν στα παιδιά την ενσυναίσθηση, τον σεβασμό προς τα ζώα και την αξία της φιλίας, ενώ παράλληλα είναι πολύ σημαντική η παρουσία τους στη μείωση αλλά και εξάλειψη της όποιας μορφής βίας αλλά και των συγκρούσεων μεταξύ των μαθητών. Σε μια εποχή που δυστυχώς δεν σταματάμε να ακούμε ειδήσεις για εκδήλωση βίας από παιδιά, εφήβους και ενήλικες.

Η Κατερίνα Παπαποστόλου, πιστοποιημένη εκπαιδευτικός- ζωοθεραπεύτρια από το IFZ με εξειδικεύσεις στην ειδική αγωγή και στη σχολική ψυχολογία έχει ενώσει εδώ και πολλά χρόνια την αγάπη της για την εκπαίδευση, για τα παιδιά, για τα ζώα και για τα βιβλία. Και έτσι μέσα από ένα πολύ σημαντικό επιστημονικό πλαίσιο δείχνει σε όλους μας τις τεράστιες δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει ένα πρόγραμμα εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης με σκύλους από την πλευρά της διεύθυνσης σε ένα σχολείο.

Η ιστορία της Διώνης, του Πόθου και του Άξελ αλλά κυρίως η διαδρομή της κ. Παπαποστόλου που δεν έκανε πίσω κόντρα σε όλα τα εμπόδια, είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για όλους μας. Δείχνει πως ακόμα και οι πιο δύσκολες καταστάσεις μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες για ανάπτυξη και προσφορά. Είναι μια ιστορία που μας υπενθυμίζει ότι κάθε ζώο αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία και ότι η αγάπη μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές. Είναι μια ιστορία που μας δείχνει πως σε αυτή τη χώρα όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που αμφισβητήθηκαν, γιατί αποφάσισαν να φέρουν καινοτομίες, στη συνέχεια έγινε αποδεκτό το έργο τους το οποίο προσέφερε πάρα πολλά.

Το δημοτικό σχολείο Νησίου αποτελεί λοιπόν ένα παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα σχολεία της χώρας και είναι εξαιρετικά σημαντικό να τονίσουμε πως τόσο οι μαθητές και οι μαθήτριες, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς αγκάλιασαν το πρόγραμμα θεραπευτικής παρέμβασης με σκύλους κάτι που είναι αναγκαίο για την εφαρμογή του προγράμματος.

Οι Ζω.Ε.Σ., ο οργανισμός που ίδρυσε η Κατερίνα Παπαποστόλου πριν πολλά χρόνια εδρεύει στην Αλεξάνδρεια και έχει εκπαιδεύσει μέχρι σήμερα μέσω του πανελλήνιου δικτύου εθελοντών περισσότερους από 550.000 μαθητές αλλά και ενήλικους. Προσφέρει εθελοντικά δεκάδες πια εκπαιδευτικά προγράμματα εγκεκριμένα από το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α, έχει βραβευτεί πολλές φορές για το σπουδαίο έργο του, επιμορφώνει εκπαιδευτικούς αλλά και στηρίζει ασταμάτητα μέσω των πωλήσεων των εκπαιδευτικών βιβλίων που γράφει η κ. Παπαποστόλου φιλοζωικούς και φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ας γίνουμε όλοι μας εμπνευσμένοι από το παράδειγμα της κ. Παπαποστόλου και των τριών σκύλων. Ας δούμε τα αδέσποτα ζώα της πόλης μας με άλλα μάτια, κατανοώντας πως δεν έχουν ευθύνη για τη ζωή τους στον δρόμο και ας μπούμε στη διαδικασία υιοθεσίας έστω και ενός ο καθένας από αυτά. Η ιστορία της Διώνης, του Άξελ και του Πόθου, που κάποτε γύριζαν στην Αλεξάνδρεια μόνοι, λυπημένοι, πεινασμένοι και διψασμένοι και σήμερα προσφέρουν ένα τόσο σημαντικό έργο στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, γιατί υπήρξε έστω και ένας άνθρωπος να μπει στη θέση τους και να τους αγκαλιάσει για την υπόλοιπη ζωή τους, ας γίνει ένας δρόμος αγάπης για όλους. Ας στηρίξουμε πρωτοβουλίες που προωθούν την ευζωία των ζώων και την εκπαίδευση των παιδιών για τον σεβασμό στη ζωή σε όλες τις μορφές της, ώστε να έρθει η μέρα που να μη μιλάμε πια για κακοποιήσεις.

Επιμέλεια άρθρου: Έφη Στεφ. Καραγιάννη

 Ο δήμος Αλεξάνδρειας την Πέμπτη 4 Απριλίου διοργάνωσε μια πολύ όμορφη εκδήλωση για την Πανελλήνια Σχολική Ημέρα Φιλοζωίας που καθιερώθηκε από το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α για πρώτη χρονιά ως μια μέρα αφιερωμένη στην υλοποίηση δράσεων φιλοζωίας σε όλα τα σχολεία της χώρας καθώς και στα ομογενειακά σχολεία του εξωτερικού.

Η Αλεξάνδρεια φαίνεται να αλλάζει σελίδα στον τρόπο διαχείρισης του αδέσποτου πληθυσμού με Αντιδήμαρχο, αρμόδιο για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων τον κ. Δελιόπουλο Στέφανο, ο οποίος πρότεινε την εκδήλωση στην αμκεΖω.Ε.Σ., τον εθελοντικό οργανισμό που ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα εκπονώντας προγράμματα φιλοζωίας εγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας και έχει έδρα την Αλεξάνδρεια.

Στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου στο Δημαρχείο της Αλεξάνδρειας, πραγματοποιήθηκε μια φιλοζωική εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν μαθητές από σχολεία του δήμου μας. Οι Ζω.Ε.Σ. εκπροσωπήθηκαν από την Κατερίνα Παπαποστόλου, ιδρύτρια του οργανισμού και τη Γιάννα Καραγιαννάκη, εθελόντρια της αμκεΖω.Ε.Σ. αλλά και από τους καλύτερους εθελοντές της ομάδας που είναι οι τετράποδοι Πόθος και Άξελ, πιστοποιημένοι σκύλοι εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης. Δύο σκύλοι που γνώρισαν την άσχημη πλευρά κατοίκων της Αλεξάνδρειας, καθώς βρέθηκαν αδέσποτοι εδώ... και πολύ κακοποιημένοι. Οι δύο σκύλοι πραγματικά εντυπωσίασαν με τις δεξιότητές τους και τη συναισθηματική τους νοημοσύνη και άφησαν άφωνους μικρούς και μεγάλους με την επικοινωνία που είχαν με την Κατερίνα Παπαποστόλου αλλά και όλα τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς και απέδειξαν σε όλους τους παρευρισκόμενους το πόσο σημαντική είναι η ζωοθεραπεία στο σχολείο αλλά και πόσες σημαντικές προοπτικές ανοίγει η επιλογή μιας τόσο πρωτοποριακής μεθόδου.

Εκείνη τη μέρα ενημερωθήκαμε για την πληθώρα εκπαιδευτικών προγραμμάτων που έχει δημιουργήσει η αμκε Ζω.Ε.Σ. και έχουν εγκριθεί από το Υ.ΠΑΙ.Θ.Α., για το υλικό τους στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, για το Εκπαιδευτικό υλικό που βρίσκει κανείς στο site του οργανισμού αλλά και για τα τραγούδια που έχουν γραφτεί και μπορεί να αξιοποιήσει ο κάθε εκπαιδευτικός.

Η Κατερίνα Παπαποστόλου, ιδρύτρια του οργανισμού, ευχαρίστησε τον Δήμαρχο κ. Γκυρίνη Παναγιώτη, τον Αντιδήμαρχο κ. Δελιόπουλο Στέφανο και την Αντιδήμαρχο Παιδείας κ. Ελένη Λαφαζάνη για την παρουσία τους. Αλλά το μεγαλύτερο ευχαριστώ εξέφρασε εκ μέρους όλου του οργανισμού στην Διευθύντρια Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας κ. Γώτη Ευθυμία, που ήταν εκεί καθώς όπως είπε αυτά τα προγράμματα όσο και αν έχουν τις απαραίτητες εγκρίσεις από το Υπουργείο Παιδείας, δεν μπορούν να εκπονηθούν αν δεν υπάρχει η στήριξη της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Παρούσα στην εκδήλωση ήταν και η Σύμβουλος παιδαγωγικής ευθύνης των σχολείων που συμμετείχαν κ. Κωτσακώστα Μαρία εκφράζοντας τη στήριξή της στις δράσεις.

Το εγκεκριμένο για μαθητές Α/θμιας εκπαίδευσης υπ. Αρ. Πρωτ. Φ1Α/ΕΠ/7022/16537/Δ7/29-11-2023 εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Ζωο...φιλώντας μαθήματα άδολης αγάπης» και το εγκεκριμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Θεραπευτική Αγκαλιά» για τις σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής Α/θμιας και Β/μιας (126897/Δ3- 6/11/2023) ενημέρωσε τους μαθητές για τη σημασία της φροντίδας του αδέσποτου πληθυσμού, για την υιοθεσία και την υπεύθυνη κηδεμονία αλλά και κατάφερε μέσα από ερωτήσεις ενσυναίσθησης να αλλάξει σε πολλές περιπτώσεις τις αντιλήψεις για τα αδέσποτα ζώα.

Ο χώρος γέμισε ζωγραφιές καθώς παράλληλα έτρεξε και ένας διαγωνισμός ζωγραφικής αλλά και φιλοξενήθηκε η έκθεση ζωγραφικής του 5ου δημοτικού σχολείου Αλεξάνδρειας που συνεργάζεται πολλούς μήνες με τις Ζω.Ε.Σ. πάνω σε θέματα φιλοζωίας και φιλαναγνωσίας.

Σε συνεργασία με την εικονογράφο και συγγραφέα Λιάνα Δενεζάκη και την Εκπαιδευτικό- Ζωοθεραπεύτρια και συγγραφέα Κατερίνα Παπαποστόλου οι μαθητές ζωγράφισαν για τη διάκριση έξι έργων τα οποία και θα λάβουν αναμνηστικό δώρο ενώ όλοι οι μικροί ζωγράφοι, έπαινο συμμετοχής.

Αξίζει να αναφερθεί πως μας συγκίνησε πολύ η αφίσα που είδαμε πλάι στην «έκθεση φιλοζωικής ζωγραφικής» με το κείμενο να το υπογράφουν η Κατερίνα Παπαποστόλου, διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Νησίου και η Έλενα Ζιώρη, διευθύντρια του 5ου δημοτικού σχολείου Αλεξάνδρειας.

Εκείνο που μπορεί να βοηθήσει και να αρχίζει δειλά να φέρνει την αλλαγή είναι η προσπάθεια να αποκτήσουμε όλοι μας μια σχέση κατανόησης και συμπόνιας μαζί τους ώστε να κατανοήσουμε πως αν δεν μιλήσουμε τώρα εμείς για εκείνα, όταν χρειαστεί να μιλήσει κάποτε κάποιος για εμάς ίσως να μην υπάρχει.

Αυτό που χρειάζεται είναι να αναλάβουμε όλοι μαζί δράση υπέρ αυτών των πλασμάτων και μέσα από τις σχολικές κοινότητες μπορεί να έρθει μια σημαντική αλλαγή!
Για να αλλάξει ο κόσμος άλλωστε, πρέπει να αλλάξεις πρώτα εσύ!

Επιμέλεια άρθρου: Έφη Στεφ. Καραγιάννη

Η Κατερίνα Παπαποστόλου δεν είναι μια απλή διευθύντρια δημοτικού σχολείου.

Είναι μια γυναίκα που έχει αφιερώσει τη ζωή της στην προώθηση της φιλοζωίας μέσα στα σχολεία. Με τα τρία κακοποιημένα της σκυλάκια επισκέπτεται σχολεία για την εκπόνηση εγκεκριμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων που δημιουργεί, ενώ τα Σαββατοκύριακα ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και πηγαίνει σε απομακρυσμένα σχολεία για να μιλήσει και εκεί στα παιδιά για τα ζώα αλλά και για να εκπονήσει φιλοζωικά βιωματικά εργαστήρια.

Πιστοποιημένη ζωοθεραπεύτρια, συγγραφέας εκπαιδευτικών φιλοζωικών βιβλίων ίδρυσε πριν χρόνια τις Ζω.Ε.Σ (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) κάνοντας πράξη το μεγάλο της όραμα. Και παρόλο τον πόλεμο που έχει κατά καιρούς δεχτεί, έχει βάλει ένα και μόνο σκοπό στη ζωή της. Να αλλάξει όσο μπορεί τη νοοτροπία των Ελλήνων για τα ζώα.

Κατερίνα, μίλησέ μου για τα παιδικά σου χρόνια. Ξέρω ότι από τότε ξεκίνησε η αγάπη σου για τα ζώα.

