Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Δεν κοιμάμαι τώρα πια τα βράδια, παίζω ξύλο με κουνούπια στα σκοτάδια. Μας έφαγαν τα

Καρπουζάκια μου καλημέρα σας. Επιτέλους βγήκε λιγάκι ο ήλιος αλλά δεν τον βλέπω για πολύ. Ένας ήλιος που μπορεί να φώτισε τη μέρα μας αλλά όχι την καρδιά μας. Έφυγε. Έφυγε και

My watermelons good morning. Σας καλημέρισα στα αγγλικά γιατί με τόση βροχή που φάγαμε όλοι νομίζουμε ότι γίναμε

Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Αυτή η βδομάδα να φύγει και άλλη όμοια της να μη ξαναζήσουμε. Σαν το σύμπαν να συνωμοτεί εναντίον μας και όλα πάνε στραβά. Σε ποιον να το λέγαμε ότι έφυγε το τρένο από τις ράγες και καρφώθηκε στο ισόγειο και να μας πίστευε; Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη. Σα σκηνή από trailer ταινίας δράσης.

Εμένα προσωπικά, δεν θα μου φανεί παράξενο αν εκεί που περπατάω δω μπροστά μου κανένα πράσινο ανθρωπάκι με κεραίες μετά από όλα όσα γίνονται.
Σκοτωμός μεταξύ της ΑΕ Αλεξάνδρειας και του Μέγα Αλέξανδρου Τρικάλων. Φήμες για δωροδοκίες και αγορασμένα παιχνίδια δίνουν και παίρνουν. Δεν θα ασχοληθώ με το θέμα γιατί πολύ απλά θεωρώ ότι και οι δύο ομάδες μας δουλεύουν. Τρομοκρατήθηκαν από το γεγονός;

Πρώτη φορά ακούνε για εξαγορά παιχνιδιού; Μας θεωρούν βλάκες και πίσω από τον κόσμο, ότι δεν βλέπουμε και δεν ακούμε τι γίνεται.
Δεν θα μπω στο παιχνίδι το δικό τους γιατί αν το κάνω θα είναι σα να παραδέχομαι ότι με δουλεύουν. Άστους να νομίζουν ότι είμαστε χαϊβάνια. Έθεσα αυτό το θέμα γιατί ήθελα απλά να σχολιάσω τις απόψεις ενός νέου ανθρώπου που ασχολήθηκε με αυτό.

Ο Νίκος Λιολιόπουλος, ο αγρότης νεοδημοκράτης, στην προσωπική του σελίδα στο FB έκανε δύο αναρτήσεις που εμένα προσωπικά με ξένισαν. Στις 12 Μαΐου μας λέει ότι πλέον η εκτίμηση του στο πρόσωπο του προέδρου της ΑΕ, Σαμαρά Δημήτρη έχει εκμηδενιστεί και την άλλη μέρα βγαίνει και δίνει συγχαρητήρια στην ομάδα και τον προπονητή των Τρικάλων.

 
Και μένα Νίκο μου δεν μου αρέσουν τα πράγματα στα χάλια που έφτασαν. Δεν μου άρεσαν οι δηλώσεις Σαμαρά (αλήθεια, τώρα έμαθε τη σημαίνει η λέξη δωροδοκία;) αλλά δεν μου άρεσαν και οι δικές σου. Αν αποδειχτεί στα δικαστήρια ότι όντως ήταν στημένο το παιχνίδι, τότε πως θα δικαιολογήσεις τις λέξεις «καθαρή» και «πανάξια»; Είσαι πλέον δημόσιο πρόσωπο Νίκο μου και θα πρέπει διπλά να σκέφτεσαι πριν πεις οτιδήποτε. Ή μήπως ξέρεις κάτι και δεν το λες; Η γνώμη μου είναι και αν θέλεις την ακούς, ότι καλά θα είναι να βγαίνουν πρώτα οι αποφάσεις και μετά να μιλάμε δημόσια και να λέμε τη γνώμη μας (μωρέ εσύ κάτι ξέρεις και δεν μας το λες, χαζός δεν είσαι). Την επόμενη φορά που θα βιαστείς θα το παίξω Κασιδιάρης και δεν σε γλυτώνει κανένας.Προσωπικά, ζω για τη στιγμή που θα βγει το CSI Greece και θα δείχνει τους αστυνόμους έξω από τα γήπεδα να πίνουν φραπέ και μέσα να γίνεται χαμός.

