ακούσαμε πριν από λίγο, κατά τη διάρκεια της Κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας, στο Αποστολικό Ανάγνωσμα τον Άγιο Απόστολο Παύλο, να απευθύνεται γι’ ακόμα μια φορά στους χριστιανούς της Μικρασιατικής Γαλατίας. Πριν όμως προχωρήσουμε στην διατύπωση κάποιων σκέψεων πάνω στα όσα ειπώθηκαν, ας επαναλάβουμε ξανά το περιεχόμενό του στη δική μας καθημερινή γλώσσα.
Αναφέρει λοιπόν ο Απόστολος των Εθνών: «Αδελφοί μου, προσέξτε, με πόσο μεγάλα γράμματα σας γράφω τώρα με το ίδιο μου το χέρι. Όσοι θέλουν ν’ αποκτήσουν καλή φήμη στους ανθρώπους, αυτοί σας υποχρεώνουν να περιτέμνεστε με μόνο στόχο να μην καταδιώκονται από τους Ιουδαίους εξαιτίας του Σταυρού του Χριστού. Άλλωστε ούτε κι αυτοί που επιμένουν στην περιτομή τηρούν τον νόμο. Απλώς θέλουν να περιτέμνεστε εσείς, για να καυχηθούν ότι σας κατάφεραν να το κάνετε. Όσο για μένα, δεν θέλω άλλη αφορμή για καύχηση εκτός από τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον Σταυρό που πάνω του ο κόσμος πέθανε για μένα κι εγώ για τον κόσμο. Για όσους ανήκουν στον Ιησού Χριστό, δεν έχει καμιά σημασία ούτε το να κάνεις περιτομή, ούτε το να μην κάνεις, αλλά όλοι είναι νέα δημιουργήματα του Θεού. Όσοι ακολουθούν αυτή την αρχή, θα έχουν την ειρήνη και το έλεος του Θεού μαζί τους, αυτοί και όλος ο λαός του Θεού. Στο εξής κανένας ας μη μου δημιουργεί προβλήματα. Έχω πάθει αρκετά για τον Ιησού, όπως δείχνουν τα σημάδια στο σώμα μου. Η χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, εύχομαι να είναι μαζί σας, αδελφοί μου. Αμήν». (Γαλάτας, κεφάλαιο 6, στίχοι 11-18)
Η δράση των φανατικών εχθρών του Αποστόλου Παύλου στη Μικρά Ασία, όπως και άλλη φορά είπαμε, προκάλεσε έντονα προβλήματα στο ιεραποστολικό του έργο. Οι νεοφώτιστοι -και ως εκ τούτου- άπειροι ακόμη στα πνευματικά χριστιανοί της κλονίστηκαν κάτω από το βάρος των συκοφαντιών εναντίον του διδασκάλου τους και περιήλθαν σε δύσκολη θέση, χάνοντας προς το παρόν τον πνευματικό προσανατολισμό τους. Μέχρι τότε βίωναν την εν Χριστώ ζωή σκεπτόμενοι αποκλειστικά το πώς θα «αρέσουν» στο Θεό. Μετά την επέλαση των συκοφαντών εισέβαλε στη ζωή τους και ο παράγοντας «κόσμος». Τους προκλήθηκε το δίλλημα: πρέπει να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή τις επιταγές του κόσμου;
Ο Παύλος, σαν γνήσιος μαθητής και Απόστολος του Ιησού Χριστού, απαντά στο δίλλημά τους, επιδεικνύοντάς τους τον Σταυρό του αγαπημένου του Διδασκάλου, πάνω στον οποίο «...ο κόσμος πέθανε για μένα κι εγώ για τον κόσμο». Για εκείνον δίλλημα πλέον δεν υφίστατο. Είχε κάνει οριστικά και αμετάκλητα την επιλογή του εδώ και πολλά χρόνια, όταν κι αυτός βρέθηκε στη θέση να διαλέξει μεταξύ του Θεού και του κόσμου. Έξω από τη Δαμασκό, τη στιγμή που το εκτυφλωτικό φως Εκείνου που μέχρι τότε δίωκε, τον έλουζε, επέλεξε να εγκαταλείψει τα κελεύσματα του κόσμου και να ταχθεί στο πλευρό του Σταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού.
Δεν ήταν βέβαια μια επιλογή χωρίς συνέπειες. Ο κόσμος, όσο κι αν θέλει να παρουσιάζεται ανεκτικός και φιλελεύθερος, αντιδρά σε κάθε τι που θα αμφισβητήσει την αποκλειστικότητα ή έστω την πρωτοκαθεδρία του στις καρδιές και τη ζωή των ανθρώπων. Έτσι ο Παύλος, ενώ μέχρι τότε απολάμβανε της «καλής φήμης» μεταξύ των συμπατριωτών του, από τη στιγμή που έκανε καύχημά του τον Σταυρό του Ιησού «πέθανε για τον κόσμο». Ο κόσμος τον εκδικήθηκε, τον ταλαιπώρησε και τέλος τον απέρριψε ως νεκρό μια που δεν ζούσε πλέον γι’ αυτόν· αλλά κι εκείνος, ζώντας πλέον την αληθινή ζωή κοντά στον Χριστό, απέρριψε ως νεκρό τον κόσμο.
Αυτό υποδείκνυε και στους προβληματισμένους χριστιανούς της Γαλατίας να κάνουν. Από τη στιγμή που είχαν επιλέξει στη ζωή τους να ανήκουν στον Ιησού δεν θα έπρεπε να τους απασχολεί καθόλου η γνώμη του κόσμου. Αυτό υποδεικνύει και σ’ εμάς τους σημερινούς χριστιανούς. Γιατί το δίλλημα «Θεός ή κόσμος» συνεχίζει να προβληματίζει κάθε γενιά. Μπορεί βέβαια οι συνθήκες και τα μέσα να έχουν αλλάξει, η ουσία όμως παραμένει η ίδια: θα ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή του κόσμου;
Όμως για εμάς τους χριστιανούς, που τάξαμε τον εαυτό μας να ακολουθήσουμε εκούσια το παράδειγμα και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δίλλημα δεν υπάρχει. Εκείνος μας κάλεσε με τον πιο ξεκάθαρο και ανεπιτήδευτο τρόπο, λέγοντάς μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκου 8,34). Κι εμείς, με τη βεβαιότητα πως της Σταυρικής αυτής πορείας ακολουθεί η Ανάσταση, Τον ακολουθήσαμε, αδιαφορώντας -μπροστά στην αξία των μελλοντικών αγαθών και τη δόξα της αιώνιας ζωής- για τις συνέπειες της επιλογής μας εδώ στον κόσμο.
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν κι εμείς το παράδειγμα και την προτροπή του Αποστόλου Παύλου κι ας απομακρύνουμε ως νεκρό από τις καρδιές και τη ζωή μας το κοσμικό φρόνημα. Αμήν..
Με αγάπη Χριστού.
«ο γραφέας»