Η αγάπη μου για τα ζώα θεωρώ ότι ξεκίνησε από την ώρα που γεννήθηκα. Πιστεύω ότι τα παιδιά γεννιούνται με έμφυτη την αγάπη για τα ζώα και μετά αυτό πιθανόν αλλάζει ανάλογα με το οικογενειακό, σχολικό και φιλικό περιβάλλον που μεγαλώνουν. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ο μπαμπάς και η μαμά είχαν μια διαφορά απόψεων σε ό,τι αφορά τη σχέση με τα ζώα. Ο μπαμπάς μου, παρόλο που οι εποχές τότε δεν ήταν και ιδιαίτερα φιλοζωικές, είχε πάρα πολύ μεγάλη αγάπη για τα ζώα, σε αντίθεση με τη μαμά, η οποία δεν είχε τόσο μεγάλη αγάπη. Θεωρούσε ότι τα ζώα είναι μια χαρά αλλά μέχρι την αυλή. Ο πατέρας μου ήταν δήμαρχος στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας όπου και γεννήθηκα. Κάποιος λοιπόν ήρθε μια μέρα σπίτι μας και του λέει ότι έχει έναν σκύλο που θα τον πετάξει στο ποτάμι, κάτι συνηθισμένο. Και αν και οι καβγάδες με τη μητέρα μου γίνονταν συχνά και μόνο για τον σκύλο, αυτός ο σκύλος έμεινε κοντά μας και άλλαξε τη σχέση της μαμάς μου με τα ζώα.

Και έτσι απέκτησες το πρώτο σου κατοικίδιο;

Ναι, και μάλιστα ο μπαμπάς πήγαινε παντού με αυτόν το σκύλο, ακόμη και μέσα στην εκκλησία. Φαντάσου λοιπόν πόσο παράξενο ήταν εκείνη την εποχή να τον βλέπουν με τον σκύλο μέσα στην εκκλησία, στο δημαρχείο, στις ομιλίες, οπουδήποτε. Έτσι μεγάλωσα με τέτοιες εικόνες. Από το Λύκειο ξεκίνησα να σώζω ζώα από το δρόμο. Έφερνα στο σπίτι ό,τι έβρισκα. Και μέχρι σήμερα δεν έχω σταματήσει να διασώζω και να υιοθετώ σκύλους από το δρόμο.

Μετά τις σπουδές σου βρέθηκες δασκάλα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Ποια ήταν η κατάσταση με τα ζώα εκεί;

Πηγαίνοντας λοιπόν ως δασκάλα σε διάφορα μέρη, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι στην επαρχία και τα νησιά δεν έχουν καμία ιδέα τι σημαίνει ευζωία των ζώων. Η κατάσταση ήταν πραγματικά τραγική κυρίως από εγκλήματα που συνέβαιναν στα ζώα από μαθητές δημοτικού. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τα μικρά παιδιά, πριν πάνε στην κακοποίηση ενός ζώου μεγαλύτερου σε όγκο, έχουν αρχίσει την κακοποίηση από πολύ μικρότερα ζώα. Δύο πολύ χαρακτηριστικά που κάνουν τα παιδιά κυρίως στο δημοτικό είναι το ότι μπορεί να κλείσουν μια μύγα μέσα σε ένα ποτήρι για να δουν σε πόση ώρα θα πεθάνει από ασφυξία και το άλλο είναι να βγάλουν τα φτερά από μια μέλισσα. Τα εγκλήματα σε βάρος των ζώων ξεκινάνε από τα πολύ μικρότερα σε μέγεθος ζώα. Αυτό ήταν το πιο ουσιαστικό από όλα και που με κινητοποίησε. Και είπα ότι όλο αυτό θα πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει.

Και έτσι ξεκίνησες να μιλάς στα παιδιά για τα ζώα. Κάτι όχι και τόσο συνηθισμένο.

Εκείνα τα χρόνια το να μιλάς για τα ζώα δεν ήταν απλά παράξενο. Ήταν λες και είχα έρθει από άλλον πλανήτη. Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος το τι πόλεμο δέχτηκα και πόσο εκφοβισμό. Αν σκεφτούμε ότι ακόμα και σήμερα όταν όποιος μιλάει και ασχολείται με τα ζώα θεωρείται γραφικός ή, όπως λένε, δεν έχει πού αλλού να δώσει την αγάπη του, φαντάζεσαι τι γινόταν εκείνη την εποχή. Πιστεύω ότι εκείνα τα χρόνια ήμουν η μοναδική εκπαιδευτικός που δημιουργούσα και εκπονούσα εκπαιδευτικά προγράμματα φιλοζωίας και μιλούσα σε παιδιά για τη σχέση τους με τα ζώα.

Μίλησες για εκφοβισμό. Τι ήταν αυτό που τους πείραζε στην πραγματικότητα ώστε να φτάσουν στο σημείο να εκφοβίσουν κάποιον που μιλάει για αυτά τα θέματα;

Το μεγάλο ποσοστό εκφοβισμού ήταν κυρίως από τους γονείς. Οι γονείς στην επαρχία σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν τα παιδιά τους να μάθουν ποια είναι η πραγματικότητα για τα ζώα. Δεν ήθελαν να μάθουν τα παιδιά τους το πώς εκείνοι εκμεταλλεύονται τα ζώα. Υπήρχε λοιπόν εκφοβισμός αλλά και γελοιοποίηση ώστε να σταματήσουν τα προγράμματα αυτά. Όλα αυτά βέβαια είναι τα στάδια που περνάει ένα κίνημα σε αυτή τη χώρα. Πρώτα υπάρχει η γελοιοποίηση και μετά σιγά σιγά έρχονται η παραδοχή και η αποδοχή. Η γελοιοποίηση και ο πόλεμος δεν υπήρχαν μόνο μέσα στα σχολεία. Υπήρχαν και έξω από τα σχολεία. Και ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχω εγώ υποστεί προσωπικά είναι κυρίως από ανθρώπους που δηλώνουν φιλόζωοι, το οποίο είναι μια μεγάλη ιστορία.

Και κάποια στιγμή μπαίνει στη ζωή σου η σκυλίτσα Διώνη. Πες μου λίγα λόγια για αυτό το υπέροχο πλάσμα.

Η Διώνη μπήκε στη ζωή μου σε μια πολύ δύσκολη ψυχολογική φάση, σε μια περίοδο πολύ μεγάλης θλίψης. Μπορεί να ήταν και η πιο δύσκολη φάση που είχα περάσει μέχρι τότε. Είχα την εντύπωση ότι όλα είχαν τελειώσει. Ήταν τον καιρό που είχα χάσει τη μητέρα μου με την οποία ήμουν πολύ δεμένη. Τον πατέρα μου τον έχασα όταν ήμουν τρίτη δημοτικού. Η μητέρα μου δεν έφτιαξε ποτέ τη ζωή της καθώς την αφιέρωσε στο να με μεγαλώσει. Εκείνη λοιπόν την εποχή είχα βρει τη Διώνη. Μέσα σε μια λίμνη αίματος. Και αμέσως έγινα η μαμά της. Αυτό που πάντα τονίζω ότι η Διώνη έσωσε εμένα και όχι εγώ εκείνη.

Πού τη βρήκες και τι της είχε συμβεί;

Τη Διώνη τη βρήκα απέναντι από το δημαρχείο Αλεξάνδρειας Ημαθίας, σε άθλια κατάσταση. Είχε χάσει τόσο πολύ αίμα που σώθηκε από θαύμα. Κάποιος την είχε μαχαιρώσει, την είχε πυροβολήσει στα πόδια- τις σφαίρες μάλιστα από τα πόδια τις βγάλαμε ένα χρόνο μετά με χειρουργείο- και της είχε κόψει την ουρά.

Και οι Ζω.Ε.Σ πότε μπήκαν στη ζωή σου; Τι είναι και τι ακριβώς κάνουν;

Οι Zω.Ε.Σ (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων) μπήκαν στη ζωή μου από το 2000, όταν τελείωσα το Πανεπιστήμιο και είπα ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Επίσημα βέβαια ξεκίνησαν την πορεία τους το 2015, όταν είχα ήδη διασώσει και τον Άξελ και τον Πόθο, δύο επίσης κακοποιημένα σκυλάκια. Ο Πόθος είχε πεταχτεί νεογέννητο κουτάβι στα σκουπίδια και ο Άξελ ζούσε αλυσοδεμένος από τη μέρα που γεννήθηκε γιατί τον ήθελαν για φύλακα. Έτσι του είχαν στερήσει το φαγητό και το νερό και τον είχαν αλυσοδέσει, με σκοπό να γίνει όσο πιο πολύ άγριος. Στη συνέχεια έζησε αδέσποτος. Και τον είχαν μάλιστα χαρακτηρίσει πάρα πολύ επικίνδυνο. Τον υιοθέτησα και ζούσα πλέον με τρία υπέροχα πλάσματα στο σπίτι. Έτσι έχοντας δίπλα μου πάντα την υποστήριξη του συζύγου μου γίναμε οικογένεια τη Διώνη, τον Πόθο και τον Άξελ και με όλη την επιστημονική γνώση που είχα μαζέψει αλλά και με την εμπειρία από τις επισκέψεις μου στα σχολεία όπου μιλούσα για τη φιλοζωία είδα ότι όλο αυτό έπρεπε να εξελιχθεί και να γίνει ένα. Οι Zω.Ε.Σ ξεκίνησαν ως ένας εθελοντικός οργανισμός, ο οποίος θα δημιουργούσε και θα εκπονούσε ένα εκπαιδευτικό φιλοζωικό πρόγραμμα στα σχολεία.

Αυτό βέβαια στην πορεία εξελίχθηκε.

Ναι αυτό εξελίχθηκε και σήμερα οι Zω.Ε.Σ αποτελούν μια ΑΜΚΕ που κάνει πολλά πράγματα. Ένα από τα κομμάτια της είναι πλέον η δημιουργία και η εκπόνηση πάρα πολλών φιλοζωικών προγραμμάτων εγκεκριμένων και από το Υπουργείο Παιδείας και από την περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας και από την πρωτοβάθμια Ημαθίας. Ένα δεύτερο κομμάτι είναι τα προγράμματα θεραπευτικής διαμεσολάβησης με σκύλους διαμεσολαβητές σε σχολεία ειδικής αγωγής και σε θεραπευτικά ιδρύματα. Ένα τρίτο κομμάτι είναι η παραγωγή, η δημιουργία, όλου αυτού δηλαδή του εκπαιδευτικού υλικού μέσω των βιβλίων που γράφω. Ένα άλλο κομμάτι είναι η εκπόνηση εργαστηρίων δημιουργικής γραφής και μυθοπλασίας. Δηλαδή μαθαίνω στα παιδιά πώς μπορούν να δημιουργούν φιλοζωικές ιστορίες και να τις εικονογραφούν. Επίσης είναι η υποστήριξη φιλοζωικών και φιλανθρωπικών σκοπών.

Επισκέπτεσαι τα σχολεία με τα τρία σκυλάκια σου;

Έχω πιστοποιηθεί ως εκπαιδευτικός ζωοθεραπεύτρια από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ζωοθεραπείας στη Γαλλία. Οπότε έχοντας εξειδικεύσεις στην Eιδική Αγωγή, στη σχολική ψυχολογία αλλά και στη διαχείριση σχολικής τάξης, κάνω προγράμματα εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης με σκύλο διαμεσολαβητή τα οποία αφορούν είτε μαθητές που παρουσιάζουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, όπως, για παράδειγμα, ένα παιδάκι που δυσκολεύεται να αποκοπεί από το οικογενειακό περιβάλλον και να έρθει στο σχολείο, είτε μαθητές που παρουσιάζουν επιθετικές συμπεριφορές, είτε μαθητές Ρομά. Ο σκύλος εκεί διαμεσολαβεί ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και στο παιδί με θεαματικά αποτελέσματα.

Τι είναι ένας σκύλος διαμεσολαβητής;

Η Διώνη και ο Άξελ είναι πιστοποιημένοι σκύλοι εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ζωοθεραπείας και ο Πόθος είναι ένας σκύλος που επισκέπτεται σχολεία ειδικής αγωγής κυρίως. Οι σκύλοι αυτοί είναι σκύλοι οι οποίοι μπορούν να βρίσκονται στα σχολεία και να διαμεσολαβούν με τα παιδιά. Να μπαίνουν δηλαδή ανάμεσα στον εκπαιδευτικό και στους μαθητές. Η Διώνη διαμεσολαβεί κυρίως με παιδιά που παρουσιάζουν ελλειμματική προσοχή και επιθετικές συμπεριφορές αλλά και μια υπερκινητικότητα και ο Άξελ με τον Πόθο κυρίως με παιδιά, τα οποία είναι στην ειδική διαγωγή, είναι σε τάξεις ένταξης και είναι με παράλληλη στήριξη.

Ειδικά με τον Πόθο έχει γίνει σημαντική «δουλειά» με παιδιά που είναι πάνω σε αναπηρικό αμαξίδιο. Έχει μάλιστα πάρει μέρος και σε θεατρική παράσταση. Εκεί υπήρχε ένας μαθητής, ο μοναδικός στο σχολείο σε αναπηρικό αμαξίδιο που όλα τα χρόνια ένιωθε πάρα πολύ άβολα να βγει στη σκηνή με το αναπηρικό αμαξίδιο. Με τον Πόθο αγκαλιά δεν είχε κανένα πρόβλημα. Ήταν μάλιστα, όπως είχε πει, από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής του.