Ανακύκλωση. Μια λέξη τόσο γνωστή και συνάμα τόσο άγνωστη για μας του δήμου Αλεξάνδρειας. Τα χωριά μας δεν έχουν το δικαίωμα της ανακύκλωσης. Τελεία και παύλα. Θα μου πείτε, η Αλεξάνδρεια που έχει μερικούς κάδους, υπάρχει απορριμματοφόρο να τους μαζέψει; Φταίει η κρίση για όλα; Κύριε Βουλγαράκη μου, σίγουρα κάποιος δεν σας χωνεύει και σας έβαλε αντιδήμαρχο καθαριότητας, το ξαναέγραψα και επιμένω. Kρίση είναι να σε ταΐζουν τα περιστέρια στο Σύνταγμα όχι να μην μπορείς να επισκευάσεις ένα απορριμματοφόρο.

Τα έργα και οι επισκευές στον δήμο μας, προχωράνε τόσο αργά που είναι σα να κρατάς ένα τσαμπί σταφύλι όταν υπογράφεις τη μελέτη και ώσπου να υλοποιηθεί το έργο καταλήγεις με ένα υπέροχο μερλό του ΄67. Αυτά βλέπω και δεν είμαι καθόλου καλά. Και όταν δεν είμαι καλά, θέλω να με κοιτάξει κάποιος στα μάτια, να με πάρει αγκαλιά και να μου πει, ΑΥΡΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟ. Εσείς κύριε Βουλγαράκη μου, αισθάνεστε καλά ή θα το μοιραστούμε το ταψί;

Κριτικός θεάτρου δεν είμαι αλλά έχω γράψει πολλές φορές ως σήμερα την άποψη μου για τις θεατρικές παραστάσεις του δήμου μας. Για μένα προσωπικά, το ΕΠΑΛ Αλεξάνδρειας φέτος έγραψε ιστορία.

Παρουσίασε τον "Ματωμένο Γάμο" του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στο Δημοτικό Θέατρο Πλατέος και πραγματικά μας μάγεψε. Κάθισα σε μία γωνία και πραγματικά καθηλώθηκα από αυτά τα παιδιά. Επί μία ώρα παρατηρούσα τα πρόσωπα τους και οι εκφράσεις τους ήταν σα να ζούσαν πραγματικά αυτό που έπαιζαν.

Είμαι περίεργος να μάθω αν η Κονιόρδου παίρνει χαμπάρι τι γίνεται στην επαρχία. Αν υπάρχουν κάποια προγράμματα που να ενισχύουν την προσπάθεια αυτή των παιδιών. Ξέρει κανείς κάτι να μου πει; Δυστυχώς δεν πρόκειται να μάθει ποτέ. Παρόλα αυτά, ένα τεράστιο μπράβο στα παιδιά. Εύχομαι του χρόνου να μη δούμε τον «Γλάρο» του Τσέχοφ αλλά κάτι πιο ανάλαφρο.

Ουφ, κουράστηκα με το μπούρουμπούρου. Αν πάρω φόρα δεν σταματάω. Δεν ακούω τίποτα, διάλειμμα, έναν καφέ και συνεχίζω. Αλλά όχι όποιον και όποιον καφέ.... Νομίζω δικαιούμαι τον καλύτερο.

Η Φιλοπρόοδος-Φιλόπτωχος Γυναικών Αλεξάνδρειας γιόρτασε τη ¨Γιορτή της Μητέρας¨. Η πρόεδρος κ. Κατερίνα Βέτσιου προλόγισε, απήγγειλε, κέρασε. Πρόεδρος πολύ-μηχάνημα. Να τα βλέπουν αυτά κάποιοι πρόεδροι που μόνο στεφάνια καταθέτουν.

Εδώ τη βλέπουμε να μοιράζει αναμνηστικά λέλουδα στις κυρίες που παραβρέθηκαν. Ο δίσκος στον οποίο τα τοποθετήσατε κυρία πρόεδρος είναι τελείως off. Πως δεν το προσέξατε αυτό; Πάντως, παρόλα αυτά σας ευχαριστώ πολύ που καταφέρατε και συγκεντρώσατε σε έναν χώρο, ότι πιο φιξαρισμένο σε μαλλί υπάρχει στην πόλη.

