τιμά σήμερα η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, τους Θεοφόρους Πατέρες που έλαβαν μέρος στην Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, ίσως την πιο σημαντική απ’ όλες τις Οικουμενικές Συνόδους που συγκλήθηκαν στην μακραίωνη ιστορία της και που οι φωτισμένες από το Άγιο Πνεύμα, αποφάσεις της, ευεργετούν ως τις μέρες μας όλους εμάς τους Χριστιανούς, τα πιστά και γνήσια τέκνα της. Με αφορμή αυτή την εορτή, καθιερώθηκε να απαγγέλλεται στους ναούς μας το Αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα και που είναι παρμένο από την επιστολή του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, προς το πνευματικό του παιδί, τον επίσκοπο Κρήτης Τίτο. Ας ξανακούσουμε όμως στην δική μας καθημερινή γλώσσα το περιεχόμενο του χωρίου που διαβάστηκε, ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να διατυπώσουμε ορισμένες ωφέλιμες για όλους μας σκέψεις.
Γράφει λοιπόν ο Απόστολος Παύλος: «Παιδί μου Τίτε, αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι καλά και ωφέλιμα στους ανθρώπους. Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια. Τον αιρετικό, τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες, συμβούλεψέ τον μια και δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του. Όταν θα σου στείλω τον Αρτεμά ή τον Τυχικό, έλα το συντομότερο να με συναντήσεις στη Νικόπολη, γιατί εκεί αποφάσισα να περάσω το χειμώνα. Τον Ζηνά τον νομικό και τον Απολλώ, να τους εφοδιάσεις πλουσιοπάροχα με ό,τι χρειάζονται για το ταξίδι τους, ώστε να μην τους λείψει τίποτα. Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να πρωτοστατούν σε καλά έργα, ιδιαίτερα στις επείγουσες ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη. Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζί μου. Χαιρέτησε τους πιστούς που μας αγαπούν. Η χάρη να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν. (Τίτον, κεφ. 3, στίχ. 8-15).
Ανύστακτο και συνεχές το ενδιαφέρον του Αποστόλου Παύλου για την πρόοδο και προκοπή των πνευματικών του παιδιών. Απόδειξη αυτού είναι τα ίδια του τα λόγια, όταν γράφει: «...η ζωή τους να μην είναι άκαρπη». Τι είναι όμως αυτό που καθιστά τη ζωή μας καρποφόρα;
Δύο φορές μέσα στο μικρό αυτό κείμενο επαναλαμβάνει ο ιερός Απόστολος την ίδια προτροπή. Μια προτροπή που κατά τη γνώμη του -γνώμη όχι θεωρητική, αλλά πηγάζουσα πρωτίστως από το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και τη δική του προσωπική εμπειρία- αποτελεί τη «δύναμη» εκείνη που είναι ικανή να «μεταμορφώσει» την «άκαρπη» ζωή ενός χριστιανού σε καρποφόρα. Και ποιά είναι αυτή η προτροπή; «...όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό, να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα».
Τί σημαίνει όμως αυτό; Ποιό είναι το νόημα των λέξεων «φροντίζουν» και «πρωτοστατούν»; Κατ’ αρχάς και τα δύο αυτά ρήματα προδίδουν ενέργεια, πράξεις και έργα. Ο χριστιανός, για να το πούμε απλά, δεν είναι αυτός που περιμένει παθητικά να του σταλεί «ουρανοκατέβατη» η αρετή. Ξέρει πως αυτή κατακτάται μέρα με την ημέρα, είναι αποτέλεσμα καθημερινού μόχθου και προσπάθειας, που τελικά στέφεται η επιτυχία της από τη χάρη του Θεού που την παγιώνει. Γι’ αυτό και ο χριστιανός «φροντίζει» να την αποκτήσει, δεν την περιμένει απλά.
Επίσης ο χριστιανός, δεν περιμένει να του χτυπήσει εκείνος που έχει ανάγκη την πόρτα και να ζητήσει την βοήθειά του. Ο πραγματικά πιστός στον Θεό του ελέους και της αγάπης, είναι πάντα μπροστάρης σε κάθε αγαθό. Σπεύδει ο ίδιος να εντοπίζει και να θεραπεύσει την ανάγκη. Ξεπερνά όλους τους άλλους, που βολεμένοι στην άνεση του «εγώ» τους, περιμένουν πρώτα να εκδηλωθεί η ανάγκη και ύστερα να κινηθούν για την κάλυψή της. Έτσι νοείται πως ο χριστιανός «πρωτοστατεί» στα καλά έργα. Και ποιά είναι αυτά τα «καλά έργα»;
Πρώτα πρώτα το να φροντίζουμε για το καλό του ίδιου μας του εαυτού. Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσουμε τον συν-άνθρωπο αν δεν αγαπήσουμε πρώτα τον έσω-άνθρωπο. Να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όχι εγωιστικά αλλά πνευματικά. Να φροντίζουμε δηλαδή άοκνα για την πνευματική μας προκοπή και να πρωτοστατούμε σε έργα που βοηθούν στη σωτηρία μας, έργα σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Παράλληλα όμως να σκορπούμε το καλό και στους γύρω μας. Να τους ωφελούμε πνευματικά και υλικά. Διότι θα ήταν παράλογο να φροντίζουμε για το ένα αδιαφορώντας για το άλλο. Ο συνάνθρωπός μας, έχει όπως κι εμείς σώμα και ψυχή, που και τα δύο έχουν τις ανάγκες τους και που οφείλουμε όπου υπάρχει «αδυναμία», εμείς οι «δυνατοί» να συνδράμουμε με το έλεος και την αγάπη μας.
Ας ακούσουμε λοιπόν αδελφοί μου, εμείς που θέλουμε να θεωρούμε τον εαυτούς μας πιστούς στο Θεό, την προτροπή του Παύλου φροντίζοντας στη ζωή μας να πρωτοστατούμε σε καλά και αγαθά έργα. Αμήν.
Με αγάπη Χριστού.
«ο γραφέας»