Θυμάσαι κάποια ιστορία σε σχολείο που σε συγκίνησε;

Θα σου πω την ιστορία για το χρώμα των μαλλιών μου. Το πώς κατέληξα να έχω αυτό το χρώμα στα μαλλιά μου. Είχα πάει σε ένα νηπιαγωγείο. Αφηγήθηκα το παραμύθι που είχα γράψει τότε και έβαλα τα παιδιά να ζωγραφίσουν τις εικόνες που τους άρεσαν πάρα πολύ. Τα περισσότερα αποφάσισαν να ζωγραφίσουν εμένα με τους τρεις σκύλους. Ένα λοιπόν από τα παιδάκια με ζωγράφισε με μοβ μαλλιά- τότε είχα ένα κόκκινο χρώμα στα μαλλιά. Άρχισαν οι συμμαθητές του να το κοροϊδεύουν ότι δεν έχει κόκκινους μαρκαδόρους και ότι προέρχεται από φτωχή οικογένεια. Αυτό που με σόκαρε ήταν η στάση των συναδέλφων, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν όλον αυτόν το σχολικό εκφοβισμό στο παιδί. Πήγα λοιπόν πάνω από το παιδάκι και του λέω ότι είμαι πολύ ωραία με μοβ μαλλιά και μήπως να πήγαινα να κάνω τα μαλλιά μου μοβ. Το παιδάκι μου απάντησε ότι λέω ψέματα όπως του λένε και οι δάσκαλοι αλλά και οι γονείς του. Αυτό το συμβάν με συγκλόνισε και μου υπενθύμισε ότι ο σχολικός εκφοβισμός είναι κάτι υπαρκτό μέσα στα ελληνικά σχολεία. Την ίδια μέρα κιόλας πήγα στο κομμωτήριο και έβαψα τα μαλλιά μου μοβ.

Πόσο ζωόφιλοι είμαστε τελικά οι Έλληνες;

Ερώτηση στην οποία δεν θα μπορέσω να απαντήσω ποτέ. Νομίζω ότι ένα μεγάλο ποσοστό είναι. Εμείς που ασχολούμαστε τόσο ενεργά με τη φιλοζωία θα πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους για να μπορέσει ο Έλληνας να γίνει φιλόζωος. Ένας από τους τρόπους αυτούς που εγώ σκέφτηκα ότι μπορώ να αλλάξω λίγο τη νοοτροπία είναι τα βιβλία που γράφω. Και μάλιστα τα γράφω σε πρώτο πρόσωπο ξεκινώντας από το Δώρο στο οποίο η Διώνη αφηγείται την ιστορία της. Το βιβλίο αυτό είναι και η αυτοβιογραφία κάθε αδέσποτου σκύλου.

Μίλησέ μου για αυτά τα υπέροχα βιβλία σου.

Τα βιβλία ήταν, όπως είπα και πιο πριν, ένας τρόπος για να μεταφέρω το μήνυμα της φιλοζωίας σε περισσότερους ανθρώπους. Επέλεξα οι τρεις ήρωες να είναι οι τρεις σκύλοι μου και να εμφανίζονται με πραγματικές φωτογραφίες τους μέσα στα βιβλία έτσι ώστε τα παιδιά να συνδεθούν με τους ήρωες. Και όταν αργότερα πηγαίνουν στο σχολείο τους και τους βλέπουν να σκέφτονται ότι αυτοί οι ήρωες είναι υπαρκτοί. Και αυτό είναι κάτι που τα ενθουσιάζει. Ήταν επίσης ένας τρόπος να βοηθήσω τα ζώα καθώς όλα τα έσοδα πηγαίνουν εκεί. Μπορεί να είμαι και η μοναδική συγγραφέας σε όλη τη χώρα που δεν έχει πάρει ούτε μισό ευρώ από όλες αυτές τις πωλήσεις. Και είμαι πολύ ευγνώμων που τα έχει στηρίξει τόσο πολύ ο κόσμος. Είναι 7 βιβλία αυτή τη στιγμή, για όλες τις ηλικίες, τα οποία λειτουργούν ως οδηγοί φιλοζωίας και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Στα χέρια δε των εκπαιδευτικών μετατρέπονται σε εκπαιδευτικά εργαλεία.

Κατερίνα, ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Το να επισκεφτώ όσα περισσότερα σχολεία γίνεται. Επίσης μου αρέσει αυτό που κάνω τα τελευταία χρόνια, να ταξιδεύω σε απομακρυσμένα μέρη. Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά αυτά να έχουν και τέτοια βιώματα. Ένα μελλοντικό σχέδιο είναι το επόμενο βιβλίο. Να πείσω επίσης όσους περισσότερους εκπαιδευτικούς γίνεται να εργαστούν με σκύλο στα σχολεία. Είναι ένας δρόμος πολύ δύσκολος και επίπονος. Κάτι βέβαια που στο εξωτερικό είναι πολύ συνηθισμένο. Πρέπει να αλλάξει όλη αυτή η νοοτροπία του να βλέπουν οι συνάδελφοι αδέσποτους σκύλους και γάτες μέσα στα σχολεία, να παθαίνουν πανικό και να κάνουν τα πάντα για να τα διώξουν. Τέλος, πάντα μελλοντικό σχέδιο θα παραμένει το να κάνω τα αδύνατα δυνατά ώστε να αλλάξει όσο γίνεται πιο γρήγορα η νοοτροπία πάρα πολλών ανθρώπων. Όσο αργεί να αλλάξει η νοοτροπία, τόσο τα ζώα βασανίζονται. Τα ζώα μας δίνουν τόσα πολλά. Αλλάζουν την κοσμοθεωρία μας. Δεν μετριούνται αυτά που μας προσφέρουν σε σχέση με αυτά που τους προσφέρουμε εμείς.

Μυρτώ Τζώρτζου

Πηγή: www.protothema.gr

Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός- Ζωοθεραπεύτρια, Συγγραφέας & Ιδρύτρια Ζω.Ε.Σ.

Η Παγκόσμια Μέρα των Ζώων κρατά τις ρίζες της στο μακρινό 1925, τότε που ο Χάινριχ Τσίμερμαν, οργάνωσε αυτή τη μέρα στις 24 Μαρτίου εκείνης της χρονιάς στο Αθλητικό Παλάτι στο Βερολίνο της Γερμανίας, καθώς στις 4 Οκτώβρη, ημέρα γιορτής του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτη αγίου της οικολογίας, ο χώρος δεν ήταν διαθέσιμος. Από το 1929 όμως η 4η Οκτώβρη καθιερώθηκε ως η παγκόσμια μέρα όλων αυτών των πλασμάτων που ζούνε δίπλα μας, άλλοτε ελεύθερα και άλλοτε φυλακισμένα. Ενώ πολύ αργότερα, το 1978 στο Παρίσι υπογράφηκε η Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων.

Κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή ο χορτοφάγος Πυθαγόρας που αγόραζε ζώα από την αγορά για να τα ελευθερώσει, προέτρεπε τους ανθρώπους να σέβονται τα ζώα, ενώ ο Αριστοτέλης αντίθετα ήταν αρνητής της λογικής και της ηθικής ισότητας στα ζώα. Για τον Πλούταρχο οι πολιτισμένοι άνθρωποι δεν είχαν λόγο να σκοτώνουν ζώα για την τροφή τους, ενώ η επικράτηση του χριστιανισμού έφερε στη συζήτηση το θέμα της κυριαρχίας των ανθρώπων πάνω στα ζώα. Τον Μεσαίωνα αν και ξεκίνησαν δίκες ενάντια στα ζώα, στην εποχή του Διαφωτισμού βρέθηκαν σημαντικοί υποστηριχτές αυτών των πλασμάτων όπως ο Βολταίρος, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Ζαν Ζακ Ρουσώ κόντρα στις αντιλήψεις του Καρτέσιου πως τα ζώα ήταν μηχανές. Το 1973 ο Βρετανός ψυχίατρος RichardD. Ryderεισήγαγε την έννοια «σπισισμός» και δύο χρόνια αργότερα ο Αυστραλός φιλόσοφος PeterSingerμε την «Απελευθέρωση των Ζώων» έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους και θεμελιωτές του αντισπισιστικού κινήματος.

Η εξοικείωση των ανθρώπων με τα ζώα ξεκινά σίγουρα από την παιδική ηλικία και τις περισσότερες φορές μέσα από τη συνύπαρξή με έναν σκύλο ή μια γάτα. Ενώ παιδιά που μεγαλώνουν στην επαρχία σίγουρα μεγαλώνουν κοντά σε ζώα εκτροφής τα οποία όμως εκπαιδεύονται να μην τα αντιλαμβάνονται ως φίλους αλλά ως είδη εκμεταλλεύσιμα από τους ανθρώπους. Παράλληλα, στην επαρχία και ειδικά στα χωριά οι σκύλοι και οι γάτες σπάνια βρίσκονται ως ζώα συντροφιάς μέσα στο σπίτι ενώ τις περισσότερες φορές ζούνε ως αδέσποτα, αστείρωτα και δίχως microchip, στον δρόμο και συχνά χάνουν τη ζωή τους με αντικατάσταση στη συνέχεια από άλλα.

Στο σήμερα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, τα ζώα υποφέρουν στον βωμό άλλοτε της ιατρικής, άλλοτε του καλλωπισμού και άλλοτε της όποιας ευχαρίστησης των ανθρώπινων ζώων. Γίνονται αναίτια πειράματα επάνω τους, χάνουν τη ζωή τους για την τροφή μας και την ένδυσή μας, μετατρέπονται σε εκθέματα ζώντας φυλακισμένα σε πάρκα και ζωολογικούς κήπους, υποχρεώνονται να περνούν τη ζωή τους σε μολυσμένα περιβάλλοντα και να εγκαταλείπουν το σπίτι τους που κάηκε ή πλημμύρισε, αν είναι τυχερά και δεν εξαφανιστούν μαζί του. Πίσω από κάθε άσχημη συνθήκη ζωής των ζώων κρύβεται ο άνθρωπος, η απληστία του και εκείνη η τόσο παρωχημένη πια αντίληψη πως «ο άνθρωπος πάνω από τα ζώα πάντα». Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς το παρελθόν και τη θέση των ζώων στις κοινωνίες, σίγουρα θα συμφωνήσει πως στο σήμερα τα ζώα υποφέρουν περισσότερο είτε είναι ζώα συντροφιάς, είτε άγρια, είτε εκτροφής με αναίτιους πόνους που σίγουρα δεν είναι ηθικά αποδεκτοί. Το σύστημα πεποιθήσεων μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε, η οικογένεια, το σχολικό περιβάλλον με τα σχολικά βιβλία και γενικότερα η κοινωνία επιμένει να μας προτρέπει να βλέπουμε τα ζώα ως πόρους που μας ανήκουν και υπάρχουν για μας. Μας «αναγκάζουν» μάλιστα να γινόμαστε παρατηρητές βάναυσων εθίμων ενάντια στα ζώα που δεν έχουν κανέναν λόγο να γίνονται. Στον αντίποδα όμως, χιλιάδες πια άνθρωποι κάθε ηλικίας στη χώρα μας και εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη, έχουν αλλάξει διαδρομή και πολλά χρόνια τώρα έχουν ξεκινήσει ειρηνικούς αγώνες υπέρ της οριστικής απελευθέρωσης όλων των ζώων από την κακοποίηση και το όποιο είδος πόνου. Άνθρωποιμε τόσο διαφορετικό παρελθόν ο καθένας τους μετατρέπουν καθημερινά την οργή, τον θυμό, τη θλίψη και τον οίκτο για τα ζώα σε δύναμη υπεράσπισης των ζώων πείθοντας με τον τρόπο ζωής τους ολοένα και περισσότερους να τους ακολουθήσουν. Ο βιγκανισμός αποτελεί ένα μάχιμο κίνημα της εποχής μας το οποίο όπως όλα τα κινήματα ανά τους αιώνες πέρασε από αμφισβήτηση, χλευασμό και τελικά αποδοχή της ύπαρξής του. Οι αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων του κινήματος είναι ένα κομμάτι μονάχα του παζλ, καθώς ο βιγκανισμόςαποτελεί έναν συνεχόμενο αγώνα διαρκούς αναζήτησης ηθικών επιλογών συνδεδεμένου με τη δικαιοσύνη και τη χρήση προϊόντων χωρίς να χρειαστεί να υπομείνει κανένα ανθρώπινο και μη ζώο κανενός είδους κακοποίηση. Είναι ένα κίνημα με ένα σαφές όραμα, με γνώσεις, με ορθολογική κρίση αλλά και συναισθηματική κινητοποίηση με στόχο να έρθει η μέρα που όλοι θα δούμε άδεια όλα τα κλουβιά από αυτές τις ψυχές που πέρασαν πολύ δύσκολα τη ζωή τους μέσα σε αυτά. Με στόχο να έρθει η μέρα όπου άνθρωποι και ζώα θα ζούνε ως ίσοι και ευτυχισμένοι πάνω στον πλανήτη.