Τα κομμωτήρια της πόλης πρέπει να σας δώσουν ελευθέρας. Με τα κλαρκ την κουβαλούσαν την λακ για να χτενίσουν τις κυρίες που παραβρέθηκαν. Απ΄ όσο κι αν έψαξα στις φωτογραφίες δεν βρήκα ούτε μία κυρία με άσπρα μαλλιά. Άρα το ρητό «από πότε μωρή βάφεις το μαλλί σου ασορτί με το βρακί σου» δεν ισχύει για τις συγκεντρώσεις της φιλόπτωχου.

Και πάμε σε ένα θέμα που δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Θα το πιάσω όμως από εκεί που εγώ μπορώ γιατί αν το αφήσω θα με πνίγει για πάρα πολύ καιρό. Όλοι εμείς που είμαστε σε ποντιακούς συλλόγους, εκτός από τα διοικητικά μας, εκλέγουμε και άλλα όργανα όπως οι ΠΟΕ, ΔΙΣΥΠΕ, ΣΠΟΣ, ΠΟΠΣ και δεν ξέρω αν υπάρχουν και άλλα. Μερικά από αυτά δρουν εντός και μερικά εκτός Ελλάδος. Το κύριο μέλημα τους είναι η ενότητα των ποντιακών σωματείων και η αναγνώριση της Γενοκτονίας από όλο τον κόσμο.

Το κάθε ένα από τα παραπάνω όργανα εργάζεται για αυτά που έγραψα χωρίς όμως να υπάρχει πάντα ενότητα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, η ΠΟΕ κάνει πορεία διαμαρτυρίας για την γενοκτονία στην Αγίας Σοφίας ενώ η ΠΟΠΣ την ίδια μέρα στον Λευκό Πύργο. Δεν ξέρω τι μπορεί να τους χωρίζει ή να τους ενώνει κάποιους, ξέρω όμως ότι διχασμένοι δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα από όσα διεκδικούμε.

Και ρωτάω τώρα εγώ, όταν ο κόσμος βλέπει την ποντιακή κοινότητα την μέρα της εθνικής της μνήμης διάσπαρτη, τι συμπεράσματα βγάζει; Αφού μόνοι σας σπέρνετε το διχασμό γιατί σας πείραξε η δήλωση του Φίλη «Αναγνωρίζουμε τον πόνο των Ποντίων, αλλά δεν πρόκειται για γενοκτονία»;

Γιατί σε μια πορεία δεν μπορούμε να πάμε ενωμένοι ενώ για το χατίρι του Μαρινάκη βάζουμε στην άκρη τις αντιπαλότητες; Τι δουλειά έχουν τα «επιλεγμένα» πολιτικά πρόσωπα στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της Γενοκτονίας στον Πειραιά; Μπορούν οι πρωτοβάθμιοι ποντιακοί σύλλογοι να εκφέρουν γνώμη για αυτά τα θέματα; Ρωτήθηκαν ποτέ;Είναι δικαιολογία ότι στα αποκαλυπτήρια του μνημείου έπρεπε να ήταν και η εικόνα της Παναγίας Σουμελά γι΄ αυτό και η παρουσία του κυρίου Τανιμανίδη εκεί; Θα πρέπει να καταντήσουμε την εικόνα «διαδηλωτή» για να μπορέσουμε να κάνουμε όλοι οι πόντιοι ενωμένοι πορεία για την γενοκτονία;

Υπάρχουν σύλλογοι ευνοούμενοι από αυτά τα όργανα; Ποιοι θεωρούνται μεγάλοι και ποιοι μικροί σύλλογοι; Θα πρέπει να έρθει κάποιος πρόεδρος στον χορό μου για να αποκτήσω κύρος; Εσείς οι μικροί σύλλογοι που δεν εδρεύετε στην πρωτεύουσα του νομού σας ή δεν έχετε κάποιο ιστορικό αρχείο της αλησμόνητης πατρίδας, υπάρχετε; Πρέπει να είστε «ουρές» των «μεγάλων» συλλόγων ή έτσι έχουν συμφέρων να σας αποκαλούν αυτοί; Έχουν μήπως δικαίωμα «αυτοί» να επιλέγουν ποιος θα διοικεί τον δικό σας σύλλογο;

Έχω χιλιάδες ερωτήματα που μπορώ να γράψω. Είμαι σίγουρος πως και σεις έχετε ακόμα περισσότερα.
Οι σύλλογοι ποντίων Αλεξάνδρειας και Μελίκης αποφάσισαν να κάνουν μια κοινή ανακοίνωση για όλα όσα συμβαίνουν στην ποντιακή κοινότητα. Βλέπε εδώ