Το γεγονός πως δεν ακούμε τη φωνή των ζώων, αυτό δεν σημαίνει πως τα ζώα δεν έχουν φωνή. Μάλιστα, στις σιωπές τους πολύ συχνά ακούμε σημαντικές αλήθειες που μας οδηγούν να υπερασπιστούμε όλοι μαζί το δικαίωμα όλων μας στην ευημερία και την αφθονία. Ο ζωικός κόσμος δεν αποτελεί πια μια σιωπηρή και πειθήνια μειονοτική τάξη και αυτό είναι μια βασική αρχή για να συνειδητοποιήσουμε τυχόν λάθη μας και αλλάζοντας εμείς να αλλάξει και ο κόσμος γύρω μας, έναν κόσμο που πραγματικά έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης για τη μετατροπή του σε ένα εντελώς ακατάλληλο μέρος για να ζει κανείς.

Ο σεβασμός σε ένα άλλο εκτός από εμάς έμβιο ον, δεν συσχετίζεται μόνο με τη νοημοσύνη ή με το είδος στο οποίο ανήκει, αλλά ξεκάθαρα με το κατά πόσο υποφέρει. Και η εποχή να αποδεχτούμε και να αγωνιστούμε για την καθιέρωση και ενεργοποίηση των πέντε διεθνώς αναγνωρισμένων ελευθεριών των ζώων έχει έρθει εδώ και πολύ καιρό. Η ελευθερία από την πείνα και τη δίψα, από την άσκοπη ταλαιπωρία και καταπόνηση, από τον πόνο, τον τραυματισμό και την ασθένεια, τον φόβο και την αγωνία και την έκφρασης μιας φυσιολογικής συμπεριφοράς, με κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης και κοινωνικοποίησης ανήκουν στα ζώα και σε αυτά πρέπει να επιστρέψουν.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων λοιπόν, αποτελεί μια διεθνή ημέρα δράσης για τα δικαιώματα των ζώων και την καλή διαβίωσή τους. Γιορτάζεται με διαφορετικούς τρόπους σε κάθε χώρα, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τη θρησκεία, την πίστη ή την πολιτική ιδεολογία. Αυτή η μέρα καλείται να γίνει η δύναμη της αλλαγής των αντιλήψεων για τα ζώα τα οποία είναι συναισθανόμενα όντα και υποφέρουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο, με τη χώρα μας να κρατάει πολύ συχνά τα πρωτεία στην κακοποίησή τους. Μέσω της ενεργοποίησης της ευαισθητοποίησης και της αύξησης της εκπαίδευσης μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο κατανόησης, συμπόνιας και αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων. Μπορούμε να δημιουργήσουμε μια διαφορετική ζωή, καλύτερη, για όλους!

Μπορεί άλλωστε να μην είμαστε σε θέση να βιώνουμε πλήρως τον αντίκτυπο των ηθικών μας επιλογών μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να βιώσουμε συναισθηματικά τη γνώση όλων όσων κάνουμε στα ζώα. Υποθετικά μπορούμε να αλλάξουμε την ηθική μας και τη θέαση του κόσμου και των συναισθημάτων των ζώων, μα το καθημερινό μαρτύριο αυτών των δισεκατομμυρίων ψυχών δεν είναι υποθετικό και κρίνεται επιτακτική πλέον η ανάγκη να αλλάξει.Η λύπηση και ο οίκτος δεν ταιριάζουν καθόλου σε όλα αυτά τα περήφανα πλάσματα που ζουν ζωές που δεν επέλεξαν ποτέ, βιώνουν θλίψη και μοναξιά και η ζωή τους ολάκερη εξαρτάται από εμάς και τις επιλογές μας.

Ποτέ δεν είναι αργά άλλωστε να συνειδητοποιήσεις πως οφείλεις να αλλάξεις λέξεις, σκέψεις, συναισθήματα, επιλογές και διαδρομή. Και ακόμη και αν δεν είναι σίγουρο πως θα τα καταφέρεις να σώσεις όλα τα ζώα, σίγουρα είναι δεδομένο πως θα καταφέρεις να σώσεις αρκετά, ώστε σιγά σιγά α δημιουργηθεί ο κόσμος που αξίζει σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη που μας φιλοξενεί.

Δήμος Βέροιας: Δράση ευαισθητοποίησης παιδιών και φιλοζωική ενημέρωση από την κ. Κατερίνα Παπαποστόλου στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Μέρας Παιδικού Βιβλίου και της Παγκόσμιας Μέρας Αδέσποτων Ζώων

Δράση ευαισθητοποίησης παιδιών, με συμμετοχή μαθητών της ΣΤ’ τάξης των 1^ο, 3^ο, 6^ο & 8^ο Δημοτικών Σχολείων Βέροιας, διοργάνωσε το Τμήμα Προστασίας Ζώων Συντροφιάς της Δ/νσης Περιβάλλοντος Δήμου Βέροιας σε συνεργασία με τις Δ/νσεις Παιδείας και Αγροτικής Ανάπτυξης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου) και την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων (4 Απριλίου).

Στη δράση παρουσιάστηκε φιλοζωική ενημέρωση των μαθητών βασισμένη σε εγκεκριμένα από το Υ.ΠΑΙ.Θ. εκπαιδευτικά προγράμματα, τα οποία έχει δημιουργήσει η Διευθύντρια του δημοτικού σχολείου Πλατάνου- Πρασινάδας, πιστοποιημένη ζωοθεραπεύτρια και συγγραφέας φιλοζωικών εκπαιδευτικών βιβλίων, Κατερίνα Παπαποστόλου.

Παρόντες στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου Βέροιας ήταν η Αντιδήμαρχος Παιδείας, κα Συρμούλα Τζήμα, ο Αντιδήμαρχος Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Ηλίας Τσιφλίδης, η Δ/ντρια Περιβάλλοντος, κα Βίλμα Μαυροματίδου, η Προϊσταμένη του τμήματος, κα Έφη Βόλκου, ο Αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, κ. Δημήτρης Πυρινός και ο Προϊστάμενος Εκπαιδευτικών Θεμάτων της Α/βάθμιας Διεύθυνσης, κ. Νίκος Νικολαϊδης, ο οποίος εκπροσώπησε την Διευθύντρια Α/βαθμιας Εκπαίδευσης Ημαθίας, κα Ευθυμία Γώτη.

Η Κατερίνα Παπαποστόλου ανέλαβε για τέσσερις ώρες να εκπαιδεύσει τους μαθητές μαζί με τον ακούραστο συνεργάτη και βοηθό, τον Άξελ, έναν σκύλο εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης που βρέθηκε πολύ κακοποιημένος στην Αλεξάνδρεια και διασώθηκε από την ίδια.

Ο Άξελ ενθουσίασε μαθητές και εκπαιδευτικούς με την προσήλωση και αφοσίωσή του στην εκπαιδευτική δράση αλλά και με την αγάπη και κατανόηση που έδειξε στους συμμετέχοντες, παίρνοντας μέρος σε παιχνίδια κίνησης και δείχνοντας τρόπους συμπεριφοράς από τον άνθρωπο σε έναν άγνωστο σκύλο.

Παράλληλα, έγινε ενημέρωση στους μαθητές για τους σκύλους που ζουν στο Κυνοκομείο της Βέροιας και προτροπή να το επισκεφθούν ώστε να τους γνωρίσουν από κοντά, και εφόσον είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν να προβούν σε αυτή την υπέρτατη πράξη καλοσύνης και αγάπης.

«4 Οκτώβρη: Παγκόσμια Μέρα Ζώων»

γράφει η Κατερίνα Παπαποστόλου, Εκπαιδευτικός με Εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, Εκπαιδεύτρια σκύλων, Συγγραφέας και Ιδρύτρια Ζω.Ε.Σ.

Έχουν περάσει πια πάρα πολλά χρόνια από το συνέδριο περιβαλλοντολόγων στη Φλωρεντία όπου ειπώθηκε για πρώτη φορά το θέμα της προάσπισης των δικαιωμάτων των ζώων αλλά και πολλά χρόνια επίσης από τη θέσπιση της διακήρυξης των δικαιωμάτων τους στο Παρίσι. Από τότε και μετά επιλέχθηκε η 4η Οκτωβρίου ως θρησκευτική εορτή του Αγ. Φραγκίσκου της Ασίζης, προστάτη -σύμφωνα με την ιστορία- των ζώων και ως παγκόσμια μέρα των ζώων.

Η 4η Οκτωβρίου είναι μια ακόμη μέρα κραυγής των αδυνάτων που βιώνουν στην Ελλάδα μα και σε όλο τον κόσμο μια ζωή κόλαση.Τα ζώα ζουν ακόμη και σήμερα σε κάθε γωνιά του πλανήτη φυλακισμένα, ενώ δεν φταίνε σε τίποτα. Όπως εμείς, έτσι και τα μη ανθρώπινα ζώα είναι πλάσματα με συναίσθηση που μπορούν να βιώσουν τον πόνο ή τη χαρά ανάλογα με το πώς συμπεριφερόμαστε απέναντί τους. Ωστόσο, υποβάλλονται σε βάσανα που δεν θα υποβάλλαμε ποτέ άλλους ανθρώπους. Τα ζώα υποφέρουν ασταμάτητα εξαιτίας των καθημερινών επιλογών μας. Τα ζώα ζουν μαζί μας σε έναν κόσμο που δεν τα σέβεται και τους στερεί όλα τα δικαιώματά τους, πολύ συχνά και την ίδια τη ζωή τους.

Η 4η Οκτώβρη είναι μια ακόμη μέρα κινητοποίησης και αγώνα να μη σταματάμε να γινόμαστε η φωνή τους. Τους ανθρώπους θα θεωρούσαμε απάνθρωπο να τους κλείναμε σε στενά άθλια κλουβιά, να τους προκαλούσαμε αργό και οδυνηρό θάνατο για να δοκιμάσουμε προϊόντα αισθητικής φύσης, να τους κατακρεουργούσαμε για να κατασπαράξουμε τις σάρκες τους. Το γεγονός όμως ότι όλα αυτά τα κάνουμε σε ζώα θεωρείται δείγμα σπισισμού μιας προκατάληψης που επιβιώνει γιατί συχνά είναι βολική για όλο το ανθρώπινο είδος.

Και πώς είναι η φιλοζωία στη χώρα σήμερα; Ανεύθυνοι κηδεμόνες ζώων, παράνομη εκτροφή, παράνομες πωλήσεις ζώων, αλυσοδεμένες ψυχές που αργοπεθαίνουν ή σιτίζονται με ξερό ψωμί, ζώα φυλακισμένα πίσω από σίδερα γεμάτα ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, εκπαίδευση με απόλυτη βία,μηδενική ευαισθησία. Φιλοζωικοί καβγάδες, μίση, αντιπάθειες, εριστικές συμπεριφορές. Τσίρκο, ζωολογικοί κήποι, ζώα τεμαχισμένα σε ιατρικά τραπέζια για πειράματα. Ζώα που σφάζονται για να γίνουν η τροφή μας και ο ρουχισμός μας. Ζώα που κουβαλούν ανθρώπους για βόλτα και φωτογραφίες, Δήμοι δήμιοι που ευθανατώνουν και εξαφανίζουν, εγκαταλείψεις πλασμάτων που δεν χωρούν στις βαλίτσες των διακοπών, φόλες, πυροβολισμοί, φωτιές, μαχαιρώματα, πεταμένα μωρά στα σκουπίδια. Και τόσο έντονο παντού το αίσθημα της ματαιοδοξίας...

Παράλληλα όμως, φάρος φωτεινός όλοι εκείνοι οι ήρωες που παλεύουν ασταμάτητα για τα δικαιώματα των ζώων και έχουν ενωθεί σε έναν κοινό αγώνα. Και καθημερινά πολλαπλασιάζονται. Σε κάθε δύσκολη μάχη, σε κάθε άσχημη συνθήκη είναι όλοι μαζί μια αγκαλιά για κάθε πλάσμα που υποφέρει. Και είναι τόσο ελπιδοφόρο αυτό!
Οι αγώνες των ανθρώπων που δίνουν μάχες για κάθε μορφή ζωής είναι κάθε φορά παράλληλα μια άμεση υπενθύμιση και προειδοποίηση για την προστασία του περιβάλλοντος που είναι το σπίτι όλων των ζώων.

Η μοίρα των ζώων είναι στα χέρια μας και η λύπηση και ο οίκτος δεν ταιριάζει σ’ αυτά τα περήφανα πλάσματα, μα τους ταιριάζει η συμπόνια, και η ενσυναίσθηση. Το να μπαίνεις στη θέση τους και να βλέπεις μέσα από τα μάτια τους που είναι μια διαδικασία γεμάτη πόνο και αγωνία συχνά.

Τα βιβλία που διαβάζεις, τα πρότυπα που ακολουθείς και οι άνθρωποι που θαυμάζεις είναι σημαντικές αφορμές για να ξεκινήσεις να αλλάζεις τις σκέψεις σου αν έχεις δει πως δεν σε βγάζουν πουθενά. Υπάρχουν πρότυπα συμπεριφοράς που μπορείς να μιμηθείς και να αλλάξεις. Υπάρχουνκαταστάσεις και συνθήκες που αλλάζουν τις αξίες και τις προοπτικές σου. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται με την αγάπη τους για τα ζώα, άνθρωποι που δεν θα ευαισθητοποιηθούν ποτέ. Άλλοι που λατρεύουν τους σκύλους και τις γάτες και αδιαφορούν για τα υπόλοιπα ζώα που τα τρώνε, φορούν το δέρμα τους ή τη γούνα τους, καλλυντικά για τα οποία δολοφονήθηκαν μέσω των πειραμάτων σε αυτά, χωρίς να νιώθουν καμιά ενοχή και άλλοι που ουδέποτε έκαναν κάτι τέτοιο. Μα υπάρχουν και πάρα πολλοί που σε μια στιγμή της ζωής τους αναγνώρισαν τα λάθη τους και θέλησαν να αλλάξουν. Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις την αλλαγή! Ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων είναι να χαράζεις δρόμους με το παράδειγμά σου, πολλοί να θέλουν να μιμηθούν τις πράξεις σου και όλοι μαζί να γίνετε ένα στην αλλαγή του κόσμου. Οι άνθρωποι πρέπει να αλλάξουν τις πεποιθήσεις τους προτού αλλάξουν τις συνήθειές τους. Δεν μπορείς να αλλάξεις , αν δεν κατανοήσεις το λάθος που πίστευες μέχρι χθες. Δεν μπορείς να αλλάξεις, αν δεν αλλάξεις πρώτα τις σκέψεις σου.

Ο, τιδήποτε έχει σχέση με θανάτωση ζώου και μάλιστα δίχως καμιά αιτία παρά μόνο για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του ανθρώπινου είδους, ναι, κάθετα πρέπει να πάψει οριστικά. Και τότε και μόνο τότε ίσως αρχίσει να αχνοφαίνεται μια ελπίδα.

Οι λέξεις που όλοι εμεί γράφουμε δεν μπορούν από μόνες τους να αλλάξουν τίποτα. Αυτό που αλλάζει τα πράγματα είναι όταν κάνουμε πράξη τις ιδέες που εκφράζουν οι λέξεις. Ναι, δεν κατανοούμε πολλές φορές τη γλώσσα των ζώων. Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Τις μεγαλύτερες αλήθειες άλλωστε τις ακούς συχνά στη σιωπή!

Τα ζώα μας έχουν ανάγκη. Και έχουν μόνο εμάς κόντρα σε ένα κατεστημένο και σε μια Ελλάδα που οι κυβερνήσεις της και οι πολίτες της δεν δίνουν συχνά καμιά ιδιαίτερη αξία στη ζωή τους. Δεν είναι εποχές για να χάνει κάποιος φιλόζωος το κουράγιο του, μα είναι εποχές αγώνα και επιμονής να αλλάξουμε όλοι μαζί τη ζωή των ζώων.

Όλοι εμείς πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στην απάνθρωπη μεταχείριση των ζώων από τον άνθρωπο, όχι γιατί αναγκαζόμαστε από τους νόμους που εξακολουθούν πολλές φορές να μη δρουν υπέρ των ζώων, αλλά γιατί γνωρίζουμε πλέον πως αυτή η στάση μας είναι ηθικά αστήριχτη , άκρως ρατσιστική και φασιστική, απάνθρωπη και αδικαιολόγητη! Όσο πιο πολύ αγωνιζόμαστε συλλογικά, με κατανόηση και πίστη για το όραμά μας, τόσο πιο γρήγορα θα πετύχουμε την απελευθέρωση των ανθρωπίνων και μη ανθρωπίνων ζώων. Δεν φτάνει να παλεύουμε ο καθένας μόνος του και για τον εαυτό του, αλλάζοντας απλώς τον προσωπικό τρόπο ζωής. Χρειάζεται να κινητοποιήσουμε και τους γύρω μας με γνώσεις και επιχειρήματα για να πετύχουμε την οριστική απελευθέρωση όλων των ζώων που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι όπου και αν αυτά βρίσκονται. Πουθενά και ποτέ κανείς μόνος. Αρκεί αυτά που προτείνουμε να μπορούν να γίνουν! Αλλιώς ποιο είναι το νόημα να τα λέμε;

Από σήμερα λοιπόν, μήπως έφτασε η μέρα που θα δεις τα ζώα γύρω σου με άλλα μάτια; ...

Μέρες τώρα βιώνει όλη η χώρα μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη που για πολλούς σημαίνει μάλιστα να ξεκινήσουν τη ζωή τους απο την αρχή. Τόσο πολλές πυρκαγιές τις τελευταίες μέρες δημιούργησε πολύ δύσκολες καταστάσεις σε όλη τη χώρα. Τα ανθρώπινα θύματα ηταν ελάχιστα όμως τα μη ανθρώπινα θύματα αλλά και το περιβάλλον βίωσε μια τραγωδία άνευ προηγούμενου. Συγκίνηση προκάλεσε όλη αυτή η διάθεση των ανθρώπων να στηρίξουν τους συνανθρώπους τους ενώ συσσωμο το Φιλοζωικό κίνημα απέδειξε για ακόμη μια φορά το ότι μπορεί πραγματικά, αν ενωθεί, να κάνει θαύματα.

Οι Ζω.Ε.Σ που εδρεύουν στην πόλη μας και ίδρυσε η συμπολιτισσα μας εκπαιδευτικος - ζωοθεραπευτρια αλλά και συγγραφέας Κατερίνα Παπαποστολου για ακόμη μια φορά απέδειξαν την ευαισθησία τους για τις πυρόπληκτες περιοχές και τη Δευτέρα ταξιδεύουν στην Εύβοια να στηρίξουν από κοντά τους εθελοντές φιλοζωους εκεί, το Φιλοζωικό Σωματείο Happy Paws αλλά και κάθε οικογένεια που έχει ανάγκη, ενώ οι Ζω.Ε.Σ εχουν ήδη στηρίξει πυρόπληκτα ζώα στην Αττική, στη Μάνη και τώρα ετοιμάζουν να στηρίξουν στην Ηλεία και την Αρκαδία.

Παραθέτουμε το δελτίο τύπου της οργάνωσης, αλλά και τη δήλωση που έκανε η ιδρύτρια του Κατερίνα Παπαποστολου στο www.alexandriamou.gr:

Τα καταφέραμε στο οργανωτικό κομμάτι λοιπόν και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση στην Εύβοια τη Δευτέρα πολύ νωρίς το πρωί!
Αναζητούμε όμως ακόμη αυτοκίνητα που μπορουν να αναχωρήσουν από όλη την Ελλάδα ή απο την Αθήνα για μια μετάβαση τους αυθημερόν στην Εύβοια μετά την Τετάρτη 18 Αυγούστου που θα χρειαστούμε επιπλέον βοήθεια.

Χάρη στη συνεργασία μας με το Happy Paws μπορούμε να καλύψουμε τη διαμονή σας εκεί αλλά και ένα μέρος των εξόδων σας εκεί.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΙΔΩΝ ΓΙΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΗΜΑΘΙΑΣ:
Στην έδρα ΖωΕΣ
☎️ 6948178613- ΖωΕΣ
Στον χώρο της Γεωργίας Παγωνη
☎️694 071 8858
Στο pet shop της Έλενας-πλησίον Εθνικής Τράπεζας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Βενιζέλου 62 Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης (πλατεια) - επικοινωνία πριν με Ελένη Καλιογλου
☎️6986218988

ΑΘΗΝΑ:
Dog fully-Εριεττα Καραμπετσου
Πιεριας 48α Περιστέρι
Λουδ τζωρτζ 3 Καστέλα Πειραιάς
Επικοινωνία πριν με Εριεττα Καραμπετσου
☎️6977806432

Μπορείτε για ανθρώπους να φέρετε ο, τι θέλετε από τρόφιμα μακράς διάρκειας αλλά και όλα τα είδη supermarket, λευκά είδη, κουβέρτες, ρούχα, τσάντες, παπούτσια και ο, τι άλλο θεωρείτε χρήσιμο, αρκεί να είναι χωρισμένα στις σακούλες ή στις κούτες ανά κατηγορία, γράφοντας από έξω από την κουτα το είδος που περιέχει.
Μπορείτε για ζώα να φέρετε τροφές για σκύλους και γάτες, λιχουδιές, αντιπαρασιτικα κολαρα και χάπια, λουριά, κολαρα,πιατάκια φαγητού και νερού, κουβερτακια και ο, τι άλλο θεωρείτε χρήσιμο για αυτά τα πλάσματα.

❗Σε κάθε σακούλα παρακαλούμε να γράψετε τη λέξη Εύβοια❗

Εξίσου σημαντικό πολύ για εμάς είναι αν δεν θέλετε να συνεισφέρετε σε είδος, να καταθέσετε ένα ποσό στον παρακατω λογαριασμό, ώστε να αγοράσουμε αυτά που χρειάζονται.

Το pet shop της Έλενας
Εθνική Τράπεζα
Δικαιούχος: ΚΟΥΡΑΜΙΔΟΥ​ ΕΛΕΝΗ
Αιτιολογία ΖωΕΣ-Πυρόπληκτα ζώα Ευβοιας
IBAN:GR91 011 043 000000 43 000 232 058

Παράλληλα, μπορείτε να κάνετε τη Δωρεά σας στις Ζω.Ε.Σ-θα βοηθήσουμε στην αγορά τροφών για ζώα φαρμας, ώστε να γίνει η αγορά τους από καταστηματα της Εύβοιας αλλά και στην αγορα τροφών για ζώα αλλά και ανθρώπων για τους φίλους μας που αδυνατούν να μεταβούν στα σημεία συγκέντρωσης τροφών, φαρμάκων και αντικειμένων.

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός λογαριασμού: 5208-088462937
Iban: Gr960172 2080 0052 0808 8462 937
Δικαιούχος : Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων
Αιτιολογία: Δωρεα για Εύβοια

Εξαιρετικά σημαντικό για κάθε Δωρεά:Ενημερώστε μας για κάθε κατάθεση στον λογαριασμό μας με μήνυμα στη σελίδα μας Ζω.Ε.Σ ή στο προφίλ Katerina Papapostolou στο FB ώστε να κοπεί άμεσα η απόδειξη δωρεάς.

Όλα τα είδη που θα συγκεντρωσουμε θα παραδοθούν από τις ομάδες εθελοντών μας στοχευμενα σε οικογένειες που έχουν ανάγκη και για αυτό και περιμένουμε να γίνει η καταγραφή. Μην ξεχνάτε πως υπάρχουν πολλοι άνθρωποι που έχασαν το σπίτι τους αλλά ευτυχώς γλίτωσαν τα ζώα τους αλλά είναι δύσκολο να τα στηρίξουν τώρα όπως και ότι πολλοί εθελοντές που φρόντιζαν τα αδέσποτα έχουν χάσει τα σπίτια τους επίσης. Είμαστε δίπλα τους!
Είμαστε όλοι μαζί! Είμαστε η αλλαγή! Είμαστε του εαυτού μας η καλύτερη εκδοχή!

Μέρα και νύχτα θλίψης σήμερα μετα το σοκαριστικο ολοκαύτωμα της Εύβοιας. Μέρες και νύχτες θλίψης πολλές μέρες και νύχτες τώρα.

Σε αντίθεση με τις δηλώσεις πολλών, εμείς θρηνησαμε θύματα. Εμείς θρηνησαμε πολλά θύματα, γιατί θρηνουμε τη Μάνα Γη που θα κλαίει μαζί μας για πολλά πολλά χρόνια τα παιδιά της.
Ζώα του δασους που δεν ήξεραν πώς να σωθούν, ζώα δεμένα ή εγκλωβισμένα στις αυλές που οι κηδεμόνες τους παράτησαν να καούν ζωντανά, γιατί δεν χωρούσαν στο αυτοκίνητο τους ή γιατί πολύ απλά τα είχαν για συναγερμό.Και αφού το σπιτι θα καεί τι να τον κάνεις τον συναγερμό μετά. Ζώα παραγωγής που τα περισσότερα προορίζονταν για θάνατο, να καίγονται ζωντανα, γιατί αυτός που τα είχε δεν είχε σκεφτεί ποτέ τι θα κάνει για να τα προφυλάξει σε περίπτωση κινδύνου.Είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρεις τριψηφιο αριθμό ζώων.
Αυτές οι πυρκαγιές μας έφεραν αντιμέτωπους με μια νέα κυβερνητική εντολή "Εκκενωστε τώρα" και μας δίδαξε πως τελικά δεν ήμασταν έτοιμοι σε περίπτωση κινδύνου να διασωσουμε τα ζώα που συνυπάρχουν στον πλανήτη μαζί μας. Άλλωστε δεν είμαστε μόνοι.