Το Καρπούζι ως σήμερα ενώ θα μπορούσε να πάρει συνεντεύξεις από πάρα πολλούς σημαντικούς ανθρώπους, δεν το έκανε γιατί δεν ταίριαζε στο στυλ του. Σήμερα όμως αποφάσισε να μιλήσει με τον πρόεδρο του συλλόγου ποντίων Αλεξάνδρειας, κύριο Ακεψιμά Αποστολίδη για έναν και μόνο λόγο. Έχουν δικαίωμα οι «μικροί» σύλλογοι να εκφράσουν την γνώμη τους και αυτή να ακουστεί ή κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός συμβουλίου όσοι το τολμήσουν; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Το Καρπούζι είναι εδώ για να φιλοξενήσει όλες τις απόψεις. Είτε με τη μορφή μιας ακόμα συνέντευξης είτε με τη μορφή μηνύματος (mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.).
Δεν ξέρω αν με τα μνημόσυνα που γίνονται κάθε χρόνο για τους νεκρούς της γενοκτονίας καταφέρνουμε να ηρεμήσουμε τις ψυχές τους. Αυτό που ξέρω είναι ότι σίγουρα μας βλέπουν και ντρέπονται. Αυτοί πέθαναν ενωμένοι. Εμείς μπορούμε να ζήσουμε ενωμένοι;

Τα λέμε το άλλο Σάββατο. Σόρυ αν σας ψυχοπλάκωσα.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Αλεξάνδρειας ανοίγει τα χαρτιά του και μιλά στον Μάκη Φιλιππόπουλο για όλους και για όλα. Τι τον ανάγκασε να

Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Τι μήνας και αυτός ο Μάιος. Χειμώνα δεν τον λες (αν και βλέπω μερικούς λέβητες ακόμα αναμμένους) αλλά και

Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν... ντεμί. Ούτε κλάψαμε, ούτε γελάσαμε. Ήμουνα λιγάκι

Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ για τις υπέροχες ευχές σας για τη

Διπλή Γιορτή για το alexandriamou.gr η Κυριακή 23 Απριλίου 2017 αφού έχουν

Καρπουζάκια μου πολύ καλημέρα σας.Το Πάσχα πέρασε αλλά μας άφησε πολλά ανεπιθύμητα πίσω. Οι γυναίκες, στην ερώτηση «πως νιώθεις τώρα που πέρασε το Πάσχα» απαντούν «χοντρή» ενώ οι γιατροί για άλλη μια φορά θέλουν να ορίσουν την Κυριακή του Πάσχα ως την παγκόσμια ημέρα χοληστερίνης. Προτείνω, από του χρόνου, τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα να γυρίζουμε όλοι τη ζυγαριά 3 κιλά πίσω.

Ένα δεν μπορώ να καταλάβω τέτοιες μέρες. Παίρνουμε ένα αρνί, του περνάμε τη σούβλα από το κεφάλι, μαγειρεύουμε τα εντόσθια και χορεύουμε γύρω του τσάμικο και το βράδυ αν πετύχουμε κανένα ντοκιμαντέρ με ζουλού το βλέπουμε όλο απορία. Γιατί? Ποια η διαφορά μας?
Σαν σωστός Έλληνας που είμαι πήγα στην Ανάσταση στις 23:50 και στις 00:05 ήμουν ήδη στο τραπέζι. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι πιο γρήγορα εκκενώνεται η εκκλησία με το Χριστός Ανέστη παρά ένα κτίριο σε περίπτωση σεισμού. Πως τα καταφέρνουμε, δεν ξέρω. Στην Κορυφή, στο χωριό μου δηλαδή, δεν ξεχωρίζεις εύκολα ποιος είναι ο επιτάφιος. Μια χρονιά μπερδευτήκαμε και περάσαμε κάτω από μια Κορυφιώτισα. Τόσο λούσο δεν έχετε δει ποτέ.

Κατά τ΄ άλλα φάγαμε και ξαναφάγαμε. Καρπουζάκια μου, ας σηκωθούμε όλοι όρθιοι και ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για όλα τα φερμουάρ που άνοιξαν κατά το πασχαλινό γεύμα και δεν ξανάκλεισαν ποτέ.