Φως σε αυτό το τούνελ για άλλη μια φορά οι εθελοντές. Και αυτή τη φορά οι εκατοντάδες εθελοντές που στάθηκαν βράχοι ακλόνητοι δίπλα στα πυρόπληκτα και φοβισμένα ζώα. Περπατώντας σε καμένη γη ασταμάτητα βρίσκουν ζωή στον θάνατο. Απέραντη ευγνώμοσυνη.

Τόσες μέρες και νύχτες αυπνη είδα όση τηλεόραση δεν είδα σε όλη τη ζωή μου! Ώστε να μπορώ να ενημερώνω τους εθελοντές μου που έτρεχαν στα καμμένα.Αξιοποιησα την τηλεόραση ως ένα βήμα να ακουστεί η φράση "Αφήστε τα ζώα σας ελεύθερα, αν δεν μπορείτε να τα πάρετε μαζί σας. Δώστε τους την ευκαιρία να σωθούν.", "Μην αφήνετε τα ζώα σας πίσω" Ηταν η πρώτη φορά που για σοβαρούς προσωπικούς λόγους ήταν αδύνατο να πάω κοντα στους εθελοντές μου. Ενεργή ασταμάτητα στο διαδίκτυο κάνοντας post ασταμάτητα εκκλησεων βοήθειας, ένιωσα έναν απίστευτο συντονισμό. Γνώρισα ενα άλλο είδος Εθελοντισμού που δεν είχα ποτέ τον χρόνο να υπηρετήσω. Έχει τεραστια δύναμη το διαδίκτυο και δεν υπάρχει η φράση "Είμαι μακριά και δεν μπορώ να κάνω τίποτα". Πάντα μα πάντα μπορείς να βοηθήσεις εάν το θέλεις.Ειναι τόσο σημαντικό να γίνεσαι το βήμα να ενημερώνονται όσο περισσότεροι γίνεται για το πού απαιτείται βοήθεια.

Τώρα δεν υπάρχει χρόνος για απόδοση ευθυνων, δεν υπάρχει χώρος για χρώματα.Αφήστε τους να μιλούν για άριστη διαχείριση της κατάστασης. Στο τέλος θα γίνει ο λογαριασμός. Είμαστε όλοι σε μια σκιά του μαύρου. Άλλοι ακριβώς από κάτω άλλοι λίγο πιο πέρα.

Για όλους εμάς που είμαστε η φωνή όλων εκείνων των πλασμάτων που πολλά μας κοιτούν πια από μια άλλη διάσταση βιώνουμε την απόλυτη καταστροφή. Το δάσος όχι, δεν ξαναφτιαχνεται και τα ζώα όχι, δεν γυρίζουν πίσω. Γίνονται κραυγές που θα οδηγούν τους αγώνες μας. Ακόμη και αν στοιχειώνουν τις νύχτες μας.

Είμαι περήφανη που ανήκω στο φιλοζωικό κίνημα. Είμαι περήφανη και τυχερή που γνωρίζω τόσο σπουδαίους ανθρώπους που για ακόμη μια φορά δρασαμε από καθε γωνία της χώρας αστραπιαία. Σώσαμε όσα περισσότερα μπορούσαμε. Ξέρω πολύ καλά το συναίσθημα να γυρίζεις κατάκοπος το βράδυ σπίτι σου και να έχεις δει πεθαμένα ζώα. Το ζω και τώρα, τα βράδια του απολογισμού με τις εθελόντριες μου στην Αττική, στη Λακωνία κσι στην Εύβοια. Και το ξέρω το συναίσθημα πολύ καλά, το έχω νιώσει δυστυχώς συχνα. Μια αγκαλιά αγάπης και απόψε για όλους εσάς που γίνατε οι ήρωες μας. Που δεν λυγισατε, που επιλέξατε να είστε εθελοντές.

Μία ακόμη δύσκολη μερα. Θα περασει. Μια ακόμη δύσκολη νυχτα. Θα περάσει και αυτή. Δεν ξέρω μα νιώθω πως αυτή η κόλαση σιγά σιγά τελειώνει και η επόμενη μέρα θα είναι ασπρόμαυρη αλλά και γεμάτη φως από την αγάπη όλων μας.Και είμαι σίγουρη πως θα καταφέρουμε να χτίσουμε από την αρχή τις ζωές μας. Ακόμη και μέσα από τις στάχτες. Η γη θα μυρίζει καμενο για πολύ καιρό ακόμη. Και αυτή η μωρωδια σε άλλους θα είναι μέσα στα πνευμόνια τους σε άλλους στην ψυχη τους.

Η φωτια όχι δεν έχει έρθει στο σπίτι μου. Η ενσυναίσθηση την έφερε όμως μέσα στο σπίτι μου και το "έκαψε" όλο. Αυτό ειναι ενσυναίσθηση άλλωστε.

Συνεχίζω και πάλι για ακόμη 24 ωρες. Ετοιμάζοντας τη βαλίτσα μου για την Εύβοια ως εθελόντρια και γω.

Είμαι εδώ, μια αγκαλιά αγάπης, για τους εθελοντές μου να μοιραστούν κάθε θλιβερη εμπειρία. Και κάθε που λυγιζω από τις σκέψεις και τις εικόνες κοιτώ στα μάτια τη Διώνη να με κοίτα με εκείνο το αυστηρό βλέμμα "Μην τα παρατάς μάνα, είπαμε μέχρι το τέλος του δρόμου μαζί".

Είναι υπέροχο το μαζί.

Είναι μοναδική και αναντικαταστατη η δύναμη της ομάδας.

Είναι υπέροχο να είμαστε ενωμένοι όλοι εμείς μαζί.

Όσο και αν σας είναι δύσκολο, μη φοβάστε και μη θυμωνετε. Ο θυμός και ο φόβος θα φέρει περισσότερο κακό.

Απελευθερωστε όλη την αγαπη και την ειρήνη που έχετε μέσα σας για να έρθει η επόμενη φωτεινή μέρα. Μη διστάσετε να κιμητοποιηθειτε σε κάθε ομάδα δράσης που ζητά βοήθεια. Καμία πράξη καλοσυνης δεν πάει χαμένη, κανενα λεπτό Εθελοντισμού δεν είναι άχρηστο.

Εμείς στις Ζω.Ε.Σ σας θέλουμε στο πλευρό μας, γιατί πιστεύουμε τόσο πολύ στη δύναμη του ΜΑΖΙ. Είμαστε όλοι μαζί. Πουθενά και ποτέ κανένας μόνος. Θα νικήσουμε!

Ένα ακόμη βραβείο για τις Ζω.Ε.Σ.

Οι Ζω.Ε.Σ. ιδρύθηκαν το 2015 από την Εκπαιδευτικό, Ζωοθεραπεύτρια και Συγγραφέα Παπαποστόλου Κατερίνα, μετά από 17 χρόνια αγώνα μέσα και έξω από τα σχολεία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων και της προστασίας του περιβάλλοντος μέσω της εκπόνησης βιωματικών φιλοζωικών, περιβαλλοντικών σεμιναρίων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων θεραπευτικής επαφής με ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους. Όραμα της η ριζική αναδιάρθρωση του ελληνικού φιλοζωικού κατεστημένου και η ολοκληρωτική αλλαγή των αντιλήψεων για τα ζώα μέσω της παιδείας.

Οι Ζω.Ε.Σ. που αριθμούν περισσότερες από 20 ομάδες πανελλαδικά και 100 εθελοντές εκπονούν διαδραστικά και πολυθεματικά εκπαιδευτικά προγράμματα όλα εγκεκριμένα από το ΥΠΑΙΘ, όπως και οι ειδικά εκπαιδευμένοι σκύλοι που συμμετέχουν σε αυτά, όλοι τους πρώην κακοποιημένοι αδέσποτοι, ενώ η Διώνη, η ψυχή του οράματος, είναι πιστοποιημένη από το IFZ ως σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης και διαδραστικής εγρήγορσης. Έχουν βραβευτεί τρεις φορές σε βραβεία εθελοντισμού, ενώ έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα, εθελοντικά, σε όλη την Ελλάδα περισσότερα από 550 σχολεία και έχουν εκπαιδεύσει περισσότερους από 300.000 μαθητές, στοχεύοντας σε ένα ανθρωπινότερο αύριο για όλους, δίποδους και τετράποδους και έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης. Όπου τα δικαιώματα των ζώων θα είναι πια κάτι το αυτονόητο και όχι κάτι για το οποίο θα πρέπει να δοθεί αγώνας για την κατάκτησή τους.

Παράλληλα στηρίζουν οικονομικά σε όλη την Ελλάδα εθελοντές και μέχρι σήμερα περισσότερα από 300 αδέσποτα ζώα βοηθήθηκαν από τις Ζω.Ε.Σ. στις θεραπείες τους και στις φιλοξενίες τους. Τα εκπαιδευτικά τους προγράμματα αφορούν τη σχέση των ανθρώπων με τα ζώα, τη διαχείριση του αδέσποτου πληθυσμού, την περιβαλλοντική ηθική, τον σεβασμό σε κάθε μορφή του πλανήτη που αναπνέει, ενώ το πρόγραμμα «Θεραπευτική Αγκαλιά» αφορά τα σχολεία ειδικής αγωγής, έχει «τρέξει» και στο Ειδικό Δημοτικό της πόλης μας, τα άτομα με αναπηρίες, παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, με ΔΕΠΥ και διαταραχές συμπεριφοράς αλλά και παιδιά που νοσούν από καρκίνο σε συνεργασία με την ΑΜΚΕ «Άγγιγμα Ζωής», ενώ για το 2021 υποστηρίζεται από το Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη &Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου.

Η ΑΜΚΕ Ζω.Ε.Σ. ιδρύθηκε από την Παπαποστόλου Κατερίνα, την κόρη του αείμνηστου Χαριλάου Παπαποστόλου που διετέλεσε για πολλά χρόνια Δήμαρχος της Αλεξάνδρειας, που είναι εκπαιδευτικός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή& στη Σχολική Ψυχολογία, Ζωοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια Σκύλων και Συγγραφέας. Μια από τις διακεκριμένες εκπαιδευτικούς για το 2020 εκπονεί εκπαιδευτικά φιλοζωικά και περιβαλλοντικά προγράμματα από το 2000, εγκεκριμένα σήμερα από το ΥΠΑΙΘ για όλα τα σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής, ενώ διοργανώνει βιωματικά σεμινάρια εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης με σκύλους αλλά και φιλοζωικές ημερίδες. Αρθρογραφεί σε πολλά ηλεκτρονικά site αλλά και στον περιοδικό τύπο ενώ έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα τέσσερα βιβλία της αλλά και συμμετοχές της σε συλλογικά έργα. Η ενασχόλησή της με τη δημιουργία και την εκπόνηση φιλοζωικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων αλλά και η συγγραφή βιβλίων που λειτουργούν και ως αυτόνομα εκπαιδευτικά εργαλεία. ήταν ένας τρόπος να μεταδώσει την τόσο μεγάλη αγάπη της για τα ζώα και το περιβάλλον, η οποία ξεκίνησε από παιδί, αλλά και την ενσυναίσθηση στους μαθητές της, το να μπαίνουν δηλαδή στη θέση του άλλου.

Οι Ζω.Ε.Σ. έχουν βραβευτεί για το εθελοντικό τους έργο στην εκπαίδευση και στην προστασία ζώων για τρία συνεχόμενα χρόνια από τον φορέα VoluntaryAction, ενώ φέτος βραβεύτηκαν από τα BravoAwards για την εκπόνηση εκπαιδευτικών διαδικτυακών εκπαιδευτικών προγραμμάτων λόγω της πανδημίας και την καλή πρακτική τους «Εκπαιδεύοντας φιλοζωικά Έλληνες πολίτες σε καιρούς πανδημίας».
Το βραβείο αυτό αποδεικνύει πως ο οργανισμός είναι έτοιμος να ανταποκριθεί σε κάθε δύσκολη συνθήκη καθώς ενώ τα σχολεία έκλεισαν και θα περίμενε κανείς οι Ζω.Ε.Σ. να παραμείνουν στην αδράνεια μιας που οι δράσεις τους είναι κυρίως μέσα στα σχολεία, οι Ζω.Ε.Σ. πολύ άμεσα κατάρτισαν εκπαιδευτικά προγράμματα κατάλληλα για διαδικτυακές φιλοζωικές ενημερώσεις και «όργωσαν» κυριολεκτικά πάρα πολλά σχολεία ακόμη και σε πολύ απομακρυσμένα μέρη, όπως το δημοτικό σχολείο της Ερείκουσας, ενός πολύ μικρού Διαπόντιου νησιού όπου το σχολείο άνοιξε μόλις φέτος ξανά μετά από χρόνια διακοπής του λόγω έλλειψης μαθητών.

Αξίζει να σημειώσουμε πως οι σκύλοι που συμμετέχουν στα εκπαιδευτικά προγράμματα του οργανισμού που είναι πιστοποιημένοι και εγκεκριμένοι από το ΥΠΑΙΘκαι που κηδεμόνας τους είναι η Κατερίνα Παπαποστόλουέχουν βρεθεί στην πόλη μας πολύ κακοποιημένοι πριν χρόνια. Η Διώνη, πιστοποιημένος σκύλος εκπαιδευτικής διαμεσολάβησης από το Γαλλικό Ινστιτούτο Ζωοθεραπείας, βρέθηκε μαχαιρωμένη και πυροβολημένη, ο Axel που έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του αλυσοδεμένος και βρέθηκε με ξηλωμένες τις μεμβράνες από τις πατούσες του και ο Πόθος που βρέθηκε κουτάβι πεταμένος σε σακούλα σκουπιδιών.
Οι Ζω.Ε.Σ. από το 2015 γίνονται η φωνή όλων εκείνων που φωνή δεν έχουν και μάχονται για τα δικαιώματα όλων των ζώων και τον σεβασμό στο περιβάλλον. Όπως και για την αγάπη στον συνάνθρωπο που θα διαλύσει τη φράση «όσοι αγαπούν τα ζώα, δεν νοιάζονται για τους ανθρώπους». Υπέρμαχοι της άποψης πως για να αλλάξει ο κόσμος, πρέπει να αλλάξει αρχικά ο καθένας από εμάς, κάνοντας ακόμη και μια ελάχιστη αλλαγή κάθε φορά, η Κατερίνα Παπαποστόλου έχει αφιερώσει όλη τη ζωή της σε αυτό και δεν το βάζει κάτω σε όποια δυσκολία.

Στο www.zwes.gr μπορείτε να δείτε το έργο τους, να βρείτε τα βιβλία της Κατερίνας Παπαποστόλου των οποίων τα έσοδα στηρίζουν το έργο τους αλλά και πολλά αδέσποτα ζώα αλλά και να επισκεφθείτε το e-shopτου οργανισμού και να βρείτε υπέροχα δώρα για μικρούς και μεγάλους.

Η μέρα αυτή ακόμη μια μέρα σκέψεων για πολλούςστην αλληλεπίδραση των ανθρώπων γύρω μας με τα ζώα. Και είναι αλήθεια πολλές...

Ακόμη και η φράση «Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα», ηχεί τόσο άσχημα και αδικεί τόσο τα ζώα όσο και τη φιλοζωία στο σύνολό της.

Ουδέποτε τα ζώα δεν θέλησαν να κατοικήσουν στον πλανήτη διώχνοντας τους ανθρώπους. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους που δρουν

ως κυρίαρχοι του πλανήτη και της κάθε έμβιας μορφής του. Η έννοια της φιλοζωίας δεν υπάρχει για να «πολεμά» κανείς όλους εκείνους

που αντιπαθούν τους ανθρώπους, γιατί αυτό δεν είναι αγάπη. Ούτε υπάρχει για να είναι το μέσο αυτοπροβολής κάποιων,

ή ένα σκαλί ακόμη πολιτικής και οικονομικής εξέλιξης. Ο εθελοντισμός είναι μια στάση ζωής, είναι βοήθεια στο κοινωνικό σύνολο,

ώστε να προχωρήσουμε όλοι μαζί, ζώα και άνθρωποι ενωμένοι ένα βήμα μπροστά.
Η 4η του Απρίλη για όλους εκείνους που χρόνια τώρα ματώνουμε στους δρόμους και έξω από τα σιδερένια παγωμένα κλουβιά

που φυλακίζουν αθώες ψυχές, είναι μια ακόμη μέρα κραυγής. Είναι μονάχα μια ακόμη ημερομηνία, μια ακόμη μέρα κραυγής,

φάρος να μας θυμίζει να μην σταματάμε να αγωνιζόμαστε ποτέ έναν κόσμο αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων.

Και αν δεν σας αρέσει, ή σας φαίνεται κοινότυπη, μπορείτε να την αλλάξετε και ελάτε να ορίσουμε όλοι μαζί εκ νέου μια άλλη μέρα ειρηνικής

επανάστασης για τη διεκδίκηση του δικαιώματος στη ζωή κάθε πλάσματος που ζει και αναπνέει. Αλλά να υπάρχει έστω μια μέρα

που θα είμαστε όλοι ενωμένοι και θα κραυγάζουμε υπέρ των δικαιωμάτων όλων αυτών των αδικημένων πλασμάτων.
Αυτά τα ακηδεμόνευτα «αλητάκια» του δρόμου καθημερινά φλερτάρουν με τον θάνατο. Ένα τεράστιο ποσοστό από αυτά χάνει τη μάχη ή

ζει μια ζωή κόλαση, μέσα στην ανασφάλεια και στον τρόμο, ενώ ένα σχετικά ευτυχώς πλέον μεγάλο ποσοστό την κερδίζει χάρη

σε ανθρώπους ήρωες και μαζί της και μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και στην αγάπη. Υποσιτίζονται, αφυδατώνονται, υποφέρουν

από το κρύο ή την αφόρητη ζέστη, αρρωσταίνουν, πέφτουν θύματα τροχαίου, βασανίζονται και κακοποιούνται από ανθρώπινα χέρια

και πεθαίνουν πολύ συχνά αβοήθητα. Στοιβάζονται μέσα σε άθλια κλουβιά ελληνικών κυνοκομείων κολαστηρίων και περιμένουν

ως αριθμοί καρτερικά τον θάνατό τους. Αυτό είναι για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Αριθμοί μονάχα... «τσουβάλια» που

φορτώνονται στα αυτοκίνητα πολλών Δήμων δήμιων και στοιβάζονται ως σκουπίδια σε χωματερές.
Αν τα αναζητήσουμε με τα μάτια μας και τα προσέξουμε, είναι παντού. Και είναι αμέτρητα και πολύ ταλαιπωρημένα σωματικά και ψυχικά.

Βαδίζουν σιωπηλά και ζητιανεύουν τα αυτονόητα. Λίγο φαγητό, λίγο νερό, ένα χάδι, ένα ασφαλές μέρος για να κοιμηθούν, λίγη προσοχή.

Υποφέρουν σιωπηλά, δεν μιλάνε, αλλά πολλοί από μας μπορούμε και διαβάζουμε αυτά που λένε. Και μπορούμε να τα βοηθήσουμε έστω

από λίγο ο καθένας μας. Ζούνε ανάμεσα μας και ζητούν αυτά που αναζητούμε και εμείς! Ξυπνούν το πρωί και ξεκινούν

για την αναζήτηση των απολαύσεών τους. Φαγητό, νερό, συναναστροφή με τους ομοίους τους αλλά και με τους ανθρώπους και μια ζεστή ασφαλή γωνιά να κοιμηθούν.
Οι φιλοζωικοί αγώνες που δίνονται σε κάθε πεδίο στις μέρες μας, ενισχύουν σαφώς τη διάθεση κάποιου να υιοθετήσει ένα ακηδεμόνευτο ζώο,

αντί να αγοράσει κυρίως από κάποιο κλουβί petshop ή από κάποιο παράνομο εκτροφείο, καθώς ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού

επιθυμεί να αποκτήσει τον σκύλο ή τη γάτα που θέλει στο χαμηλότερο όμως κόστος! Μα επιστρέφοντας στην πραγματικότητα πολύ λίγα

πράγματα δυστυχώς εντέλει αλλάζουν και πολλές από αυτές τις υιοθεσίες διαπνέονται από ένα μόνιμο αίσθημα ανευθυνότητας!

Ο κόσμος συμμετέχει συχνά σε εκδηλώσεις ενδιαφέροντος υιοθεσίας ζώων, το αίσθημα οίκτου για ένα αδέσποτο ζώο τον οδηγεί στην υιοθεσία του,

αλλά η ανετοιμότητά του για αυτό, οδηγεί πολύ συχνά το ζώο πίσω, λες και έχει κάρτα αλλαγής. Χαρίζοντάς του απλόχερα

έναν δεύτερο βάναυσο ψυχικό θάνατο μέσα και από τη σύγκριση του πριν και του μετά. «Φορτώνοντας» στις πλάτες και στις καρδιές

των εθελοντών στους οποίους επιστράφηκε ένα ακόμη ψυχικό βάρος, κάνοντας όλους εμάς να νιώθουμε ευγνώμονες στην ιδέα

πως δεν το βασάνισε τουλάχιστον, δεν το εγκατέλειψε στον δρόμο, σε κάποιο βουνό ή δεν το κλείδωσε έξω από το σπίτι να βρει μόνο του την τύχη του.
Στη χώρα μας κατάρες, βρισιές, χυδαιολογίες, αντιδικίες, δικαστικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους ενεργούς συχνά φιλόζωους

είναι καθημερινές διαδικτυακές πρακτικές ακόμη και πάνω στα πτώματα ζώων, με μοναδικό αποτέλεσμα την απομάκρυνση του κόσμου

από τη φιλοζωία και την καταδίκη όλων εκείνων των πλασμάτων που δεν έχουν φωνή και έχουν εναποθέσει τη ζωή τους όλη στα χέρια μας.
Το μόνο δεδομένο είναι πως τα ζώα και νιώθουν και σκέφτονται. Το μοναδικό που στερούνται είναι βούλησης και επιλογής, γιατί είναι έρμαια

ακριβώς των διαθέσεών μας. Η μέρα τους εξαρτάται από τη διάθεση με την οποία θα ξημερώσει η δική μας μέρα! Μπορεί το βράδυ

να κοιμηθούν στο αφράτο μαξιλάρι τους και το επόμενο πρωί να βρεθούν ζητιάνοι στους δρόμους ως περιττοί, επικίνδυνοι, βρώμικοι

και ανεπιθύμητοι συμπολίτες μας.
Τα ζώα είναι η πιο αγνή πλευρά της φύσης, η πιο αθώα πλευρά του εαυτού μας, οι πιο πιστοί μας φίλοι. Ενώ εμείς τα δηλητηριάζουμε,

εμείς τα κλωτσάμε, εμείς τους κόβουμε τα αυτιά και τις ουρές, εμείς τα πετάμε στα βουνά, στα ποτάμια, στα σκουπίδια για να τα ξεφορτωθούμε,

εμείς τα αλυσοδένουμε, εμείς τα τιμωρούμε, εμείς, όταν πεθάνουν, τα στοιβάζουμε ως σκουπίδια στα αυτοκίνητα καθαριότητας του Δήμου.

Εμείς καθορίζουμε τη ζωή τους. Εμείς τα πετάμε ως άχρηστα αντικείμενα, γιατί τα βαρεθήκαμε ή γιατί δεν χωράνε πλέον στη ζωή μας.
Τα ακηδεμόνευτα ζώα τα παρατήσαμε όλοι εμείς. Δεν φύτρωσαν ούτε έπεσαν από τον ουρανό.

Θα μπορούσαμε να τα αποκαλούμε και «παρατημένα» ζώα, ώστε να διαφαίνεται ξεκάθαρα και εκείνος που τα παράτησε, δηλαδή αυτός που μονάχα φταίει.
Η μέρα αυτή είναι και φέτος εδώ ολοζώντανη επιπλέον να μας θυμίζει ότι ο απλός οίκτος προς τα ζώα είναι άνευ αξίας.

Δεν ωφελούν πουθενά εκφράσεις και σχόλια λύπησης στο διαδίκτυο κάτω από κάθε post που ζητά κάποιος εθελοντής φιλόζωος

βοήθεια ούτε οι αντιδικίες, οι βρισιές και οι κατάρες κάτω από κάθε εικόνα ενός βασανισμένου αδέσποτου ζώου.

Εκείνο που οφείλουμε είναι να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε μια ενπαθητική σχέση με όλα τα ζώα, ώστε να αντιληφθούμε όλα τα δεινά

που βιώνουν, να τα αγαπήσουμε όπως οφείλει να αγαπήσει και να βοηθήσει ο δυνατός τον αδύναμο και κυρίως όλοι εμείς να αναλάβουμε

δράση υπέρ τους, κόντρα στην απάνθρωπη, ανήθικη και απαράδεκτη συμπεριφορά πολλών άλλων απέναντί τους.

Όσο οι άλλοι ακολουθούν συνήθειες του παρελθόντος που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά, εμείς όλοι να κάνουμε τη διαφορά.