Όσο για την ελληνίδα μάνα τέτοιες μέρες, τι να πει κανείς! Και την ωραία Κοιμωμένη, αν ήταν ελληνίδα, η μάνα της θα την ξυπνούσε για να φάει μαζί με όλο το σόι. Η δικιά μου φέτος μου είπε κάτι που με ξάφνιασε. Μόλις είδε τη σούβλα με το κοκορέτσι, με κοίταξε και μου είπε «μη δω κοκορέτσι, αμέσως εσένα θυμάμαι, στριμμένο άντερο».

Την Κυριακή του Πάσχα πήγα για καφέ στο σπίτι μιας φίλης μου που τυγχάνει να είναι φανατική φιλόζωος. Έψηναν μανιτάρια για να φάνε. Κουβέντα μην ακούσουν για κρέας. Το μάτι μου όμως τράβηξαν τα βαμμένα κόκκινα αβγά που είχε πάνω στο τραπέζι. Τα αβγά δεν τα γεννάω εγώ αλλά οι κότες που τόσο υπερασπίζεσαι σα φιλόζωη. Πως θα σου φαινόταν αν του χρόνου το Πάσχα έρχονταν οι κότες και έβαφαν τα παιδιά σου κόκκινα; Φιλόζωος που τρώει τυρί και βάφει αβγά είναι πιο μούφα και από το δικό μου καρπούζι. Καλώς τα νεύρα μου, περάστε, καθίστε.
Και καθώς μπαίνω στο alexandriamou να διαβάσω κανένα νέο πέφτω πάνω στην ευχή του Τόκα. Δέστε τη φωτογραφία παρακαλώ.

Δείτε πως τον κοιτάει το κοτοπουλάκι στα δεξιά. Όλο απορία. Οφείλω να παραδεχτώ ότι ο Σωτήρης βγήκε πιο χαριτωμένος από το κλωσσόπουλο. Και αντί να πάρεις αγκαλιά το καρτάλι, σού΄ρχετε να πάρεις αγκαλιά και να χαϊδέψεις τον Σωτήρη. Σωτήρη μου, δίκροκο κόκκινο αβγό, θα βάψω να σου στείλω, να το θωρείς να μη ξεχνάς, έναν καλό σου φίλο.

Τα παπαδάκια στην Παναγία της Αλεξάνδρειας, άφησαν για λίγο τα θυμιατά και τα ξαπτέριγα και το΄ ριξαν στα... αερόστατα. Σε άλλες εποχές θα τα σταύρωναν και θα τα έλεγαν δαιμονισμένα αλλά στο σήμερα, λίγο το ότι η εκκλησία θέλει να έρθει κοντά στους νέους, λίγο το ότι οι ιερείς είναι πιο χαλαροί με τα «πρέπει», όλα επιτρέπονται. Τα ομορφόπαιδα το διασκέδασαν πάντως. Αυτό που δεν κατάλαβα είναι αν ο τρόπος που κοιτάνε είναι τέτοιος γιατί θα βγουν φωτογραφία ή γιατί περιμένουν το «πυρ» από τον καντηλανάφτη;

Στα σκαλιά της Παναγίας κάθισε μια γριά γιατί δεν άντεχε την ορθοστασία όση ώρα οι παπάδες έψελναν το Χριστός Ανέστη. Ξαφνικά φωνάζει τον εγγονό της και κάτι του λέει στο αυτί. Με τη σειρά του εκείνος φωνάζει τη μάνα του «μαμάααααα η γιαγιά θέλει το πιν για να σηκωθεί από τα σκαλιά» για να πάρει απάντηση «το πι βρε μπούφο, το πι». Κι όμως, το σκηνικό που μόλις σας περιέγραψα είναι πέρα για πέρα εντελώς αληθινό. Μου το έστειλε με mail ο ίδιος ο εγγονός. Την άλλη φορά πασά μου που δεν θα ακούει καλά η γριά αναβόσβησε το ρούτερ. Πίστεψε με, πιάνει.

Τα παπαδάκια γλύτωσαν το σταύρωμα, η παρακάτω κυρία όμως το θέλει.

Που πας κυρά μου με άσπρο λίκρα καλσόν; Πάλι καλά που δεν αναστήθηκε στην πραγματικότητα ο Χριστός στην Αλεξάνδρεια γιατί αν σε έβλεπε θα έπεφτε σε καταστολή. Εγώ πάντως αν ήμουν ο άντρας της, όχι 3 φορές που απαρνήθηκε ο Πέτρος τον Ιησού αλλά 103 θα την απαρνιόμουνα. Να δεις που η συγκεκριμένη τα αβγά τα έβαψε με γκλίτερ.

Καλά έκανα και δεν έδωσα στον διοικητή του στρατοπέδου του Παλαιοχωρίου λαμπάδα γιατί από ότι φαίνεται του πήρε η νονά του.

Όλοι ίσιο κερί από το παγκάρι με ένα ευρώ, αυτός...... κάνει τη διαφορά. Βρε δήμαρχε, άντε η νονά πέθανε, άντε η δικιά μου δεν σου άρεσε, πάρε μια από κανέναν πλανόδιο. Ε όχι και να μας τη βγαίνει ο διοικητής με τη στριφτή; Δε λέει....

Η ελληνική αστυνομία και τροχαία, φέτος έκαναν ολόκληρη καμπάνια για να μας ενημερώσουν για το τι πρέπει να προσέχουμε για να αποφύγουμε τα τροχαία ατυχήματα. Για μένα άδικος κόπος και τσάμπα τόσα έξοδα αφού θα μπορούσαν να το πετύχουν με μία και μόνο κάρτα.

Κάθε χρόνο στην τροχαία αλλάζετε αρχηγούς. Κακώς. Διευθυντές management πρέπει να αλλάζετε. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις...

Ξέρετε τι είναι να φας όλα όσα φάγαμε και να μην έχουμε νερό να πιούμε;Το νερό βρωμούσε χλώριο. Χάλασε λέει το μηχάνημα που χλωριώνει το νερό και έπεσε λιγάκι παραπάνω. Κύριε Μπασδεκόπουλε μου, τα αρνίσια έντερα καθαρίζουμε για το κοκορέτσι, τα δικά μας τα θέλουμε για άλλη χρήση. Με τόσο χλώριο που ήπιαν κάποιοι άνετα βάζουν σούβλα αύριο.

Και κάτι ακόμα κύριε Μπασδεκόπουλε μου. Έλατε μια μέρα στην Κορυφή να δείτε σε τι κατάσταση βρίσκονται οι πομόνες του νερού που γεμίζουν οι αγρότες τα ραντιστικά τους. Πιστέψτε με, αλλού δεν θα βρείτε τέτοια σπουδαία υποδομή. Και το κακό για σας είναι ότι το έκαναν οι αγρότες της Κορυφής με δικά τους έξοδα και όχι με της ΔΕΥΑΛ όπως θα έπρεπε. Μου φαίνετε ότι σιγά σιγά αρχίζετε να περισσεύεται ή κάνω λάθος;

Στην Αθήνα έχουν τον Μητσοτάκη για γκαντέμη, στην Αλεξάνδρεια τον Τσιάρτα. Μια χαρά τα πήγαινε η ομάδα της πόλης μέχρι που πήγε να δει τον αγώνα αυτός. 5-4 έχασε η ΑΕ από τα Κουφάλια στα πέναλτι. Τι δεν τον φώναξες κύριε Σαμαρά μου από τον αγιασμό όταν έκανες να μη τυραννιέσαι ένα χρόνο τώρα για το τίποτα;

Και συ κύριε Τσιάρτα μου, μια ζωή την ίδια φράντζα. Έλεος, κάνε και μια χωρίστρα για το γαμώτο ρε ψυχή.

 
Απορώ, πως ακόμα δεν έβαλε ο Τσίπρας τέλη κυκλοφορίας στον επιτάφιο. Απορώ, πως ενώ πηγαίναμε διακοπές κάθε χρόνο και είχαμε εκλογές κάθε 4, τώρα όλα γίνονται αντίστροφα. Απορώ με κάποιες μάνες που ταΐζουν τα παιδιά τους υπερβολικά λες και θα τα σφάξουν το Πάσχα.

Απορώ που κάποιοι καίγονται για το αν θα κατέβω υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Απορώ γιατί όλα τα σφαγμένα αρνιά έχουν τη γλώσσα βγαλμένη από τα δεξιά. Απορώ που κάποιοι το Πάσχα χορεύουν τσάμικο και όχι lambada. Απορώ γενικά με πράγματα που δεν ξέρω αν έχουν πραγματική σημασία. Και συ μου λες ότι νιώθεις αρχηγός γιατί έκανες νηστεία και από το sex για σαράντα ολόκληρες μέρες. Λες και τις υπόλοιπες 325 γαμ....ς κι έδερνες.

Τα λέμε το άλλο Σάββατο.