Και να καταστρώσουμε από κοινού το σχέδιο δράσης μας υπέρ τους με λογική και με συναίσθημα, με το μυαλό και τις καρδιές μας

απολύτως δεκτικές και κινητοποιημένες. Γιατί η κόλαση που αντιμετωπίζουν κάθε λεπτό της μέρας όλα τα ζώα δεν είναι μια υπόθεση

ή ένα δίλημμα μα η θλιβερή πραγματικότητα. Τους συμπεριφερόμαστε με απαξίωση, τα υιοθετούμε και συχνά συνεχίζουμε να τους

δίνουμε μια ζωή κόλαση και πολύ συχνά να αλλάξουμε γνώμη και να τα επιστρέψουμε ή να τα παρατήσουμε όσο πιο μακριά

από το σπίτι τους, ώστε να βρουν μόνα τους την τύχη τους. Πόσες φορές ακούσαμε για κηδεμόνες ζώων που έχασαν τη ζωή τους

και εκείνα βρέθηκαν είτε κλειδωμένα στο σπίτι τους να πεθάνουν από ασιτία και αφυδάτωση είτε πετάχτηκαν από τους συγγενείς

τους στον δρόμο... Αυτή είναι συνήθως η ζωή τους και δεν είναι σίγουρα στρωμένη με ροδοπέταλα...
Η «γνωστή» φράση πως «φροντίζουν αδέσποτα ζώα, ενώ άνθρωποι πεθαίνουν» ξεκίνησε από την εποχή του Πλούταρχου και

ξεστομίζεται κυρίως από ανθρώπους που ουδέποτε έδωσαν έστω και ένα ποτήρι νερό σε άνθρωπο. Ενώ η ρατσιστική και φασιστική

αντιμετώπιση των αδέσποτων ζώων έχει τις ρίζες της πίσω στα χρόνια, η διάθεση να υιοθετούν οι άνθρωποι ζώα αντί να αγοράζουν

τα τελευταία χρόνια, αποτελεί έναν φάρο φωτεινό στην κόλαση της ζωής τους.
Όταν υιοθετείς ένα ζώο από τον δρόμο ή από ένα κλουβί ανοίγοντας παράλληλα τη θέση για να διασωθεί ακόμη ένα, οφείλεις να χτίσεις

μαζί τους σχέσεις ζωής άδολες, εκούσιες, καθαρές, ελεύθερες, απόλυτες, αυθόρμητες, τέλειες, γιατί τα ζώα αγαπούν δίχως διακυμάνσεις

ούτε διαθέσεις και χτίζουν σχέσεις σταθερές και αναλλοίωτες στον χρόνο. Δεν θα ξυπνήσουν κανένα πρωί φωνάζοντάς σου «φύγε,

δεν σε θέλω πια», «δεν σ’ αγαπώ», «σε βαρέθηκα».
Όλα αυτά τα θλιμμένα μάτια που γυρίζουν ανάμεσά μας γεμάτα φόβο και ανασφάλεια, μα και απελπισία κρύβουν μέσα τους μια πονεμένη ιστορία.

Και το συναίσθημα πάντα μα πάντα της εγκατάλειψης, μιας ανθρώπινης πρακτικής που σημαίνει αποποίηση κάθε ευθύνης.

Ο μέσος όρος ζωής ενός ακηδεμόνευτου ζώου ανέρχεται σε 1,5 με 2 χρόνια. Ο μέσος όρος ζωής ενός δεσποζόμενου φτάνει ακόμα

και τα 18 χρόνια. Δηλαδή ο άνθρωπος που το εγκαταλείπει του στερεί πάνω από δεκαπέντε χρόνια ζωής. Του στερεί δηλαδή

το αναφαίρετο δικαίωμα να ζήσει. Πείνα, αφυδάτωση, αρρώστιες, εξαθλίωση, εξευτελισμός, κρύο, βροχή, φόλες, αυτοκίνητα, πυροβολισμοί,

πετροπόλεμοι, ανελέητο ξύλο. Αυτά του χαρίζει! Ούτε καν έναν αξιοπρεπή θάνατο.
Σε μια χώρα που τα παρατημένα ζώα στο μεγαλύτερο ποσοστό τους είτε κακοποιούνται, είτε δολοφονούνται, είτε είναι πρώην δεσποζόμενα

που εγκαταλείφθηκαν, για να έρθει η αλλαγή πρέπει να αλλάξουν ριζικά πρώτα οι πεποιθήσεις. Και για να αλλάξουν οι πεποιθήσεις πρέπει

πρώτα κάποιος να πιστέψει σε αυτή την αλλαγή. Πόσο μάλλον σε αυτές τις τόσο σκοτεινές μέρες που πια ζούμε που τα ζώα θα κληθούν

να πληρώσουν ίσως ακόμη και ένα μέρος του τιμήματος της πανδημίας.
Στείρωση, υιοθεσίες, αφύπνιση, ενημέρωση, λίγη τροφή και νερό, ριζική αλλαγή παιδείας στο σχολείο με ένταξη φιλοζωικών μαθημάτων,

εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση ενηλίκων με μηνύματα κοινωνικού και φιλοζωικού χαρακτήρα, εφαρμογή των νόμων, καταγγελία κάθε

κακοποίησης και εγκατάλειψης, έλεγχος των εισαγωγέων, όσων PetShop εξακολουθούν να συντηρούν τα puppymills, οριστικό κλείσιμο

των παράνομων εκτροφέων και κυνήγι στους ανεξέλεγκτους κυνηγούς. Και τότε μόνο ίσως αρχίσει να αχνοφαίνεται η ελπίδα.
Υπεύθυνη υιοθεσία για όλα τα ακηδεμόνευτα ζώα λοιπόν, και δεν εννοούμε μόνο τη στείρωση που οφείλουμε να κάνουμε στον σκύλο και

στη γάτα μας υπηρετώντας και κανόνες ηθικής εκτός από το γεγονός να μη γινόμαστε μέρος του προβλήματος, την ιατρική περίθαλψη,

τη σίτιση και γενικότερα την απόλυτη ευζωία τους, αλλά το βασικότερο την υπομονή και το κουράγιο όλων εκείνων που υιοθετούν ζώα από το

δρόμο και από τα κλουβιά. Την πάταξη κάθε μορφής βίας. Υπάρχουν στην Ελλάδα «πρακτικές» που δεν αρκεί μονάχα να αλλάξουν.

Χρειάζεται να γκρεμιστούν και να ξαναχτιστούν. Από την αρχή σε νέες βάσεις και δεδομένα. Τα ακηδεμόνευτα ζώα που αναζητούν ένα

σπίτι είναι εκατομμύρια, δεν είναι μονάχα πλέον σκύλοι και γάτες και είναι αυτό το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής τους, το να κρατιέστε

από το χέρι μέχρι το τέλος του κοινού σας δρόμου. Όλα τα άλλα είναι για το φαίνεσθε.
Μήπως θα έπρεπε να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να νιώθουμε τον αντίκτυπο κάθε πράξης βίας και εξευτελισμού των ζώων ακόμη και αν

δεν βάλαμε για αυτό το ίδιο το χέρι μας; Μήπως η σιωπή μας είναι από μόνη της μια κατάπτυστη πράξη;
Μήπως τελικά η άθλια συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα είναι κυρίως αποτέλεσμα μιας συνήθειας που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά;

Μήπως ήρθε η ώρα εμείς να τις αλλάξουμε; Για να αλλάξουμε όμως τις συνήθειες μας, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας.

Η νέα εποχή στη φιλοζωία ξεκινάει τώρα. Και είναι η κατάλληλη εποχή να πάρουμε πίσω όλα όσα μας ανήκουν.

Σε μια γενιά άλλοι θα εξακολουθούν να δρούνε εθελοντικά, άλλοι θα βοηθούν στο μέτρο που μπορούν, άλλοι θα συνεχίσουν αδιάφοροι και

άλλοι θα καταντήσουν δολοφόνοι. Και κάποιοι θα σηκώσουν το βάρος της μεγάλης αλλαγής και του κτισίματος μιας νέας ζωοφιλικής παιδείας.

Εκείνοι που δεν λύγισαν. Εκείνοι που για χάρη όλων εκείνων των πλασμάτων που χάθηκαν από ανθρώπινα χέρια, όσο οι άλλοι τους

κατηγορούν ως μισάνθρωπους, θα αναλάβουν να επαναστατήσουν εκ μέρους των ζώων. Για τα δικαιώματά τους. Και είναι πλέον αρκετοί.

Και θα νικήσουν. Γιατί δεν είναι πλέον μόνοι!

Τα ζώα δεν είναι ικανά να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που βιώνουν ψηφίζοντας, διαδηλώνοντας ή βάζοντας βόμβες.

Δεν είναι ικανά μόνα τους να επαναστατήσουν, αλλά αντίθετα υπομένουν σιωπηρά όλα όσα ο άνθρωπος τους προκαλεί, ένα ον

που είναι ικανό πραγματικά να καταστήσει τον πλανήτη εντελώς ακατάλληλο για όλους. Το ερώτημα είναι θα γίνουμε τελικά αλτρουιστές

και θα βάλουμε ένα τέλος στην απάνθρωπη μεταχείριση αυτών των τόσο χαρισματικών πλασμάτων που είναι υπό την εξουσία μας;

Και αυτό όχι επειδή αναγκαζόμαστε από τους «νόμους», αλλά επειδή η στάση μας αναγνωρίζουμε πλέον πως είναι ηθικά αστήριχτη

και αδικαιολόγητη! Ανεπίτρεπτη, φασιστική και άκρως ρατσιστική.
Ο σεβασμός σε κάθε ζώο με το οποίο συνυπάρχουμε δεν είναι υπόθεση ατομική του καθενός μας. Είναι θέμα ριζικής αλλαγής της πολιτικής

στάσης που οφείλουμε να έχουμε απέναντι σε κάθε συγκάτοικο στον πλανήτη και στο ίδιο το περιβάλλον.
Τα πνευμόνια δεν αναπνέουν πίσω από τα σιδερένια κάγκελα των άθλιων ελληνικών κυνοκομείων και η ζωή στους δρόμους της Ελλάδας

είναι ΚΟΛΑΣΗ. Δες έστω μονάχα σήμερα μέσα από τα μάτια ενός αδέσποτου σκύλου. Αυτή είναι η αδέσποτη ζωή. Μη γελιέσαι. Εφιάλτης.

Ήρθε η ώρα να την αλλάξουμε. Έλα μαζί μας και γίνε και εσύ σήμερα η καλύτερη εκδοχή του χθεσινού εαυτού σου._

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Φιλανθρωπικό Χριστουγεννιάτικο Gala της Φιλοπροόδου Φιλοπτώχου Γυναικών Αλεξάνδρειας για την ενίσχυση και στήριξη της Κιβωτού του Κόσμου καθώς και συμπολιτών μας που έχουν ανάγκη στον ασφυκτικά γεμάτο, φιλόξενο χώρο του Olive Bistro Wine Bar στον πεζόδρομο της Αλεξάνδρειας το απόγευμα της Τετάρτης 18 Δεκεμβρίου 2019 με πλήθος κόσμου να δίνει το παρόν.

Αξιέπαινη η πρωτοβουλία της Φιλοπτώχου να διαθέσει μέρος των εσόδων της εκδήλωσης για τη στήριξη της Κιβωτού του Κόσμου και για όσους συμπολίτες μας έχουν ανάγκη... αξιόλογο και αδιαμφισβήτητο το διαχρονικό φιλανθρωπικό έργο που προσφέρει στην περιοχή μας και όχι μόνο η αείκηνητη Πρόεδρός της κ. Κατερίνα Βέτσιου και το δραστήριο Δ.Σ.

Στην εκδήλωση έλαβε χώρα και η παρουσίαση του νέου βιβλίου της κ. Κατερίνας Παπαποστόλου «Η Μεγάλη Επιστροφή-Το Βασίλειο των Ακηδεμόνευτων ζώων» που ζωντάνεψε με διαδραστικό τρόπο με τη συμμετοχή του δημοτικού σχολείου Πλατέος που τραγούδησε απολαυστικά το τραγούδι ¨Η αγάπη σαν Μπαλόνι¨ και την υπέροχη κατασκευή που δημιούργησαν τα αστεράκια του ιδιωτικού παιδικού σταθμού «Παιδόκοσμου» της Ιουλίας Ζωντανού.
Στο Olive παραβρέθηκαν και μαθητές από σχολεία του εξωτερικού που συμμετέχουν στα εκπαιδευτικά προγράμματα ERASMUS, προσκεκκλημένοι του Δημοτικού σχολείου Πλατέος.

Για το βιβλίο μίλησαν οι :
Νίκος Αμανατίδης – Εκπαιδευτικός – Συντονιστής εκπαιδευτικού έργου 3ου ΠΕΚΕΣ Δασκάλων
Μαρία Ταχτσόγλου, Διευθύντρια του δημ. Σχολείου Πλατέος
Κατερίνα Παπαποστόλου – Συγγραφέας του βιβλίου – Εκπαιδευτικός – Εκπαιδεύτρια σκύλων – Δημιουργός ΑΜΚΕ Ζω.Ε.Σ.
Αποσπάσματα ανέγνωσε μοναδικά η πρόεδρος της Φιλοπτώχου Αλεξάνδρειας, Κατερίνα Βέτσιου.
Την παρουσίαση προλόγισε και συντόνισε η δημοσιογράφος και ιδιοκτήτρια του alexandriamou.gr Έφη Στεφ. Καραγιάννη.

Εξετάζοντας το παράδειγμα του Πατήρ Αντώνιου, της Κιβωτού του κόσμου, της Διώνης, της Κατερίνας Παπαποστόλου αλλά και της Φιλοπτώχου που σήμερα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι δυσκολίες της ζωής για όσους δεν καταθέτουν τα ¨όπλα¨ θεωρούνται «μεταμφιεσμένες ευλογίες» για τα καλύτερα που θα έρθουν αφού η πίστη είναι το πρώτο βήμα για την επιτυχία και την ευτυχία... που όλοι αξίζουμε...